Ένα άρθρο από τον Νίκο Σούρσο
Ποιος δεν θυμάται πού βρισκόταν και τι έκανε, όταν έσβησε το αστέρι του Ντιέγκο; Πέρασε κιόλας ένας χρόνος και κανείς δεν τον ξεχνά. Ένας σπουδαίος άνθρωπος και κορυφαίος ποδοσφαιριστής που κατάφερε να κάνει ευτυχισμένους τους ανθρώπους με μία μπάλα στα πόδια.
Έπειτα από τη νίκη της Αργεντινής εναντίον της Αγγλίας χάρη στο “χέρι του θεού”, δηλαδή του Μαραντόνα ,αλλά και με το απίστευτης ομορφιάς δεύτερο γκολ του, ένωσε όλους τους Αργεντίνους και τους έδωσε αυτοπεποίθηση καθώς λίγο καιρό πριν η χώρα τους είχε δεχθεί επίθεση στα νησιά Φώκλαντ από τους Άγγλους.
Αποτέλεσε πρότυπο και έδωσε κίνητρο σε εκατομμύρια παιδιά να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους και να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο,που τόσο αγαπάνε.Ένας παίκτης που τραγουδήθηκε όσο κανείς άλλος στην ιστορία του αθλήματος.
Ωστόσο μόνο αποχή δεν θα μπορούσε να έχει από κοινωνικά ζητήματα και από τις πολιτικές εξελίξεις.Εξέφραζε την γνωμή του για καθετί που τον ενοχλούσε.Ενδιαφερόταν για τους οικονομικά αδύναμους και ήρθε σε ρήξη μέχρι και με τον Πάπα για τέτοιου είδους υποθέσεις.
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε χωρίς τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και μύθος του θα τροφοδοτεί συνέχεια τη φαντασία. Αντίο Ντεγκίτο!
