Φεβ 09
14
Οσα δεν ξέραμε για τα ωδικά πτηνά
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 14 Φεβρουαρίου, 2009 | Γράψτε σχόλιο
Μια ερευνήτρια του Πανεπιστημίου Γιορκ παρακολούθησε το αποδημητικό ταξίδι ωδικών πτηνών εξοπλίζοντάς τα με συσκευές γεωεντοπισμού που μοιάζουν με μικροσκοπικά σακίδια – παγκόσμια πρωτοπορία-, αποκαλύπτοντας ότι οι επιστήμονες είχαν υποτιμήσει σε μεγάλο βαθμό τις πτητικές τους επιδόσεις.
«Κανείς ως τώρα δεν είχε καταφέρει να παρακολουθήσει όλο το αποδημητικό ταξίδι των ωδικών πτηνών» είπε η συγγραφέας της μελέτης, Μπρίτζετ Στάτσμπερι, καθηγήτρια Βιολογίας στον Τομέα Επιστημών και Μηχανικής του Πανεπιστημίου Γιορκ. «Είμαστε ενθουσιασμένοι γι΄ αυτή την επιστημονική πρωτιά». Τα ωδικά πτηνά, τα πιο συνηθισμένα είδη στον ουρανό μας, είναι πολύ μικρά για να μπορέσει κανείς να τα παρακολουθήσει με τη συμβατική δορυφορική μέθοδο. Η Στάτσμπερι και η ομάδα της τοποθέτησαν μικροσκοπικές συσκευές γεωεντοπισμού σε 14 τσίχλες του είδους Ηylocichlamustelina και σε 20 χελιδόνια του είδους Ρrogne subis, που ενηλικιώθηκαν στην Πενσιλβάνια το 2007, για να παρακολουθήσουν τη φθινοπωρινή αναχώρησή τους, το ταξίδι τους στη Νότια Αμερική, και την επιστροφή τους στη Βόρεια Αμερική. Το καλοκαίρι του 2008 αφαίρεσαν τις συσκευές από πέντε Ηylocichlamustelina και δύο Ρrogne subis και ανασυνέθεσαν τις ατομικές διαδρομές που ακολούθησαν και τους τόπους διαχείμασής τους.
Τα στοιχεία από τις συσκευές έδειξαν ότι τα ωδικά πτηνά μπορούν να διανύσουν πάνω από 500 χλμ. σε μία ημέρα, αναφέρει η Στάτσμπερι στο τεύχος της 13ης Φεβρουαρίου της επιστημονικής επιθεώρησης Science. Προηγούμενες μελέτες τοποθετούσαν τις πτητικές επιδόσεις τους γύρω στα 150 χλμ. την ημέρα. Η μελέτη, που συγχρηματοδοτήθηκε από την Νational Geographic Society (ΝGS), αποκάλυψε ότι η συνολική ταχύτητα μετανάστευσης των ωδικών πτηνών ήταν από δύο ως έξι φορές μεγαλύτερη την άνοιξη σε σχέση με το φθινόπωρο. Για παράδειγμα, ένα χελιδόνι Ρrogne subis χρειάστηκε 43 ημέρες για να φτάσει στη Βραζιλία κατά τη φθινοπωρινή μετανάστευση, αλλά την άνοιξη επέστρεψε στην αποικία του μόλις σε 13 ημέρες. Η μεγάλη ταχύτητα κατά το ταξίδι της μετανάστευσης παρατηρήθηκε και στα δύο είδη, είπε η Στάτσμπερι.
