Φιλοσοφία

Τι σε έχει διδάξει η ζωή; Σκέψου όλα τα πράγματα που θα ήθελες να πεις στον εαυτό σου, αν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στον χρόνο και να δώσεις στον νεότερο σου εαυτό μερικές συμβουλές για τη ζωή.

1. Αυτό που κάνεις σήμερα είναι σημαντικό διότι ανταλλάσσεις μια μέρα της ζωής με αυτό.

2. Στη ζωή, συνήθως παίρνεις αυτό που ζητάς, αλλά σπάνια έρχεται έτσι όπως νόμιζες ότι θα ερχόταν.

3. Ποτέ μην αφήσεις μια άσχημη μέρα να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι έχεις μια άσχημη ζωή.

4. Απλά επειδή σήμερα είναι μια χάλια μέρα αυτό δεν σημαίνει ότι αύριο δεν μπορεί να είναι η καλύτερη μέρα της ζωής σου. Απλά πρέπει να φτάσεις εκεί.

5. Πες την αλήθεια ή τελικά κάποιος θα την πει για σένα.

6. Ένα λάθος είναι ατύχημα. Η εξαπάτηση και τα ψέματα δεν είναι λάθη. Είναι σκόπιμες επιλογές.

7. Μερικές φορές το άτομο που θέλεις περισσότερο είναι το πρόσωπο με το οποίο είσαι καλύτερα χωρίς αυτό.

8. Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να χωνέψουν το ότι προχωράς με τη ζωή σου και έτσι προσπαθούν να κάνουν το παρελθόν σου να σε παρασύρει. Μην τους βοηθήσεις αναγνωρίζοντας τη συμπεριφορά τους. Συνέχισε να προχωράς μπροστά.

9. Περιέβαλλε τον εαυτό σου με θετικούς ανθρώπους που θα σε ωθήσουν  προς το καλύτερο. Εξάλειψε όσους προσπαθούν να σε απομακρύνουν από αυτό.

10. Μην αφήσεις κάτι που δεν έχει σημασία να σε κάνει να χάσεις κάτι που έχει σημασία.

11. Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που φαίνονται και μερικές φορές οι άνθρωποι είναι πολλά περισσότερα από ότι πίστευες αρχικά.

12. Το να αγαπάς κάποιον δεν έχει να κάνει με το να το λες κάθε μέρα, έχει να κάνει με το να το δείχνεις κάθε μέρα και με κάθε τρόπο.

13. Ωριμότητα δεν είναι όταν αρχίζουμε να μιλάμε για μεγάλα πράγματα, είναι όταν αρχίσουμε να κατανοούμε τα μικρά πράγματα.

14. Από όλα τα πράγματα που μπορούν να κλαπούν από εσένα – τα υπάρχοντα σου, η νιότη σου, η υγεία σου, οι λέξεις σου, τα δικαιώματα σου – αυτό που δεν μπορεί κανείς να σου πάρει είναι η ελευθερία σου να επιλέξεις σε τι θα πιστέψεις και τι εσύ και η καρδιά σου θα αγαπήσετε.

15. Όταν μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου και τους άλλους και να σταματήσεις να είσαι φυλακισμένος, μπορείς να αγαπήσεις τη ζωή σου.

16. Το να μην συγχωρείς είναι σαν να πίνεις δηλητήριο και να περιμένεις το άλλο πρόσωπο να πεθάνει.

17. Η ηλικία κάνει ρυτίδες στο σώμα. Το να παρατάς τα όνειρα σου, κάνει ρυτίδες στην ψυχή.

18. Το παρελθόν δεν μπορεί να σε βλάψει πια – εκτός και αν του το επιτρέψεις.

19. Το να μένεις στο αναλλοίωτο παρελθόν είναι χάσιμο ενέργειας και δεν σε αφήνει να δημιουργήσεις ένα καλύτερο μέλλον.

20. Μερικές φορές πρέπει να αφήσεις συναισθηματικά τα πράγματα που κάποτε σήμαιναν πολλά για εσένα, έτσι ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις πέρα από το παρελθόν και τον πόνο που σου φέρνει και να ανοίξεις το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή σου.

