Η πρώτη σεληνιακή βάση σχεδιάζεται να  κτιστεί στο εσωτερικό ενός κρατήρα και  θα αποτελέσει μελλοντικά το ορμητήριο  για επανδρωμένα διαστημικά ταξίδια

Σαράντα χρόνια μετά την επίσκεψη του ανθρώπου στο Φεγγάρι, ένα μικρό διαστημόπλοιο κινείται προσεκτικά γύρω από τη Σελήνη για να ετοιμάσει τη μεγάλη επιστροφή. Θα τελειώσει τη δουλειά που άφησε πίσω του ο 12ος αστροναύτης, ο τελευταίος άνθρωπος που πάτησε εκεί. Θα ψάξει να βρει νερό και την κατάλληλη τοποθεσία για να κτιστεί η πρώτη βάση. Θα είναι το πρώτο διαστημικό προγεφύρωμα για τη φυγή του ανθρώπου μακριά από τη Γη.

Τα πάντα θα κριθούν σε τρεις μήνες από τώρα, το πρώτο 15νθήμερο του Οκτωβρίου. Θα χρειαστούν μόνο τέσσερα λεπτά για να δοθεί απάντηση σε ένα ερώτημα που βασανίζει εκατοντάδες επιστήμονες. Έχει η Σελήνη νερό; Εφόσον διαπιστωθεί ότι κάπου βαθιά, στους κρατήρες των σκιερών πόλων της, υπάρχει νερό κρυμμένο, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για την οριστική επιστροφή του ανθρώπου στο φεγγάρι.

«Θα δημιουργηθεί πρώτα ένας μικρός καταυλισμός, που στη συνέχεια θα μετατραπεί σε βάση και από αυτή τη μικρή αποικία, θα δοθεί έμφαση στην πραγματοποίηση επιστημονικών ερευνών, πειραμάτων και παρατηρήσεων», αναφέρει στην εφημερίδα «Los Αngeles Τimes» o δρ Κρεγκ Τούλεϊ που είναι διευθυντής του προγράμματος για την αναζήτηση νερού στο φεγγάρι. Μακροπρόθεσμα όμως, η βάση αυτή θα αποτελέσει ένα προγεφύρωμα για την υποστήριξη επανδρωμένων αποστολών σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, καθώς μέχρι τότε, δηλαδή μετά το 2020, εκτιμάται ότι θα έχουν επιλυθεί προβλήματα που αφορούν στην προστασία του ανθρώπινου οργανισμού από τις βλαβερές ακτινοβολίες που διατρέχουν το Σύμπαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Στον νότιο πόλο. Ο άνθρωπος λοιπόν, 40 χρόνια μετά την απόβασή του στον δορυφόρο της Γης, αποφάσισε να επιστρέψει για να μείνει. Τα όσα θα εκτυλιχθούν σε τρεις μήνες από σήμερα στον νότιο πόλο του φεγγαριού, κόβουν την ανάσα. Ένας τεράστιος πύραυλος, ο «Κένταυρος», βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε τροχιά γύρω από τη Γη. Πάνω του μεταφέρει ένα μικρό διαστημόπλοιο. Πριν από λίγες μέρες, όταν εκτοξεύτηκε, μετέφερε μια ακόμη διαστημοσυσκευή η οποία αποκολλήθηκε από αυτόν και φθάνει στο φεγγάρι. Η διαστημοσυσκευή λέγεται Lunar Reconnaissance Οrbiter και με τα όργανα που διαθέτει θα χαρτογραφήσει εξονυχιστικά κάθε σπιθαμή του σεληνιακού εδάφους, ώστε να διαπιστωθεί ποια είναι η κατάλληλη τοποθεσία όπου θα εγκατασταθεί ο αρχικός καταυλισμός.

Θα πρέπει να βρίσκεται στην καρδιά ενός κρατήρα, προφυλαγμένου από τις θανατηφόρες επιδρομές μετεωριτών, που προσκρούουν ανεμπόδιστα στο φεγγάρι με ταχύτητα δεκάδων χιλιομέτρων την ώρα εξαιτίας της έλλειψης ατμόσφαιρας. Σε έναν τέτοιο κρατήρα θα βρεθεί από πάνω και ο πύραυλος «Κένταυρος». Θα σταθεί περίπου 16,5 χλμ. μακριά του και στη συνέχεια θα κατευθυνθεί με δύναμη στο εσωτερικό του. Καθώς θα προσκρούσει πάνω του, θα εκτοξευτεί σε ύψος 8 χιλιομέτρων ένα μεγάλο νέφος από υλικά που κρύβονται στην καρδιά του φεγγαριού. Αυτή η στιγμή θα είναι καθοριστική.

