ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ
Μήνας: Μάρτιος 2024
Τα παιδιά του 1821 στα παιδιά του 2024
Γιάννης Καργάκος
Φιλόλογος του Β ‘ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού
Το πνεύμα του 1821 είναι το φρόνημα των παιδιών του. Παιδιών με γενναίο φρόνημα, που δεν κάθονταν φρόνιμα! Όπως τα παιδιά του Μεσολογγίου, οι περίφημοι Γελεκτσήδες. Τα έλεγαν έτσι, γιατί ήταν πάντα «στο γελέκι», δηλαδή, μόνο με το γιλέκο, για να είναι ετοιμοπόλεμα. Έκαναν πετροπόλεμο, έφερναν νερό, περνώντας, κρυφά τις νύχτες, μέσα από το τουρκικό στρατόπεδο, ρίχνονταν με μονόξυλα στη λιμνοθάλασσα ενάντια στα μικρά εχθρικά πλεούμενα και τα κυρίευαν ή τα βύθιζαν. Νύχτες βροχερές ή με αέρα, εισέδυαν στο εχθρικό στρατόπεδο και έσπερναν τον πανικό σκοτώνοντας Τούρκους και αρπάζοντας τρόφιμα, ρουχισμό και όπλα. Τα ονόματά τους έχουν διασωθεί από τον Ιωάννη-Ιάκωβο Μάγιερ, εκδότη των «Χρονικών». Ανάμεσά τους και δύο κορίτσια: Γιωργάκης Χ. Άρτης, Γιωργάκης Κ. Βαλτινός, Τάσος [Νταής] Βορίλας, Πέτρος Γαλιώτος ή Αγγούρας, Τασούλα Γυφτογιάννη, Χρυσάφω Χ. Καραγγελέ, Μανώλης Αντώνης, Μπάκας Γιώργος, Μπούλαλας Σπύρος, Παπαλουκάς γιος του Αντιστρατήγου Αναστασίου Παπαλουκά, Παντολέων Πλατύκας, Ζαφείρης Ν. Ράπεσης – Σφήκας, Μάνθος Τρικούπης.
Η οικογένεια στην Εθνεγερσία του 1821
Βασίλειος Θεοτοκάτος,
Επιτ. δικηγόρος, πρόεδρος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του 1821 και μάλιστα η πολύτεκνη, ήταν εκείνη που τροφοδότησε και τροφοδοτούσε συνεχώς τον αγώνα στην Εθνική Επανάσταση. Το πλήθος των παιδιών που πλημμύριζε το σπίτι ήταν η κινητήρια δύναμη του αγώνα, η προϋπόθεση της ελευθερίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι προσπαθούσαν να αφανίσουν τους Έλληνες- τους ραγιάδες-με τις σφαγές, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, τους κατατρεγμούς κλπ., το Έθνος όμως ανθίστατο και οι Ελληνίδες μητέρες έφερναν στο κόσμο καινούργια βλαστάρια.
Το κρυφό σχολειό
Ι. ΠΟΛΕΜΗΣ
Ἀπ᾿ ἔξω μαυροφόρ᾿ ἀπελπισιά,
πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι,
καὶ μέσα στὴ θολόκτιστη ἐκκλησιά,
στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ
τὴν ὄψη τοῦ σχολειοῦ,
τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ
τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει,
καὶ γύρω τὰ σκλαβόπουλα μαζεύει
Aς τρέχουμε όλοι στην Παναγία
Άγιος Άνθιμος της Χίου
Η Παναγία είναι η σωτηρία όλου του κόσμου· εκείνη είναι η ολόφωτη λαμπάδα που λάμπει σαν επτά ηλίους και με τη λάμψη της φωτίζει την οικουμένη όλη. Όταν τρέξουμε κοντά της με πίστη, με ευλάβεια, με αγάπη, δεν θα μας απορρίψει ποτέ.
Είναι η μητέρα μας, είναι η παρηγοριά μας, είναι η προστασία μας. Μας συμπαθεί, μας πονεί, μας λυπάται· στην ανάγκη μας είναι πρόθυμη να τρέξει προς βοήθειά μας. Η Παναγία είναι η μόνη μητέρα για όλους τους χριστιανούς. Και ποιος δεν την φωνάζει;
Η πρεσβεία της Παναγίας
Εικόνα: Ο Ακάθιστος Ύμνος, ρωσική εικόνα του 14ου αιώνα.
