Η δύναμη, κατ΄εξοχήν συστατικό στοιχείο της εξουσίας, σε μία κοινωνία πατριαρχική είναι βέβαια χώρος εξ΄ορισμού απαγορευμένος για τις γυναίκες. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι αμαζόνες παρουσιάζονται τερατικές και αποτρόπαιες αφού είναι μία κοινωνία συμμετρικά αντίθετη από εκείνη των Ελλήνων, ένας ανεστραμμένος κόσμος όπου κυριαρχεί το θηλυκό. Όμως οι αμαζόνες, όσο κι αν είναι πολεμόχαρες, είναι λιγότερο επικίνδυνες από την κακιά σύζυγο, γιατί είναι μακρινές, έρχονται απέξω και ο άντρας μπορεί με τα όπλα του να τις αντιμετωπίσει. Έτσι οι ήρωες δαμάζουν τις βασίλισσες των αμαζόνων με το ξίφος και το δόρυ στα πεδία της μάχης, με τον έρωτα στα γαμήλια κρεβάτια. Και οι γλύπτες της Κλασικής εποχής δεν κουράζονται να στολίζουν τις ζωφόρους των ναών με αμαζονομαχίες, αιώνια σύμβολα της νίκης των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων, της επιβολής του νόμου και της τάξης στο χάος, του αρσενικού στο θηλυκό.263

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων