Όταν είσαι έφηβος/η διάφορα θέματα μπορεί να σε απασχολούν. Σ’ αυτή τη φάση της ζωής σου μπορεί να αναδύονται απορίες, προβληματισμοί που συχνά σε αγχώνουν. Στη συνέχεια παρατίθενται ερωτήματα που έστειλαν συνομήλικοί σου σε ιστοσελίδα συμβουλευτικής υποστήριξης. Κάποια από αυτά μπορεί να απασχολούν κι εσένα.

Μοναξιά

«Αισθάνομαι πάρα πολύ μόνη. Δεν έχω φίλους και δεν μπορώ να κάνω κάτι γιατί δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Αισθάνομαι τρομερή μοναξιά. Κανείς δε μπορεί να με καταλάβει και κλαίω συνέχεια. Δεν έχω να πω κάτι με τους γύρω μου και κλείνομαι όλο και πιο πολύ στον εαυτό μου. Σας παρακαλώ βοηθήστε με, δεν ξέρω πώς να προσεγγίσω έναν άνθρωπο, βουλιάζω όλο και πιο πολύ στην μοναξιά μου. Θέλω να βγω από αυτή την άσχημη φάση της ζωής μου, δεν ονειρεύτηκα έτσι τη ζωή μου αλλά έχω βρεθεί σε αδιέξοδο.»

Εφηβεία και χαμηλή αυτοπεποίθηση

«Γεια σας. Είμαι 17 ετών, όλα στη ζωή μου είναι μια χαρά όσον αφορά υγεία, οικογένεια και φιλίες. Το πρόβλημα είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση, δεν πιστεύω στον εαυτό μου και έτσι περνώ απαρατήρητη. Θα ήθελα να είμαι σαν διάφορα άτομα που γνωρίζω και έχουν τόσο πολύ αυτοπεποίθηση. Πολλές φορές νιώθω πως υπάρχω δεν υπάρχω είναι το ίδιο πράγμα. Δεν ξέρω πως να εξηγήσω αυτό που αισθάνομαι ίσως “μοναξιά” ενώ είναι τόσοι άνθρωποι γύρω μου. Δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω πως δεν είμαι ικανή να κάνω κάτι ή να προσφέρω κάτι, πως δεν αξίζω τίποτα, ιδιαίτερα όταν είμαι μόνη. Θα εκτιμούσα πολύ οποιαδήποτε συμβουλή.»

Δυσκολίες στη σχέση με τους γονείς

«Είμαι μια κοπέλα σχεδόν 18 ετών. Εδώ και πέντε περίπου μήνες νοιώθω πολύ μόνη και κλειστή στον εαυτό μου. Δεν έχω όρεξη ή καλύτερα διάθεση να μιλήσω, να γελάσω και να κάνω πράγματα. Βαριέμαι τα πάντα. Οι γονείς μου θέλουν να με έχουν συνεχώς κλεισμένη στο σπίτι, δεν με αφήνουν να κάνω τίποτα μόνη. Τι να κάνω;»

Άγχος εξετάσεων και αίσθημα πείνας

1)      γιατί πριν και κατά την διάρκεια εξετάσεων σχολείου ή φροντιστηρίου έχουμε άγχος και πως θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε;

2)      γιατί όταν έχουμε άγχος δημιουργείται έντονο το αίσθημα της πείνας δεν μπορούμε να αντισταθούμε στις ‘σοκολάτες’;

3)      μετά από προσθήκη κιλών αισθανόμαστε άβολα, και προσπαθούμε να χάσουμε βάρος ειδικά εμείς οι κοπέλες ζηλεύοντας το καλύτερο;

Φοβάμαι να μιλήσω στις παρέες, γιατί κοκκινίζω

«Είμαι 16 ετών κοπέλα. Το πρόβλημά μου είναι ότι κοκκινίζω με το παραμικρό. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν βρίσκομαι σε καινούργιες παρέες. Φοβάμαι να μιλήσω, μην πω καμιά ανοησία. Πολλές φορές αποφεύγω να συμμετάσχω σε συζητήσεις γιατί όταν μου απευθύνουν το λόγο κοκκινίζω πολύ και πάντα το σχολιάζουν και αυτό με απογοητεύει ακόμα περισσότερο. Γενικότερα είμαι κοινωνικό άτομο, προσπαθώ να μην αποφεύγω τις παρέες. Προσπαθώ να το καταπολεμήσω μόνη μου αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να το ελέγξω έρχεται ακούσια και πολλές φορές δεν καταλαβαίνω ότι κοκκινίζω μέχρι να μου το πούνε και τότε χειροτερεύουν τα πράγματα. Το πρόβλημα αυτό το έχω χρόνια. Ανησυχώ μήπως είναι κάτι πολύ σοβαρό εφόσον με τις προσπάθειες που έκανα δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω. Θα ήθελα πολύ να με συμβουλέψετε για το τι μπορώ να κάνω.»

