Διαβάζω στην Καθημερινή:

“Ενδεικτικά, φέτος αναμένονται λιγότερες από τις περυσινές 1.056 προσλήψεις μονίμων και στις δύο εκπαιδευτικές βαθμίδες, ενώ οι πιστώσεις για την πρόσληψη αναπληρωτών φτάνουν περίπου για 12.500 εκπαιδευτικούς έναντι 15.000 πέρυσι.

Με τα δεδομένα αυτά, το υπουργείο θα προωθήσει τη λύση της αύξησης των ωρών διδασκαλίας των εκπαιδευτικών. Οι διευθυντές των σχολείων μαζί με τον διοικητικό μηχανισμό του υπουργείου θα κληθούν να λύσουν τον γρίφο του «βάλε-βγάλε» του ωραρίου των διαθέσιμων σε κάθε σχολείο και διοικητική περιφέρεια εκπαιδευτικών. Κάτι που σίγουρα θα προκαλέσει κραδασμούς στο σώμα των 150.000 εκπαιδευτικών. Ηδη εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται για κάποιους άλλους, οι οποίοι λόγω της ειδικότητάς τους και των μαθημάτων που μπορούν να διδάξουν, έχουν -χωρίς δική τους ευθύνη, να τονιστεί- μικρότερο ωράριο. Και αυτό διότι τα χρόνια της οικονομικής ευφορίας οι ειδικότητες και υποειδικότητες των εκπαιδευτικών εκτοξεύθηκαν, κυρίως για συντεχνιακούς λόγους, στις περίπου 140 και τροφοδοτήθηκαν με διορισμούς, οι οποίοι τώρα δημιουργούν υπεράριθμους.”

Οι αρχαίοι ημών το είχαν λύσει το πρόβλημα με την αντίδοση. Αν κάποιος πιστεύει ότι το ωράριό μας τελειώνει με το που δρασκελίζουμε την πύλη του σχολείου, είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε θέσεις, για να δει πόσα απίδια… Αλλά αρκετά με το διαίρει και βασίλευε και την εργασιακή ταπείνωση του κλάδου. Με 600 ευρώ και 23 ώρες την εβδομάδα που οραματίζονται μιλάμε για 6 και κάτι ευρώ την ώρα, χωρίς να υπολογίσουμε την απογευματινή εργασία.

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων