ΒΥΖΑΝΤΙΟ, Ένας συλλεκτικός συνοπτικός ιστορικός πανδέκτης.

http://www.byzantium.xronikon.com/homegr.html

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή σειρά φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης που μας επιτρέπουν να θαυμάσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο αυτό το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού μας.
Ο χρήστης μπορεί να περιηγηθεί στην διαδραστική, πανοραμική εικόνα και να ξεναγηθεί ψηφιακά στο λόφο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα, αλλά και να απολαύσει τη θέα της Αθήνας.
Μετά από αυτό πιστεύουμε ότι αξίζει να επισκεφτεί κανείς ξανά από κοντά το μεγαλειώδες μνημείο.

Πηγή:http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/2013/09/apisteuti-eikona-o-par8enonas-opos-den-ton-exete-xanadei.html

Το ποίημα εκδόθηκε το 1923 !!!!  Ιδού ένα απόσπασμα :

ΕΙΝΑΙ MΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ  ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΩΝ ΑΙΓΩΝ,ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ,ΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ , ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ  ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ……..ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΜΕΧΡΙΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΑΥΤΟ ΤΟΠΟ

 Πότε ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Ποιες ήταν οι ισορροπίες δυνάμεων και πώς άλλαξαν; Πόσο διήρκησε η περίοδος που οι ιστορικοί ονόμασαν «ψευδοπόλεμος»; Πότε η ναζιστική πλημμυρίδα βρέθηκε στο αποκορύφωμά της και πόσο γρήγορα υποχώρησε; Πότε τελείωσε ο πόλεμος στην Ευρώπη; ΄Οσο και αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτελεί ένα δημοφιλές πεδίο της Ιστορίας στον βαθμό που να αποτελεί και λαϊκό ανάγνωσμα, τα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι πάντα εύκολο να απαντηθούν. Ειδικά στη χώρα μας, που λόγω της ελληνοκεντρικής θεώρησης της Ιστορίας, συχνά οι μαθητές και οι ενήλικες μπερδεύουν το ξέσπασμα του πολέμου με την 28η Οκτωβρίου και αγνοούν παντελώς ότι η παγκόσμια σύρραξη είχε ξεσπάσει 14 μήνες νωρίτερα, 1η Σεπτεμβρίου 1939.

Το Internet και το YouTube προσφέρουν και εδώ μια γρήγορη και εύπεπτη λύση, εικονογραφώντας τις αλλαγές στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αφρική – από την αστραπιαία επίθεση των χιτλερικών δυνάμεων στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939 ως την τελική ήττα τον Μάιο του 1945 – σε ένα βίντεο επτά λεπτών. Με κόκκινο χρώμα απεικονίζονται οι δυνάμεις του Αξονα και πορτοκαλί τα κράτη μαριονέτες του Χίτλερ. Με μπλε και γαλάζια χρώματα απεικονίζονται οι δυνάμεις των Συμμάχων. Ετσι, θα διαπιστώσει κανείς ότι η Ελλάδα γίνεται μπλε αυτομάτως τον Οκτωβρίο του 1940, ενώ ως τότε παρέμενε, ως ουδέτερη, λευκή. Οπως «λευκές» θα παραμείνουν ως το τέλος του πολέμου η Τουρκία και η Ιρλανδία.

Από την άλλη, για 21 μήνες από το ξέσπασμα του πολέμου, η Σοβιετική Ενωση έχει ένα ξεχωριστό πράσινο χρώμα, αυτό που ορίζει το Σύμφωνο Μη Επίθεσης με το Βερολίνο, το οποίο είχαν υπογράψει ο Μολότοφ με τον Ρίμεντροπ. Οταν τον Ιούνιο του 1941 ο Χίτλερ εξαπολύει την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα εναντίον της ΕΣΣΔ, τότε αυτή γίνεται μπλε, συμπλέοντας με τους Συμμάχους. Στο ερασιτεχνικό αυτό βίντεο ακούγονται και φωνές. Οπως αυτή του προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Ρούσβελτ που ανακοινώνει την εμπλοκή της Αμερικής στον πόλεμο μετά την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Ή εκείνη του στρατάρχη Ζούκοφ όταν το Μάιο του 1945 τσάκισε οριστικά τον φασισμό.
πηγή: tanea.gr

Παραστάσεις αρχαίων ελληνικών αγγείων που ζωντανεύουν σε κινούμενα σχέδια.

http://www.lifo.gr/team/evrymata/42222

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ  ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥΣ

Ελλάς: 219 Νορβηγία 61 Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής] Πολωνία 30  Βέλγιο 18 Ολλανδία 4 Γιουγκοσλαβία 3 Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….] Τσεχοσλοβακία 0 Λουξεμβούργο 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676. (Ο αριθμός αυτός είναι ασήμαντος μπροστά σε όσους χάθηκαν εκτός πεδίων μαχών)

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν : Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία) Ιταλοί: 8000 Boύλγαροι: 25000 Γερμανοί: 50000

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) Ελλάς 10% (750.000) Σοβ. Ένωση 2,8% Ολλανδία 2,2% Γαλλία 2% Πολωνία 1,8% Γιουγκοσλαβία 1,7% Βέλγιο 1,5%

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ Πηγή:Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970 Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος.” (Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)

Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992 Υπουργός των εξωτερικων τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974

“Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν” (Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.) Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953 Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953

“Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.” (Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

“Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε”. (Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974 Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

“Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τόκορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.” (Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945 Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945 “Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.” (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945 Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945 “Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ’ όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον….” (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977 Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

“Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε.” (Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)

Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965 Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.” “Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.” (Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)

“Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες.” (Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

“Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης.” (Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969 Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα.” (Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)

Γεώργιος ΣΤ’ (1898-1952) Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

“Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.” (Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945 Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

“Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια.” “Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας.” (Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)

“Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη…” (Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:”10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγηση μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τά οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οί Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Ελληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ώς ένδειξη τιμής καί αναγνωρίσεως! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά τήν πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού.

“Ενας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώται σας’’ είπε, ’’αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.’’

ΑΙΣΧΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟΙ ΕΜΕΙΣ, (ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ) ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

Άρης Αλεξάνδρου

ΕΥΘΥΤΗΣ ΟΔΩΝ

(1959)

Εισήγηση

à la manière de Jdanov

και κατά συνέπεια η ποίηση

είναι μια υπόθεση αντικοινωνική.