Στο κέντρο εικονίζεται η Παναγία, ενώ καθεμιά από τις μικρές περιφερειακές εικόνες αφορά τη διήγηση ενός από τους 24 «οίκους» του Ακάθιστου Ύμνου, από τη Wiki
π. Δημητρίου Μπόκου
Οι Χαιρετισμοί είναι ένας μεγαλόπνοος ύμνος προς την Παναγία.
Την υμνούμε με τα λαμπρότερα λόγια της ανθρώπινης γλώσσας για την ανεπανάληπτη ωραιότητα που περιβάλλει την υπέροχη μορφή της.
Ανάμεσα στα πολλά εγκώμια, που ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου απευθύνει στο πρόσωπό της, είναι και ο στίχος:
«Χαίρε δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα».
Η Παναγία είναι ο μεγάλος πρέσβυς μας μπρος στον Θεό.
Η πρεσβεία της για τον κόσμο είναι αδιάκοπη. Και ευχαρίστως
ευπρόσδεκτη από τον Θεό. Σαν το ευωδιαστό θυμίαμα.
Μεγάλη Σαρακοστή: Τιμάς πραγματικά την Καθαρά Δευτέρα ή μήπως γιορτάζεις την «Ακάθαρτη»;
Το να νηστέψεις μια μέρα και να «λερώνεσαι» για όλη την υπόλοιπη Σαρακοστή, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Καλό Στάδιο! Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!
Το ύψωμα του χαρταετού
την Καθαρά Δευτέρα και οι συμβολισμοί του
Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Ο χαρταετός δεν υψώνεται τυχαία την Καθαρά Δευτέρα. Μας προκαλεί να υψωθούμε και εμείς πνευματικά στον νοητό ουρανό των υψοποιών αρετών μέσα από την ταπείνωση, την προσευχή, την νηστεία, την διαρκή εγρήγορση. Μας προκαλεί να πετάξουμε, όπως ο αετός, το υπερήφανο πουλί που ζει στα ψηλά βουνά.
Αυτό που το θέλγουν τα ψηλώματα, οι απάτητες κορυφές, που αρέσκεται στα δύσκολα και τα επιδιώκει, που επιθυμεί το φως, που θέλει να αγναντεύει από ψηλά την θεϊκή δημιουργία, που πετά εκεί που σπάνια μπορούν να το ακολουθήσουν άλλα πτηνά.
Μας προκαλεί να πετάξουμε και εμείς ομοιάζοντάς του στα υψηλά αποφεύγοντας το σούρσιμο στα χθαμαλά! Μας προκαλεί να φθάσουμε στις δυσπρόσιτες κορυφές πετώντας και όχι έρποντας. Να φθάσουμε και να αγναντέψουμε από ψηλά όλη την φύση που απλώνεται μπροστά μας και θαυμάζοντάς την με όλη την δύναμη της ψυχής μας να αναφωνήσουμε: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. 103, 24).
Οι πνευματικές ωφέλειες της νηστείας
Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου
Αν η νηστεία αποτελεί φάρμακο για την υγεία του σώματος, πολύ περισσότερο ωφελεί την ψυχή και συντελεί στην κάθαρση και το φωτισμό της.
Η νηστεία κάνει θαύματα (και στην υγεία των παιδιών)
Μάχη Τράτσα
Ἀπό τήν Ἐφημερίδα «Τό Βῆμα τῆς Κυριακῆς»
Ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης δείχνει ὅτι οἱ διατροφικές ἐπιταγές τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι ἄκρως εὐεργετικές γιά τήν ὑγεία τῶν παιδιῶν.
Σύμφωνα μέ μελέτη, ἡ ὁποία μόλις ὁλοκληρώθηκε καί διεξήχθη σέ 609 παιδιά ἡλικίας 5 ὡς 15,5 ἐτῶν ἀπό τή Θεσσαλονίκη, τό 12,1% τῶν παιδιῶν καί ἐφήβων ἀκολουθοῦν πλήρη νηστεία. Μέ ἄλλα λόγια, ἀπέχουν ἀπό τήν κατανάλωση κρέατος, γαλακτοκομικῶν προϊόντων καί ἀβγῶν, καί γενικά ἀπό τήν κατανάλωση τροφῶν πού ἐπιβαρύνουν τόν ὀργανισμό, κάθε Τετάρτη καί Παρασκευή, καθώς καί στίς νηστείες τῶν Χριστουγέννων (40 ἡμέρες- ἐπιτρέπεται τό ψάρι) καί τοῦ Πάσχα (48 ἡμέρες- ἐπιτρέπεται τό ψάρι τήν 25η Μαρτίου καί τήν Κυριακή τῶν Βαΐων), τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων (7 ὡς 20 ἡμέρες- ἐπιτρέπεται τό ψάρι) καί τοῦ Δεκαπενταύγουστου (15 ἡμέρες ἐπιτρέπεται τό ψάρι στή γιορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος).
