Οι αρχές που διέπουν το σχεδιασμό και την οργάνωση των περιβαλλοντικών προγραμμάτων δράσης στην κοινότητα αφορούν κυρίως: α) το ρόλο του σχολείου ως κοινωνικού οργανισμού μέσα από τον οποίο αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες σχετικές με τη διερεύνηση του άμεσου τοπικού περιβάλλοντος, β) την αξιοποίηση του τοπικού περιβάλλοντος ως βασικού χώρου δράσης, γ) την παροχή ευκαιριών στους μαθητές και τους γονείς για ενεργό εμπλοκή σε ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος, και δ) την ανάδειξη των γονέων και των μελών της τοπικής κοινότητας ως συνεργατών του σχολείου (Hart, 1997, Posch, 1999).
Αν και τα προγράμματα δράσης στην κοινότητα εντάσσονται, σύμφωνα με τους Scott και Cough (2003), στην ευρεία έννοια της μάθησης “πέρα από τα πλαίσια της σχολικής αίθουσας” (σ. 54), εντούτοις, όπως επισημαίνουν οι Rickinson et al. (2004), απαιτούν συστηματική και σε βάθος έρευνα για να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητά τους.
Από τα ευρήματα των ερευνητικών πρωτοβουλιών ,σε σχέση με τη συμμετοχή των γονέων σε προγράμματα δράσης στην κοινότητα, διαπιστώνεται ότι ενισχύεται το κοινό αίσθημα ευθύνης και προσωπικής δέσμευσης για συμμετοχή σε δράσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στην κοινότητα (Alexander, North & Hendren, 1995,Russell & Barton, 2000).
Επιπλέον, η χρήση αλληλεπιδραστικών, συνεργατικών και ομαδοκεντρικών διδακτικών μεθόδων και η προώθηση δραστηριοτήτων που υποκινούν το ενδιαφέρον των μαθητών και των γονέων διευκολύνουν τη μεταξύ τους επικοινωνία εκτός του σχολείου (Ballantyne, Fien, & Packer, 2001), συμβάλλουν στη διάχυση των πληροφοριών από γενιά σε γενιά (Vauchan,Gack, Solorozano, & Ray, 2003) και ενισχύουν τη συμμετοχή των γονέων στη μαθησιακή διαδικασία (Tal, 2004).
Έτσι αποφασίσαμε να ρωτήσουμε τους γονείς αν πραγματικά θα τους ενδιέφερε να εμπλακούν στη ζωή του Νηπιαγωγείου και με ποιον τρόπο. Για το λόγο αυτό δώσαμε στους γονείς να συμπληρώσουν το παρακάτω ερωτηματολόγιο:
Αναμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα…