Πιστεύει σε λέξεις και ιδεογράμματα

και δεν βλέπει λόγου χάρη

πως άλλο ένα δέντρο να ξαπλωθείς στον ίσκιο του

κι άλλο το ίδιο δέντρο να πάρεις την ξυλεία του.

Το πράγμα είναι σοβαρό: Κάτω από τα σχήματα (δήθεν ποιητικά)

κρύβεται το μαχαίρι που μας χτυπά πισώπλατα.

Εξομοιώνοντας τα πάντα

παραβλέποντας συνθήκες χρόνο τόπο

οι στιχοπλόκοι καταντούν να υποστηρίζουν

πως τα κόκκαλα κι οι φλέβες

βαραίνουνε το ίδιο στη ζωή του κάθε ανθρώπου

επιμένουν να πιστεύουν πως μια πληγή κακοφορμίζει

με την ίδια ακριβώς αιτιοκρατία

κι όταν την άνοιξαν οι σφαίρες

των αγροτών του Κόκκινου Στρατού

που χτύπησαν τους εργάτες διαδηλωτές του Βερολίνου

κι όταν την άνοιξαν τα βόλια

των εργατών της Deutsche Wehrmacht

τότε που τα δέχτηκαν στους δρόμους της Αθήνας οι γεωπόνοι σπουδαστές.

Ο ποιητής ξεκομμένος απ’ τους πόθους του λαού

καταντάει τελικά να μην πασχίζει γι άλλο

παρά μονάχα πως θα πει την προσωπική του αλήθεια

καταντάει να λέει τις σφαίρες σφαίρες

και τους πληγωμένους πληγωμένους

κι όλο το πρόβλημα του στενεύει μες τα όρια

μιας αναζήτησης σωστού λεξιλογίου

έτσι που με κάθε θυσία

αδιάφορος για όλα

ακόμη και την πάλη των τάξεων

να φτάσει τελικά να καυχηθεί

πως ναι, αυτό πάσχιζα να πω

όπως βλέπει ένα σώμα στερεό και σκέφτεται

«Τούτο δω ίσως να ‘ναι κείνο που γυρεύω»

το παίρνει στο χέρι το ζυγιάζει και σκέφτεται

«Με τούτο δω, ίσως μπορέσω να καρφώσω μια πρόκα πίσω

απ’ την πόρτα μου»

στεριώνει την πρόκα κρεμάει το σακάκι του και λέει

«Ναι, αυτό ήταν που γύρευα.

Από δω κι εμπρός

τ’ ονομάζω

σφυρί».

Η ποίηση λοιπόν είναι μια υπόθεση αντικοινωνική.

Το κόμμα οι οργανώσεις κυρίως η αγκιτπρόπ

έχουν καθήκον να

Μια παρουσίαση που δεν πρέπει να χάσετε!!!!

Παρουσίαση του δίγλωσσου βιβλίου της ποιήτριας Γιώγιας Σιώκου “Αρχαία μέλισσα” (φιλοξενούμενη εκδήλωση)

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013, 8:30 μμ 
Βιβλιοπωλείο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι (60 μέτρα από το μετρό), τηλ.210-3228839

Παρουσίαση του δίγλωσσου βιβλίου της ποιήτριας Γιώγιας Σιώκου “Αρχαία μέλισσα”, σε μετάφραση του David Connolly, με εισηγητές τους Δημήτρη Καραμβάλη, ποιητή και νομικό, Σοφία Τζιτζίκου, αντιπρόεδρο Εθνικής Επιτροπής Unicef, Μαρία Σκουρολιάκου, ποιήτρια. Ποιήματα θα διαβάσουν ο Χρήστος Μαραθιάς, σκηνοθέτης και ηθοποιός και η Μαριάννα Βλάχου-Καραμβάλη, ποιήτρια. Φιλική συμμετοχή Βαγγέλης Φάμπας, συνθέτης-κιθαρίστας.

«Μητέρα θυμᾶσαι τὸν oὐρανὸ
πoύχαμε δεμένo κὸμπo στo μαντήλι;
Μᾶς τoν πῆραν oἱ ταχυδακτυλoυργoί, μητέρα
ἔτσι ὅπως πρὶν τὴν μπάλα μεσ’ ἀπ’ τὸ κoυτί.
Θυμᾶσαι τo ρυάκι πoὔ ‘πλενε τὰ πόδια μας,
θυμᾶσαι τo ρυάκι πoὺ τoῦ πλέναμε τὰ πόδια,
θυμᾶσαι τὶς λευκὲς κραυγὲς στὴ χαράδρα;
Θυμᾶσαι τὶς φλυαρίες πoὺ ράμφιζαv τὴ ρόγα τῆς αὐγῆς,
θυμᾶσαι τoυς ψιθύρoυς πoυ μηχανoρραφoῦσαv τὴv ἄνoιξη,
θυμᾶσαι τὰ περιστέρια πoὔ ‘σκυβαv μεσ’ στov ἤλιo
νά πιoῦv νερὸ στὴ χoύφτα τoυ,
θυμᾶσαι τ’ ὄνειρo πoὺ κυλoῦσε κι ἔφευγε ἀπάνω ἀπ’ τὶς φτερoῦγες τoυς,
θυμᾶσαι τ’ ὄνειρo πoὺ κρεμόταv κάτω ἀπ’ τo λαιμὸ τoυς,
τ’ ὄνειρo πoὺ σκαρφάλωνε τὶς σημαῖες τoυς;
Τώρα ὀξειδώθηκαv ὅλα μέσα μας, μητέρα,
τώρα σκέβρωσαv ὅλα μέσα μας.»

by Gladiator33111

Άνθη της Πέτρας από τον Κώστα Μπαλάφα 

Protection_gr

[slideboom id=837768&w=425&h=370]