Ὅπως ἀναφέρει μιλώντας στό «Βῆμα» ὁ ἐπιστημονικός ὑπεύθυνος τῆς μελέτης, Καθηγητής Προληπτικῆς Ἰατρικῆς καί Διατροφῆς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Κρήτης κ. Ἀντ. Καφάτος, τά παιδιά πού συμμετεῖχαν στήν ἔρευνα καί ἀκολουθοῦσαν πλήρη νηστεία τά τελευταῖα 3,5 χρόνια δέν βρέθηκαν νά ἔχουν σημαντικές διαφορές στό ὕψος σέ σχέση μέ ἐκεῖνα πού νήστευαν μερικῶς (δηλαδή, ὄχι ὅλες τίς ἡμέρες τῆς νηστείας) ἤ μέ ἐκεῖνα πού δέν νήστευαν ποτέ. «Ἡ νηστεία δέν ἐπηρεάζει τή φυσιολογική τους ἀνάπτυξη, ὅπως πίστευαν παλαιότερα»,ἐπισημαίνει ὁ κ. Καφάτος.
Κεβόπουλος – “Οικογένεια και σχολείο οι σύγχρονοι πυλώνες της προστασίας των παιδιών από έναν κόσμο γεμάτο… Σειρήνες”
γράφει ο Δημήτρης Ζαφείρης
Μια πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη ομιλία με σκοπό να προστατέψει τους εφήβους και τα νέα παιδιά από τις ”σειρήνες” και τους κινδύνους της σύγχρονης κοινωνίας, για να μην τα βγάζουν από το δρόμο τους, πραγματοποιήθηκε, από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Βροντάδου, στην αίθουσα προβολών του σχολείου, με ομιλητή τον Υποστράτηγο ε.α. της ΕΛ.ΑΣ. και πρώην Διευθυντή της Αστυνομίας Χίου Γιώργο Κεβόπουλο, που με την πείρα των σαράντα χρόνων που είχε στην Ελληνική Αστυνομία έχει δει πολλά περιστατικά νέων που ξεστρατίζουν και «χάνονται» αλλά και νέων που κρατούν χαρακτήρα, γιατί τους είχαν πει και τους είχαν προϊδεάσει από την οικογένεια και το σχολείο, με το σωστό τρόπο, χωρίς αψυχολόγητους εκφοβισμούς, αλλά με σωστή επικοινωνία μέσα στην οικογένεια.
Η ημερίδα είχε τίτλο και θέμα «Σειρήνες και αποφάσεις- Ένας χάρτης για μία καλύτερη ζωή».
Κάπνισμα. Οι βλάβες, ο εθισμός
και ο ύπουλος ρόλος της νικοτίνης.
Από «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η εταιρία τσιγάρων “Παπαστράτος” προ έτους , «7 στους 10 Έλληνες θεωρούν ξεπερασμένη συνήθεια το τσιγάρο, παρόλα αυτά το 28,5% των Ελλήνων καπνίζει – περίπου 2.250.000 άτομα – εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι άνδρες στις ηλικίες 45-65 ετών».(1) Τα στοιχεία επιβεβαιώνονται και από άλλες έρευνες που φέρνουν την Ελλάδα στην 8η θέση παγκοσμίως στη κατανάλωση καπνού, με ετήσιο τζίρο 2,401 δις $, κέρδη 2,84 εκ.$ από το καπνό και (κατά φυσική συνέπεια) 87 νέα περιστατικά ανά 100.000 πληθυσμού, καρκίνου του πνεύμονα, ανά έτος, χωρίς να υπολογίζονται οι άλλοι καρκίνοι και λοιπά νοσήματα που προκαλεί το κάπνισμα.(2)
Το κάπνισμα δεν είναι απλά μια κακή συνήθεια. Είναι ένας καταστροφικός εθισμός που ξεκινά σε μια φάση ανωριμότητας του θύματος, που πιστεύει πως θα αποκτήσει ανδρισμό/θηλυκότητα, νεανικότητα (ή ωριμότητα), φίλους και συντροφικότητα, διαύγεια πνευματική, χαλάρωση, ευεξία, ψυχολογική βοήθεια, αυτοπεποίθηση, κοινωνικότητα και άλλα τέτοια…που θα καλύψουν το ψυχολογικό κενό του υποψήφιου χρήστη. Αντί όμως για αυτές τις «ευεργεσίες», καταλήγει ο άνθρωπος να καταστρέφεται σωματικά και ψυχολογικά.
