Η “τάξη που πετάει” συναντά αυτή τη σχολική χρονιά μαθητούδια από τα παλιά και μαζί τους ετοιμάζεται να ταξιδέψει για άλλη μια φορά…

Καλώς ήρθατε στην Ε τάξη μικρά μου μαθητούδια που τόσο πολύ μεγαλώσατε! Είμαστε έτοιμοι για ένα ακόμη ταξίδι μαζί!

Μαγική ευχή στέλνω και στα περσινά φωτεινά αστεράκια της “τάξης που πετάει”, τα φετινά τριτάκια που συνεχίζουν να φεγγοβολούν σε άλλη αίθουσα με άλλες δασκάλες… καλή πρόοδο, μικρά μου…

Καλή σχολική χρονιά σε όλους μας, μικρούς και μεγάλους, και να θυμάστε…

“Ανοίξτε τα φτερά σας και πετάξτε όσο πιο μακριά μπορείτε…

Ακόμη κι αν δεν φτάσετε στο φεγγάρι, θα έχετε βρεθεί… ανάμεσα στ’ αστέρια!”

Να ‘μαστε πάλι εδώ μαζί,

να ξεκινήσουμε ένα καινούριο ταξίδι…

πετώντας ψηλά στον Ουρανό…

γεμίζοντας με εικόνες και χρώματα το μυαλό και την ψυχή μας…

ζωγραφίζοντας ουράνια τόξα σε κάθε γκρίζο που θα συναντήσουμε…

σβήνοντας όλα τα άσχημα και…

ξεσηκώνοντας ό,τι κοιμάται με γέλια και χορό…

Να ‘μαστε πάλι εδώ μαζί,

να αγκαλιάσουμε και να αγκαλιαστούμε…

να δώσουμε το χέρι μας, να σηκωθεί αυτός που έπεσε…

να ρίξουμε στη γη τον σπόρο να φυτρώσει ό,τι ανθίζει…

Κι όταν γεμίσουν η καρδιά και η ψυχή μας…

θα δώσουν χώρο στο μυαλό,

για να χωρέσει όλα όσα έχουν γραφτεί στα βιβλία

κι όλα όσα έχουν ειπωθεί από ανθρώπινα χείλη…

Καλή σχολική χρονιά, πρωτάκια μου!

Καλή σχολική χρονιά, τριτάκια μου λατρεμένα! Θα είμαι πάντα κοντά σας…

“…Μια φορά τον μήνα δύο φιλαράκια κολλητά ζωγραφίζουν στους τοίχους του σχολείου τους κάτι τεράστια φτερά, πουλιά και πεταλούδες. Το σχολείο τους τότε αρχίζει να υψώνεται σιγά σιγά στον ουρανό και να πετά…

Μερικές φορές κατέβαιναν στο σχολείο πουλιά και σύννεφα. Ορμούσαν χαρούμενα στην τάξη από τα ανοιχτά παράθυρα και κάθονταν στα θρανία μαζί με τους μαθητές να μάθουν γράμματα και αυτά. Στα διαλείμματα τα δυο φιλαράκια έπαιζαν κυνηγητό πότε με τα πουλιά και πότε με τα σύννεφα…

-Είναι αλήθεια, βρε παιδιά, πως το σχολείο σας έχει φτερά;

-Πετάει, πετάει το σχολείο σας;

-Πετάει, πετάει! απάντησαν τα παιδιά με μια φωνή…”

Από το βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη “Πετάει, πετάει το σχολείο!”

Μια καινούρια σχολική χρονιά ξεκινά και δεν σας κρύβω τη χαρά μου και τη λαχτάρα μου να υποδεχτώ τους πιο μικρούς μαθητές του μεγάλου αυτού σχολείου!

Αυτούς τους μικρούς λιλιπούτειους που θα κάνουν αύριο δειλά δειλά τα πρώτα τους βήματα στο μεγάλο σχολείο, αυτούς περιμένω για να μιλήσουμε…

…για πολλά και ωραία χριστουγεννιάτικα δέντρα, για ένα μικρό πεύκο, για πορτοκάλια που ζυγίζουν ένα κιλό το καθένα, για πάρα πολλά δάκρυα, για ένα κουδούνι που χτυπάει και ξαναχτυπάει, για γέλια και συνάμα κλάματα, για τραμ και λεωφορεία, για χρωματιστά μολύβια, για πεφταστέρια…

όπως ακριβώς στην Τάξη Που Πετάει του Έριχ Κέστνερ, ένα αγαπημένο παιδικό βιβλίο από το οποίο πήρε το όνομά του το ιστολόγιό μας!