H συνεχιζόμενη επιδείνωση του κλίματος σε παγκόσμια κλίμακα έχει εξαναγκάσει τους επιστήμονες να στραφούν προς οποιαδήποτε μέθοδο αντιμετώπισης της αέριας ρύπανσης. Μία από τις ενδιαφέρουσες θέσεις υποστηρίζει ότι προσθέτοντας σημαντική ποσότητα ιχνών σιδήρου σε αποικίες πλαγκτόν αυξάνεται η δυνατότητα που έχουν για την κατακράτηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Σε μια πρώτη προσέγγιση η μέθοδος δείχνει να είναι αποτελεσματική και μάλλον φθηνή. Αλλά αυτό στη θεωρία της Γεωμηχανικής, διότι μένει να αποδειχθεί πόσο αποτελεσματική είναι στην πράξη, αλλά και σε ποιο βαθμό είναι δυνατόν να προκαλέσει ρύπανση.

Ηδη οι επιστήμονες προσμετρούν μεν μια επιτυχία, αλλά με χειρότερα από τα αρχικώς αναμενόμενα αποτελέσματα. Οπως αναφέρει η επιθεώρηση Nature και αναμεταδίδει το BBC, μια μεγάλη αποικία φυτικού πλαγκτόν στο Νότιο Ωκεανό αποδείχθηκε ότι παγίδεψε το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα και ύστερα καταβυθιζόμενη το συμπαρέσυρε στο βάθος της θάλασσας. Ωστόσο, η αποτίμηση της αποτελεσματικότητας απέδειξε ότι ήταν αρκετά μικρότερη από αυτή που είχε προβλέψει η Γεωμηχανική. Η διαπίστωση αυτή φαίνεται να ανατρέπει τις αρχικές εκτιμήσεις, οι οποίες δικαιολογημένα είχαν προκαλέσει αισιοδοξία στην επιστημονική κοινότητα. Ακόμη όμως και αν τα αποτελέσματα ήταν πιο ενθαρρυντικά, η πρόταση αυτή θα είχε να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των οικολογικών οργανώσεων.

 

Οι διαπιστώσεις προέρχονται από το πείραμα CROZEX, το οποίο πραγματοποιήθηκε κοντά στα Crozet Islands, κατά τα έτη 2004 και 2005. Πρόκειται για ομάδα μικρών νησιών σε αρχιπέλαγος που βρίσκεται περί τα 2.000 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νότιας Αφρικής. Επιστήμονες επιβαίνοντες στο βρετανικό σκάφος «RSS Discovery» παρατήρησαν τα αποτελέσματα που είχε η διαδικασία φυσικού εμπλουτισμού με σίδηρο στην ανάπτυξη των φυκιών και συνακόλουθα στις δυνατότητες που παρουσίαζαν στην παγίδευση διοξειδίου του άνθρακα. Μάλιστα, ο φυσικός εμπλουτισμός της θάλασσας αυτής με ηφαιστειογενούς προέλευσης σίδηρο προκαλεί τη μεγάλη αύξηση των αποικιών, σε έκταση περί τις 120.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή όσο περίπου και η Ιρλανδία. Από τις μετρήσεις διαπιστώθηκε ότι δείγματα που ελήφθησαν από το νερό και τον πυθμένα ακριβώς κάτω από την αποικία είχαν κατά 2-3 φορές μεγαλύτερη συγκέντρωση αερίου συγκριτικά με γειτονικές περιοχές της θάλασσας, όπου ο σίδηρος ήταν σε μικρότερο ποσοστό.