Τὰ σπίτια ποὺ εἶχα μου τὰ πῆραν. Ἔτυχε

νά᾿ ναι τὰ χρόνια δίσεχτα πόλεμοι χαλασμοὶ ξενιτεμοὶ

κάποτε ὁ κυνηγὸς βρίσκει τὰ διαβατάρικα πουλιὰ
κάποτε δὲν τὰ βρίσκει- τὸ κυνήγι
ἦταν καλὸ στὰ χρόνια μου, πῆραν πολλοὺς τὰ σκάγια-
οἱ ἄλλοι γυρίζουν ἢ τρελαίνουνται στὰ καταφύγια.
Μὴ μοῦ μιλᾶς γιὰ τ᾿ ἀηδόνι μήτε γιὰ τὸν κορυδαλλὸ
μήτε γιὰ τὴ μικρούλα σουσουράδα
ποὺ γράφει νούμερα στὸ φῶς μὲ τὴν οὐρά της-
δὲν ξέρω πολλὰ πράγματα ἀπὸ σπίτια
ξέρω πὼς ἔχουν τὴ φυλή τους, τίποτε ἄλλο.
Καινούργια στὴν ἀρχή, σὰν τὰ μωρὰ
ποὺ παίζουν στὰ περβόλια μὲ τὰ κρόσσια τοῦ ἥλιου,
κεντοῦν παράθροφυλλα χρωματιστὰ καὶ πόρτες
γυαλιστερὲς πάνω στὴ μέρα-
ὅταν τελειώσει ὁ ἀρχιτέκτονας ἀλλάζουν,
ζαρώνουν ἢ χαμογελοῦν ἢ ἀκόμη πεισματώνουν
μ᾿ ἐκείνους ποὺ ἔμειναν μ᾿ ἐκείνους ποὺ ἔφυγαν
μ᾿ ἄλλους ποὺ θὰ γυρίζανε ἂν μποροῦσαν
ἢ ποὺ χάθηκαν, τώρα ποὺ ἔγινε
ὁ κόσμος ἕνα ἀπέραντο ξενοδοχεῖο.

Δὲν ξέρω πολλὰ πράγματα ἀπὸ σπίτια,
θυμᾶμαι τὴ χαρά τους καὶ τὴ λύπη τους
καμιὰ φορά, σὰ σταματήσω-
ἀκόμη
καμιὰ φορά, κοντὰ στὴ θάλασσα, σὲ κάμαρες γυμνὲς
μ᾿ ἕνα κρεβάτι σιδερένιο χωρὶς τίποτε δικό μου
κοιτάζοντας τὴ βραδινὴν ἀράχνη συλλογιέμαι
πὼς κάποιος ἑτοιμάζεται νὰ ῾ρθεῖ, πὼς τὸν στολίζουν
μ᾿ ἄσπρα καὶ μαῦρα ροῦχα μὲ πολύχρωμα κοσμήματα
καὶ γύρω του μιλοῦν σιγὰ σεβάσμιες δέσποινες
γκρίζα μαλλιὰ καὶ σκοτεινὲς δαντέλες,
πὼς ἑτοιμάζεται νὰ ᾿ ρθει νὰ μ᾿ ἀποχαιρετήσει-

ἤ, μιὰ γυναίκα ἐλικοβλέφαρη βαθύζωνη
γυρίζοντας ἀπὸ λιμάνια μεσημβρινά,
Σμύρνη Ρόδο Συρακοῦσες Ἀλεξάντρεια,
ἀπὸ κλειστὲς πολιτεῖες σὰν τὰ ζεστὰ παράθυροφυλλα,
μὲ ἀρώματα χρυσῶν καρπῶν καὶ βότανα,
πὼς ἀνεβαίνει τὰ σκαλιὰ χωρὶς νὰ βλέπει
ἐκείνους ποὺ κοιμήθηκαν κάτω ἀπ᾿ τὴ σκάλα.

Ξέρεις τὰ σπίτια πεισματώνουν εὔκολα, σὰν τὰ γυμνώσεις.

                                                               (Από την Κίχλη)

Τεστ στην Οδύσσεια

Πηγή: iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/122440#ixzz2gA1d3ysr

Τη δική του απάντηση στην Ρεπούση έδωσε μέσω facebook ο γνωστός εκδότης αρχαίας και μεσαιωνικής ελληνικής γραμματείας, Κωνσταντίνος Ζήτρος.

Έγραψε και ανάρτησε στο προφίλ του:

«Κεντρική γέφυρα επί του ποταμού Μάϊν, στην πόλη της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία, με μετάφραση στη γερμανική γλώσσα, στο πλαϊνό της αψίδας:

«Πλέων επί οίνοπα πόντον επ’ αλλόθροους ανθρώπους» (Όμηρος, Οδύσσεια, Α.183)
(Ταξιδεύοντας σε ξένες θάλασσες με ανθρώπους που μιλούν άλλες γλώσσες)».

Και αυτή δεν είναι η μοναδική εικόνα. Δείτε περισσότερα:

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/pos-o-ekdotis-zitros-tsakise-thn-repoysi.html#ixzz2g75VuSaF

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ “Ν” ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Του Σπύρου Μάρκου, διευθυντή 3ου Δημοτικού Σχολείου Λαρίσης

ΠΑΕΙ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΣΤΑ ΕΒΕΡΕΣΤ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΕΝΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ
ΜΕ ΤΥΡΙΝ ΚΑΙ ΝΤΟΜΑΤΑΝ ΚΑΙ ΠΙΠΕΡΙΑΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΜΥΔΙΝ.

Ο ΕΛΛΑΔΙΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΕΝΟΣ:
¨ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ, ΟΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ “Ν” ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ…
ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΣΑ “;

ΟΠΟΤΕ, ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΛΕΕΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ:
” ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΖΑΜΠΟ ΚΑΙ ΜΠΕΙΚΟ. ..”

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκπέμπει ήχο και εικόνα.
Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες», με ακρίβεια και όχι τυχαία
και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος και Σημαινομένου.
* Το “Ν” συντονίζει τον εγκέφαλο.*

*Σχετικά πρόσφατα (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JOURNAL
στην Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν:
«Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο
και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν»
στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα».
Επίσης, στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε.
ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων,
κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση.*

Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;

Ως μάχιμος εκπαιδευτικός και συγγραφέας του συγγράμματος: ΔΥΣΛΕΞΙΑ,
Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, 6η Έκδοση,
νομιμοποιούμαι να ρωτήσω, αλλά και να προτείνω στο τέλος:
Η Ελληνική Γλώσσα έχει πάρει πλέον μία μορφή τέτοια που δεν έχει ανάγκη από άλλες ακρότητες.

