Διάφορα Video που έχουμε αναρτήσει.

Χριστιανικός ναός – Ρυθμοί

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ, ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΟΠΛΟ

 

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
(Περιγραφή στρατηγικών και τεχνικών διδασκαλίας που προτείνονται στο νέο ΠΣ για το μάθημα των θρησκευτικών)

Α. Συνοπτικά

Ιδεοθύελλα – Brainstorming

Σκέψου, Συζήτησε, Μοιράσου – Think, Pair, Share.  (ΤPS)

2. α. Παραλλαγές της τεχνικής TPS

2.α.i.  Σκέψου, Συζήτησε ισότιμα, Μοιράσου – Think, Timed Pair, Share. (ΤΤΡS)

2.α.ii.  Σκέψου, Συζήτησε ανά 2 και ανά 4, Μοιράσου. – Think, Pair, Square, Share. (ΤPSS)

2.α.iii.  Σκέψου, Γράψε, Συζήτησε, Μοιράσου – Think, Write, Pair, Share. (TWPS)

Πέντε π και ένα γ – 5W1H

Ανάλυση Διαστάσεων (ΑΔ) – Dimensional Analysis

Επίλυση προβλήματος

Μελέτη περίπτωσης

Χάρτης εννοιών (Εννοιολογικός χάρτης) – Mind map

Η τροχιά της μάθησης

Χτίζοντας διαδικτυακές γέφυρες – Building e bridges

Ιστοεξερεύνηση μέσω διαδικτύου

Κάνοντας θεολογία με τα παιδιά  

Ημερολόγιο Αναστοχασμού – Reflective Journal

Διδάσκοντας μέσω της τέχνης. Μοτίβα έντεχνου συλλογισμού – Artful thinking

13. α. Ερώτηση, εξέταση, έρευνα
14. α. 1. ΒΛΕΠΩ, ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ, ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ – [Ι see, Ι think, Ι wonder].
15. α. 2. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ, ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΤΕ, ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΤΕ [Think, puzzle, explore]
16. α. 3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ [Creative Questions]
17. β. Παρατήρηση και περιγραφή
18. β. 1. ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ [e laboration game]
19. β. 2. Η ΑΡΧΗ, Η ΜΕΣΗ & ΤΟ ΤΕΛΟΣ [Βegining, middle, end]
20. β. 3. ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ: ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ [Looking: Ten times Two]
21. β. 4. ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ: ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ [Listening: Ten times Two]
22. β. 5. ΧΡΩΜΑΤΑ, ΣΧΗΜΑΤΑ, ΓΡΑΜΜΕΣ [Colors, shapes, lines] Τι είναι, με τι μοιάζουν και τι κάνουν;
23. γ. Συγκρίνοντας και συνδέοντας
24. γ. 1. ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΤΛΟΥΣ [Headlines]
25. γ. 2. ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΣ, ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΝΤΑΣ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ [Connect, extend, challenge]
26. γ. 3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ – ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ [Creative comparisons]
27. δ. Εξέταση από διαφορετικές γωνίες θέασης
28. δ. 1. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ, ΓΝΩΡΙΖΩ, ΦΡΟΝΤΙΖΩ [Perspective, know, care about]
29. ε. Ερμηνεία και αιτιολόγηση
30. ε. 1. «Τι σε κάνει να το λες αυτό;» [What makes you say that?]
31. ε. 2. ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ [Claim, support, question]
32. στ. Άλλες δημιουργικές τεχνικές
33. στ. 1. Δημιουργία κολλάζ
34. στ. 2. Ζωγραφική

Αντιγνωμίες

Επισκέψεις

Θεματική προσέγγιση

Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης

Χιονοστιβάδα

Αφήγηση ιστοριών

Βιωματικές τεχνικές και δραστηριότητες

Δραματοποίηση / Σκηνές ή στιγμιότυπα

Προσομοίωση

Θετικό – Αρνητικό

«Παγωμένη» εικόνα – Still Image

Παιχνίδια ρόλων

Χτίσιμο της στάσης του ρόλου

Συλλογικός ρόλος

Ρόλος στον τοίχο

Ανακριτική καρέκλα

Καρέκλα αφήγησης

Κύκλος της συνείδησης

Κύκλος του κουτσομπολιού

Τεχνικές δράματος για αναστοχασμό

Ανίχνευση της σκέψης του ρόλου

Σύνταξη κειμένων

Ομαδικό γλυπτό

Παίρνοντας απόσταση

 Άλλες δραστηριότητες δημιουργικής έκφρασης 

1. Εικαστικές δραστηριότητες
2. Μουσικές δραστηριότητες

iii. Γλωσσικές δραστηριότητες

1. Άλλες δραστηριότητες

 

Β. Αναλυτική παρουσίαση

1. Ιδεοθύελλα – Brainstorming

Είναι μια δοκιμασμένη διαλογική τεχνική που μπορεί να βοηθήσει στην προσέγγιση και την ερμηνεία ενός κειμένου ή μιας κατάστασης.

Εφαρμογή

Μετά από μια πρώτη παρουσίαση (αφήγηση, ανάγνωση, δραματοποίηση) ενός κειμένου ή άλλου εκπαιδευτικού υλικού που λειτουργεί σαν ερέθισμα, οι μαθητές καλούνται να καταθέσουν τις αντιδράσεις και τις εντυπώσεις τους γι’ αυτό. Να εκφράσουν δηλαδή, με σύντομο και χαρακτηριστικό τρόπο οτιδήποτε τους άγγιξε συναισθηματικά, ηθικά, πνευματικά ή λογικά· είτε πρόκειται για μια σπουδαία έννοια είτε μια πράξη, μια αξία, ένα συναίσθημα, την πλοκή κ.ά. Ο εκπαιδευτικός απλώς καταγράφει στον πίνακα, χωρίς να σχολιάζει, να ερμηνεύει ή να παραφράζει. Στη συνέχεια προκαλεί τον διάλογο με στόχο να γίνει ένα πρώτο ξεκαθάρισμα της «θύελλας των ιδεών». Όλες οι συμμετοχές σχολιάζονται. Αρχικά επιχειρείται να εντοπιστούν οι ομοιότητες στις ιδέες που έχουν καταγραφεί και στη συνέχεια οι αντιθέσεις. Στη συνέχεια, αναλύονται περισσότερο εκείνες οι ιδέες που δείχνουν να κυριαρχούν στη συζήτηση, γίνονται συγκρίσεις, τονίζονται οι αντιθέσεις και οι παραλληλισμοί, αναζητούνται και διακρίνονται τα ουσιώδη από τα επιμέρους. Τέλος, προχωρούμε σε χαρακτηρισμούς και κατηγοριοποιήσεις. Σε μια άλλη εκδοχή, ο εκπαιδευτικός γράφει στον πίνακα μια λέξη-κλειδί και σημειώνει γύρω της κάθε άλλη λέξη που οι μαθητές θεωρούν σχετική. Η τάξη αποφασίζει ποιες από αυτές (4 ή 5) είναι οι σπουδαιότερες.