21. Το μονοπάτι για τον προορισμό μας δεν είναι πάντοτε ευθεία. Πάμε από λάθος δρόμους, χανόμαστε, και γυρίζουμε πίσω. Αλλά ίσως δεν έχει σημασία ποιο δρόμο ακολουθούμε. Ίσως αυτό που έχει σημασία, είναι το ότι έχουμε ξεκινήσει.

22. Δεν έχει σημασία αν έχεις αποτύχει ή αν σε έχουν νικήσει. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι μαθαίνεις κάτι, σηκώνεσαι ξανά στα πόδια σου και προσπαθείς ξανά. Επειδή, η νίκη είναι καλό πράγμα, αλλά το να νικάς όταν κανείς δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρεις είναι φοβερό συναίσθημα.

23. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι ένα πράγμα, αλλά το να πιστεύεις πραγματικά και να ζεις σαν τον εαυτό σου είναι άλλο πράγμα. Με τόση κοινωνική κλιμάκωση στην κοινωνία μας, μερικές φορές ξεχνάμε ποιοι είμαστε.

24. Ο πιο σίγουρος τρόπος για να πετύχεις, είναι πάντα να δοκιμάζεις μια ακόμα φορά.

25. Μπορείς να δυναμώσεις από τον πόνο, αν δεν τον αφήσεις να σε καταστρέψει.

26. Πες στην επιτροπή αρνητικότητας που συνεδριάζει μέσα στο κεφάλι σου να κάτσει κάτω και να το βουλώσει.

27. Ζήσε με τέτοιο τρόπο που αν κάποιος αποφάσιζε να μιλήσει άσχημα για σένα, κανείς δεν θα τον πίστευε.

28. Αν αγαπάς κάποιον, πες του το. Γιατί οι καρδιές συχνά ραγίζουν από λέξεις που δεν λέγονται.

29. Η ζωή είναι μικρότερη από τι φαίνεται συνήθως. Μερικές φορές μας δίνονται μόνο μερικά λεπτά να είμαστε με αυτούς που αγαπάμε και εκατοντάδες ώρες για να ξοδέψουμε με το να τους σκεφτόμαστε.

30. Αγάπα τις στιγμές που περνάς με τους φίλους και την οικογένεια σου, επειδή σε ένα δευτερόλεπτο μπορούν να φύγουν μακριά σου για πάντα.

31. Τα πράγματα αλλάζουν, αλλά ο ήλιος ανατέλλει πάντα την επόμενη μέρα. Τα άσχημα νέα: τίποτα δεν είναι μόνιμο. Τα καλά νέα: τίποτα δεν είναι μόνιμο.

32. Είναι ο δικός σου δρόμος, και μόνο δικός σου. Άλλοι μπορεί να περπατήσουν μαζί σου, αλλά κανείς δεν μπορεί να περπατήσει για εσένα.

33. Συχνά δεχόμαστε την αγάπη που νομίζουμε ότι μας αξίζει.

34. Αν κάποιος δεν μπορεί να σε δεχθεί στα χειρότερα σου, δεν τους αξίζει το καλύτερο σου.

35. Χωρίς επικοινωνία δεν υπάρχει σχέση, χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει αγάπη, χωρίς εμπιστοσύνη δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσετε.

36. Αν αφήσεις κάποιον τουλάχιστον πες του το γιατί, επειδή το να ξέρεις ότι δεν αξίζεις μια εξήγηση είναι χειρότερο από το να σε παρατάνε.

37. Μίλα όταν είσαι πολύ θυμωμένος, και θα κάνεις την καλύτερη ομιλία για την οποία θα μετανιώσεις ποτέ.

38. Επέλεξε τις λέξεις σου προσεκτικά – δεν μπορείς να τις πάρεις πίσω από τη στιγμή που θα τις πεις. Τα σκληρά λόγια είναι σαν σφαίρες – μπορούν να αφήσουν βαθιές πληγές. Και τις περισσότερες φορές, λέγοντας «συγνώμη» δεν είναι αρκετό για να επουλωθούν οι πληγές που αφήνεις.

39. Ποτέ μην παίρνεις μια μεγάλη απόφαση όταν είσαι θυμωμένος μέσα σου και ποτέ μην δίνεις μια μεγάλη υπόσχεση όταν είσαι ενθουσιασμένος.

40. Δεν έχει κανένα νόημα να είσαι δεύτερος στη ζωή κάποιου όταν ξέρεις ότι είσαι αρκετά καλός για να είσαι πρώτος στη ζωή κάποιου άλλου.