Αναλύσεις με εκρήξεις. Αμέσως μετά την εκκωφαντική έκρηξη, την οποία θα παρακολουθούν χιλιάδες ερασιτέχνες αστρονόμοι και όχι μόνο, το διαστημόπλοιο που τώρα είναι συνδεδεμένο με τον πύραυλο θα ίπταται μέσα στο νέφος που θα εκτιναχθεί και θα έχει στη διάθεσή του 4 λεπτά για να καταγράψει τη σύσταση των υλικών που θα διαχυθούν και να στείλει σε πραγματικό χρόνο τα δεδομένα στη Γη για να διαπιστωθεί αν κρύβουν νερό. Μόλις το κάνει αυτό, θα βουτήξει και το ίδιο το διαστημόπλοιο μέσα στον κρατήρα, σε άλλο σημείο, ώστε να προκληθεί μια ακόμα έκρηξη η οποία θα μελετηθεί από διαστημικά τηλεσκόπια και μεγάλα επίγεια τηλεσκόπια στη Γη για να ανιχνευτεί η ενδεχόμενη ύπαρξη νερού.

Το νερό στη Σελήνη μπορεί να διαχωριστεί με τη διαδικασία της ηλεκτρόλυσης σε υδρογόνο και οξυγόνο. Το οξυγόνο, εκτός από το να γεμίζει τα πνευμόνια των αστροναυτών, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την παρασκευή πυραυλικών καυσίμων. Οι ενεργειακές ανάγκες της βάσης θα καλύπτονται από τον ήλιο. Με συλλέκτες, θα απορροφάται το φως και θα μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό. Τα πρακτικά θέματα της καθημερινής ζωής μπορούν εύκολα να επιλυθούν. Το δύσκολο είναι η προστασία του οργανισμού από την κοσμική ακτινοβολία. Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί εφικτό ένα ταξίδι στον Άρη.

Βλάπτεται το DΝΑ. Μέχρι στιγμής δεν έχει κατασκευαστεί κάποιο συνθετικό υλικό που αποδεδειγμένα να μπορεί να μπλοκάρει την ακτινοβολία και να επενδύσει τα τοιχώματα της βάσης. Στη Γη υπάρχει η ατμόσφαιρα που μας προστατεύει. Επιπλέον δεν έχει ακόμα κατανοηθεί ο αριθμός των ασθενειών που μπορεί να προκαλέσει αυτή στον ανθρώπινο οργανισμό. Πειράματα αλλά και η εμπειρία από την παραμονή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό απέδειξαν ότι το ανθρώπινο DΝΑ βλάπτεται, όπως και τα ζωτικά όργανα. Εμφανίζονται καρκίνοι, μειώνεται η οστική μάζα. Προβλήματα που ελπίζεται να ξεπεραστούν.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ, εκτοξεύτηκε ο πύραυλος «Κένταυρος» που μετέφερε μια διαστημοσυσκευή η οποία θα χαρτογραφήσει κάθε σπιθαμή του σεληνιακού εδάφους

Γιατί οι επιστήμονες «σνόμπαραν» το φεγγάρι

O Άρης είναι πιο φωτογραφημένος πλανήτης από τη Σελήνη. Και αυτό, αν μη τι άλλο, καταδεικνύει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απαξίωση στην οποία περιέπεσε ο δορυφόρος της Γης, αμέσως μετά την επίσκεψη του ανθρώπου. Οι αστροναύτες των αποστολών «Αpollo» έφεραν ως σουβενίρ πίσω στη Γη περίπου 380 κιλά σεληνιακών πετρωμάτων, τα οποία φυλάσσονται ως κόρην οφθαλμού, και στη συνέχεια σιωπή. Σε αυτά τα 40 χρόνια, η πιο ενδιαφέρουσα ίσως επιστημονική άποψη που ακούστηκε για τη Σελήνη, ήταν το πώς δημιουργήθηκε. Ότι δηλαδή προέκυψε από την ίδια την Γη, όταν στον πλανήτη μας προσέκρουσε ένα πλανητοειδές σώμα στο μέγεθος του Άρη.

Η Σελήνη δεν είχε να αποκαλύψει πολλά μυστικά για το Σύμπαν και γι΄ αυτό οι επιστήμονες τη «σνόμπαραν». Η εξέλιξη της τεχνολογίας οδήγησε αναπόφευκτα στην κατασκευή εξελιγμένων διαστημοσυσκευών εξοπλισμένων με παρατηρησιακά όργανα που στάλθηκαν να εξερευνήσουν άλλους πιο μακρινούς πλανήτες, πιο εξωτικούς και μυστηριώδεις, όπως η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Ερμής, ο Κρόνος, ο Τιτάνας, ο Εγκέλαδος και πολλοί δορυφόροι. Οι πλανήτες αυτοί είχαν περισσότερα μυστικά να αποκαλύψουν για τον κόσμο που μας περιβάλλει. Οι παρατηρήσεις που έκαναν έδωσαν το έναυσμα για την ανάπτυξη νέων επιστημονικών πεδίων όπως η Αστρογεωλογία, η Αστροβιολογία, η Πλανητική Φυσική.