8 Μαρτίου: Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας
π. Γιώργης Δορμπαράκης
Όταν και μέχρι τα νεώτερα χρόνια υπήρχε προβληματισμός σε κάποιες κοινωνίες αν η γυναίκα εντάσσεται στο ανθρώπινο είδος∙ όταν και μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα η γυναίκα δεν είχε δικαίωμα να ψηφίζει, γιατί ο «χώρος» της ήταν μόνο το σπιτικό και η οικογένειά της∙ όταν ακόμη και σήμερα η επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση της γυναίκας για ορισμένους θεωρείται «σκάνδαλο»∙ όταν μ’ ένα λόγο η σύγκριση της γυναίκας προς τον άνδρα σε οικουμενική σχεδόν κλίμακα και διαχρονικά, από πλευράς κοινωνιολογικής, πολιτικής, οικονομικής, αποβαίνει μονίμως εις βάρος της γυναίκας, τότε, ναι! Μιλάμε για μία προβληματική κοινωνία, της οποίας το διαστροφικό στοιχείο την έχει διαποτίσει τόσο, ώστε να μην μπορούμε να βρούμε κανένα ελαφρυντικό και δικαιολογητικό στοιχείο υπέρ αυτής[1].
Και γιατί έπειτα να παραξενευόμαστε που μόλις τα τελευταία χρόνια διεθνώς, ελάχιστο καιρό στα καθ’ ημάς, ήρθαν και έρχονται στο φως περιπτώσεις που δείχνουν αυτήν τη μειονεκτική θέση της γυναίκας, η οποία δέχεται προσβολές όλων των ειδών με αδυναμία αντίδρασής της και ευρέσεως του δίκιου της; Πρέπει να επιστρατεύσει όντως όλα τα αποθέματα της ψυχικής της δύναμης, να βρει στηρίγματα που ενώ υπάρχουν δύσκολα επισημαίνονται, προκειμένου να βγάλει την καταπιεσμένη φωνή της κι απελπισμένα να κραυγάσει: «Φτάνει! Μέχρις εδώ και μη παρέκει!»
Bullying – Ενδοσχολική βία – Εκφοβισμός
Η σχολική βία και ο εκφοβισμός που εκδηλώνεται μεταξύ των μαθητών θεωρείται κοινωνικό πρόβλημα. Ο όρος που χρησιμοποιείται διεθνώς για να περιγράψει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού είναι « bullying ». Προέρχεται από το ρήμα « bully » που σημαίνει «πληγώνω ή τρομοκρατώ ή υποχρεώνω κάποιον με τη βία να κάνει κάτι που δεν θέλει».
Αφορά σε μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Αποτελεί φαινόμενο που ενισχύεται από τη λάθος αντιμετώπισή του, καθόσον τα περισσότερα περιστατικά αποσιωπούνται, διότι θεωρείται ότι στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και το κύρος του σχολείου.
Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό έχει πολλές και σοβαρές επιπτώσεις, τόσο στη σωματική και ψυχική υγεία, όσο και στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, ενίοτε με επικίνδυνες συνέπειες και τραγικά αποτελέσματα.
Συμβουλές για την ενίσχυση της καλής συμπεριφοράς στην εφηβεία
Νικολέττα Γεωργίου
Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας
Η περίοδος της προεφηβείας και της εφηβείας μπορεί να είναι μια πρόκληση για την οικογένεια. Είναι σημαντικό καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, να ενθαρρύνουμε την καλή, λειτουργική συμπεριφορά έτσι ώστε αυτή να ενσωματωθεί στην ταυτότητα που σιγά σιγά δημιουργείται. Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποιες βασικές συμβουλές που μπορούν να συμβάλλουν σε αυτόν τον στόχο:
Κρατήστε ανοιχτό μυαλό στις συζητήσεις σας μαζί τους: Ακούστε τους νέους και συνομιλήστε με αυτούς με ενδιαφέρον και ανοχή. Η ανοικτή επικοινωνία δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου μπορούν να μοιραστούν τις σκέψεις και τα προβλήματά τους, χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να πουν ψέματα ή να παραποιήσουν γεγονότα.