41. Πάρε όλο το χρόνο που χρειάζεσαι για να θεραπευθείς συναισθηματικά. Το να προχωρήσεις μπροστά δεν παίρνει μια μέρα, χρειάζεται πολλά μικρά βήματα για να απαλλαγείς από τον σπασμένο σου εαυτό.

42. Υπάρχει διαφορά από το να τα παρατάς και από το να ξέρεις πότε είναι αρκετά.

43. Μερικές φορές ένα διάλειμμα από τη ρουτίνα σου είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεσαι.

44. Όταν βρίσκεις τον εαυτό σου απομονωμένο στην απραξία και την απόγνωση και δεν μπορείς να βρεις την έξοδο από το σκοτάδι, θυμήσου ότι αυτό είναι το ίδιο με το μέρος που οι κάμπιες βρίσκονται πριν ανοίξουν τα φτερά τους.

45. Μην μετράς τον αριθμό των φίλων που έχεις. Μέτρα τον αριθμό των φίλων στους οποίους μπορείς να βασιστείς.

46. Μερικές φορές, οι άνθρωποι που είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά σου, μπορούν να σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα από τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα σου. Αυτό είναι ένα σημάδι αγάπης και αληθινής φιλίας.

47. Υπάρχουν στιγμές που η οικογένεια σου μοιάζει σαν ξένοι και οι ξένοι μοιάζουν σαν οικογένεια.

48. Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να κάνεις τους άλλους χαρούμενους. Η ζωή έχει να κάνει με τον να μοιράζεσαι την χαρά σου με τους άλλους.

49. Όταν κάποιος σου λέει, «Έχεις αλλάξει», μπορεί να στο λέει επειδή έχεις σταματήσει να ζεις τη ζωή με τον δικό τους τρόπο.

50. Αν είσαι τυχερός αρκετά για να έχεις κάτι που σε κάνει να διαφέρεις από όλους τους άλλους, μην αλλάξεις ποτέ.

51. Γνώριζε την αξία σου! Όταν δίνεις τον εαυτό σου κάποιον που δεν σε σέβεται, παραδίδεις κομμάτια της ψυχής σου που ποτέ δεν θα πάρεις πίσω.

52. Οι ατέλειες είναι σημαντικές, έτσι είναι και τα λάθη. Γίνεσαι καλύτερος μαθαίνοντας από τα λάθη σου και γίνεσαι αληθινός με το να μην είσαι τέλειος.

53. Ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση είναι να κάνεις αυτό που φοβάσαι να κάνεις.

54. Το μυαλό είναι σαν αλεξίπτωτο. Δεν λειτουργεί εκτός και αν το ανοίξεις.

55. Η διαφορά μεταξύ αυτού που είσαι και αυτού που θες να γίνεις, είναι αυτό που κάνεις.

56. Αν πραγματικά θέλεις να ξέρεις που οδεύεις, κοίτα που αφιερώνεις το χρόνο σου.

57. Βρίσκεσαι εκεί που είσαι αυτή τη στιγμή, λόγω αυτών που έχεις πράξει ή αυτών που δεν έχεις πράξει.

58. Βεβαιώσου ότι έχεις γευτεί τα λόγια σου, πριν τα ξεστομίσεις.

59. Άφησε τη συνεχή ανάπτυξη και βελτίωση στη ζωή σου να σε κρατάνε τόσο απασχολημένο που να μην έχεις καθόλου χρόνο για να επικρίνεις τους άλλους.

60. Όταν προσπαθείς να ελέγξεις τα πάντα, δεν μπορείς να απολαύσεις τίποτα. Πήγαινε μεγάλους περίπατους. Αφέσου σε μεγάλες συζητήσεις. Αμφισβήτησε τις υποθέσεις σου. Αγάπα τον εαυτό σου. Δώσε προσοχή στη στιγμή. Έχε λίγη τρέλα μέσα σου. Μέτρησε τις αρετές σου. Αφέσου για λίγο.

61. Ακριβώς όπως δεν μπορούμε να δούμε αν ένας σπόρος έχει βγάλει ρίζες μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί στην επιφάνεια, έτσι δεν μπορούμε να δούμε τη δική μας ανάπτυξη μέχρι τη στιγμή που θα κάνει το ίδιο.

62. Ποτέ μην αλλάξεις για να εντυπωσιάσεις κάποιον. Άλλαξε επειδή σε κάνει καλύτερο άτομο και σε οδηγεί σε ένα καλύτερο μέλλον.

63. Τα συναισθήματα είναι σαν σα κύματα στον ωκεανό. Δεν μπορούμε να τα σταματήσουμε από το να έρχονται, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε σε ποια θα σερφάρουμε.

64. Το να είμαστε ευτυχισμένοι δεν μας κάνει πάντα ευγνώμονες, αλλά το να είμαστε ευγνώμονες πάντα θα μας κάνει ευτυχισμένους.

65. Χαμογέλα με την κάθε ευκαιρία. Όχι επειδή η ζωή είναι εύκολη, τέλεια ή ακριβώς όπως την είχες προβλέψει, αλλά επειδή επιλέγεις να είσαι χαρούμενος και ευγνώμων για όλα τα καλά πράγματα που έχεις και για όλα τα προβλήματα που ξέρεις ότι δεν έχεις.

66. Είναι καλό να έχεις χρήματα και τα πράγματα που τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν, αλλά είναι επίσης σημαντικό να βεβαιωθείς ότι δεν έχεις χάσει την επαφή με τα πράγματα που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.

67. Αν το βρίσκεις δύσκολο να είσαι ευγνώμων για οτιδήποτε, κάθισε, κλείσε τα μάτια σου, πάρε μια βαθιά αργή ανάσα και να είσαι ευγνώμων για το οξυγόνο. Κάθε ανάσα που παίρνεις είναι συγχρονισμένη με την τελευταία ανάσα κάποιου άλλου.

68. Η ζωή είναι σαν ένα ουράνιο τόξο. Χρειάζεσαι και τον ήλιο και τη βροχή για να κάνεις τα χρώματα να εμφανιστούν.

69. Είναι καλύτερα να είσαι μόνος με αξιοπρέπεια από το να είσαι σε μια σχέση που απαιτεί να θυσιάζεις τον αυτοσεβασμό σου.

70. Η εσωτερική γαλήνη ξεκινάει τη στιγμή που επιλέγεις να είσαι χαρούμενος αντί να είσαι πληγωμένος. Δεν σημαίνει ότι τα παρατάς.

71. Αποφάσισε να χαμογελάς και να κάνεις το καλύτερο για σένα. Είναι καλό για την  υγεία σου.

72. Μην αφήνεις τη μοναξιά να σε οδηγήσει πίσω στην αγκαλιά κάποιου που ξέρεις ότι δεν ανήκετε μαζί.

73. Η αγάπη δεν έχει να κάνει με το σεξ, τα φανταχτερά ραντεβού ή την επίδειξη. Έχει να κάνει με το να είσαι με ένα άτομο που μπορεί να σε κάνει χαρούμενο/η με ένα τρόπο που κανείς άλλος δεν μπορεί.

74. Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σου μπορείς να εμπνεύσεις εν γνώσει απλά με το να είσαι ο εαυτός σου.

75. Όλοι λένε ότι η αγάπη πονάει, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Η μοναξιά πονάει. Η απόρριψη πονάει. Το να χάνεις κάποιον πονάει. Η ζήλια πονάει. Ο καθένας συγχέει αυτά τα πράγματα με την αγάπη, αλλά στην πραγματικότητα η αγάπη είναι το μόνο πράγμα σε αυτό τον κόσμο που μπορεί να καλύψει όλο τον πόνο και να κάνει κάποιον να αισθανθεί υπέροχα και πάλι. Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα στον κόσμο που δεν πονάει.

76. Η αληθινή φιλία είναι μια υπόσχεση που δόθηκε από την καρδιά. Αθόρυβα. Άγραφα. Απρόσβλητη από την απόσταση. Άτρωτη από τον χρόνο.

77. Οι καλές σχέσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις καλές στιγμές που μοιράζεστε. Έχουν να κάνουν επίσης με τα εμπόδια που περνάτε μαζί και το γεγονός ότι εξακολουθείτε να λέτε «σ’ αγαπώ» στο τέλος.

78. Κάνε μικρά πράγματα με τεράστια ποσά αγάπης. Θα δεις γιατί.

79. Μερικές φορές, οι άνθρωποι δεν παρατηρούν τα πράγματα που κάνουν οι άλλοι μέχρι να σταματήσουν να τα κάνουν.

