Στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού οι έγκλειστοι γίνονται μαθητές και ζουν. Είναι ευτύχημα που κάποια από τα χρήματα της Ε.Ε. φαίνεται να πιάνουν τόπο.
Είναι ένα παράθυρο στη ζωή. Στην κανονική ζωή, εκεί που έστω και θεωρητικά μπορείς να σκεφτείς και να μιλήσεις ελεύθερος, να κινηθείς με άνεση, να δεις τον κόσμο ξανά με ανθρωπιά και να σε δουν ξανά ως άνθρωπο. Στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού οι έγκλειστοι γίνονται μαθητές και ζουν, έστω και για λίγο, μακριά από το «κολαστήριο», όπως το ονομάζουν.
Ο Γιάννης, ο Κυριάκος, ο Μάρκος, ο Ζάχος, ο Τζεβάτ και όλα τα παιδιά που φοιτούν καθημερινά στο σχολείο δεν θα ξεχώριζαν από οποιονδήποτε άλλο μαθητή εκτός φυλακής. Με βλέμματα σπινθηροβόλα και ευγένεια όχι επιτηδευμένη και καθοδηγούμενη, μιλούν για τη μεγάλη ευκαιρία που τους δόθηκε να βγαίνουν από την καθημερινή τους μιζέρια.
«Είναι η ευκαιρία μας να διορθώσουμε κάποια πράγματα και να συνεχίσουμε κάποια άλλα που σε μικρότερη ηλικία είχαμε αφήσει πίσω» λέει ο Γιάννης και συνεχίζει: «Εδώ ξεφεύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα της φυλακής. Περνάει η μέρα πιο εύκολα και πιο ευχάριστα. Αν υπήρχε η δυνατότητα να πήγαινε όλη η φυλακή στο σχολείο, θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα».
Άρθρο της Κ. Γαρνέλη στον Ελεύθερο Τύπο
Ευτυχώς που υπάρχουν και ταγμένοι εκπαιδευτικοί, που δε γκρινιάζουν για το ωράριο και το πρόγραμμα, που δε λουφάρουν κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση αλλά στελεχώνουν τέτοιες προσπάθειες…
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.