Όμως αναρωτιέμαι:
Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν»
στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!),
αντί το εμβαδόν!
Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε « το εμβαδόΝ »,
δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία
(ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει !!

Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα;
Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα,
π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ.).

Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβομε πονάει.
Είναι σαν να κόβομε το δακτυλάκι μας…
Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια,
θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!

Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη:
«ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει,
“Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία,
όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του’ λειπε η οπτική του ήχου».

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης:
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει».

Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα, ότι μετά το Νι,
έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (ς).
Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας:
«η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!)…
Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας
με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει,
αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.

Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας
την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα:
Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας
και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.

*Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά
και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά.*

*Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο.
Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.*

Οι Αρχαίοι Έλληνες τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός
ότι μόνον εμείς, οι Έλληνες, λέμε: «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και
δεν λέμε με άλλα γράμματα (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων
και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε
σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται
ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία
αξεχώριστη ενότητα.

*Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα.*
Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του. Δεν μπορεί να υπάρχει η μία
πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την
Ελληνική Γλώσσα. Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών»
στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και
το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού.

* Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά:
Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε
στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και
τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο
και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του
Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.*

Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρην οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και
να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.

Μία πολύ καλή εφαρμογή για την ψηφιακή, εκπαιδευτική εργαλειοθήκη μας!!!

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/xartes/xartes.htm

Τιμώντας τον παγκόσμιο ποιητή μας, επιλέγω να δημοσιεύσω εδώ, εκτός από δικά του, τέσσερα ποιήματα που γράφτηκαν γι’ αυτόν από τους μεγάλους μας ποιητές: Λειβαδίτη, Ρίτσο, Καρούζο και Εγγονόπουλο…

-Τάσος Λειβαδίτης, «ΚΑΒΑΦΗΣ»

“Νύχτες ακόλαστες, πιοτά, σφοδρά συμπλέγματα, γιγάντιες

σα θόλοι ναού, ηδονές. Κι άγνωστες, πέρ’ από κάθε πρόσχημα,

τραχιές, σα νίκες, αμαρτίες.

Και το πρωί επέστρεφε μόνος κι εξαντλημένος κι ώριμος

κομίζοντας, σα μια καινούργια αγνότητα, το νέο αμαρτωλό του

ποίημα.”

-Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε «12 ποιήματα για τον Καβάφη»… Το πρώτο απ’ αυτά είναι:
«Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ»

“Το μαύρο, σκαλιστό γραφείο, τα  δυο ασημένια κηροπήγια,
η κόκκινη πίπα του. Κάθεται, αόρατος σχεδόν, στην πολυθρόνα,
έχοντας πάντα το παράθυρο στη ράχη του. Πίσω από τα
γυαλιά του,
πελώρια και περίσκεπτα, παρατηρεί τον συνομιλητή του,
στ’ άπλετο φως, αυτός κρυμμένος μες στις λέξεις του,
μέσα στην ιστορία, σε πρόσωπα δικά του, απόμακρα, άτρωτα,
παγιδεύοντας την προσοχή των άλλων στις λεπτές ανταύγειες
ενός σαπφείρου που φορεί στο δάχτυλό του, κι όλος έτοιμος
γεύεται τις εκφράσεις τους, την ώρα που οι ανόητοι έφηβοι
υγραίνουν με τη γλώσσα τους θαυμαστικά τα χείλη τους.
Κι εκείνος
πανούργος, αδηφάγος, σαρκικός, ο μέγας αναμάρτητος,
ανάμεσα στο ναι και στο όχι, στην επιθυμία και τη μετάνοια,
σαν ζυγαριά στο χέρι του θεού ταλαντεύεται ολόκληρος,
ενώ το φως του παραθύρου πίσω απ’ το κεφάλι του
τοποθετεί ένα στέφανο συγγνώμης κι αγιοσύνης.
«Αν άφεση δεν είναι η ποίηση, –ψιθύρισε μόνος του–
τότε, από πουθενά μην περιμένουμε έλεος».”

-Νίκος Καρούζος, «Non multa sed multum»

(ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ)

“Κανένας παλαιότερος τόσο σημερινός στη ρωμιοσύνη,
τη γλώσσα τη χειραγώγησε στην ύπνωση
της ακέραιης φλόγας οπού μάταια
σηκώνει των σκοταδιώνε τα καπάκια,
τη γλώσσα του την πήρε δώθε-κείθε και την έκανε
μια σύριγγα για ενδοφλέβιο τραγούδι
καταναλίσκοντας αργά τους δύσκολους
ενιαυτούς των ελληνίδων λέξεων
αποστηθίζοντας ολάκερο το θάνατο
σε δέκα-δεκαπέντε στίχους
μ’ εκείνη τη μαβιά φωτιά στα μάτια του Φερνάζη
με εκλεκτή συγκίνηση με ιδεώδη λάθη
με χάρισμα χαρούμενο στα ερειπωμένα βάθη.
Τι είναι όμως που κομίζει τα ποιήματα
τι είναι που με δαύτα επωάζει την άβυσσο;
Φεγγάρι μου στη σκοτεινιά ζεστό βυζί της νύχτας
τι είναι – λέγε μου εσύ – τα θάλλοντα ποιήματα;
Μην είναι τα ασημοφώτιστα οστά της Ειμαρμένης;”

-Εγγονόπουλος Nίκος, «Σύντομος Βιογραφία του Ποιητού Kωνσταντίνου Kαβάφη (και του καθενός μας – άλλωστε)»

…δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
K. KABAΦH H πόλις

νταλγκαδιασμένος και βαρύς
γυρνάει τα στενορρύμια
της πολιτείας της άχαρης
που τρώει τα σωθικά του

σ’ αυτήν εδώ γεννήθηκε
σ’ αυτή θε ν’ αποθάνη
εδώ πίκρες τον πότισαν κρουνηδόν

εδώ τον βασανίσαν
μόνος του
πίστεψε – φορές –
πως τη χαράν ευρήκε σπανίως

κάποτε θέλησε κι’ αυτός
κάπου μακρυά να φύγη
μα εκατέβη στο γιαλό
και δεν είχε καράβι

(από το “Στην Kοιλάδα με τους Pοδώνες”, Ίκαρος 1992)

Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε
μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε
και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά
κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη
βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα
διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών
Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να
αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους).

Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο -όχι απεριόριστο-
αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα
και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες,
διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε
το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες
προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την
πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας
πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμμία σχέση με την ιστορία μας, την
ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας.

Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα
μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την
πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που
οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην
Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι
χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε
δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών
κινδύνευες να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν
προοδευτικοί. Ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν και σ’ αυτό συντελεί και η
συμμετοχή μας στην Ευρ. Ένωση. Μπορεί για άλλα θέματα να έχουμε παράπονα
από την Ε.Ε., όμως στο θέμα των λαθρομεταναστών μάς βοηθεί εμπράκτως. Η
αστυνομική δύναμη ΦΡΟΝΤΕΞ της Ε.Ε. περιπολεί με πλοία και ελικόπτερα στα
θαλάσσια σύνορά μας προς την Τουρκία και όπως μαθαίνουμε από τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
της 12-6-2010 ήδη μειώθηκε κατά 70% η λαθραία είσοδος ασιατών μεταναστών ,
τους οποίους έστελναν οι Τούρκοι δουλέμποροι.

Αν δεν υπήρχε η ΦΡΟΝΤΕΞ και η πολιτική βούληση της Ευρ. Ενώσεως, θα
πελαγοδρομούσαμε ακόμη σε ιδεολογικές συζητήσεις περί «ανοικτών συνόρων»
και πολυπολιτισμικών παραδείσων. Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία
της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν
όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα
οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε
διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου.
Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία
πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και
κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο
ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και
θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος
όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού
που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της
εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ως Ορθόδοξος
Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και
στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία
οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και
να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε
φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε
λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου.

Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη
συνέχεια του Ελληνισμού.

Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν
τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και
ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών
μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας. Ας διδάξουμε λοιπόν
στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας
και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της
λαθρομεταναστεύσεως.

Εν φθινοπωρινής νυκτός ευδία,
πλησίον παραθύρου ανοικτού,
εφ’ ώρας ολοκλήρους, εν τελεία,
ηδονική κάθημαι ησυχία.
Των φύλλων πίπτ’ η ελαφρά βροχή.

Ο στεναγμός του κόσμου του φθαρτού
εν τη φθαρτή μου φύσει αντηχεί,
αλλ’ είναι στεναγμός γλυκύς, υψούται ως ευχή.
Aνοίγει το παράθυρόν μου κόσμον
άγνωστον. Aναμνήσεων ευόσμων,
αρρήτων μοι προσφέρεται πηγή.
Επί του παραθύρου μου πτερά
κτυπώσι — φθινοπωρινά πνεύματα δροσερά
εισέρχονται και με περικυκλούσι
κ’ εν τη αγνή των γλώσση μοι λαλούσι.

Ελπίδας αορίστους και ευρείας
αισθάνομαι· κ’ εν τη σεπτή σιγή
της πλάσεως, τα ώτα μου ακούουν μελωδίας,
ακούουν κρυσταλλίνην, μυστικήν
εκ του χορού των άστρων μουσικήν.

Henri Matisse, Ανοιχτό παράθυρο,1905

 Ομολογία προβοκάτσιας και εγκλήματος για το 1955 

H ίδια η τουρκική κυβέρνηση και ειδικότερα η Ειδική Διεύθυνση Πολέμου της Άγκυρας ευθύνονται για τα εγκλήματα που έγιναν κατά των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη στις 6-7 Σεπτεμβρίου του 1955. Η απρόσμενη αυτή αποκάλυψη έγινε από την τουρκική εφημερίδα Ζαμάν σε ειδικό αφιέρωμα που φιλοξενεί για την μαύρη εκείνη επέτειο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα αυτό, ο στρατηγός Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου ομολόγησε, ότι η βόμβα στο υποτιθέμενο σπίτι του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη μπήκε από τον Οκτάι Ενγκίν, που σπούδαζε στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης και ήταν μέλος της Υπηρεσίας Πληροφοριών, καθώς και από τον κλητήρα του Γενικού Προξενείου στη συμπρωτεύουσα Χασάν Ουτσάρ.

Επίσης αποκαλύφθηκε ότι ο βομβιστής Οκτάι Ενγκίν έφερε αρχικά ελληνική υπηκοότητα, αλλά κάποια στιγμή στρατολογήθηκε και από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και ανέλαβε όλες τις βρώμικες δουλειές, για τις οποίες τον ήθελαν.

Τον αντάμειψαν τόσο πολύ, που στις 16 Μαρτίου 1978 έγινε αντιληπτό πως τον είχαν χρήσει βοηθό Διευθυντού Ασφάλειας. Αργότερα έγινε και επικεφαλής της Διεύθυνσης Σχεδιασμού της Γενικής Διεύθυνσης Ασφαλείας. Ήταν τόσο πιστός της ΜΙΤ που το 1992 τον έκαναν Νομάρχη του Νέβσεχιρ (Νεάπολη) στην Καππαδοκία!

Η εφημερίδα δεν δίστασε να γράψει ότι στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 ομάδες Τούρκων έμπαιναν στα ρωμαίικα σπίτια και τους πετούσαν τα έπιπλα στους δρόμους. Αναφέρει μάλιστα πώς οι γείτονες των Ελλήνων, από την ίδια περιοχή, είχαν πάρει μέρος μεταξύ των πλιατσικολόγων και κατέστρεφαν καταστήματα και σπίτια…

Στην περιοχή του Πέραν (Σταυροδρόμι, Ταξίμι) και στη Μεγάλη Οδό (λεωφ. Ιστικλάλ), υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα αυτό, οι λεηλασίες συνοδεύονταν και από μεγάλη βία. Η τουρκική αστυνομία απλά παρακολουθούσε αμέτοχη τις επιθέσεις στα καταστήματα των Ρωμιών.

