Συμμετείχα σε μία συνάντηση για τη διδασκαλία της Ιστορίας στο Λύκειο. Ηταν μία από αυτές τις ημέρες που όλα πάνε στραβά. Από αυτές που γυρίζεις καθημαγμένος σπίτι και σκέφτεσαι γιατί αποχωρίστηκα σήμερα το κρεβάτι μου; Τα μηχανήματα συμμετείχαν στο κομφούζιο κι αρνήθηκαν να συνεργαστούν. Αφού αλλάξαμε αίθουσες, βιντεοπροβολείς, καλώδια και υπολογιστές αρχίσαμε την παρουσίαση.
Μπορούσα να πιάσω το σφυγμό του κοινού. Υπήρχαν πάντα οι συμπαθούντες αλλά στο συννεφάκι της σκέψης τους μπορούσα να διακρίνω: “Τι λέει αυτή; εδώ έχουμε παιδιά που μας περιμένουν να τα διαβάσουμε, γονείς που πρέπει να τους τρέξουμε στους γιατρούς, το σίδερο έχει πιάσει ταβάνι”.
Και πράγματι δεν ερχόμαστε να προτείνουμε κάτι εύκολο. Γιατί τόσα χρόνια δε φτιάξαμε υποδομές. Δέκα χρόνια μετά διαπιστώνω ότι συναντώ τις ίδιες δυσκολίες για να στήσω μία πρόταση διδασκαλίας. Δεν υπάρχουν κειμενικές πηγές, δεν έχουμε εικονογραφικό υλικό. Ποιος θα αφιερώσει 50 ώρες για να στήσει ένα μάθημα 45 λεπτών;
Συμφωνήσαμε όλοι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει και ότι οι αλλαγές αυτές θα είναι όμως χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο αν δεν αλλάξει ριζικά η ύλη και ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται από την αρχή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτές οι αλλαγές προϋποθέτουν περισσότερη ελευθερία και όχι ομοιομορφία στις σχολικές μονάδες, αξιολόγηση του διδακτικού έργου και πραγματική μετεκπαίδευση των καθηγητών, συμβατή με τις απαιτήσεις των καιρών.
Μες το κοινό υπάρχουν πάντα κι αυτοί που ψάχνουν το λάθος. Στην επιμόρφωση μας έλεγαν να κάνουμε πάντα λάθη. Για να σκέφτεται το κοινό… αυτό μπορώ να το κάνω καλύτερα απλά μου λείπουν λίγες τεχνικές γνώσεις.
Δεν έκανα επίτηδες λάθος, έδειχνα ένα μάθημα για την πτώση της Πόλης to 1453 κι έδειξα και μία εικόνα από το 1204. Δεν είπα όμως ποτέ ότι υπάρχει ερώτηση που συγκρίνει τις δύο κατακτήσεις. Ο χρόνος με πίεζε να ζιπάρω την παρουσίαση. Ο συνάδελφος όμως το χάρηκε τόσο που βρήκε το λάθος…
Γυρίζοντας στο σπίτι έμαθα ότι καλούμαι σε απολογία γιατί χρησιμοποιώ το διαδίκτυο στο μάθημά μου.
Οχι, δεν έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά την τελευταία δεκαετία.
Άρθρα (RSS)
Δεν κατάλαβα γιατί καλείσαι σε απολογία. Απαγορεύεται να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο; Εμείς αλλιώς τα μάθαμε στην επιμόρφωση!!! Πές μας περισσότερα.
α σίγουρα θα σας ενημερώσω… γιατί έχω αρχίσει να χάνω το χιούμορ μου… δεν είναι η πρώτη φορά όμως που καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας.
Ότι δεν έχει γίνει κανένα βήμα είναι γεγονός, όπως επίσης ότι το σίδερο θα φτάνει στο ταβάνι διαρκώς, γιατί είναι πολύ ισχυρός αντίπαλος, αλλά αν δείχνεις να απογοητεύεσαι και εσύ γι’αυτό που χρόνια υπηρετείς, αυτό μας “γονατίζει” όλους. Ξέρεις ότι για το στραβό το ριζικό μας φταίνε αυτά που απαρίθμησες και ένα σωρό άλλα. Ξέρεις όμως ότι υπάρχει και ένα σώμα ρομαντικών που το παλεύουν σε αυτή τη χώρα που όπως λες χρειάζεται να αποδείξεις διαρκώς ότι δεν είσαι ελέφαντας. Μην σε βάζει κάτι η μικρότητα των ανθρώπων, αλλά και η πολλή ανωτερότητα ενίοτε καταντά βλακεία και αφήνει περιθώρια να επιπλέουν οι φελοί.
Και γιατί να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας;;;
Οι ελέφαντες έχουν ένα σωρό πλεονεκτήματα. Ποδοπατούν τους ενοχλητικούς, σαλπίζουν επίθεση, ξεριζώνουν κορμούς και γενικά δεν έχουν εχθρούς σε ολόκληρη τη σαβάνα!
Σημ: Βέβαια κάνουν κάτι χαζά με τα αυτιά τους και είναι λίγο γελοία η προβοσκίδα …
Τώρα για το ζήτημα της απολογίας … πραγματικά δε θέλω να σχολιάσω. Είναι …ασχολίαστο.