Η Ιδεοθύελλα μπορεί επίσης να εφαρμοσθεί, αφού προηγουμένως έχει χωριστεί η τάξη σε ομάδες.   Σε μια τέτοια περίπτωση, τα μέλη της ομάδας διατυπώνουν τις ιδέες τους είτε με τη σειρά είτε πιο ελεύθερα, χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους. Για παράδειγμα: κάθε ομάδα έχει μια λευκή σελίδα, στη μέση της οποίας σημειώνεται η λέξη-κλειδί. Ένας μαθητής (σε ρόλο γραμματέα) καταγράφει τις λέξεις που αναφέρουν τα μέλη της κάθε ομάδας. Στη συνέχεια ο εκπαιδευτικός καλεί τις ομάδες να επιλέξουν 4 ή 5 από αυτές που θεωρούν πιο σπουδαίες και αντιπροσωπευτικές για το θέμα. Τέλος ο εκπαιδευτικός, αφού τις μεταφέρει στον πίνακα, καλεί τους μαθητές όλης της τάξης να διαλέξουν τις (4 ή 5) σπουδαιότερες από αυτές. Σε μια άλλη παραλλαγή εφαρμογής της Ιδεοθύελλας, κάθε παιδί σημειώνει τη λέξη του σε μικρά αυτοκόλλητα χαρτάκια που τα κολλάει στον τοίχο γύρω από τη βασική λέξη. Η επεξεργασία τους γίνεται με τη μετακίνηση των αυτοκόλλητων πιο κοντά ή πιο μακριά από τη λέξη.

Όπως γίνεται φανερό, η τεχνική της Ιδεοθύελλας απαιτεί εξαιρετική ικανότητα από τον εκπαιδευτικό στον χειρισμό της, καθώς καλείται να οργανώσει, εδώ και τώρα, όλο το υλικό που εξέπεμψαν τα συναισθήματα και οι σκέψεις των μαθητών και να βοηθήσει να εξελιχθεί η συζήτηση, χωρίς να καταλήξει χαοτική και ανοργάνωτη. Ταυτόχρονα πρέπει να φροντίσει για τη διατήρηση της ζωντάνιας και της αμεσότητας της αρχικής παρουσίασης. Με τον καταιγισμό ιδεών κατορθώνουμε δύο κυρίως πράγματα: α. Να ασχοληθεί η τάξη και να προετοιμαστεί για τη βασική έννοια της θεματικής ενότητας, και β. Να σχηματίσει ο εκπαιδευτικός μια εικόνα για τους μαθητές του, σχετικά με το τι γνωρίζουν για το κεντρικό θέμα, ποιες παρεξηγήσεις, λάθη ή εσφαλμένες αντιλήψεις έχουν, ποια είναι τα ενδιαφέροντά τους κ.ά. Η Ιδεοθύελλα μπορεί να εφαρμοστεί και ως μια τεχνική αξιολόγησης στο τέλος της θεματικής ενότητας με την ίδια λέξη κλειδί. Σε αυτήν την περίπτωση, η διαφοροποίηση στην επιλογή των λέξεων από την πλευρά των μαθητών, μπορεί να καταδείξει και τον βαθμό επιτυχίας των στόχων μας.

2. Σκέψου, Συζήτησε, Μοιράσου. – Think, Pair, Share. (TPS)

 Η TPS είναι μια τεχνική συνεργατικής μάθησης που εισάγει την ιδέα του «χρόνου για σκέψη και στοχασμό» στη διαδικασία της συνεργασίας. Ο χρόνος αυτός έχει αποδειχθεί, ότι αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη βελτίωση της ποιότητας των απαντήσεων που δίνουν οι  μαθητές σε ερωτήσεις που τους τίθενται και την ουσιαστική επεξεργασία τους. Αν και η τεχνική TPS φαίνεται απλοϊκή, εντούτοις είναι αποτελεσματική σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και θεωρείται ως ένας από τους θεμέλιους λίθους για την ανάπτυξη και την εξέλιξη της συνεργατικής τάξης.

Φάσεις και στάδια ανάπτυξης	Δραστηριότητες
Προκαταρκτικά	Ανακοίνωση του θέματος/ερωτήματος από τον εκπαιδευτικό
1. Ατομικός στοχασμός

(Σκέψου – Think)Ατομικός στοχασμός του κάθε μαθητή γύρω από το υπό διερεύνηση θέμα / ερώτημα2. Συζήτηση ανά ζεύγη (Συζήτησε με τον συμμαθητή σου – Pair)Καθορισμός των ομάδων-ζευγαριών

Στοχασμός γύρω από το υπό διερεύνηση θέμα/ερώτημα ανά ζεύγη και συζήτηση

Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και διαμόρφωση κοινών απόψεων που εκφράζουν  την ομάδα – ζευγάρι

Καταγραφή ιδεών3. Συνεισφορά ιδεών (Μοιράσου – Share)Παρουσίαση των ιδεών από την κάθε ομάδα-ζευγάρι σε όλη την τάξη

Συζήτηση στην ολομέλεια της τάξης

Η TPS χρησιμοποιείται σε πληθώρα περιπτώσεων, όπως:

Πριν την εισαγωγή σε ένα θέμα, προκειμένου να προσανατολιστεί η τάξη ή να διερευνηθεί η προηγούμενη γνώση.