Ίσως σ’ αυτή τη περίοδο της ζωής σου προτιμάς να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, τις σεξουαλικές σου ορμές, τα όνειρά σου, τις φιλίες σου, την εμφάνισή σου και όχι με το σχολείο και τα μαθήματα. Ίσως πάλι δεν έχεις όρεξη για τίποτα – αισθάνεσαι εξαντλημένος, κουρασμένος και χωρίς ενδιαφέρον. Ή προτιμάς να ονειροπολείς. Αυτό μπορεί να συμβεί παρά το γεγονός ότι υπήρξες ενδεχομένως καλώς μαθητής και δε σου έλειπε ούτε το ενδιαφέρον ούτε η πρωτοβουλία.
Γιατί συμβαίνει αυτό δεν έχει ξεκαθαριστεί. Αλλά μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτή την εποχή συμβαίνει σε όλους. Όλοι βρίσκουν το σχολείο βαρετό, υπερβολικό, τους καθηγητές πιεστικούς, ενοχλητικούς ίσως και ανόητους. Είναι σχετικά κατανοητό ότι δεν είναι εύκολο να κοπιάζεις για ένα απροσδιόριστο μέλλον, όταν μπορείς να ασχοληθείς με τόσα άλλα, πιο διασκεδαστικά πράγματα. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ότι οι βαθμοί ξαφνικά πέφτουν, η προαγωγή στην επόμενη τάξη μπαίνει σε κίνδυνο κι εσύ έχεις τη λαχτάρα να τα παρατήσεις και να ασχοληθείς επιτέλους με την πραγματική ζωή.
Το πιο ανυπόφορο σ’ αυτή τη φάση είναι οι προτροπές των ενηλίκων, οι οποίοι προσπαθούν να σε ενθαρρύνουν να συνεχίσεις. Αν θέλεις να είσαι δίκαιος, πρέπει να τους δώσεις δίκιο.
Δε μαθαίνεις τίποτα προς όφελος των γονιών ή των καθηγητών σου, παρά μόνο για σένα και το μέλλον σου. Ακόμα κι αν αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να σου χρειαστούν όλα αυτά στη ζωή σου.
Το σπουδαιότερο επιχείρημα είναι ότι μια καλή εκπαίδευση εφοδιάζει τον άνθρωπο με σημαντική αυτοδυναμία και ελευθερία. Έχεις περισσότερες δυνατότητες επιλογής μεταξύ σπουδών και καριέρας, μπορεί να κερδίζεις περισσότερα χρήματα και να έχεις λιγότερες έγνοιες. Δεν είναι πια μυστικό ότι η καλή εκπαίδευση μας κάνει ευσυνείδητους και δυνατούς.
Για τους περισσότερους αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος θα περάσει, μόλις συνηθίσουν τη νέα τους κατάσταση. Αυτό βέβαια απαιτεί καλή οργάνωση. Η ημέρα ενός νέου ανθρώπου πρέπει να έχει χώρο για όλα: το σχολείο, τα μαθήματα, τα σπορ, τη διασκέδαση, το θέατρο, το σινεμά, την έξοδο με τους φίλους ή την οικογένεια. Όλα αυτά απαιτούν μια μερίδα από την ενέργειά σου και δύναμη θέλησης.
Από τη δική σου συμπεριφορά θα εξαρτηθούν πολλά. Αυτό ήδη θα σ’ το έχουν πει πολλές φορές. Δεν παύει όμως να είναι αλήθεια: τα θεμέλια που θα στηριχθεί το μέλλον σου τα θέτεις εσύ ο ίδιος.

Από τα βιβλία της Sylvia Schneider , “Το αγόρι στην εφηβεία”, “Το κορίτσι στην εφηβεία”

Στα πλαίσια προγράμματος με θέμα “Ιστορίες εφηβικού άγχους με ευτυχή κατάληξη” που υλοποιεί τμήμα της Α’ τάξη του Λυκείου Ανατολής, θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012 ενημερωτική συνάντηση στο χώρο του σχολείου με την κα Παλαιολόγου Άντζυ, Κλινική ψυχολόγο, επίκουρη καθηγήτρια του τομέα Ψυχολογίας του Παν/μιου Ιωαννίνων. Η κα Παλαιολόγου θα μιλήσει στους/στις μαθητές/τριες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα για το άγχος στην εφηβική ηλικία, τις αιτίες που το προκαλούν, τους τρόπους διαχείρισής του και θα επακολουθήσει συζήτηση σχετικά με το θέμα.

[forum:708] Θυμήσου κάποια φορά που θύμωσες και αντέδρασες υπερβολικά. Τί ακριβώς έκανες; Κέρδισες απ’ αυτή τη συμπεριφορά σου; Αν σου συνέβαινε κάτι αντίστοιχο τώρα θα αντιδρούσες πάλι με τον ίδιο τρόπο;

Όταν εγώ σου ζητάω να μ’ακούσεις

και συ αρχίζεις να μου δίνεις συμβουλές

δεν κάνεις αυτό που σου ζήτησα.

Όταν εγώ σου ζητάω να μ’ακούσεις

και εσύ αρχίζεις να μου λες πως δεν πρέπει να αισθάνομαι έτσι,

ποδοπατείς τα συναισθήματά μου.

Όταν εγώ σου ζητάω να μ’ακούσεις

και συ νομίζεις πως πρέπει να κάνεις κάτι

για να λύσεις το πρόβλημά μου

όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, μ’απογοητεύεις!

Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου.

Δεν είμαι ανήμπορος. Ίσως αποθαρρυμένος και διστακτικός,

αλλά όχι ανήμπορος!

Άκουσέ με!

Μη μου μιλήσεις, μην κάνεις πράγματα για μένα…

Δεν είναι αυτό που θέλω. Απλώς, άκουσέ με!