Το χρονικό της προβοκάτσιας

Η ιστορία είχε ξεκινήσει, όταν στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 στις 13:00, ο τουρκικός κρατικός ραδιοσταθμός είχε δώσει την είδηση ότι είχε γίνει βομβιστική επίθεση στο φερόμενο ως σπίτι του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη. Η είδηση αυτή δημοσιεύτηκε το απόγευμα στην εφημερίδα Ιστάνμπουλ Εξπρές, που ήταν φιλοκυβερνητική, ως 2η έκδοση, δημοσιεύοντας πως η πράξη αυτή ήταν έργο Ελλήνων.

Τις επόμενες ώρες, διάφορες ομάδες οργανωμένων Τούρκων φοιτητών, που είχαν κάνει τις προετοιμασίες τους αρκετά εικοσιτετράωρα πριν τη βομβιστική επίθεση στο προξενείο – σπίτι του Ατατούρκ , πραγματοποίησαν εκδήλωση κατά των Ελλήνων.

Μία από τις ομάδες αυτές ήταν τα μέλη του Συνδέσμου «Η Κύπρος είναι τουρκική» που συστάθηκε μόνο και μόνο για να πραγματοποιήσει τη λεηλασία στα σπίτια και στα μαγαζιά των Ελλήνων.

Παράλληλα το τουρκικό παρακράτος σε στενή συνεργασία και κατευθυνόμενο από την τουρκική κυβέρνηση, είχε στρατολογήσει διάφορες ομάδες από τους ανατολικούς νομούς της Τουρκίας και μόλις δόθηκε το σύνθημα, επιβιβάστηκαν στα τρένα, για να πάνε στην Πόλη και να μην αφήσουν τίποτα όρθιο σε ελληνικό μαγαζί ή σπίτι.

Εκείνες τις ώρες σκοτώθηκαν 12 άτομα, τραυματίστηκαν 300 και βιάστηκαν περίπου 400 χριστιανές γυναίκες, Ελληνίδες κι Αρμένισσες. Οι παρακρατικοί επέδειξαν τέτοια αγριότητα, όπως αναφέρει η Ζαμάν, που πετούσαν πτώματα στους δρόμους και έπιαναν τους χριστιανούς ιερείς και τους έκαναν περιτομή.

Συνολικά καταστράφηκαν 4.214 σπίτια και 1.004 καταστήματα, 73 εκκλησίες, 2 μοναστήρια, 26 σχολεία και πολλά νεκροταφεία.

Είχαν βάλει από πριν σημάδια που θα κτυπούσαν

Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν σημαδέψει από πριν ποια οικήματα ανήκαν σε μη μουσουλμάνους. Άραγε, γνώριζαν από πριν πότε θα έσκαγε η βόμβα στο προξενείο – σπίτι του Ατατούρκ.

Το τουρκικό κράτος έριξε τις ευθύνες στην τότε κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος κι εκείνοι στους αριστερούς. Στο δικαστήριο του Γιασίαντα, που συστήθηκε μετά το πραξικόπημα της 27ης Μαΐου, αναφέρθηκε ο ισχυρισμός ότι τα γεγονότα αυτά ήταν αποτέλεσμα της προβοκάτσιας του τότε πρωθυπουργού της Τουρκίας Αντνάν Μεντερές. Όμως τελικά αποκαλύφθηκε ότι επρόκειτο για μία επιχείρηση ενός βαθέος κράτους, της Ειδικής Διεύθυνσης Πολέμου, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα -αφιέρωμα της Ζαμάν.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

[slideboom id=819682&w=425&h=370]

[slideboom id=816889&w=425&h=370]

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.

«Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους. και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τη δήλωση, η Ελβετίδα κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό:

«Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένιωθε “ψυχικά καταπιεσμένη” γιατί “Οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες”!

Κι αν κάποτε ανέφεραν κανένα άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένη επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλόσοφου! Σιγά-σιγά ένιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε “*Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων*”!

Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής της Ελβετίδας «*ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό*»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ‘δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ‘κει. Δεν μπορούσα ν’ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης!

Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χυμάμε, τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! H ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε.

Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος!

Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!

Πηγή: freepen.gr

http://shar.es/zKjAZ

Καταρρίπτουμε τον τουρκικό μύθο

Η Ζαγάλισα αποκαλύπτει σήμερα μετά από προσεκτική επιτόπια έρευνα πολλών μηνών, ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο και ωραίο ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για να κοροϊδεύουν οι Τούρκοι τους εαυτούς τους, αλλά και πολλούς μουσουλμάνους από τη Θράκη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, έχει δοθεί «γραμμή», ώστε οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ «Τούρκων» της Ελληνικής Θράκης αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο …σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού. Για τον τουρκικό εθνικισμό το ιστορικότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης είναι το …σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ!

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ: http://www.zagalisa.gr/content/megalo-psema-kai-i-apokalypsi-tis-alitheias-o-moystafa-kemal-den-gennithike-sti-thessaloniki

[slideboom id=815912&w=425&h=370]

Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής του Α. Τζάρτζανου

“Από υαλί χρωματιστό”

 Πολύ με συγκινεί μια λεπτομέρεια
στην στέψιν, εν Βλαχέρναις, του Ιωάννη Καντακουζηνού
και της Ειρήνης Ανδρονίκου Ασάν.
Όπως δεν είχαν παρά λίγους πολυτίμους λίθους
(του ταλαιπώρου κράτους μας ήταν μεγάλ’ η πτώχεια)
φόρεσαν τεχνητούς. Ένα σωρό κομμάτια από υαλί,
κόκκινα, πράσινα ή γαλάζια. Τίποτε
το ταπεινόν ή το αναξιοπρεπές
δεν έχουν κατ’ εμέ τα κομματάκια αυτά
από υαλί χρωματιστό. Μοιάζουνε τουναντίον
σαν μια διαμαρτυρία θλιβερή
κατά της άδικης κακομοιριάς των στεφομένων.
Είναι τα σύμβολα του τι ήρμοζε να έχουν,
του τι εξ άπαντος ήταν ορθόν να έχουν
στην στέψι των ένας Κυρ Ιωάννης Καντακουζηνός,
μια Κυρία Ειρήνη Ανδρονίκου Ασάν.

