Terra Computerata

Στη Lifo δημοσιεύτηκε  ένα καινούριο ποίημα της Κικής Δημουλά. Είναι η απάντησή της στους στίχους της Χάρις Αλεξίου που ακολουθούν.

Για ποιον πεθαίνω πάλι εγώ για ποιον πεθαίνω
Για  ποιον τα όνειρα γεννάω και περιμένω
Στην Αφροδίτη μου ζητάω  και στη Σελήνη
Να ξαναχτίσουν μια φωλιά για  της ψυχής μου τα πουλιά, να βρουν  γαλήνη

Για ποιον να ζήσω πες μου εγώ, για ποιον να ζήσω
Αν στην αγάπη όσα μου μείναν’  δεν χαρίσω
Ο ήλιος μου έδωσε πολλά κι αυτά με πνίγουν
Αν δεν μοιράσω την ψυχή, αυτοί που μου έστειλαν ευχή, πώς θα με κρίνουν

Σήμερα κλαίω – αύριο γελώ
Τώρα πεθαίνω – αύριο θα ζω
Σήμερα κλαίω- αύριο γελώ
Σώμα μου ξένο- μυαλό μου φτερό

Αχ ποιος φωνάζει το όνομά μου και στενάζει
ποιο  αγγελούδι τα φτεράκια του τινάζει
Κάποιος σκουπίζει την αυλή του και προσμένει
Να με κεράσει δροσερό, να πιω της  λήθης του νερό, που  ανασταίνει

Στρώνω  κιλίμι για την προσευχή που θα ‘ρθει
Ρουφάω ρόδια κι όλοι λένε αυτή ετρελάθει
Έτσι το δάκρυ σε χαμόγελο γυρίζω
Κι εκεί στην άκρη στο γκρεμό, γυρνάω την πλάτη στο χαμό  και ξαναρχίζω

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009 στις 04:09 στην κατηγορία Λογοτεχνία. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.