80. Μερικές φορές, περιμένουμε περισσότερα από τους άλλους επειδή είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε τόσα πολλά για αυτούς.

81. Κοίτα τον εαυτό σου και θυμήσου, άνθρωποι σε πολύ χειρότερες καταστάσεις έχουν κάνει πολύ δυσκολότερα πράγματα από αυτό.

82. Το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις στη ζωή είναι να ακολουθήσεις τη διαίσθηση σου. Πάρε ρίσκα. Μην κάνεις απλά τις ασφαλείς και εύκολες επιλογές επειδή φοβάσαι αυτό που μπορεί να συμβεί. Αν το κάνεις αυτό, τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί, ποτέ.

83. Τις περισσότερες φορές, η ευτυχία δεν προέρχεται από τα χρήματα ή τη φήμη ή τη δύναμη. Προέρχεται από τους καλούς φίλους, την οικογένεια και από την ταπεινότητα που οδηγεί σε μια καλή ζωή.

84. Το ψέμα γίνεται και με τις λέξεις και με τη σιωπή.

85. Όταν κάτι κακό συμβαίνει μπορείς είτε να το αφήσεις να σε ορίσει, να σε καταστρέψει ή μπορείς να το αφήσεις να σε δυναμώσει.

86. Μην σπαταλάς το χρόνο σου με το να είσαι αναστατωμένος για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει. Ξεκίνα ξανά αμέσως και κάντο καλύτερα αυτή τη φορά.

87. Καμία σχέση δεν είναι ποτέ χάσιμο χρόνου. Αν δεν σου έδωσε αυτό που ήθελες, σου έμαθε τι είναι αυτό που ΔΕΝ θέλεις.

88. Δεν μπορείς πάντα να είσαι ευχάριστος. Με αυτό τον τρόπο σε εκμεταλλεύονται. Μερικές φορές πρέπει να θέτεις όρια.

89. Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι πάντα υπό κατασκευή.

90. Το να μην προσπαθείς είναι αποτυχία.

91. Μην φοβάσαι να πηγαίνεις σιγά, να φοβάσαι όταν μένεις στάσιμος για πάντα.

92. Η μόνη φορά που πρέπει να κοιτάξεις πίσω είναι για να δεις πόσο μακριά έχεις φτάσει.

93. Σταμάτα να σπαταλάς το χρόνο σου μετανιώνοντας για αυτά που έκανες ένα χρόνο πριν. Ξεκίνα να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις τώρα, έτσι ώστε σε ένα χρόνο από τώρα να μην μετανιώνεις για αυτό που έκανες σήμερα.

94. Δεν είναι το πόσες φορές έπεσες, είναι το πόσες φορές σηκώθηκες πάλι πάνω.

95. Ακολούθα την καρδιά σου, ανεξάρτητα από το τι θα σου πουν οι άλλοι. Στο τέλος της μέρας εσύ είσαι αυτός που πρέπει να ζήσει με τις αποφάσεις σου, όχι αυτοί.

96. Μια από τις σπουδαιότερες ελευθερίες είναι πραγματικά να μην νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα.

97. Το πιο δύσκολο κομμάτι της ανάπτυξης είναι το να αφήνεις πίσω σου αυτό που ήσουν και να κινείσαι προς κάτι που δεν είσαι.

98. Τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν όταν δεν το περιμένεις. Απλά κάθισε αναπαυτικά και απόλαυσε την βόλτα.

99. Μερικές φορές θα πρέπει να σταματήσεις να ανησυχείς, να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλλεις. Έχε πίστη στο ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, ίσως όχι όπως τα είχες σχεδιάσει, αλλά ακριβώς όπως είναι γραφτό να γίνουν.

Με πληροφορίες από tilestwra

KAI www.dinfo.gr

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).

Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με… συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και…στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο

Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα.
Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον. Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει.

Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». ∆ιότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα:

«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο
παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της.
Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α.Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

∆υστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία
γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο
Συντάκτης: Δημήτριος Καραπιστόλης
alithinapsemata.wordpress.com

Μερικά μαθήματα ζωής ενός σπουδαίου συγγραφέα και στοχαστή. Στις 22 Ιουλίου του 1910 τα χειρόγραφα του Τολστόι καταστρέφονται από φωτιά στην κατοικία του συγγραφέα στη Ρωσία.