Κατά τη διάρκεια της αποσαφήνισης μιας ιδέας ή ενός θέματος που επεξεργαζόμαστε στο μάθημα.

Στο τέλος της επεξεργασίας ενός ζητήματος.

Οποτεδήποτε κρίνεται αναγκαίο το μοίρασμα ιδεών.

Για επεξήγηση οδηγιών ή κανόνων ενός παιγνιδιού ή εργασιών.

Ανά πάσα στιγμή, προκειμένου να ελεγχθεί η κατανόηση της ύλης.

Η τεχνική TPS συμβάλλει στην:

Προώθηση θετικής αλληλεξάρτησης. Οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλο.

Καλλιέργεια της ατομικής ευθύνης. Οι μαθητές είναι υπεύθυνοι ο ένας απέναντι στον άλλον κατά την ανταλλαγή ιδεών. Ακόμη περισσότερο, κάθε μαθητής μπορεί να κληθεί να παρουσιάσει ή και να υποστηρίξει τις ιδέες του συνεργάτη του σε κάποια άλλη ομάδα ή και στο σύνολο της τάξης.

Διασφάλιση ισότιμης συμμετοχής. Κάθε μαθητής έχει ισότιμο ρόλο στην ομάδα – ζευγάρι. Είναι πιθανόν ο ένας εκ των δύο μελών να επιχειρήσει να κυριαρχήσει. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να ελέγχει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Ταυτόχρονη αλληλεπίδραση. Κατά τη διάρκεια της στρατηγικής TPS όλοι οι μαθητές είναι ενεργά δεσμευμένοι σε μια διαδικασία ομιλίας και ακρόασης.

 2.α. Παραλλαγές της τεχνικής TPS

2.α.i.  Σκέψου, Συζήτησε ισότιμα, Μοιράσου. – Think, Timed Pair, Share. (ΤΤΡS)

Η επισήμανση «Συζήτησε ισότιμα – Timed Pair» χρησιμοποιείται για να δοθεί έμφαση και να διασφαλιστεί ο προκαθορισμένος χρόνος που αντιστοιχεί σε κάθε μέλος του ζευγαριού στη φάση «Συζήτησε- Pair». Η παραλλαγή αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί, εφόσον διαπιστωθεί ότι κάποιο από τα μέλη των ζευγών μονοπωλεί τη συζήτηση στη φάση «Συζήτησε – Pair» στην τεχνική TPS.                         Ο εκπαιδευτικός τότε μπορεί να ορίσει συγκεκριμένο και ίσο χρόνο ανάπτυξης των απόψεων για τα μέλη των ομάδων στις οποίες παρατηρείται αυτή η χρονική ανισοκατανομή. Η παραλλαγή «Σκέψου- Συζήτησε ισότιμα- Μοιράσου Think – Timed Pair – Share» μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί εξαρχής για όλα τα ζεύγη, ιδίως αν ο δάσκαλος γνωρίζει από την προηγούμενη εμπειρία του στη συγκεκριμένη τάξη,            ότι υπάρχουν άτομα που πάντα μονοπωλούν τη συζήτηση.

Φάσεις και στάδια ανάπτυξης	Δραστηριότητες
Προκαταρκτικά	Ανακοίνωση του θέματος/ερωτήματος από τον εκπαιδευτικό
1. Ατομικός στοχασμός

(Σκέψου – Think)Ατομικός στοχασμός κάθε μαθητή γύρω από το υπό διερεύνηση θέμα/ερώτημα2. Συζήτηση ανά ζεύγη

(Συζήτησε ισότιμα με τον συμμαθητή σου – Timed Pair)Καθορισμός των ομάδων-ζευγαριών

Καθορισμός ίσου χρόνου ομιλίας για κάθε μέλος της ομάδας ζεύγους και επίβλεψη από τον δάσκαλο της τήρησης του κανόνα

Στοχασμός πάνω στο υπό διερεύνηση θέμα/ερώτημα ανά ζεύγη και συζήτηση

Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και διάρθρωση κοινών απόψεων που εκφράζουν την ομάδα- ζευγάρι3. Συνεισφορά ιδεών

(Mοιράσου – Share)Παρουσίαση των ιδεών από κάθε ομάδα – ζεύγος σε όλη την τάξη

Συζήτηση στην ολομέλεια της τάξης

2.α.ii.  Σκέψου, Συζήτησε ανά 2 και ανά 4, Μοιράσου. – Think, Pair, Square, Share. (ΤPSS)

Η παραλλαγή «Σκέψου, Συζήτησε ανά 2 και ανά 4, Μοιράσου» ενδείκνυται για την επίλυση προβλημάτων (problem solving).  Τα προβλήματα είναι συνήθως πιο σύνθετα σε σχέση με τα απλά ανοικτά ερωτήματα και απαιτούν τη συνεργασία περισσότερων μελών. Παρόλα αυτά, μπορεί να εφαρ-μοστεί και για συζήτηση ανοικτών ερωτημάτων. Στην παραλλαγή αυτή, μετά την εφαρμογή της φάσης «Συζήτησε με τον συμμαθητή σου – Pair» τα ζευγάρια ενώνονται ανά δύο και σχηματίζουν τετράδες.

Φάσεις και στάδια ανάπτυξης	Δραστηριότητες
Προκαταρκτικά	Ανακοίνωση του ερωτήματος/προβλήματος από τον εκπαιδευτικό
Ατομικός στοχασμός

(Σκέψου – Think)Στοχασμός γύρω από το υπό διερεύνηση ερώτημα/πρόβλημα από κάθε μαθητή ατομικά2) Συζήτηση ανά ζεύγος (Συζήτησε με τον συμμαθητή σου – Pair)Καθορισμός των ζευγαριών

Στοχασμός γύρω από το υπό διερεύνηση ερώτημα/πρόβλημα ανά ζεύγη

Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και διαμόρφωση κοινών απόψεων που εκφράζουν το ζευγάρι

Καταγραφή ιδεών3) Συζήτηση ανά τετράδα (Συζήτησε με τους συμμαθητές σου – Square)Σχηματισμός των τετράδων

Τα 2 ζεύγη συγκρίνουν τη λύση και τη μεθοδολογία στις οποίες κατέληξαν καθένα από αυτά στην προηγούμενη φάση 2.