 

Πάντως, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν τελικώς, η προσθήκη ενός μέρους σιδήρου προκαλούσε κατά ογδόντα φορές μικρότερη παγίδευση του αερίου από τις αποικίες των φυκιών. Αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις ειδικών, βάσει των οποίων η γενικότερη ανταπόκριση των οικοσυστημάτων στην κατακράτηση του αερίου ποικίλλει σημαντικά από περιοχή σε περιοχή. Οι ίδιες εκτιμήσεις θέλουν το διοξείδιο του άνθρακα μέσα από την ίδια διαδικασία να μεταφέρεται σε βάθος 200 μέτρων, όπου και θα παραμείνει επί περίπου δύο δεκαετίες. Οπως αναφέρει η διεθνής ομάδα των ειδικών, τα ευρήματα της μελέτης έχουν σημαντικές συνέπειες στα σχέδια για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

 

Μάλιστα, τα ευρήματα αυτά εμφανίζονται τη στιγμή που επιστήμονες επαναλαμβάνουν την προσπάθεια εμπλουτισμού της θάλασσας με ίχνη σιδήρου στη θάλασσα Scotia, ανατολικά της Αργεντινής. Η νέα αυτή έρευνα έχει την ονομασία LOHAFEX και έλαβε την άδεια από τη γερμανική κυβέρνηση στις 26 Ιανουαρίου. Είναι ενδιαφέρον ότι η μελέτη αυτή είχε ανασταλεί με εντολή της ύστερα από διαμαρτυρίες οικολογικών οργανώσεων, που υποστήριζαν ότι παραβιάζονται όροι της Διάσκεψης του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα.

 

Οπως σχολιάζουν, η ανησυχία τους οφείλεται στο ενδεχόμενο να καταστραφούν τα οικοσυστήματα. Για να μην ανακύψουν και πάλι αμφιβολίες, προβλέπεται πριν από την έναρξη του πειράματος να εκπονηθεί ανεξάρτητη μελέτη για τα αποτελέσματα. Το πείραμα αυτό είναι ινδο-γερμανική συνεργασία και αναφέρεται επίσης στον εμπλουτισμό της θάλασσας με ίχνη σιδήρου. Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες προγραμματίζεται να ρίξουν 20 τόνους σιδήρου σε θαλάσσια επιφάνεια 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην περιοχή μεταξύ της Αργεντινής και της Ανταρκτικής Χερσονήσου.

 

Είναι ενδιαφέρον ότι η περίπτωση το πλαγκτόν ενδεχομένως να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ωσάν βιολογική παγίδα διοξειδίου του άνθρακα έχει διαφημιστεί πάρα πολύ, κυρίως μέσα από τις εξαγγελίες της Γεωμηχανικής. Λειτουργώντας όπως το σφουγγάρι, το πλαγκτόν συλλέγει το αέριο στην επιφάνεια της θάλασσας και καταβυθιζόμενο το συμπαρασύρει παγιδευμένο σε σημαντικό βάθος. Σε κάποιες περιπτώσεις και έως τον πυθμένα της θάλασσας. Υστερα από μελέτες, επιστήμονες κατέληξαν στην άποψη ότι γενικά ο εμπλουτισμός των ωκεανών με σίδηρο μπορεί να συνεισφέρει στην αύξηση των αποικιών και κατά συνέπεια στην αυξημένη παγίδευση διοξειδίου του άνθρακα. Ωστόσο, δεν έχουν απαντηθεί με ακρίβεια τρία βασικά ερωτήματα. Πόση ποσότητα παγιδεύεται, επί πόσο χρονικό διάστημα συμβαίνει αυτό και, κυρίως, ποιες είναι οι επιπτώσεις στα οικοσυστήματα όταν η προσθήκη του σιδήρου γίνεται από τον άνθρωπο.

Ανακτήθηκε από: http://www.e-tipos.com



Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.

Αφήστε μια απάντηση

  • Ημερολόγιο καταχώρησης άρθρων

    Μάρτιος 2024
    Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
     123
    45678910
    11121314151617
    18192021222324
    25262728293031
  • Αρχεία

  • Ετικέτες

  • Αποποίηση ευθυνών

    Οι πληροφορίες που παρατίθενται στο τρέχων blog προέρχονται από ψηφιακό υλικό που βρίσκεται διαθέσιμο στο χώρο του διαδικτύου.