Tου Petere Preston / The Guardian –ΚαθημερινήΠώς ξεκινάτε την ψηφιακή εβδομάδα σας; Με σκουπίδια, με spam, με e-mails που σας προτείνουν τρόπους για «να αναστήσετε τη χαμένη σεξουαλικότητά σας», «να αποφύγετε τον θάνατο από γρίπη των χοίρων», και να «απολαύσετε απανωτούς οργασμούς». Καλωσορίσατε στον 21ο αιώνα και σε πολλά απ’ όσα μας τρομάζουν σ’ αυτόν: ανικανότητα, αρρώστια, ματαίωση.

Ας καθίσουμε λίγο να σκεφτούμε τα πιο δυσοίωνα πιάτα της ημέρας. Να συζητήσουμε πάλι για τον θάνατο των εφημερίδων, το τέλος των πέντε αιώνων τυπογραφίας; Ή να μιλήσουμε για τα χειρότερα και να υπολογίσουμε πότε θα εξαφανιστούν τα ίδια τα βιβλία; Υπάρχει επίσης, βέβαια, η πορνογραφία και η παιδοφιλία: τεράστιες μερίδες φόβου και αηδίας σε πρώτη ζήτηση. Υπάρχει η τρομοκρατία και οι τελευταίες ανησυχητικές προειδοποιήσεις του Ομπάμα και των άλλων. Υπάρχει το τέλος της πολιτισμένης ζωής όπως την ξέραμε.

Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει στην πραγματικότητα ο κόσμος: όχι με ένα μεγάλο «μπαμ», αλλά με κύματα ναυτίας μέσα σε θάλασσες που φουσκώνουν, θερμοκρασίες που χτυπάνε κόκκινο, νέφη διοξειδίου του άνθρακα. Μπορεί η ανθρωπότητα να κάνει κάτι για να σωθεί; Μήπως να κλείναμε τα αναθεματισμένα κομπιούτερ;

Γιατί το δίκτυο πάνω στο οποίο δουλεύουμε, οι ψηφιακές διασυνδέσεις που οι κυβερνήσεις μας θέλουν να διαδώσουν σαν οικουμενικό δικαίωμα, τα πληκτρολόγια και οι οθόνες μέσα στα σπίτια μας, είναι ευλογία μαζί και κατάρα. Δεν πρόκειται να ζήσουμε καλύτερα χωρίς βιβλία να ξεφυλλίζουμε και να χαϊδεύουμε. Δεν ζούμε καλύτερα όταν χάνεται το άβατο της προσωπικής ζωής και δίνεται το ελεύθερο στους παρανοϊκούς και στους κακεντρεχείς να χύνουν το δηλητήριό τους από οθόνη σε οθόνη. Γίνεται ολοένα και πιο αναγκαίο να ζυγίσουμε την επανάσταση που άλλαξε τη ζωή όλων μας σε μια εκσυγχρονισμένη ηθική ζυγαριά.

Οι αριθμοί δεν είναι οριστικοί. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πόση ενέργεια ξοδεύεται σε 10 λεπτά αναζήτησης στο Google. Δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε στα τυφλά την ανάλυση της εταιρείας Gartner που βάζει την παγκόσμια βιομηχανία διαδικτυακών υπηρεσιών στην ίδια κατηγορία, όσον αφορά τη δαπάνη ενέργειας, με τις αεροπορικές συγκοινωνίες. Μπορεί να φέρουμε κάποιες αντιρρήσεις στις εκτιμήσεις που έκανε το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και που δείχνουν ότι η χρήση του Ιντερνετ στην Αμερική ξεπερνά σε δαπάνη ενέργειας όλες τις έγχρωμες τηλεοράσεις στη χώρα. Μπορεί να αμφισβητήσουμε τους υπολογισμούς για την επέκταση του Διαδικτύου και να ελπίσουμε ότι η τεχνολογική εξέλιξη θα μας γλιτώσει από την ανεξέλεγκτη αύξηση της ενεργειακής κατανάλωσης, επαναφέροντάς την στο 10% το χρόνο. Ας μην προσποιούμαστε όμως ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας αναγνωρίσουμε, με τα λόγια ενός πολύ έμπειρου σχεδιαστή ψηφιακών επεξεργαστών, ότι υπάρχει πράγματι «το ενδεχόμενο να ξεφύγει από κάθε έλεγχο η αύξηση της ενεργειακής κατανάλωσης των υπολογιστών, πράγμα που θα είχε σοβαρές συνέπειες στη συνολική οικονομική βιωσιμότητα του ψηφιακού συστήματος, για να μην πούμε τίποτα για τη συνολική υγεία του πλανήτη». Είναι καιρός να συζητηθεί ανοιχτά το πρόβλημα.

Να περπατάμε ή να πηγαίνουμε με ποδήλατο στη δουλειά αντί να βγάζουμε έξω το αυτοκίνητο; Βεβαίως. Να μάθουμε όλους τους κανόνες της ανακύκλωσης και να τους εφαρμόζουμε; Μακάρι. Να σκεφτούμε προτού ταξιδέψουμε για άλλη μια φορά με αεροπλάνο; Φυσικά. Τι ωφελεί όμως να ανησυχούμε για έναν κόσμο που μαραίνεται όταν τρισεκατομμύρια βίντεο της Σούζαν Μπόιλ συνωστίζονται στο Youtube και όταν η ζωή μας κατακλύζεται από κουφιοκέφαλους twitters και χολερικά blogs;

Ξέρω ότι το Διαδίκτυο είναι ένα θαύμα χωρίς προηγούμενο. Αλλά έχω επίσης την μελαγχολική βεβαιότητα ότι κουβαλάει μαζί του σοβαρά προβλήματα, ότι πολλά απ’ όσα μας ενοχλούν σήμερα έχουν ψηφιακή αιτία. Να το συζητήσουμε; Οχι, δεν θέλουμε να ξέρουμε. Οπως ακριβώς ο μπλόγκερ που δεν θέλει να συζητήσει για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος γιατί «Ουφ, τι βαρετό!.. Είναι δουλειά της κυβέρνησης να ικανοποιεί αυτή τη ζήτηση». Ή όπως οι διαφημιστές των «σπαμ» που πουλάνε απανωτούς οργασμούς.

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων