Μαρ 10
19
Η μάχη για την «Τελική Έξοδο»
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 19 Μαρτίου, 2010 | Γράψτε σχόλιο
Ο Τζέρι Ντίνσιν ξέρει πώς θα πεθάνει. Εδώ και πέντε χρόνια σχεδιάζει την τελική του έξοδο. Όταν οι πόνοι γίνουν αβάσταχτοι δεν θα καλέσει γιατρό, ούτε θα πάει σε νοσοκομείο. Η «λύση» βρίσκεται στο σαλόνι του σπιτιού του.
«Εισπνέεις μία φιάλη γεμάτη με ήλιο, ενώ μια πλαστική κουκούλα καλύπτει το πρόσωπό σου. Είκοσι δευτερόλεπτα μετά χάνεις τις αισθήσεις σου. Λίγα λεπτά αργότερα είσαι νεκρός».
Το ήλιο μπλοκάρει τη δίοδο του οξυγόνου στον εγκέφαλο εξασφαλίζοντας έναν θάνατο όπως τον έχει ονειρευτεί ο Τζέρι Ντίνσιν: «γρήγορο, βέβαιο, αναίμακτο».
Το 2001 ο Ντίνσιν διαγνώσθηκε με καρκίνο του προστάτη. Κατάφερε για λίγο με φάρμακα και χημειοθεραπείες να ξεγελάσει την αρρώστια. Πρόσφατα όμως ο καρκίνος ξύπνησε από τον λήθαργό του. Εφόσον οι πόνοι γίνουν αφόρητοι, ο 79χρονος Ντίνσιν θα αυτοκτονήσει.
«Θα ήθελα να ζήσω όσο περισσότερο μπορώ, αλλά ξέρω ότι κανείς δεν ζει για πάντα», μου λέει ο Ντίνσιν από το σπίτι του στο Χάιλαντ Παρκ του Ιλινόι. «Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση, αλλά τώρα είμαι σίγουρος. Δεν θέλω να υποφέρω. Δεν θέλω στο τέλος της ζωής μου να είμαι καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, αιχμάλωτος των αναπνευστήρων και των μηχανών. Θέλω να πεθάνω με αξιοπρέπεια».
«Παράδοση», όχι «ευθανασία»
Ο Ντίνσιν είναι συνταξιούχος ψυχολόγος και πρόεδρος της οργάνωσης «Final Εxit Νetwork» («Δίκτυο Τελικής Εξόδου»). Από το 2004 συμβουλεύει ανθρώπους που πάσχουν από ανίατες ασθένειες για τους καλύτερους τρόπους αυτοκτονίας.
Για την ακρίβεια η οργάνωση δεν χρησιμοποιεί τον όρο «αυτοκτονία». Αποποιείται τη λέξη «ευθανασία» και προτιμά τον όρο «παράδοση» («self- deliverance»). Και όπως με διορθώνει ο Ντίνσιν, τα μέλη της οργάνωσης δεν δίνουν συμβουλές για το πώς θα θέσει κάποιος τέλος στη ζωή του, ούτε βοηθούν τους ασθενείς όταν έρθει η ώρα. «Απλώς τους πληροφορούμε για τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν», εξηγεί.
Στα έξι χρόνια δράσης της η οργάνωση έχει παράσχει τις υπηρεσίες της σε τουλάχιστον 200 ανθρώπους, ενώ σήμερα αριθμεί 3.000 μέλη.
Το μέλλον της όμως αναμένεται να κριθεί στις δικαστικές αίθουσες. Ο ιατρικός σύμβουλος της οργάνωσης Λόρενς Έγκμπερτ και άλλα έξι μέλη κατηγορούνται στις πολιτείες της Τζόρτζιας και της Αριζόνας για συνέργεια σε αυτοκτονία και συνωμοσία προς διάπραξη φόνου. Ο Έγκμπερτ έχει δηλώσει αθώος στην Αριζόνα, ενώ το ίδιο θα κάνει και στην Τζόρτζια στην 1 Απριλίου. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία από γιατρό είναι νόμιμη στην Αμερική στην πολιτεία του Όρεγκον.
LΙΝΚ:
«Πρέπει να λογοδοτήσουν»
Ο Ντρέικ γεννήθηκε με ένα σοβαρό αιμάτωμα στο κεφάλι. Σήμερα κινείται με δυσκολία και συχνά έχει τρέμουλα που θυμίζουν Πάρκινσον. Πάσχει από απώλεια μνήμης, δεν έχει καλή αίσθηση της ισορροπίας και αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες.
«Αλλά τα κατάφερα», λέει. «Οι γονείς μου με κράτησαν στη ζωή και δεν μετανιώνω ούτε λεπτό που το έκαναν. Τα μέλη της “Τελικής Εξόδου” πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
Πώς μπορούν να ξέρουν πόσο ή πώς υποφέρει κάποιος;
Πώς μπορούν να το μετρήσουν;».
Ο «Δρ Θάνατος» δεν μετανιώνει
Ο ασθενής αποφασίζει μόνος του αν θέλει να πεθάνει. Η οργάνωση τον πληροφορεί για τις επιλογές που υπάρχουν. Δεν συμμετέχει στη διαδικασία, ούτε αγοράζει τον εξοπλισμό. Ορισμένα μέλη πηγαίνουν στο σπίτι του ασθενούς, όπως λένε, για συμπαράσταση.
Στα 82 του χρόνια σήμερα, ο Έγκμπερτ ζει στη Βαλτιμόρη και δηλώνει ότι εκκλησιάζεται τακτικά. Έχει παραστεί στις αυτοκτονίες τουλάχιστον 100 ανθρώπων, ενώ έχει εγκρίνει την «παράδοση» άλλων 200 ασθενών αφού εξέτασε το ιατρικό ιστορικό τους.
Η παγίδα
«Είναι μια δραματική και τρομακτική στιγμή», μου λέει στο τηλέφωνο για τις αυτοκτονίες που έχει παρακολουθήσει. «Αλλά δεν μετανιώνω για ό,τι έκανα».
Οι αρχές της Τζόρτζιας παγίδευσαν τον Έγκμπερτ μετά τον θάνατο του Τζον Κέλμερ το 2008. Ο Κέλμερ έπασχε από καρκίνο στο στόμα και η οργάνωση «Τελική Έξοδος» τον είχε συμβουλεύσει για την αυτοκτονία του.
Ένας μυστικός αστυνομικός από την Τζόρτζια ζήτησε αργότερα τη βοήθεια της «Τελικής Εξόδου». Ισχυρίστηκε ότι έπασχε από καρκίνο. Όταν τα μέλη της οργάνωσης ήρθαν στο σπίτι του, είπε ότι κρατούσαν τα χέρια του, ώστε να μην του επιτρέψουν να βγάλει την κουκούλα με το ήλιο και να διασφαλίσουν τον θάνατό του.
Ο Έγκμπερτ αρνείται να σχολιάσει το συμβάν εν αναμονή της δίκης. Τον ρωτάω αν θα μπορούσε να αυτοκτονήσει όπως σκέφτεται να κάνει ο Ντίνσιν. Χωρίς δισταγμό, χωρίς ανάσα, ίσως και χωρίς φόβο μού απαντά: «Ναι».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4565877&ct=2
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.