Φεβ 09
24
Αλυχτώντας με τους λύκους
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 24 Φεβρουαρίου, 2009 | Γράψτε σχόλιο
Η θερμοκρασία των -35 βαθμών oC αναισθητοποιεί τα άκρα και καθ’ οδόν από τη μύτη προς τους πνεύμονες ο εισπνεόμενος αέρας σχηματίζει κρυσταλλάκια. Ενα λευκό φεγγάρι φωτίζει το χιονισμένο τοπίο κι η Τζέσι γέρνει το κεφάλι πίσω και αλυχτά σε τόνους χαμηλότερους απ’ ό,τι οι περισσότερες γυναίκες της «αγέλης».
|
Για ποιο λόγο θέλουν κάποιοι να αλυχτήσουν σε πυκνά δάση μέσα στη νύχτα τη βαθειά; Και γιατί προσπαθούν να πείσουν άγριους λύκους ότι είναι «δικοί τους»; Η επαφή μ’ ένα άγριο ζώο «στη γλώσσα» του είναι ιδιαίτερο συναίσθημα, λένε όσοι γνωρίζουν – κι επίσης ότι το αλύχτισμα δίνει και μια αίσθηση απελευθέρωσης |
Στον απώτερο Βορρά της αμερικανικής Πολιτείας Μινεσότα, γύρω απ’ τη λίμνη Φολ και τον μικρό καταρράκτη Καβισίβι, «αγέλες» ανθρώπων περιδιαβαίνουν τα δάση, ακόμη και μετά τη δύση του ηλίου, με υλακές εντελώς ξένες με την ανθρώπινη φύση τους. Οσο κι αν… ακούγεται περίεργο – αυτό είναι το νόημα του όλου εγχειρήματος. Να δημιουργηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο μια επικοινωνία με τους άγριους λύκους που ζουν στην περιοχή.
Λίγο έξω από την πόλη Ιλάι της βόρ. Μινεσότας βρίσκεται το Διεθνές Κέντρο Λύκων (International Wolf Center). Πρόκειται για μία μη κερδοσκοπική επιχείρηση που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με σκοπό να μεταδώσει σε επισκέπτες γνώσεις σχετικές με τους λύκους της βόρειας Αμερικής. Σε πολλά μέρη του κόσμου -και στην Αμερική- πολύς κόσμος τρέφει έντονο ενδόμυχο φόβο για το συγκεκριμένο ζωικό είδος και νιώθει ν’ απειλείται η ζωή του, όταν οι λύκοι πλησιάζουν κατοικημένες περιοχές. Από το 1993 το Κέντρο στεγάζεται σ’ ένα άνετο, ξύλινο οικοδόμημα, που κάθε χρόνο δέχεται περισσότερους από 40.000 επισκέπτες, έγραψε πρόσφατα η γερμανική εβδομαδιαία «Τσάιτ».
Της νυχτερινής εκδρομής προηγείται, βεβαίως, ένα ειδικό ταχύρρυθμο σεμινάριο περί του πρακτέου. Η προσέγγιση του μαθήματος «Wolf Communication» είναι «κατανοήστε το “πώς” και το “γιατί” της κραυγής των λύκων». Ακολουθεί η πρακτική: κλίση της κεφαλής προς τα πίσω, τοποθέτηση των χεριών μπροστά στο στόμα σαν «χωνί» και προσπάθεια χωρίς ενδοιασμούς- έτσι κι’ αλλιώς η μεγάλη αίθουσα διαθέτει μόνωση. Φυσικά, πρέπει να αφουγκραστεί κανείς και τα δείγματα από τις πρωτογενείς πηγές μέσω του Η/Υ της Τζέσι. Η 26χρονη Τζέσι Ουάιτ – Ο’ Μπράιαντ είναι κατά κύριο λόγο καθηγήτρια φυσικών επιστημών στο κολέγιο τού Ιλάι και απασχολείται στο Κέντρο από το περασμένο καλοκαίρι, όταν αποφάσισε να προσδώσει στη ζωή της λίγη περιπέτεια.
Από την ολιγόμηνη επαφή της με τους λύκους έμαθε πολλά για το αλύχτημά τους. «Σου δίνει μια αίσθηση απελευθέρωσης», λέει χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας ότι οι λύκοι έχουν ένα ρεπερτόριο περίπου έξι διαφορετικών τόνων με αντίστοιχα νοήματα. Το ομαδικό αλύχτισμα, που ακούγεται σαν «χορωδιακό», σημαίνει συνήθως «εδώ είναι η περιοχή μας» ή «βρήκαμε τροφή». Στους περισσότερους από εμάς είναι γνωστό από ταινίες – και για πολλούς αρκετά ανατριχιαστικό.
