Φεβ 10
6
Το κίνημα των 1.800 θερμίδων
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 6 Φεβρουαρίου, 2010 | Γράψτε σχόλιο
Μαριναρισμένα μπιζέλια και σπαράγγια περιλαμβάνονται στο μενού των γκουρού του κινήματος περιορισμού θερμίδων στην Αμερική. Πιστεύουν ότι το να καταναλώνουν λιγότερες θερμίδες θα τους βοηθήσει να ζήσουν πολύ περισσότερο από εμάς τους υπόλοιπους. Μπορεί να έχουν δίκιο;
Ιδού μια αλληλουχία αριθμών. Κοιτάξτε την προσεκτικά και μετά αποφασίστε ποιος αριθμός ακολουθεί: 93, 76, 69….; Δεν υπάρχει περίπτωση να το βρείτε, αλλά σίγουρα έχετε καταλάβει ότι ο αριθμός που λείπει είναι μικρότερος του 69- και η ηλικία που θα έχω (πιθανότατα) όταν πεθάνω. Ο προπάππους μου πέθανε στα 93, ο παππούς μου στα 76 και ο πατέρας μου στα 69 του. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται σε όλο τον κόσμο, αλλά οι άνδρες της οικογένειάς μου πεθαίνουν όλο και πιο νέοι.
Ο προπάππους μου ήταν πολύ φτωχός αρχικά και λογικά θα είχε μια διατροφή χαμηλή σε ζωική πρωτεΐνη, ενώ θα έκανε χειρωνακτικές εργασίες. Δεν κάπνιζε. Κι έτσι έφθασε τα 93. Σίγουρα υπάρχουν κάπου εκεί γονίδια μακροβιότητας. Ο γιος του Σαμ, ο παππούς μου, κάπνιζε πολύ. Έτσι έζησε 17 χρόνια λιγότερα απ΄ ό,τι ο πατέρας του και πέθανε στα 76, που όμως ήταν περισσότερα από τον μέσο όρο των ανδρών της γενιάς του.
Τα γονίδια. Ο πατέρας μου είχε μια χαρακτηριστική βρετανική διατροφή στα τέλη του 20ού αιώνα, γεμάτη κορεσμένα λίπη και πρωτεΐνες, με λίγα λαχανικά και φρούτα. Καθόταν στο γραφείο του επί 50 χρόνια και κάπνιζε. Άρα δεν αποτελεί έκπληξη ότι πέθανε στα 69 του. Πάντα με ενθουσίαζε η περίφημη έρευνα που έγινε με ποντίκια και έδειξε ότι ο περιορισμός της κατανάλωσης θερμίδων παρατείνει τη ζωή. Δεν υπάρχει λόγος να μην ισχύει και για τους ανθρώπους. Ακούγεται πιθανό από κάθε άποψη: λιγότερη επιβάρυνση στα όργανα ώστε να συντηρήσουν ένα μικρότερο, πιο ελαφρύ σώμα, λιγότεροι χτύποι καρδιάς, λιγότερες αναπνοές, λιγότερη δουλειά που θα πρέπει να κάνει το συκώτι. Και βέβαια πάντα η θεωρία ότι κάτω από την ψευδαίσθηση του λιμού, το ανθρώπινο σώμα ανακαλεί πανάρχαιες στρατηγικές που βρίσκονται κωδικοποιημένες στο DΝΑ μας και στρέφει πηγές από την αναπαραγωγή στη διατήρηση των κυττάρων.
Στην Αμερική. Στις ΗΠΑ αυτή τη θεωρία την ασπάζονται πολλοί. Εκατομμύρια. Αφαιρούν συστηματικά θερμίδες από τη διατροφή τους, περίπου το 1/3. Δηλαδή για έναν άνδρα που συνήθως θεωρούμε ότι πρέπει να καταναλώνει 2.500 θερμίδες ημερησίως, η νέα άποψη είναι η κατανάλωση 1.800 θερμίδων. Σε αυτές τις λιγότερες θερμίδες βάζουν όσα περισσότερα θρεπτικά στοιχεία μπορούν.
Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο κίνημα του περιορισμού των θερμίδων ανησυχούν ότι οι υπόλοιποι δεν θα τους πάρουν στα σοβαρά. Έχουν τον εαυτό τους ως παράδειγμα ευζωίας, ενέργειας και αντοχής. Οι υπόλοιποι τους κοιτάζουμε λίγο περίεργα. Όμως, καθώς πληθαίνουν τα επιστημονικά στοιχεία ότι μπορεί και να έχουν δίκιο, ίσως αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο τους αντιμετωπίζουμε.
Κανείς δεν ψήνει, κανείς δεν τηγανίζει
Δεν τρώνε ποτέ αφότου πέσει το σκοτάδι και δεν πίνουν αλκοόλ. Ο περιορισμός των θερμίδων έχει στόχο να κατεβάσει τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης, να περιορίσει το λίπος και τους διεγέρτες ανάπτυξης, να αποτρέψει την καταστροφή κυττάρων και να μειώσει τις φλεγμονές. Εδώ κανείς δεν τηγανίζει, δεν ψήνει, δεν κάνει μπάρμπεκιου.
Ούτε βράζουν. Όμως, περιέργως, χρησιμοποιούν διαρκώς φούρνο μικροκυμάτων.
Μου δίνουν μια κάψουλα την οποία θα παίρνω τρεις φορές την ημέρα για να ενισχύσω την άμυνα του οργανισμού μου. Ο Πολ και η Μέρεντιθ καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφών, που όμως έχουν λίγες θερμίδες. Μαρινάρουν κριθάρι μαζί με κάρδαμο και κύμινο.
Κόβουν λαχανικά και καρπούς, ανάμεσά τους καρύδια, που κάνουν καλό στην καρδιά.
Ακόμη, γάλα σόγιας και μπιζέλια. Το σκεπτικό τους είναι να προσλάβουν όσο γίνεται περισσότερα θρεπτικά στοιχεία σε λιγότερες τροφές, ενώ δεν έχουν στόχο να χάσουν βάρος. Αυτό απλώς γίνεται από μόνο του.
Το πρωί όλοι σηκωνόμαστε στις 6 και τρώμε κάτι ελαφρύ (μπιζέλια με κρεμμύδι και αυγό)
προκειμένου να αρχίσει ο οργανισμός την παραγωγή ινσουλίνης και να πέσουν τα επίπεδα της γλυκόζης προτού βγούμε για περίπατο μισής ώρας. Μετά θα καθήσουμε για το κανονικό πρωινό: μύρτιλα και βατόμουρα με άγριο ρύζι και γάλα σόγιας, χυμό λεμόνι και καρύδια. Όλες αυτές οι τροφές είναι γεμάτες φυτοχημικά συστατικά που σταματούν την ανάπτυξη του καρκίνου. Αργότερα θα φάμε κριθάρι, καρότα, σπαράγγια, γογγύλια και γλυκοπατάτες. Και να, κάποια στιγμή εμφανίζεται κι ένα κομμάτι σολομού στο πιάτο μου. Καθώς καμία άλλη τροφή έως τώρα δεν είχε αλάτι, ευχαριστώ τον Θεό που έκανε τις θάλασσές του τόσο αλμυρές.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4559222&ct=2
Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.