“Μην ακούτε ποτέ αυτούς που κακολογούν τους άλλους και λένε καλά λόγια για σας.” είπε κάποτε ο Λέων Τολστόι. Πόσο σπουδαία είναι αυτή η φράση… Νομίζω πως στους περισσότερους έχει συμβεί το παραπάνω. Να μας εκθειάζει κάποιος και ταυτόχρονα να σχολιάζει με άσχημα λόγια κάποια άλλα πρόσωπα από το φιλικό, συγγενικό ή επαγγελματικό περιβάλλον, ενώ δεν είναι παρόντα στη συζήτηση… Μπορεί κάποιοι να κολακεύονται με αυτό αλλά η πιο πιθανή περίπτωση είναι να ακολουθεί την ίδια “τακτική” για όλους…

Απλή η διαπίστωση του Λέοντα Τολστόι αλλά τόσο αληθινή, όπως και πολλοί άλλοι στοχασμοί του.

Το ότι ήταν ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς του κόσμου είναι γνωστό. Παράλληλα, όμως, ήταν κι ένας φιλόσοφος της ανθρώπινης ζωής…

Κάποιες από τις σπουδαίες ρήσεις του…

• Χωρίς ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία.
• Μια από της ιδιότητες του έξυπνου ανθρώπου: να υποφέρει υπομονετικά τις αδυναμίες των ανθρώπων γύρω του.
• Να διώχνετε τη σκέψη πως έχετε προτερήματα που δεν έχουν οι άλλοι.
• Για τη γενναιότητα περισσότερο απ’ όλους μιλάει ο δειλός, ενώ για την ευγένεια ο αγενής.
• Η φιλαργυρία και η φιλομάθεια έχουν κάτι κοινό: όσο περισσότερα αποταμιεύουν, τόσο λιγότερα νομίζουν ότι κατέχουν
• Πλήξη: η επιθυμία για επιθυμίες
• Το να ισχυρίζεται κανείς ότι ένα έργο τέχνης είναι καλό, αλλά η περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το κατανοήσουν, είναι σαν να λέει ότι ένα φαγητό είναι καλό, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το φάνε.
• Εκείνος που δεν κάνει τίποτα έχει πολλούς βοηθούς.
• Τζέντλεμαν είναι κάποιος που πληρώνει τα χρέη του στα “χαρτιά”, ακόμα κι όταν ξέρει ότι τον έχουν κλέψει.
• Ποτέ δεν διαλέγει μια άποψη. Απλώς φοράει οποιαδήποτε τυχαίνει να είναι στη μόδα.
• «Όχι δεν πρέπει να νιώθω κύριος, μα δούλος του εαυτού μου», σκέφτηκε και η σκέψη του αυτή τον χαροποίησε.
• Κυβέρνηση είναι μια παρέα ανθρώπων που παρενοχλούν τους υπόλοιπους.
• Τρία πράγματα χαρακτηρίζουν το σοφό άνθρωπο: Πρώτο, κάνει ο ίδιος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους να κάνουν. Δεύτερο, δεν κάνει τίποτα που να αντιβαίνει στην αλήθεια. Τρίτον, είναι υπομονετικός με τις αδυναμίες των άλλων.
• Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις.
• Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο.
• Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.
• Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του.
• Να έχεις ένα στόχο για όλη σου τη ζωή, ένα στόχο για ένα μέρος της ζωής σου και ένα στόχο για κάθε χρόνο. Ένα στόχο για κάθε μήνα, ένα στόχο για κάθε εβδομάδα, ένα στόχο για κάθε μέρα, ένα στόχο για κάθε ώρα και κάθε λεπτό. Και να θυσιάζεις το μικρότερο στόχο για το μεγαλύτερο.
• Δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια.
• Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη.
• Μιλούσαν για τις ανομίες της εξουσίας, για τα βάσανα των αναξιοπαθούντων, για τη φτώχεια που μάστιζε το λαό, όμως στα μάτια τους όλη την ώρα της θερμής κουβέντας τους πλανιόταν ασταμάτητα ένα βουβό ερώτημα: «Θα μπορούσες να μ’ αγαπήσεις;».
• Μην ακούτε ποτέ αυτούς που κακολογούν τους άλλους και λένε καλά λόγια για σας.
• Κάνοντας καλό σε κάποιον, μην ξεχάσεις να τον ευχαριστήσεις.
• Ένας από τους πιο κοινούς πειρασμούς ο οποίος όμως οδηγεί στις μεγάλες συμφορές είναι ο πειρασμός των λέξεων: «Όλοι έτσι κάνουν».