Διαμόρφωση της βέλτιστης λύσης και μεθοδολογίας. Σε περίπτωση που πρόκειται για ανοικτό ερώτημα, υιοθετείται μια πιο περιεκτική και εμπεριστατωμένη άποψη4) Συνεισφορά ιδεών

(Μοιράσου – Share)Παρουσίαση των ιδεών από κάθε τετράδα σε όλη την τάξη

Συζήτηση στην ολομέλεια της τάξης

2.α.iii.  Σκέψου, Γράψε, Συζήτησε, Μοιράσου. – Think, Write, Pair, Share. (TWPS)

Η παραλλαγή αυτή χρησιμοποιείται, όταν ο εκπαιδευτικός επιθυμεί -για λόγους αξιολόγησης της 1^ης φάσης «Σκέψου – Think»- να καταγραφούν οι προσωπικές απόψεις που είχαν οι μαθητές πριν τον σχηματισμό ζευγαριών.

Φάσεις και στάδια ανάπτυξης	Δραστηριότητες
Προκαταρκτικά	Ανακοίνωση του θέματος ή του προβλήματος από τον εκπαιδευτικό
1. Ατομικός στοχασμός

(Σκέψου – Think)Στοχασμός γύρω από το υπό διερεύνηση θέμα –  πρόβλημα από κάθε μαθητή ατομικά2. Καταγραφή

(Γράψε – Write)Καταγραφή των προσωπικών ιδεών3. Συζήτηση ανά ζεύγη

(Συζήτησε με τον συμμαθητή σου- Pair)Καθορισμός των ζευγαριών

Στοχασμός του υπό διερεύνηση θέματος/προβλήματος ανά ζεύγη

Αναθεώρηση ατομικών απόψεων και διαμόρφωση κοινών απόψεων που εκφράζουν το ζευγάρι

Καταγραφή ιδεών4. Συνεισφορά ιδεών

(Μοιράσου με τους συμμαθητές σου – Share)Παρουσίαση των ιδεών από την κάθε ομάδα – ζεύγος σε όλη την τάξη

Συζήτηση στην ολομέλεια της τάξης

Σχηματισμός των τετράδων

Τα 2 ζεύγη συγκρίνουν τη λύση και τη μεθοδολογία στις οποίες κατέληξαν το καθένα από αυτά στην προηγούμενη φάση Pair

Διαμόρφωση της βέλτιστης λύσης και μεθοδολογίας. Σε περίπτωση που πρόκειται για ανοικτό ερώτημα, υιοθετείται μια πιο περιεκτική και εμπεριστατωμένη άποψη

3. Πέντε π και ένα γ (5W1H)

Πρόκειται για μία τεχνική διατύπωσης ερωτήσεων η οποία χρησιμοποιείται για να αναδειχθεί η σχέση αιτίας -ή αιτιών- και αποτελέσματος· σχέση που αποτελεί τη βάση διερεύνησης και κατανόησης ενός προβλήματος. Η συγκεκριμένη τεχνική επιδιώκει να αποσπάσει μία πραγματικά επεξεργασμένη απάντηση στο υπό εξέταση ερώτημα και όχι απλώς ένα «ναι» ή ένα «όχι». Χρησιμοποιεί τις ερωτήσεις με σκοπό την εξέταση ενός προβλήματος στα μικρότερα επιμέρους τμήματά του, τον εντοπισμό και την κατανόηση των σημαντικότερων διαστάσεών του.

5Π1Γ

Η τεχνική «Πέντε π και ένα γ – 5W1H»  αποτελείται από 6 ερωτήσεις           οι οποίες -στην πιο διαδεδομένη εκδοχή- είναι:

Ποιο ή Τι; (What): Ποιο είναι το πρόβλημα;

Που; (Where): Πού συμβαίνει;

Πότε; (When): Πότε συνέβη;

Γιατί; (Why):  Γιατί συμβαίνει;

Ποιος; (Who): Ποιος εμπλέκεται στο πρόβλημα;

Πώς; (How): Πώς μπορεί να ξεπεραστεί;

Στόχος της είναι να εκπαιδευτούν οι μαθητές, ώστε να καθορίζουν τα βασικά αίτια αλλά και να εντοπίζουν τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος, γεγονότος ή κατάστασης. Επιπλέον, προκαλείται το ενδιαφέρον τους σε περιπτώσεις όπου υπάρχει έλλειψη ιδεών.  Η τεχνική μπορεί να λειτουργήσει στο πλαίσιο της ατομικής έρευνας και εργασίας, στη διαμόρφωση ερωτηματολογίων κατά τη συλλογή δεδομένων, στη μελέτη και τον εντοπισμό των πληροφοριών, στην ερμηνευτική προσέγγιση ενός κειμένου κ.λπ. Η τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την περίσταση. Για παράδειγμα:

Μία ερώτηση ο καθένας: Σε ομάδες εργασίας των 6 ατόμων ανατίθεται σε κάθε μέλος της ομάδας μία εκ των 6 ερωτήσεων. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα σε κάθε μαθητή να ασχοληθεί με ένα στοιχείο-πλευρά του υπό διερεύνηση προβλήματος.

Τυχαία επιλογή ερώτησης: Μία απλή στην εφαρμογή της προσέγγιση είναι η τυχαία επιλογή μίας ή και περισσοτέρων  εκ των 6 ερωτήσεων σχετικά με κάποιο θέμα που απασχολεί τον μαθητή. Αυτό μπορεί να γίνεται αυθόρμητα είτε να ορίζεται από τον εκπαιδευτικό. Αν η τεχνική εφαρμόζεται με συνέπεια και συχνά από τον εκπαιδευτικό οι μαθητές συνηθίζουν να τη χρησιμοποιούν οποτεδήποτε συναντούν μια άγνωστη έννοια ή ένα πρόβλημα.

