Terra Computerata

Άρθρο της Σάντυς Τσαντάκη στην Καθημερινή

Οσο κι αν αγαπάς τη μουσική, αν δεν έχεις ανακαλύψει (ακόμη) το Ιντερνετ, είναι μάλλον εξαιρετικά δύσκολο να εκτιμήσεις τις νέες μικρές και μεγαλύτερες επαναστάσεις που αποκαλύπτονται με σπάνιες ηχογραφήσεις, εξαιρετικά δυσεύρετες «κόπιες». Είναι ένα ακόμη από τα θαύματα του 21ου αιώνα. Σου κολλάει ένα μουσικό κομμάτι στο μυαλό, ή θέλεις ξαφνικά να ακούσεις κάτι από Depeche Mode ή μια ζωντανή ηχογράφηση των Μπιτλς. Μέσα σε μερικά λεπτά η ακρόαση γίνεται στον ηλεκτρονικό σου υπολογιστή… Εύκολα… Το «κατέβασμα» είναι το μέλλον της μουσικής. Με τα MP3 μηχανήματα, τα διαδικτυακά δισκοπωλεία, ο κόσμος αγοράζει σήμερα και ακούει μουσική χωρίς ιδιαίτερη μελέτη, περισσότερο με ένστικτο. Για πολλούς όμως ακόμη αποτελεί αμαρτωλή πράξη, ειδικά στον χώρο της ποπ και της ροκ μουσικής που γίνονται και τα μεγαλύτερα ευτράπελα, η κλοπή του… αιώνα.

Αλλοι μιλούν για πόλεμο και άλλοι για θάνατο. Η μουσική βιομηχανία αντιδρά με ποικίλους τρόπους. Και από την άλλη μυστικές σχεδόν διευθύνσεις βρίσκουν εκατομμύρια επισκέπτες καθημερινά, γιατί οι κανόνες του παιχνιδιού πλέον είναι μάλλον ανεξέλεγκτοι.

Η απόδοση, η ένταση, το αποτέλεσμα είναι συχνά καλύτερο ακόμη και από το ίδιο το cd. Θυμάστε πότε νοσταλγούσαμε το βινύλιο και νομίζαμε ότι δεν θα αργούσε η μέρα που θα ξαναπαίζαμε τα μικρά δισκάκια στο πικάπ; Οι απαισιόδοξοι της παρέας λένε ότι σε λίγο καιρό δεν θα θυμόμαστε ούτε καν πώς μοιάζουν τα cds… Αλλά αυτό δεν είναι και 100% αποδεδειγμένο.

Για την ώρα μπορούμε να αναζητήσουμε την καλύτερη ψηφιακή ποιότητα στο διαδίκτυο. Αν ξεκινήσουμε τη διαδικασία, αποκλείεται να υπάρξει επιστροφή. Υπάρχει μια εταιρεία με έδρα την Γλασκόβη, η οποία, φτιάχνει χάι-φάι, έχει δική της δισκογραφική, με έμφαση στην κλασική, την τζαζ, την κέλτικη μουσική. Ο διαδικτυακός κατάλογος προσφέρει 60 άλμπουμ σε διαφορετικές μορφές, για 80.000 πιστούς ακροατές-συνδρομητές που θέλουν την αυθεντική εκδοχή και δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο. Και είναι διατεθειμένοι και να πληρώσουν. Στόχος των εμπνευστών μιας τέτοιας προσπάθειας είναι να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι μέσα στον συναυλιακό χώρο. Να κλείσεις τα μάτια και να έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο ίδιο δωμάτιο με τους μουσικούς.

Υπάρχουν εταιρείες με εξειδίκευση στην εκκλησιαστική μουσική. Την μπαρόκ μουσική. Την πολυφωνική. Σταρ όπως ο Πίτερ Γκάμπριελ έχουν στήσει αντίστοιχες επιχειρήσεις στο προσωπικό τους στούντιο. Οχι για να βγάζει δικές του μελωδίες αλλά μουσική που του αρέσει και δεν είχε μέχρι σήμερα τύχη. «Αν την αγαπάμε μόνο εμείς και δεν έχει βρεθεί τρόπος να ακουστεί μέχρι σήμερα, έχουμε τη διάθεση να βρούμε τον τρόπο να ακουστεί δυνατά και καθαρά», λέει. Η υπομονή είναι το μοναδικό ζητούμενο… Υπομονή για να «κατέβει». Εσείς θα περιμένατε οχτώ ώρες για 30 λεπτά μουσικής ή θα πηγαίνατε απευθείας στο δισκοπωλείο;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τρίτη 21 Ιουλίου 2009 στις 02:05 στην κατηγορία Διαδίκτυο, μουσική. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.