«Μείναμε εμβρόντητοι από τον χρόνο επιστροφής των πουλιών την άνοιξη. Το γεγονός ότι ένα πουλί έφυγε από τη Βραζιλία στις 12 Απριλίου και επέστρεψε στον τόπο του στο τέλος του μήνα ήταν εντυπωσιακό. Πάντα πιστεύαμε ότι η επιστροφή τους ξεκινούσε κάποια στιγμή τον Μάρτιο» είπε.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι κατά τη φθινοπωρινή μετανάστευση οι στάσεις που έκαναν τα πουλιά ήταν παρατεταμένες. Τα χελιδόνια Ρrogne subis σταματούσαν για τρεις ή τέσσερις βδομάδες στο Γιουκατάν, προτού συνεχίσουν για τη Βραζιλία. Τέσσερις τσίχλες Ηylocichlamustelina πέρασαν από μία ως δύο βδομάδες στις Νοτιοανατολικές ΗΠΑ στα τέλη Οκτωβρίου, προτού διασχίσουν τον Κόλπο του Μεξικού, ενώ δύο άλλες σταμάτησαν στη χερσόνησο Γιουκατάν για δύο ή τέσσερις βδομάδες προτού συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Oι συσκευές γεωεντοπισμού, που είναι μικρότερες και από το κέρμα του ενός λεπτού, ανιχνεύουν το φως επιτρέποντας στους ερευνητές να υπολογίζουν το γεωγραφικό μήκος και πλάτος όπου βρίσκονται τα πουλιά, καταγράφοντας την ώρα της δύσης κα της ανατολής. Οι συσκευές προσαρμόζονται στις ράχες των πουλιών με λεπτά λουράκια που δένονται γύρω από τα πόδια τους. Το βάρος του πομπού πέφτει στη βάση της σπονδυλικής στήλης του πουλιού, έτσι ώστε να μην επηρεάζει την ισορροπία του.
Η Στάτσμπερι αποδίδει τα εύσημα στους ερευνητές του περιβαλλοντικού ερευνητικού κέντρου Βritish Αntarctic Survey για τη μεγάλη σμίκρυνση των πομπών εντοπισμού. «Εκείνοι βέβαια δεν είχαν σκεφθεί την πιθανότητα τοποθέτησής τους σε ωδικά πτηνά, όταν όμως εγώ είδα αυτή την τεχνολογία, κατάλαβα αμέσως ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αυτόν τον σκοπό» είπε. Η μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι τσίχλες Ηylocichlamustelina της ίδιας πληθυσμιακής ομάδας δεν διασκορπίζονταν στους τόπους διαχείμασής τους στους τροπικούς. Και τα πέντε άτομα πέρασαν τον χειμώνα σε μια στενή ζώνη της Ανατολικής Ονδούρας ή της Νικαράγουας.
«Αυτή η περιοχή είναι πολύ σημαντική για την προστασία των Ηylocichlamustelina, ενός είδους που έχει συρρικνωθεί κατά 30% από το 1966» είπε η Στάτσμπερι. «Εδώ και 30-40 χρόνια οι πληθυσμοί των ωδικών πτηνών σε όλον τον κόσμο μειώνονται, γεγονός που προκαλεί μεγάλη ανησυχία».
Η ερευνήτρια τόνισε τη σπουδαιότητα αυτής της έρευνας όχι μόνο για την προστασία των ωδικών πτηνών που κινδυνεύουν αλλά και για τη μελέτη περιβαλλοντικών ζητημάτων.
«Η παρακολούθηση των πουλιών ως τα χειμερινά τους ενδιαιτήματα είναι επίσης σημαντική για την πρόβλεψη των επιπτώσεων της απώλειας των τροπικών ενδιαιτημάτων και της κλιματικής αλλαγής» είπε. «Ως τώρα, τα χέρια μας ήταν δεμένα γιατί δεν ξέραμε πού ακριβώς πήγαιναν τα πουλιά. Απλώς εξαφανίζονταν και μετά, την άνοιξη, επέστρεφαν. Τώρα έχουμε εικόνα του ταξιδιού τους, και αυτό είναι θαυμάσιο». ? Τη μελέτη, η οποία έχει τον τίτλο «Τracking long-distance songbird migration using geolocators» («Παρακολουθώντας το μεγάλο μεταναστευτικό ταξίδι των ωδικών πτηνών με συσκευές γεωεντοπισμού»), συνυπογράφουν οι Τάιλερ Ντον, Ελίζαμπεθ Γκόου και Πάτρικ Κρέιμερ (μεταπτυχιακοί φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Γιορκ), Τζον Τάουτιν (Ρurple Μartin Conservation Αssociation) και Τζέιμς Φοξ και Βσεβόλοντ Αφανάσιεφ (Βritish Αntarctic Survey).
Ανακτήθηκε από: http://www.tovima.gr
Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.