Συγκεκριμένη σειρά ερωτήσεων: Σε αυτήν την περίπτωση, ο εκπαιδευτικός επιλέγει προσεκτικά τις ερωτήσεις αλλά και τη σειρά που θα ακολουθηθεί, με σκοπό να καθοδηγήσει τους μαθητές στη λύση ενός προβλήματος ή στην ανάλυση ενός θέματος. Όλες οι ερωτήσεις έχουν ξεχωριστό νόημα και σημασία και στοχεύουν στο να διευρύνουν τη σκέψη και την αντίληψη των μαθητών σε όλες τις διαστάσεις και τις πτυχές του προβλήματος.

Κάθε μία από τις έξι (5π και 1γ) θεμελιώδεις ερωτήσεις μπορεί να εξειδικεύεται σε μια ποικιλία σχετικών ερωτήσεων οι οποίες ενδεικτικά μπορεί να είναι:

α. Ποιο ή Τι; – What?: «Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα;», «Ποια είναι τα επιμέρους συστατικά του;», «Τι συνέβη;», «Ποιος ευθύνεται για την αποτυχία ή την επιτυχία;», «Ποια μπορεί να είναι η λύση του προβλήματος;», «Τι αποτελεί προτεραιότητα;»

[Οι ερωτήσεις αυτού του τύπου προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε θέματα όπως: «Ποια είναι τα γεγονότα;», «Τι ενέργειες πρέπει να γίνουν ή έπρεπε να είχαν γίνει;», «Ποια είναι η πιθανή λύση του προβλήματος;», «Ποια είναι τα πιθανά αίτια;»]

β. Ποιος; – Who?: «Ποιος είναι υπεύθυνος για το συμβάν;», «Ποιοι συμμετείχαν σε αυτό;», «Ποιοι θα μπορούσαν να λύσουν αυτό το πρόβλημα;»

[Με αυτές και άλλες παρεμφερείς ερωτήσεις διευκρινίζονται και ξεκαθαρίζονται θέματα όπως: «Ποιοι είναι εμπλεκόμενοι σε κάποιο γεγονός, πώς σχετίζονται μεταξύ τους αλλά και με τα γεγονότα;» «Ποια είναι τα στοιχεία, πρόσωπα-κλειδιά στα οποία πρέπει να εστιαστεί η μελέτη;»]

γ. Πού; – Where?: «Πού συνέβη ή θα συμβεί;», «Πού θα τοποθετηθεί;»

[Οι ερωτήσεις αυτής της κατηγορίας αναφέρονται στα χωρικά πλαίσια ενός ζητήματος ή προβλήματος.]

δ. Πότε; – When?: «Πότε συνέβη ή θα συμβεί;», «Πότε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας λαμβάνει πρωτα-γωνιστικό ρόλο στην ιστορία;» κλπ.

[Σκοπός αυτού του συνόλου ερωτήσεων είναι να διευκρινιστούν τα χρονικά (ή διαχρονικά) όρια του προς διερεύνηση προβλήματος ή θέματος.]

ε. Γιατί; – Why?:  «Γιατί συνέβη;»,«Γιατί τα αποτελέσματα αυτής της πράξης, της ενέργειας ή της κατάστασης είχαν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα;», «Γιατί τα αποτελέσματα της δουλειάς μας ήταν απογοητευτικά ή όχι;»

[Οι απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις στοχεύουν κυρίως στα εξής: Διευκρινίζονται οι αιτίες και οι αφορμές. Ανακαλύπτονται οι πραγματικοί λόγοι που ευθύνονται για συγκεκριμένες καταστάσεις.]

στ. Πώς; ή Πόσο; – How?: «Πώς συνέβη;», «Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό το σχέδιο;», «Πώς αντιμετωπίζεται ένα τέτοιο πρόβλημα;», «Πώς θα αντιδρούσατε εσείς;», «Πόσο συχνά συμβαίνει κάτι;», «Πόσο χρόνο χρειάζεται για να πραγματοποιηθεί;»

[Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις στοχεύουν να επιλύσουν τα παρακάτω θέματα: Να διευκρινιστεί μια συγκεκριμένη διαδικασία. Να διευκρινιστεί συγκεκριμένη διάρκεια αντιμετώπισης ενός προβλήματος ή εμφάνισης ενός φαινομένου.]

4. Ανάλυση Διαστάσεων (ΑΔ) – Dimensional Analysis

Πρόκειται για μια αναλυτική μέθοδο, σχεδιασμένη για να αποσαφηνίζει και να ερευνά τις διαστάσεις και τα όρια ενός προβλήματος. Η τεχνική εξετάζει τις πέντε διαστάσεις ενός προβλήματος: α. την ουσιαστική διάσταση, β. τη χωρική, γ. τη χρονική, δ. την ποσοτική και ε. την ποιοτική. Κάθε μια από αυτές τις διαστάσεις κατευθύνεται να απαντά, αντίστοιχα, σε πέντε θεμελιώδη ερωτήματα: α. Τι; β. Πού; γ. Πότε; δ. Πόσο; ε. Πόσο σοβαρά; Μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλά ζητήματα του νέου ΠΣ (κυρίως του γ΄ κύκλου), όπως για παράδειγμα «Το πρόβλημα του εικονισμού του Θεού».

Ουσιαστική Ποιο είναι το πρόβλημα.;	Χωρική Που συνέβη;	Χρονική Πότε συνέβη;	Ποσοτική (Πόσο συχνά;)	Ποιοτική Ποια είναι τα άλλα χαρακτηριστικά του;
Με τι σχετίζεται;

Πρόκειται για λάθος

ή παράλειψη;Είναι περιορισμένο τοπικά ή έχει

ευρύτερες επιδράσεις;Πότε ξεκίνησε,

και τι συνέβη

όταν εμφανίστηκε

για πρώτη φορά;Υπάρχει μία αιτία

ή πολλέςΠρόκειται για σοβαρό

ή επιφανειακό ζήτημα; Είναι ζήτημα αρχών

ή πρακτικής;Είναι σύμπτωμα

ενός μεγαλύτερου προβλήματος ή αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα;Ποιες περιοχές αφορά;Είναι εφάπαξ,

εν εξελίξει ή μια επικείμενη κατάσταση;Πόσοι άνθρωποι επηρεάζονται;Ποιες αξίες  και σε ποιο βαθμό παραβιάζονται;Έχει εμφανή συμπτώματα

