Μια μέρα εκεί που ο “Σωκράτης” έκανε τον περίπατό του γύρω από την Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πάρα πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του… Ο “Σωκράτης” τότε του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει εκείνος τι έχει ακούσει, να τον περάσει από την δοκιμασία της «τριπλής διηθήσεως». -«Τριπλής διηθήσεως;» ρώτησε με απορία ο άλλος. -«Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες να λέγεται για τον μαθητή μου θα ήθελα να αφιερώσουμε τρία λεπτά για να φιλτράρουμε αυτό που άκουσες και θέλεις «εμπιστευτικά» να μου πεις. Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;».
-«Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…».
-«Μάλιστα! Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. Ας δοκιμάσουμε τώρα, το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;» -«Καλό; Όχι, το αντίθετο μάλλον…» -«Άρα, συνέχισε ο “Σωκράτης”, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια»! Ο τύπος έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία. -«Παρ’ όλα αυτά», συνέχισε ο Σωκράτης, «μπορείς ακόμα να περάσεις την δοκιμασία διότι υπάρχει και το τρίτο φίλτρο: Το φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο;». -«Όχι, δεν νομίζω…» -«Άρα, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αληθινό, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, τότε γιατί θα πρέπει να το ακούσω;»
Το “Σωκράτης” σε εισαγωγικά γιατί με βάση το παρακάτω άρθρο το κείμενο δεν φαίνεται να είναι του Σωκράτη