«Λύκοι-πρέσβεις»
Από την τζαμαρία του Κέντρου μπορεί κανείς να παρατηρήσει ομάδα λύκων του Κέντρου, που αποκαλούνται κατά κάποιον μυστηριώδη κώδικα «λύκοι-πρέσβεις» (ambassador wolves), δεν επιτρέπεται όμως επ’ ουδενί να τους πλησιάσει. Αυτό αποτελεί αποκλειστικότητα συγκεκριμένων συνεργατών του Κέντρου, που βρίσκονται στο λεγόμενο «Level 3». Οπως η Λόρι Σμιντ. Με την εμφάνισή της και μόνον οι λύκοι ζωηρεύουν αισθητά και σπεύδουν όλοι μαζί να της γλείψουν το πρόσωπο σαν χαιρετισμό. Είναι και η μοναδική που καταφέρνει να τους πιάσει σθεναρά απ’ τον αυχένα αναγκάζοντάς τους να ξαπλώσουν ανάσκελα – σημάδι υποταγής τους σ’ αυτήν. Η Λόρι -που έχει και κάπως “λυκίσιο τρίχωμα” με τις γκριζόξανθες ανταύγειες στα μαλλιά- είναι ο κυρίαρχος λύκος στην αγέλη που περιστοιχίζει το Κέντρο, άλλωστε γνωρίζει τα περισσότερα μέλη της από κουτάβια κι είναι συνηθισμένη στην επαφή με ζώα από νεαρή ηλικία.
Μία φορά την εβδομάδα τους ταΐζει με γενναίες ποσότητες κρέατος, αρκετές για να χορτάσει όλη η αγέλη – «συχνότητα που ανταποκρίνεται στους φυσικούς ρυθμούς με τους οποίους τρέφονται οι λύκοι», όπως λέει η ίδια. Ο λύκος δεν μπορεί να επιζήσει μεγάλα διαστήματα μόνος, γιατί η επιτυχία του κυνηγιού εξαρτάται από τη συνεργασία μιας αγέλης. Αυτός είναι κι ο κύριος λόγος που οι λύκοι αναπτύσσουν μεταξύ τους τόσο στενές κοινωνικές σχέσεις, αφού συνήθως κυνηγούν ζώα μεγαλύτερα απ’ τους ίδιους, όπως ταράνδους.
Περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους με τον καθορισμό και τη συνεχή επιβεβαίωση της ιεραρχίας μέσα στην αγέλη -«είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον όταν ανακαλύψεις πώς λειτουργεί μία αγέλη λύκων, έξαφνα βλέπεις τις ομάδες των ανθρώπων με εντελώς διαφορετική ματιά», διαβεβαιώνει η Λ. Σμιντ.
Τι σκέφτεται κανείς όταν αλυχτά μέσα στη νύχτα στα βορειοαμερικανικά πυκνά δάση; Και γιατί να θέλει ένας άνθρωπος να «πείσει» άγριους λύκους ότι είναι ένας απ’ αυτούς; Η απάντηση είναι, πως η αναμονή σε ενδεχόμενη αντίδραση έχει ενδιαφέρον και γοητεία αφού προσδοκάς να έρθεις σε επαφή με ένα άγριο ζώο στο περιβάλλον του, αν και από μακριά, «μιλώντας τη γλώσσα του».
Κι αν μέσα στη σκοτεινιά και την ερημιά οι λύκοι επιτεθούν; «Επιτίθενται σε ανθρώπους σπανίως και μόνον εάν τους ξαφνιάσεις κι αισθανθούν παγιδευμένοι», πληροφορεί η Λόρι. Κι όταν δεν απαντούν στις ανθρώπινες υλακές, τι μπορεί να συμβαίνει; Πιθανόν να είναι απασχολημένοι με κάτι σοβαρότερο. Ισως πάλι να μην… καταλαβαίνουν τι τους λέει αυτό το δίποδο είδος. Καμιά φορά και στη φύση είμαστε «χαμένοι στη μετάφραση»…
Ανακτήθηκε από: http://www.e-tipos.com
Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.