Κώστας Καρυωτάκης

Αισιοδοξία

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.

Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε — σημαίες στον άνεμο χτυπούν —
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, — το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής —
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.

                                   (1928)

Μία κατάθεση για τη γλώσσα των Ελληνόφωνων της  Καλαβρίας, από το ιστολόγιο της Μαρίας Σκουρολιάκου “Αντίδωρο Καρδιάς”, http://adithorokardias.blogspot.gr/

Ελληνόφωνη Καλαβρία

«Kαι συ γλώσσα  μου  πεθαίνεις

  C’esu glossamu  pethenise

Για τον καιρό που περνά

Ja ton kero ti perani

Για τους ανθρώπους  που αλλάζουν

Ja tus athropu ti addhazusi

Εσύ  πεθαίνεις

Esu pethenise

Μαζί  σου πεθαίνει η ψυχή μου .

Methesu  petheni I psihimu  »

   ( Salvino Nucera : Ο ποιητής των Ελληνόφωνων της  Καλαβρίας .!

    Το  τραγούδι . Ο καλύτερος αγωγός   του πολιτισμού .   Με την   “καρντία” , των Ελλήνων εκεί στα Γκρεκάνικα χώματα  και τις μυρωδιές της γης και της ιστορίας.

   Τα  ονόματα , τις στράτες , τα θέατρα , τις εκκλησιές , τις λιόβολες φυσιογνωμίες  του  φτωχού  ιταλικού  νότου , όπου    ελληνικές  ψυχές έζησαν, μίλησαν ,τραγούδησαν,  χόρεψαν , ταξίδεψαν  την  Ελλάδα   πέρα απ΄το Ιόνιο , στο Ασπρομόντε , στην Καλαβρία, στον Κρότωνα, τη Σύβαρη, το  Σαλέντο , τον Ιέρακα.

   Εκεί  που οι λέξεις  του Ομήρου  μπήγονται στην καρδιά σαν καρφιά  στην απαίσια πραγματικότητα  και ματώνουν ή  θάπρεπε να ματώνουν τη θύμηση , με τη φράση των Γκραικάνων: ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΑΒΡΙΑ / ΚΑΙ ΘΕΛΩ  ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ  ΤΟΥΤΗ   ΜΕΓΑΛΗ ΓΛΩΣΣΑ .

    Μες΄τις κόκκινες γραμμές  που δένουν τις  ζωές  μας και στο κίτρινο χρώμα , που δεν είναι ήλιος , δεν είναι στάχυ, οι λέξεις  της φυλής μας ,  φυσούν απ΄τις παρυφές  των  Ελλήνων  όπου γης  κι έρχονται  τραγουδώντας  τις  μνήμες .

    Και  μη βιαστεί  κανείς  να πει :  Γυρίζει πίσω  ο κόσμος ; Τα πάντα ρει  που είπε και ο σοφός παππούς Ηράκλειτος . Αλήθεια  είναι , μα  εκεί στην κοίτη  του ποταμού  τα ψήγματα χρυσίζουν , μιλούν, υπάρχουν , ακόμα κι όταν κόβεται  το νερό στις πηγές, απ΄τους δράκους   των αληθινών παραμυθιών.

    Τούτη η  μικρή  κατάθεση ,  ας είναι φόρος  μνήμης     για τους

προγόνους μας   της Στερεάς  Ελλάδας ,που ταξίδεψαν στην Κάτω Ιταλία και ίδρυσαν  την πόλη Λοκροί  στο ακρωτήριο Ζεφύριο , το 673πΧ  με το προσωνύμιο   Επιζεφύριοι Λοκροί  . Για   όλους τους Έλληνες  της Μεγάλης Ελλάδας , που  πάλεψαν   να κρατήσουν  την ελληνική γλώσσα,  με νύχια και με δόντια , αντιπαλεύοντας  τη σαρωτική  Δύση  σε κάθε της επιβολή  . Κρατώντας , παρά τις αλλεπάλληλες  επιβολές  την ελληνικότητα και τον πολιτισμό τους .

      Διατηρώντας το απαρέμφατο στον Αόριστο 🙁 Τί  ίρτετε κάμει ώδε;)  και τα πιό   ισχυρά γλωσσικά στοιχεία  που είναι τα  δωρικά προβυζαντινά λεξιλογικά στοιχεία της γλώσσας μας .   Αρχαίοι ελληνικοί όροι , που συναντούνται στον Ησίοδο με το άλφα  στη θέση του  ήτα ( λανός αντί ληνός , νασίδα αντί νησίδα , παττά αντί πηκτή  ).

   Το  αλάννω – ελαύνω= οργώνω . Λένε : Το πρωτινόν  gοθτει τε σπορίε, από σπέρρει  κι απόι  αλάννει  ( Πρώτα κόβει τις σποριές και έπειτα οργώνει ).

    Ο γλωσσολόγος Αναστ. Καραναστάσης  κατέγραψε στο μνημειώδες έργο του ‘’ΙΣΤΟΡΙΚΌ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ   ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ  ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑΣ (Ακαδημία Αθηνών  1984-1992)  έξι  χιλιάδες ελληνικές λέξεις .!

      Σήμερα τα Γκρεκάνικα ηχούν  πικρά νοσταλγικά , σκορπισμένες λέξεις στις κορυφογραμμές και στις  χαράδρες  του Ασπρομόντε , στις αρχαίες  πέτρες του θεάτρου των Λοκρών , στο  μοναστήρι του Οσίου   Ιωάννη του Θεριστή, στο μοναδικό  δωρικό  κίονα  του ιερού  της  Ήρας  στον Κρότωνα . Στα ψηφιδωτά της Σύβαρης   κι από κάτω περπατούν ζάπλουτοι  νεκροί . Βυζαντινοί  τρούλοι μες την απερίγραπτη  σιωπή  και μεγαλόπρεπα ερειπωμένες αψίδες  απ΄όπου πέρασε  καταλυτικά το αύριο.

