Δεν ξέρω πόσο καιρό είμαι στη θάλασσα. Έχω δει πολλές φορές τα χρώματα ν’ αλλάζουν. Όσες φορές και να τα δω όμως, δεν τα χορταίνω. Είναι ό,τι ομορφότερο είχα την ευκαιρία να δω μέχρι τώρα, στην πλαστική ζωή μου.
Τόσες μέρες στη θάλασσα και σήμερα βλέπω για πρώτη φορά στον ορίζοντα, στεριά.
Μόνιμη συντροφιά μου εδώ και μέρες τα άλμπατρος που πηγαίνουν κι έρχονται, το πρωί, και οι φάλαινες, τα δελφίνια και οι χελώνες τη νύχτα. Ένα από τα άλμπατρος κατεβαίνει συχνά στην Κούλα και συζητάμε. Με θεωρεί ελπίδα για τη λύση του μεγάλου προβλήματος. Τον λένε Ερμή κι έχει χάσει το ταίρι του από καπάκια.
Η στεριά είναι πολύ μακρυά.
Δεν με πειράζει όμως, ο στόχος είναι κίνητρο για την πορεία.
Θα φτάσω κάποτε.
Φτάνει να το θέλω.
Και το θέλω.