Το ημιτελές παζλ. Τα όργανα των διαστημοσυσκευών, και αργότερα εκείνα που μετέφεραν μαζί τους τα μικρά αυτοκίνητα ρομπότ (ρόβερς) που στάλθηκαν στον Άρη, ήταν σε θέση να συγκεντρώσουν πολύτιμες πληροφορίες για την ατμόσφαιρα των πλανητών, τη θερμοκρασία σε διάφορα υψόμετρα, την ταχύτητα των ανέμων, τα ηφαίστειά τους, τη σύσταση του εδάφους, την εξέλιξη τους στον χρόνο- καθώς δημιουργήθηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο με τη Γη- τις παγωμένες τους επιφάνειες ή τους γεωλογικούς σχηματισμούς που μαρτυρούν ότι κάποτε υπήρχε εκεί νερό ή παγωμένο μεθάνιο. Οι γνώσεις αυτές συνέθεταν το ημιτελές παζλ για το πώς δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα και το παζλ αυτό άρχισε να μεγαλώνει όταν οι παρατηρήσεις από τα ογκώδη επίγεια τηλεσκόπια ή και τα διαστημικά τηλεσκόπια, προσέθεταν νέες γνώσεις για τον γαλαξία μας και κατ΄ επέκταση για το Σύμπαν.

Άλυτα μυστήρια. Η διεισδυτική ματιά του ανθρώπου στο βαθύ Διάστημα αποκάλυψε έναν λαβύρινθο άλυτων μυστηρίων για τη φύση του Σύμπαντος, τη σύστασή του, τις δυνάμεις που το κυβερνούν, το πώς ξεκίνησε να υπάρχει. Μεγάλοι επιστήμονες αφιέρωσαν τη ζωή τους για την αποκωδικοποίηση φαινομένων όπως οι μαύρες τρύπες, για τη στήριξη θεωριών λειτουργίας του Σύμπαντος, για την κατανόηση του χώρου και του χρόνου, για τη φύση της βαρύτητας, για τη φύση των απειροελάχιστων μορφών ύλης. Μπροστά σε αυτόν τον ωκεανό γνώσης που άρχισε να μας πλημμυρίζει, οι αστροφυσικοί έδειχναν περισσότερο ενθουσιασμό να ασχοληθούν με τη μελέτη ενός εξωπλανήτη ή την έκρηξη ενός σούπερ νόβα στο αχανές Διάστημα, παρά να σπαταλήσουν φαιά ουσία για μια Σελήνη που έχει μείνει ίδια και απαράλλακτη εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Γεωλογικό μουσείο. Το φεγγάρι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα γεωλογικό μουσείο. Με παγωμένο πυρήνα, χωρίς το έδαφός του να κινείται και να αλλάζει όπως οι τεκτονικές κινήσεις που μετακινούν αέναα τις ηπείρους της Γης, το μόνο που έχει να δείξει- ίσως- είναι τα σημάδια από τα ανελέητα χτυπήματα μετεωριτών και αστεροειδών που κατέσκαβαν το έδαφος του φεγγαριού εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη της προστατευτικής ατμόσφαιρας.

Πριν από 40 χρόνια, η άφιξη του ανθρώπου στο φεγγάρι ήταν η κορύφωση της επιστημονικής και τεχνολογικής γνώσης που είχε μέχρι τότε κατακτηθεί. Σήμερα, η γνώση αυτή, πλουσιότερη από ποτέ, ωθεί τον άνθρωπο να επιστρέψει ξανά, όχι για να κλείσει παλιούς λογαριασμούς αλλά για να εφορμήσει μακρύτερα και να φθάσει μέχρι τον Άρη.

 

Ανακτήθηκε από: http://www.tanea.gr



Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.

Αφήστε μια απάντηση

  • Ημερολόγιο καταχώρησης άρθρων

    Απρίλιος 2024
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
    1234567
    891011121314
    15161718192021
    22232425262728
    2930  
  • Αρχεία

  • Ετικέτες

  • Αποποίηση ευθυνών

    Οι πληροφορίες που παρατίθενται στο τρέχων blog προέρχονται από ψηφιακό υλικό που βρίσκεται διαθέσιμο στο χώρο του διαδικτύου.