Το Πρώτο Βερνίκι
π. Δημητρίου Μπόκου
Ο άσωτος υιός σκόρπισε στην ασωτία όλη την περιουσία που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Αφού έφτασε στο έσχατο σημείο εξαθλίωσης, συνήλθε. Συναισθάνθηκε το κατάντημά του και αποφάσισε να επιστρέψει στον πατέρα του και να ομολογήσει μπροστά του: Πατέρα μου, «ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου». Δεν είμαι πια άξιος να λέγομαι γιος σου. Σε ντρόπιασα. Κάνε με απλό υπηρέτη σου (Κυριακή ΙΖ΄ Λουκά).
Κάποια στιγμή το παιδί, το κάθε παιδί, θα κάνει τη μικρή ή τη μεγάλη του επανάσταση. Θα επιδιώξει τη διαφοροποίηση από το στάτους κβο της πατρικής οικογένειας, διαρρηγνύοντας καμιά φορά και εντελώς τους δεσμούς του μαζί της. Κάποιες φορές η ρήξη τροφοδοτείται από παθογένειες και δυσλειτουργίες στη σχέση γονέων και παιδιών, άλλες φορές ίσως οφείλεται κυρίως στην τάση του νέου ανθρώπου να δημιουργήσει το δικό του, διαφορετικό από τα οικογενειακά στάνταρ, προφίλ.
Ο νέος άνθρωπος διαπνέεται έντονα από αέρα ελευθερίας, που τον οδηγεί κάποτε ακόμα και σε εχθρική στάση προς ό,τι του θυμίζει τη ζωή του στην πατρική εστία. Συνήθως και η σχέση με τον Θεό ανήκει στις αξίες που απεμπολεί εύκολα ο νέος άνθρωπος, στην προσπάθειά του να αποδεσμευτεί από καθετί που τον δένει με το παρελθόν. Το περιγράφει ωραία ο ποιητής:
Δουλειές του σπιτιού.
Δίνουν αυτοπεποίθηση στα παιδιά
και δυναμώνουν τις οικογενειακές σχέσεις!
American College of Pediatricians
και «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»
Οι οικογένειες και τα παιδιά που συνεργάζονται στις δουλειές του σπιτιού μπορούν να αποκομίσουν πολλά οφέλη.
Όλοι πιθανότατα έχουμε παραπονεθεί για τις δουλειές του σπιτιού κάποια στιγμή στη ζωή μας. Είναι καθημερινές, ατελείωτες αλλά πάλι τόσο αναγκαίες! Πολλοί γονείς δεν απασχολούν τα παιδιά τους σ’ αυτές, συχνά και οι ίδιοι τις αναθέτουν αλλού. Πιστεύουν πως είναι χαμένος χρόνος, προκαλούν κούραση, δεν είναι οικονομικά προσοδοφόρες, ίσως και να τις θεωρούν ταπεινωτικές. Για τα παιδιά τους επιλέγουν να ασχοληθούν αντί για αυτές με το παιγνίδι, την μόρφωσή τους, μια έξοδο με φίλους… Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι ομαδικές οικογενειακές δραστηριότητες που εξυπηρετούν τις πρακτικές ανάγκες ενός σπιτικού, ακόμη και αν δεν είναι επιστημονικές ή πνευματικές ή ψυχαγωγικές αποφέρουν σπουδαία οφέλη, αρκεί να γίνονται με τη κατάλληλη διάθεση. Και εδώ την ευθύνη την έχουν οι γονείς.
Συμβαίνει να ρωτούν τα παιδιά με παραπονεμένο ύφος: «Τι νόημα έχουν όλες αυτές οι δουλειές; Αφού το σπίτι θα γίνει και πάλι ακατάστατο!» Οι γονείς θα έχετε απαντήσει ότι η συμμετοχή στις δουλειές τα βοηθάει να αποκτήσουν ευθύνη, να φροντίζουν τον εαυτό τους και εφόσον μένουν κάτω από την ίδια στέγη πρέπει να βοηθούν και αυτά ώστε να διατηρηθεί π.χ. καθαρή. Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι σημαντικά αλλά υπάρχει και κάτι άλλο όπου κάνουν καλό οι δουλειές του σπιτιού και αυτό είναι η ενίσχυση των οικογενειακών σχέσεων και της αυτοπεποίθησης του παιδιού.