ή είναι καλυμμένο;Σχετίζεται με άλλες προβληματικές περιοχές;Συμβαίνει συνεχώς, κυκλικά ή σποραδικά;Εμφανίζεται

υπερβολικό

ή υποτιμημένο;Είναι επείγον; Συμφωνούμε για το τι πρέπει να συμβεί;    Η λύση του απαιτεί βελτιώσεις, προσαρμογές ή πιο ριζικές αλλαγές;

Η τεχνική της ΑΔ μας βοηθά να συγκεντρώσουμε τα πραγματικά περιστατικά και δεδομένα ενός προβλήματος, έτσι ώστε να μπορούμε να το καθορίσουμε και να το διατυπώσουμε με ακρίβεια ή να προσδιορίσουμε τις περιοχές όπου απαιτείται περαιτέρω έρευνα. Επίσης η ΑΔ μπορεί να είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση εναλλακτικών λύσεων του προβλήματος. Επιπλέον, μπορεί να λειτουργεί ως «πίνακας ελέγχου» για να εξασφαλίσουμε ότι έχουμε συγκεντρώσει όλα τα σχετικά απαραίτητα στοιχεία, προκειμένου να κατανοήσουμε και να επεξεργαστούμε μια κατάσταση ή ένα πρόβλημα.

5. Επίλυση προβλήματος

Η βασική ιδέα αυτής της τεχνικής είναι ότι ένα πρόβλημα δεν θεωρείται λυμένο, όταν απλώς προσφέρεται η σωστή απάντηση «έτοιμη» στον μαθητή. Το πιο σημαντικό είναι, αυτός ο μαθητής να κατανοήσει τι πρέπει να κάνει, για ποιο λόγο αυτή η προσπάθεια έχει νόημα και εάν οι πράξεις του είναι κατάλληλες, ώστε να οδηγήσουν στη λύση του προβλήματος.

Περιγραφή

Α.  Ορισμός και παρουσίαση – αναπαράσταση του προβλήματος

O μαθητής αντιλαμβάνεται και βιώνει το πρόβλημα «σαν να ήταν δικό του». Αυτό σημαίνει ότι εμπλέκεται προσωπικά και ενεργοποιεί το ενδιαφέρον και την επιθυμία του για συμμετοχή, ώστε να βρεθεί λύση σε αυτό. Σε αυτό το βήμα ο μαθητής πρέπει να βρει προσωπικό νόημα στη δραστηριότητα που ξεκινά, πράγμα που είναι σημαντικό χαρακτηριστικό της αυτορρυθμιζόμενης μάθησης.

Β.  Σχεδιασμός Στρατηγικής για την Επίλυση

Ο μαθητής ανακαλεί προηγούμενες σχετικές γνώσεις και εμπειρίες και επιλέγει από αυτές την καταλληλότερη για την περίσταση. Πρόκειται για μια πρώτη μορφή κινητοποίησης.

Γ.  Οργάνωση Πληροφοριών

Ο μαθητής επιχειρεί να συνδέσει τα στοιχεία του προβλήματος, δίνοντας σχήμα στον στρατηγικό σχεδιασμό του. Το σημαντικό είναι ότι εδώ ζητείται από τον μαθητή  να αιτιολογήσει την επιλογή του, η οποία έτσι αναδεικνύεται εμπρόθετη και στοχευμένη.

Δ. Κατανομή πηγών πληροφόρησης και εύρεση λύσης-απάντησης

Ο μαθητής διαχειρίζεται τις διαθέσιμες πηγές και το υλικό του με τον αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο: Σχεδιάζει τις διαδικασίες επίλυσης του προβλήματος, τις ελέγχει και στη συνέχεια εκτελεί τον σχεδιασμό του.

Ε. Παρακολούθηση και έλεγχος

Ο μαθητής παροτρύνεται από τον εκπαιδευτικό να επανεξετάσει κριτικά τη διαδικασία που ακολούθησε, με σημείο αναφοράς τον στόχο που έχει θέσει από την αρχή. Αν η πορεία που ακολούθησε δεν τον οδήγησε -παρά τις αρχικές προσδοκίες- στην κατάκτηση του στόχου, τότε μπορεί και να αλλάξει τον σχεδιασμό της πορείας και να επιστρέψει στο δεύτερο βήμα.

ΣΤ.  Αξιολόγηση

Ο μαθητής βγάζει συμπεράσματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της προσπάθειάς του. Αναρωτιέται αν θα συναντήσει αυτό το πρόβλημα στη ζωή του εκτός σχολείου, εντοπίζει τη σημασία του για τον ίδιο, αναφέρει και αιτιολογεί τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Τα συμπεράσματα και οι διαπιστώσεις θα τον βοηθήσουν στις μελλοντικές του προσπάθειες και θα του εξασφαλίσουν ικανοποίηση και κίνητρα, ώστε να συνεχίσει τις προσπάθειες του για τη λύση και άλλων προβλημάτων.

[Υπογράμμιση: Βλέπουμε ότι τα κίνητρα μάθησης πηγάζουν από τις αντιδράσεις του μαθητή κατά την αξιολόγηση και όχι μόνον από τους εκάστοτε στόχους, οι οποίοι φαίνεται ότι κινητοποιούν τον μαθητή μάλλον προσωρινά.]

6. Μελέτη περίπτωσης

Πρόκειται για μια τεχνική που ασχολείται με τη μελέτη μιας πραγματικής κατάστασης ή ενός περιστατικού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Λειτουργώντας παραδειγματικά, δίνεται τη δυνατότητα στους μαθητές να σκιαγραφήσουν το «πώς είναι να βρίσκεται κανείς σε μια κατάσταση», να παραγάγουν μια γενική περιγραφή των βιωμάτων, των σκέψεων και των συναισθημάτων των προσώπων και των καταστάσεων που μελετούν. Τελικά, δηλαδή, να φτάσουν οι μαθητές να κατανοούν τις έννοιες πιο καθαρά και παραστατικά, αντί για μια απλή παρουσίαση αφηρημένων αρχών και θεωριών. Έτσι, αντί να μιλήσει κανείς αφηρημένα και γενικευτικά για τη χριστιανική αρχή «αγάπησε τον διπλανό σου όπως τον εαυτό σου», μπορεί να μελετήσει την περίπτωση ενός προσώπου -είτε σύγχρονου είτε από τη χριστιανική παράδοση- εξετάζοντας και ανακαλύπτοντας ο ίδιος την πραγματική της διάσταση. Εξαιρετικά χρήσιμες μπορεί να είναι και οι μελέτες περίπτωσης για πρόσωπα από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις, ανεξάρτητα από την πολιτισμική σύνθεση του σχολείου.