    Ο χρόνος στήνει παντού καρτέρι . Συνκληρονόμοι στη φωτιά του,  πρόσωπα και πράγματα  περνούν … Τί  θα μείνει;  Τα μάτια του ουρανού και η  ΜΝΗΜΗ .

    Στο Κέντρο  Ελληνόφωνων Σπουδών  στην Μπόβα Μαρίνα  το σύνθημα  είναι « Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ» , και η Απόφαση  του Συνεδρίου το 2002 , να γράφουν με ελληνικούς χαρακτήρες  στο εξής.

     Ο Αντόνιο Νουσέρα , ο καλύτερος χορευτής ,   με ταμπορέλο και οργανέτο και τη δίγλωσση τσαμπούνα(τσεραμέντα α paru),  όργανο αποκλειστικά των Ελληνόφωνων , χορεύει στην πλατεία του Αη Γιάννη, γκρεκάνικο μπαλέτο και όχι  ταραντέλλα ( η ταραντέλλα είναι Ναπολιτάνικη και πάει με το τέμπο  της απλής τσαμπούνας ). Το  Γκρεκάνικο τραγούδι , φέρνει  τον καημό  των Ελληνόφωνων :

Αnto  tafi  Omero   zitai ce seli  na mi peseni  I glossa  dikima

«Από τον τάφο ο  Όμηρος  ζητάει  και θέλει να μην πεθάνει  η γλώσσα η δική μας ..».   (Domeniko  Nusera ).

      Στην καταιγίδα που  σβήνει  τα υλικά πράγματα , αλώβητη μένει μονάχα η ψυχή . Κι ό,τι έχει ψυχή δε χάνεται . Κρατάει μέσα του το σπόρο και  συνεχίζει  δένοντας το χτες με το σήμερα και το μέλλον.

      Κάθε μέρα ερειπώνονται και ερημώνονται οι ρίζες .  Χτες   στο  Γκαλλισιανό , αύριο στην Κνωσσό ,  την άλλη στην Ολυμπία .  Μαύρο , είτε με φωτιά , είτε με τσεκούρι , είτε αλλάζοντας  έντεχνα ή βάρβαρα τις  σελίδες των βιβλίων . Αλλάζοντας, τις σελίδες  του νου και της ψυχής.

Αφαιρώντας  τη γλώσσα από παντού  , προτάσσοντας , ότι , τόσο απροκάλυπτα ζούμε  πλέον στη γη.

     Σ΄αυτό τον ανελέητο και άνισο  αγώνα , ας ακούσουμε  την πρόταση που κάνουν οι Γκραικάνοι για τη γλώσσα τους που αργοσβήνει , συνεχίζοντας πεισματικά  να δηλώνουν Έλληνες   . Ας ακούσουμε    το τραγούδι τους .

«Έχει μια γλώσσα  που πεθαίνει / Δεν έχει γιατρό για να τη γιάνει.

Η καρδιά μου πονάει πολύ / γιατί λίγα μπορώ να κάμω να μη χαθεί.

Να τη μιλάει όποιος την  ξέρει/Να τη μιλάει , να μην την ξεχνάει.

Να τη μιλάει με τα παιδιά /Να τη μιλάει  στη γειτονιά .

Να τη μιλάει με τους ξένους/ Να τη μιλάει να μη χαθεί .

Να τη μιλάει να μη ντραπεί .

Εghi mia glossa ti petheni/den eghi iatro tin a ti jani

I cardiamu poni paddi/ti ligo sonno gami   na mi ghati

Na ti platespi  pi tin sceri/ na tin platespi mi sdimmoni

Na tin platespi me ta pedia /na tin platespi stin ghitonia

Na tin platespi me tu scenu/ na tin platespi na mi ghadi

Na thn platespi na mi ndrpidhi »

                                    ( Bruno Stelitano – ποιητής )

 «Αν  λησμονήσω τη γλώσσα  μου  είμαι χαμένος

  Είμαι χαμένος  γιατί λησμονάω τη γενιά μου »

                                      Bruno  Stelitano

(Πληροφορίες , στοιχεία ιστορικά και τραγούδια  από  από το βιβλίο

«ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΚΑΛΑΒΡΙΑ» εκδόσεις  Μίλητος

[slideboom id=812613&w=425&h=370]

Παρά τα κιλά του, είναι εξαιρετικός χορευτής!!!

More than 5,000 artists and 100,000 paintings make us the largest online Web Museum in the world!
Featuring the largest collections by artists like Monet, Van Gogh, Rembrandt and more!

http://www.mystudios.com/artgallery/

Όχι για λόγους σοβινιστικούς, μα για να μαθαίνουμε σιγά σιγά την αλήθεια!

«Hellenic Quest» λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ, με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: «Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν’ αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούργιες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ’ όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.»
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων. Άλλη συναφής εκδήλωση: «Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν αρχαία ελληνικά, επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
Σ’ αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.  Γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης!
Αυτές οι ιδιότητες της ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνιας να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -ελληνίστρια Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας, όταν η αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι περίπου το 1/10 της δικής μας! Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.

Μιλώντας γι’ αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: «Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ’ αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.»
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής.
Το ενδιαφέρον για την ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα, στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το σημαίνον.
Με άλλα λόγια, η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα, της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι απλώς επειδή έτσι «συμφωνήθηκε» μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν+Θεός, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάσκω (λέγω).  Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως και πράγματος, κάτι ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος, Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες.
Και τούτο επειδή η ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.
Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά συνθετικά όπως: τήλε-, γεω-, νανο-, μικρο-, μακρο-, μεγα-, σκοπο-, -ισμός, -λογία, φιλο-, ομο-, ηλεκτρο-, κυκλο-, φωνο-, δισκο, βιο-, γραφο-, γραμμο-, συν (συμ-), μετά, υπό, υπέρ και αμέτρητα άλλα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ CD = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ’ αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι’ αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες, όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.

Γι’ αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η ελληνική ως η επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι το να μιλά κανείς για ενωμένη Ευρώπη χωρίς την ελληνική είναι σαν να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

http://www.openbook.gr/2011/10/anoikth-bibliothhkh.html