klik.gr

«Εκτιμώ τον εαυτό μου» σημαίνει ότι έχω μια θετική εικόνα του εαυτού μου ως ένα άξιο, ικανό και αγαπητό άτομο. Πόσοι, αλήθεια νιώθετε έτσι;

Όλοι όσοι επισκέπτονται το γραφείο ενός Ψυχολόγου, έχουν ως κεντρικό τους ζήτημα –ακόμη και αν δεν το έχουν αντιληφθεί – , την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αγάπης για τον εαυτό τους.

Προβλήματα, όπως, άγχος, φόβος, ενοχές, έλλειψη ορίων στις ερωτικές σχέσεις, συγκρούσεις με το άλλο φύλλο, δυσκολία στην επικοινωνία με τα παιδιά, παχυσαρκία, και τόσα άλλα είναι συμπτώματα της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη

Αν και η χαμηλή εκτίμηση του εαυτού μας δεν καταλήγει υποχρεωτικά στην κατάθλιψη, έρευνες έχουν αποδείξει ότι συχνά πηγαίνουν χέρι – χέρι. Όλα τα άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και όλα τα άτομα με τιμωρητική στάση απέναντι στον εαυτό τους τείνουν να παραιτούνται από την προσπάθεια να βελτιώσουν τη διάθεσή τους, μιας και παίρνουν ως δεδομένο ότι είναι ανίκανοι για κάτι τέτοιο.

Όταν η αυτοεκτίμηση απουσιάζει

Όταν δεν εκτιμώ τον εαυτό μου, σαμποτάρω κάθε σχέση και επιλογή της ζωής μου. Δρω και σκέφτομαι αυτοκαταστροφικά. Μια γυναίκα που ποτέ δεν έμαθε να αγαπά και να αποδέχεται τον εαυτό της, δυσκολεύεται, για παράδειγμα, να ξεκινήσει ερωτικές σχέσεις (όλοι οι άντρες της μοιάζουν προβληματικοί, δεν βρίσκει άντρες για γνωριμία, οι άντρες την εγκαταλείπουν νωρίς σε μια σχέση κ.ά.). Άλλες φορές μια τέτοια γυναίκα μπορεί να εκδηλώσει την έλλειψη αυτοεκτίμησής της επιλέγοντας απορριπτικούς συντρόφους που την ακυρώνουν, την υποτιμούν, της εκμεταλλεύονται, την κακοποιούν σωματικά ή εμφανώς «ρουφούν» βάναυσα όλη της την ενέργεια (αυτούς τους άντρες τους ονομάζω «ενεργειακούς βρικόλακες»).

Ο, τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός…

Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε το προφίλ ορισμένων «ψευτοδυνατών» ατόμων, που με τέχνη καμουφλάρουν την έλλειψη αυτοεκτίμησής τους. Είναι εκείνοι που κομπάζουν για τα κατορθώματά τους, διεκδικούν μόνιμα το ενδιαφέρον των άλλων, είναι υπεροπτικοί, μιλούν τακτικά για τις επιτυχίες τους και συχνά υποτιμούν τους άλλους. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχουμε έναν εργασιομανή και επαγγελματικά πολύ επιτυχημένο άντρα, που να εκδηλώνει τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση στον τομέα των ερωτικών σχέσεων. Ένας τέτοιος άντρας αποφεύγει να συνδέεται ερωτικά για μεγάλα χρονικά διαστήματα, φοβάται τη δέσμευση, πανικοβάλλεται, προτιμά τις διπλές σχέσεις, εγκαταλείπει τις συντρόφους του, είναι μυστικοπαθής και απόμακρος και συχνότατα οι σύντροφοί του παραπονούνται για έλλειψη φροντίδας και επικοινωνίας. Με άλλα λόγια, συχνά πίσω από τη διαρκή αγωνία ενός ατόμου να αποδείξει την αυτοαξία του, κρύβεται μια βαθύτατη αίσθηση ανεπάρκειας.

Αγάπα τον εαυτό σου!

