“…Μια φορά τον μήνα δύο φιλαράκια κολλητά ζωγραφίζουν στους τοίχους του σχολείου τους κάτι τεράστια φτερά, πουλιά και πεταλούδες. Το σχολείο τους τότε αρχίζει να υψώνεται σιγά σιγά στον ουρανό και να πετά…

Μερικές φορές κατέβαιναν στο σχολείο πουλιά και σύννεφα. Ορμούσαν χαρούμενα στην τάξη από τα ανοιχτά παράθυρα και κάθονταν στα θρανία μαζί με τους μαθητές να μάθουν γράμματα και αυτά. Στα διαλείμματα τα δυο φιλαράκια έπαιζαν κυνηγητό πότε με τα πουλιά και πότε με τα σύννεφα…

-Είναι αλήθεια, βρε παιδιά, πως το σχολείο σας έχει φτερά;

-Πετάει, πετάει το σχολείο σας;

-Πετάει, πετάει! απάντησαν τα παιδιά με μια φωνή…”

Από το βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη “Πετάει, πετάει το σχολείο!”