Φεβ 09
11
Τεν Τεν, τα 80 χρόνια ενός κοσμοπολίτη τυχοδιώκτη
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 11 Φεβρουαρίου, 2009 | Γράψτε σχόλιο
Στις 10 Ιανουαρίου 1929, το παιδικό ένθετο της βελγικής εφημερίδας «Ο εικοστός αιώνας» ενημέρωνε τους μπόμπιρες αναγνώστες και τους γονείς τους για την αποστολή ενός νεαρού, αλλά «αστέρα», δημοσιογράφου στη Σοβιετική Ρωσία. Η είδηση αποτελούσε συνάμα τη γενέθλια πράξη ενός «μικρού ήρωα», ονόματι Τεν Τεν, που έκτοτε θα έκανε τον γύρο του κόσμου, διά χειρός Ερζέ, κατά κόσμον Ζορζ Ρεμί, με συντροφιά ένα άσπρο φοξ-τεριέ, ονόματι Μιλού, και έναν αψίκορο, ζοχάδα ναυτικό, τον Κάπτεν Χάντοκ. Το παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι ότι 80 χρόνια μετά, η Σοβιετική Ρωσία έχει σβήσει άδοξα από τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη, ενώ ο Τεν Τεν συνεχίζει απτόητος μέχρι τις μέρες μας να γοητεύει τους αναγνώστες του, «από 7 έως 77 ετών».
Από όλους τους ήρωες (και αντιήρωες) των κόμικς, ο Τεν Τεν ξεχωρίζει για δύο κυρίως λόγους: για την καθαρή γραμμή (ligne claire) του δημιουργού του, το εικαστικό εκείνο στυλ, που στηρίζεται πρωτίστως στα σαφή περιγράμματα και τα έντονα χρώματα, συμβάλλοντας σε έναν ιδιόμορφο «ποιητικό ρεαλισμό», ο οποίος στηρίζεται στη φαντασία, αλλά και τη διεξοδική έρευνα, και στο γεγονός ότι οι περιπέτειές του εμπεριέχουν ήδη τα στοιχεία ενός κοσμοπολίτικου τυχοδιωκτισμού, πολύ πριν ο όρος «παγκοσμιοποίηση» εισβάλλει στο λεξιλόγιο. Τα έντονα περιγράμματα «διαφυλάσσουν» την ενότητα «της ψυχής και των μορφών», που προβάλλουν στον «δρόμο της αρετής» οικουμενικές-προσκοπικές αξίες, όπως αυτοθυσία, ηθική, αλληλεγγύη. Η τοπογραφία της περιπέτειας κινείται σε παγκοσμιοποιητικούς άξονες, όπως ειρήνη, νομιμότητα, δικαιοσύνη, έστω και με «μαύρες κηλίδες», όπως στις περιπτώσεις της Σοβιετικής Ρωσίας, του Κονγκό ή των αραβικών χωρών, που αργότερα εντάχθηκαν στην προκρούστεια λογική μιας (μετααποικιακής, μετανεωτερικής) πολιτικής ορθότητας.
Παρά τις ενστάσεις, βάσιμες ή υπερβολικές, που εγείρονται σχετικά με τον βίο και τη βιογραφία του Ερζέ, και την κριτική που ασκείται μέχρι τις μέρες μας, ο Τεν Τεν, ένας δημοσιογράφος που αντί να δημοσιογραφεί, ερευνά αδιάκοπα, θα «πατήσει στο φεγγάρι» 15 χρόνια πριν από τον Νιλ Αρμστρονγκ, ενώ συνεχίζει απτόητος να διασχίζει ηπείρους και ωκεανούς, σαν ένας Φιλέας Φογκ του 20ού αιώνα.
Εκτοτε, τα παιδικά δωμάτια φιλοξενούν τις περιπέτειές του, κι οι βιβλιοθήκες, αργότερα και το Διαδίκτυο, στεγάζουν μία σημαντική δευτερογενή βιβλιογραφία, που ξεκινά από την αισθητική και περνάει σε ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις μέχρι την κριτική της ιδεολογίας. Εν τω μεταξύ, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ετοιμάζεται να γυρίσει την πρώτη ταινία μιας τριλογίας με ήρωα τον Τεν Τεν. «Εικονοκλάστες! Χίλιες χιλιάδες μπουκαπόρτες!», όπως θα ?λεγε κι ο Κάπτεν Χάντοκ.
Ανακτήθηκε από: http://www.kathimerini.gr
Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.