Η αυτοεκτίμηση είναι η πιο καθοριστική κινητήριος δύναμη στη ζωή. Είναι το σημαντικότερο «καύσιμο» για την ψυχική μας υγεία, και βέβαια καθορίζει όλους τους τομείς της ζωής. Όταν η αυτοεκτίμησή μας είναι υψηλή εργασιακά παράγουμε περισσότερο, συνδεόμαστε ερωτικά καλύτερα, διεκδικούμε καλύτερης ποιότητας σεξ, είμαστε ποιο αποτελεσματικοί και τρυφεροί γονείς, διατηρούμε ισχυρότερες φιλίες.

Όσοι αγαπούν και εκτιμούν τον εαυτό τους, δεν σημαίνει ότι νοιώθουν πάντα ικανοί και υπέροχοι. Συχνά μπορεί να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους ή να νιώσουν αβεβαιότητα για μια επιλογή που θα κάνουν. Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά δεν κλονίζουν τη γενικότερη αίσθηση επάρκειας που νιώθουν. Εκείνος που νιώθει αυτοεκτίμηση, είναι έτοιμος να διδαχθεί από τα λάθη του, δεν διαλύεται όταν δέχεται την κριτική των άλλων, δεν αποθαρρύνεται από τα εμπόδια που παρουσιάζονται στη ζωή. Επίσης, είναι ανοιχτός και επικοινωνιακός, δέχεται με χαρά τη βοήθεια των άλλων, θεωρεί όταν αξίζει την αγάπη των ανθρώπων γύρω του και δεν νιώθει τρόμο στην ιδέα της αποτυχίας.

Ο άνευ όρων θαυμασμός του εαυτού μας κατασκευάζει μια ευάλωτη ψευτο-αυτοεκτίμηση. Η αληθινή αυτοεκτίμηση απαιτεί ειλικρινή αντίληψη των δυνατοτήτων αλλά και αποδοχή των αδυναμιών μας. Μπορεί να είστε πολύ ικανοί στα μαθηματικά, αλλά αδύναμοι στο γραπτό λόγο. Εντοπίστε τη δυνατότητά σας, χαρείτε για αυτή και αποφύγετε να νιώσετε «αποτυχημένοι» για την αδυναμία σας.

Συγχωρείστε τον εαυτό σας για πιθανόν άστοχες επιλογές του παρελθόντος και δείτε τις σαν ευκαιρίες για μάθηση και αυτοεξέλιξη. Κερδίζοντας την εσωτερική μάχη της αυτοεκτίμησης, είναι σαν να κερδίζετε τη μάχη με τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής. Θέλετε να είστε ο νικητής;

Μπορείς να χτίσεις τη αυτοεκτίμηση όταν…

• σταματήσεις να κριτικάρεις αρνητικά τον εαυτό σου για κάθε λάθος ή παράλειψη
• σταματήσεις να σκέφτεσαι συνεχώς το χειρότερο
• επιβραβεύεις τον εαυτό σου για κάθε καλή προσπάθεια που έκανες
• επιτρέψεις στον εαυτό σου να μην ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια από τους άλλους όταν χρειάζεται
• αντιμετωπίσεις με επιείκεια και αγάπη όλα τα αρνητικά σου χαρακτηριστικά
• φροντίζεις συστηματικά το σώμα σου
• συνειδητοποιήσεις ότι σε κάθε περίπτωση που θεωρείς ότι ήσουν «λάθος», «αποτυχημένος/η ή ανεπαρκής,
• συγχωρήσεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιήσεις ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες σύμφωνα με τις δυνατότητες και την συνειδητότητα που είχες τότε.

Πίστεψε στου εαυτό σου

Αγάπη εαυτού

“Φιλοσοφίες ζωής”

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα.

Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν; Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία.

Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος.

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μέσα από τις γραμμές ενός κειμένου που έγραψε ο ίδιος πριν αρκετα χρόνια ξεσπαθώνει και κατακεραυνώνει τους κυβερνώντες στην Κύπρο αλλά και τον ίδιο τον λαό που έζησε σε ένα «ξοδεμένο, ανέραστο, ανίερο παρόν». Όλο το κείμενο του.

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;

Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!

Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω…

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.

Τα Καλύτερα Παιδιά μας

“Γαλάνη Αγγελική 12-01-2023”