Δουλεύοντας οι μαθητές πάνω σε μια μελέτη περίπτωσης μπορούν να: Συλλέγουν πλούσιες και γλαφυρές περιγραφές γεγονότων και καταστάσεων, Κατασκευάζουν χρονολόγιο γεγονότων που σχετίζονται με την κατάσταση, Επικεντρώνονται σε πρόσωπα ή ομάδες δρώντων προσώπων, προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς αντιλαμβάνονται τα γεγονότα, Εμπλέκονται άμεσα στο γεγονός ή την κατάσταση που μελετούν.

7. Χάρτης εννοιών (Εννοιολογικός χάρτης) – Mind map

Πρόκειται για μια παράσταση με συσχετισμούς ανάμεσα σε έννοιες. Οι συσχετισμοί παριστάνουν την οργάνωση δύο ή περισσοτέρων εννοιών. Οι έννοιες μπορεί να συνδέονται με διάφορες συνδετικές λέξεις, όπως τα βοηθητικά ρήματα «έχω», «είμαι», καθώς επίσης και με διάφορους συνδέσμους ή προθέσεις.       Η κατασκευή και αξιολόγηση εννοιολογικού χάρτη μπορεί να ακολουθεί τα παρακάτω κάτω στάδια:

Ιδεοθύελλα (Brainstorming): Στο στάδιο αυτό καταγράφονται όλες οι έννοιες οι οποίες σχετίζονται με το  θέμα ή το πρόβλημα που τίθεται προς επίλυση.

Οργάνωση εννοιών: Οι έννοιες χωρίζονται σε υποομάδες και, αν χρειαστεί, γίνεται προσθήκη νέων εννοιών, ώστε να φαίνεται η σύνδεση και ιεράρχηση που τις διέπει.

Τοποθέτηση στον χάρτη: Οι έννοιες τοποθετούνται στον χάρτη, ανάλογα με την ιεράρχηση και τη σύνδεσή τους.

Σύνδεση εννοιών: Οι έννοιες συνδέονται μεταξύ τους και καταγράφονται οι λέξεις-φράσεις, που επισημαίνουν  τις σχέσεις που τις διέπουν (βλ. παραπάνω).

Αναθεώρηση χάρτη: Ο χάρτης αναθεωρείται με βάση τα κριτήρια της σωστής οργάνωσης και ιεράρχησης των εννοιών.

Τελική οργάνωση χάρτη: Με βάση τη νέα εμπειρία που μπορεί να προέλθει από τη διδασκαλία ή τη συζήτηση με όλους τους μαθητές, ο χάρτης αναθεωρείται. Η διαδικασία αυτή μπορεί να επαναληφθεί αρκετές φορές.

Αξιολόγηση του εννοιολογικού χάρτη: Η αξιολόγηση αφορά στην ακρίβεια και εμβέλεια του περιεχο-μένου, καθώς και στην οργάνωσή του. Η αξιολόγηση επικεντρώνεται κυρίως στον αριθμό των εννοιών που χρησιμοποιήθηκαν στον χάρτη, στον αριθμό και στην ορθότητα των συνδέσεων, στη γλωσσική επάρκεια της διατύπωσης των συνδέσεων και στην ιεράρχηση και ομαδοποίηση των εννοιών.

Μέσα από τη χρήση του εννοιολογικού χάρτη, προσδοκούμε τα εξής μαθησιακά αποτελέσματα:

Αποτελεσματική μάθηση. Κατά τη διαδικασία σχεδιασμού του χάρτη, λόγω της μεθοδολογίας που ακολουθείται (βήμα-βήμα), ευνοείται η πλήρης κατανόηση του περιεχομένου των εννοιών, καθώς επίσης και των μεταξύ τους σχέσεων. Με αυτόν τον τρόπο η μάθηση γίνεται μια ενεργητική διαδικασία.

Καλλιέργεια μεταγνώσης και επίγνωση των διαδικασιών μάθησης. Οι μαθητές ενθαρρύνονται να αντιληφθούν τη δομή και τις διαδικασίες κατασκευής της γνώσης· δηλαδή, «μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν».

Καλλιέργεια κριτικής σκέψης. Καθώς οι μαθητές παράγουν και οργανώνουν τις ιδέες τους αλλά και τις αναθεωρούν και τις αναδιατυπώνουν, αναπτύσσεται η κριτική σκέψη.

Οι εννοιολογικοί χάρτες μπορούν να αξιοποιηθούν ως:

Μέσο για την οργάνωση του περιεχομένου κάποιου μαθήματος. Αναπτύσσοντας ο ίδιος ο εκπαιδευτικός έναν εννοιολογικό χάρτη, βοηθείται να αποσαφηνίσει την πορεία που θα ακολουθήσει στη διδασκαλία του, καθώς και το περιεχόμενό της.

Μέσο παρουσίασης υλικού στους μαθητές. Είναι αποτελεσματικός στην παρουσίαση εννοιών και σχέσεων, πολύπλοκων δομών και γεγονότων.

Εργαλείο αξιολόγησης. Η δημιουργία τέτοιων χαρτών, επιτρέπει στον εκπαιδευτικό να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για τις γνώσεις των μαθητών του, την εξέλιξη της γνωστικής αλλαγής τους, να ανακαλύψει παρανοήσεις πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα κ.ά. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε στοχευμένες παρεμβάσεις, ώστε να βοηθήσει τους μαθητές να αναδομήσουν τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους. Επιπλέον, παίρνει πληροφορίες για το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς του.

