Το καινούργιο μου μετερίζι της υπεύθυνης πολιτιστικών μου έχει χαρίσει νέες εμπειρίες. Οι περισσότερες εξαιρετικές, όλες διδακτικές. Ας πούμε ότι δεν ήθελα να κατανοήσω τι συνέβαινε γύρω μου τόσον καιρό. Υπάρχει λοιπόν μικροδιαφθορά και στο χώρο των πλαστών παιδικών ψυχών, των εκπαιδευτικών;
Υπάρχουν ας πούμε μερικοί που μονοπωλούν στα σχολεία τους τις εκδρομές εξωτερικού κι αλίμονο κι αν κάποιος τολμήσει να εκφράσει την επιθυμία να λάβει μέρος. Μόνον εκείνοι είναι ικανοί.
Θα μου πείτε εκδρομές εξωτερικού στις μέρες μας; Και όμως απτόητοι οι συνάδελφοι, σχεδιάζουν που θα πάνε και κυρίως τι θα αγοράσουν…
Αχ, δεν έχουμε καταλάβει ότι το παιχνίδι έχει χαθεί για όλους και αυτή η βελτιστοποίηση που προσπαθεί ο καθένας να κάνει για τη δική του θέση, βλάπτει το σύνολο πια και δεν υπάρχει περίπτωση να του αποδώσει κάτι.
Αλήθεια συνάδελφοι, δεν σκεφτήκατε ποτέ τους μαθητές που αφήνετε πίσω, γιατί δεν μπορούν να σας ακολουθήσουν, επειδή οι γονείς τους είναι άνεργοι; Τι θα πει όσοι μπορούν; το δημόσιο σχολείο απευθύνεται στους λίγους; στους κατέχοντες; Δέχομαι τηλεφωνήματα γονιών που στενάζουν, γιατί θέλουν να συμμετέχει το παιδί τους αλλά απλά δε βγαίνουν…
Φυσικά ούτε λόγος για να μείνουμε μια χρονιά Ελλάδα, να ενισχύσουμε την τοπική οικονομία. Το Μπάνσκο κερδίζει στα σημεία.
Για να μη μιλήσω για κάρμα, η Ύβρις και η Νέμεση ελληνικές θεότητες δεν ήταν; ε κάπου εδώ θα τριγυρίζουν ακόμα…
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.