Δεκ 09

15

Η επανάσταση είναι τρισδιάστατη

ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 15 Δεκεμβρίου, 2009 | Γράψτε σχόλιο

Μια τρισδιάστατη ταινία animation επιστημονικής φαντασίας είναι ό,τι πιο εξελιγμένο τεχνολογικά μπορεί να προσφέρει αυτή τη στιγμή το Χόλιγουντ. Δημιουργός της ο Τζέιμς Κάμερον, που μας περιγράφει μερικές από τις πιο αγαπημένες του σκηνές.

Σε μια μεγάλη έκθεση για το μέλλον του κινηματογράφου, που έγινε το 2005 στο Λας Βέγκας, οι σκηνοθέτες Τζέιμς Κάμερον, Τζορτζ Λούκας, Ρόμπερτ Ζεμέκις και Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ εμφανίσθηκαν φορώντας γυαλιά για τρισδιάστατες ταινίες. Οι τιτάνες του αμερικανικού κινηματογράφου προέβλεψαν ότι η επόμενη επανάσταση της μεγάλης οθόνης θα λέγεται 3D.

Πέντε χρόνια αργότερα, η επανάσταση έρχεται στις οθόνες μας. Η προβολή της ταινίας του Τζέιμς Κάμερον «Άβαταρ» υπόσχεται την αλλαγή της κινηματογραφικής εμπειρίας για πάντα- στην Ελλάδα είναι προγραμματισμένο να προβληθεί την ερχόμενη Πέμπτη. Έπειτα από 14 χρόνια προετοιμασίας, με περισσότερα από 3.000 ειδικά εφέ και κόστος που ξεπέρασε τα 300 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία περιγράφει τη ζωή ενός πρώην πεζοναύτη που είναι σε αναπηρική καρέκλα, ο οποίος μεταφέρεται σε έναν μακρινό πλανήτη γεμάτο με πολλά και τρομακτικά είδη ζωής. Εκεί συναντά μια φυλή ανθρωποειδών, τους Νάβι, οι οποίοι δεν χαίρονται να παρακολουθούν τους γήινους να ψάχνουν στη γη τους για πολύτιμα μέταλλα.

Ο Τζέιμς Κάμερον αρέσκεται σε μεγάλα στοιχήματα. Δεν έχει κάνει άλλη μεγάλου μήκους δραματική ταινία μετά τον «Τιτανικό» και αυτό ήταν πριν από 12 χρόνια. Όπως ο «Τιτανικός», έτσι και το «Άβαταρ» χρειάσθηκε μια μικρή αιωνιότητα για να υλοποιηθεί. «Είναι ό,τι πιο περίπλοκο έχω κάνει ποτέ», λέει ο βραβευμένος σκηνοθέτης. «Είχα την ευκαιρία να δώσω ζωή σε όλα αυτά τα περίεργα πλάσματα που έκαναν βόλτες μέσα στο μυαλό μου από την εποχή που ήμουν παιδί».

Νεϊτίρι
Η ηθοποιός Ζόε Σαλντάνα υποδύθηκε τη Νεϊτίρι. Το πρόσωπο ανήκει στην ηθοποιό, αλλά τα μόνα που άλλαξαν πολύ είναι η μύτη και η απόσταση μεταξύ των ματιών που μεγάλωσε. Χρειάστηκαν εκατομμύρια εργατοώρες για να αποδοθεί κάθε ανθρώπινη κίνηση τρισδιάστατα στην ταινία. Ο τελειομανής Κάμερον έχει να πει κάτι γι΄ αυτό: «Νομίζω ότι τα καταφέραμε. Βέβαια κάποιες σκηνές θα τις βαθμολογούσα με 8 στα 10, ενώ κάποιες άλλες με 10. Βέβαια υπάρχουν και πολλές που τους βάζω χωρίς δεύτερη σκέψη… 11». Το Δέντρο των Ψυχών
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο της ταινίας. Λέγεται Δέντρο των Ψυχών και είναι σταθμός εισόδου-εξόδου, εκεί όπου οι Νάβι μπορούν να επικοινωνούν με το τεράστιο βιολογικό δίκτυο του κόσμου τους. Ο σκηνοθέτης το εμπνεύστηκε από τα φωσφορίζοντα ψάρια που έχει δει σε μεγάλο βάθος στις καταδύσεις του. Προσπάθησε να σχεδιάσει κάτι εντελώς πρωτότυπο. «Όμως κάθε φορά που μαζί με τους σχεδιαστές νομίζαμε ότι βρήκαμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, ανακαλύπταμε ότι η φύση το έχει φτιάξει ήδη και πολύ καλύτερα».

Σύγκρουση στον αέρα
Μαχητικό ελικόπτερο Σαμψών δέχεται επίθεση από ένα Μπάνσι σε μία από τις σκηνές της ταινίας με καταιγιστική δράση. Η σύγκρουση γίνεται πάνω από τα Επιπλέοντα Βουνά, όπου τα μαγνητικά πεδία καταστρέφουν τα σύγχρονα όργανα του μαχητικού και έτσι οι πιλότοι επιστρατεύουν όλες τις γνώσεις τους. «Με αυτή τη δικαιολογία», εξηγεί ο σκηνοθέτης, «βάλαμε πτεροδάχτυλους να συγκρούονται με ελικόπτερα. Ποιος δεν θα ήθελε να δει κάτι τέτοιο;». Κοιτάζοντας την Πανδώρα
Οι πρωταγωνιστές στέκονται στο χοντρό κλαρί ενός Μεγάλου Δέντρου. Ο σκηνοθέτης φαντάστηκε ότι υπάρχουν δύο είδη δέντρων – τα φυσιολογικά που φθάνουν σε ύψος τα 100 μέτρα και τα γιγαντιαία που ξεπερνούν τα 250 μέτρα. Τα Μεγάλα Δέντρα έχουν μεγάλη σημασία στην πλοκή, καθώς εκεί ζει η φυλή της Νεϊτίρι επί 10.000 χρόνια. «Στην ταινία μου δεν ξεχνώ το περιβάλλον», λέει ο Κάμερον. «Με απασχολεί ιδιαίτερα η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και την τεχνολογία».

Θάνατορ, το αρπακτικό
Στο σκίτσο αυτό του Τζέιμς Κάμερον είναι ο Θάνατορ, ο βασιλιάς των αρπακτικών: ένας μεγάλος, μαύρος πάνθηρας με έξι πόδια.

Συνδύασε πολλά και διαφορετικά στοιχεία από γνωστά μας ζώα, αλλά και ψάρια της Τριασικής Περιόδου. «Πρέπει να είσαι λίγο τρελούτσικος για να περνάς καλά με αυτά τα πράγματα, αλλά εγώ πέρασα τέλεια», λέει ο σκηνοθέτης. «Έγινα πάλι παιδί και ζωγράφιζα περίεργα όντα στα τετράδιά μου μέσα στην τάξη».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4550765&ct=2



Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.

Αφήστε μια απάντηση

«
»

  • Ημερολόγιο καταχώρησης άρθρων

    Ιανουάριος 2025
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     12345
    6789101112
    13141516171819
    20212223242526
    2728293031  

  • Αρχεία

  • Ετικέτες

    1908 1912 Ολυμπιακοί αγώνες

  • Αποποίηση ευθυνών

    Οι πληροφορίες που παρατίθενται στο τρέχων blog προέρχονται από ψηφιακό υλικό που βρίσκεται διαθέσιμο στο χώρο του διαδικτύου.