8. Η τροχιά της μάθησης

Πρόκειται για μια «ανοικτή» αυτο-καθοδηγούμενη τεχνική μάθησης, αρκετά διαδεδομένη στα πρωτοβάθμια σχολεία της Αυστρίας. Ο κύριος στόχος είναι, τα παιδιά να μάθουν να οργανώνουν τη δουλειά τους από την πρώτη κιόλας μέρα της σχολικής τους ζωής. Έτσι, λαμβάνουν από τον εκπαιδευτικό εβδομαδιαίο πλάνο ή προγραμματισμό του καθημερινού έργου που έχουν να εκπληρώσουν στο τέλος μιας καθορισμένης περιόδου.

Προετοιμασία

Στη σχολική τάξη δημιουργούνται «γωνίες» που αποτελούν τις «στάσεις», όπου τοποθετείται το υλικό (φύλλα εργασίας, επαναληπτικές ασκήσεις, χρωματιστά χαρτιά, μπογιές, ψαλίδια, κασετόφωνο κ.ά.) με το οποίο θα εργαστούν οι μαθητές. Όλοι οι σταθμοί εργασίας παρουσιάζονται από την αρχή στους μαθητές και δίνονται οι απαραίτητες εξηγήσεις, έτσι ώστε να γνωρίζουν το έργο που τους ανατίθεται και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εργαστούν. Το παρεχόμενο υλικό θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να το χρησιμοποιήσουν ανάλογα με το προσωπικό τους στυλ, να λαμβάνει υπόψη την ταχύτητα με την οποία εργάζονται καθώς και την ετοιμότητά τους, τη φύση της εργασίας, να είναι ποικίλο και καλά δομημένο -χωρίς να είναι πολύ εκτεταμένο- και, τέλος, να βασίζεται σε μια στέρεη ψυχοπαιδαγωγική αντίληψη. Οι σταθμοί-στάσεις που σχεδιάζονται, θα πρέπει να είναι συμπληρωματικοί και ως προς το περιεχόμενο (να απευθύνονται σε όλες τις αισθήσεις του μαθητή) και ως προς τη διανοητική πρόκληση. Ενδεικτικά μπορεί να είναι οι εξής:

ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ (π.χ. συνεντεύξεις)

ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ (π.χ. παζλ, κρυπτόλεξα, ζωγραφιές)

ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ & ΒΟΗΘΕΙΑ

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ & ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ

Πραγματοποίηση

Αφού ο εκπαιδευτικός αφηγηθεί ή διαβάσει την ιστορία, οι μαθητές επισκέπτονται τις στάσεις ατο-μικά, ανά ζεύγη ή τριάδες -όχι με μια καθιερωμένη σειρά αλλά όπως επιθυμούν- και συνεργαζόμενοι ετοι-μάζουν τη δουλειά την οποία θα παρουσιάσουν στην τάξη. Οι μαθητές μπορούν να ζητούν βοήθεια από τον δάσκαλο και κατόπιν να γυρνούν στον σταθμό και να διορθώνουν τα λάθη τους -δικά τους ή των συν-εργατών τους. Στην παρουσίαση της δουλειάς θα πρέπει να μπορούν να δικαιολογούν τις επιλογές τους, να περιγράφουν τις δυσκολίες τους και να αξιολογούν και οι ίδιοι τα αποτελέσματα της δουλειάς τους.

Πρόκειται για έναν τύπο διδασκαλίας που επιτρέπει στα παιδιά να μάθουν να βοηθούν το ένα το άλλο, να διαπιστώνουν ότι η επίτευξη και η επιτυχία μπορούν να σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον καθένα και ότι δεν είναι μόνον ο «καλύτερος», ο «πιο γρήγορος» ή ο «πιο θορυβώδης» μαθητής αυτός που κερδίζει την προσοχή του εκπαιδευτικού. Μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλά θέματα του Προγράμματος Σπουδών: βιβλικά, εκκλησιαστικής ιστορίας, θρησκειών. Ωστόσο, είναι εξαιρετικά αποδοτική σε ό,τι αφορά αφηγήσεις για πρόσωπα (Αβραάμ, Ιωσήφ, Μωυσής, Ιησούς Χριστός). Δημιουργείται ένα θαυμάσιο κλίμα συνεργασίας και μάθησης στην τάξη και ο εκπαιδευτικός έχει την ευκαιρία να παρατηρεί, να καθοδηγεί  και να αξιολογεί τους μαθητές του, ασκώντας κυρίως συμβουλευτικό ρόλο. Ένα παράδειγμα:

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

Η ζωή στην Αίγυπτο	Συνεργατική δουλειά: κατασκευή μιας πυραμίδας με εικόνες από τη ζωή των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο
Ο μικρός Μωυσής	Φύλλο εργασίας (ερωτήσεις – απαντήσεις)
Οι 10 πληγές	Κείμενο σε εικόνες
Έξοδος	Συνεργατική δουλειά: κατασκευή ενός ντόμινο με φράσεις από την ιστορία της Εξόδου
Το τραγούδι της Μύριαμ	Μουσική με ακουστικά και διάβασμα του τραγουδιού
Οι 10 Εντολές	Παζλ / κατασκευή
Το χρυσό μοσχάρι	Ζωγραφική: τουλάχιστον τρεις Ισραηλίτες με τις σκέψεις τους σε συννεφάκια

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ

Τροφή Ισραηλιτών
Οι 12 φυλές
Ένα ταξίδι – λαβύρινθος

Γράφημα σχολικής αίθουσας με σταθμούς μάθησης

9. Χτίζοντας διαδικτυακές γέφυρες – Building e Bridges Project

Πρόκειται για μια στρατηγική που αναπτύχθηκε στη Βρετανία. Η βασική ιδέα του Building E-Bridges Project (J. Ipgrave) είναι να έρθουν σε ηλεκτρονική επαφή και επικοινωνία μαθητές από διαφορετικά θρησκευτικά, κοινωνικά στρώματα (background) ή από διαφορετικές περιοχές και να συνομιλήσουν πάνω σε διάφορα ζητήματα. Με αυτόν τον τρόπο ο ηλεκτρονικός διάλογος διευρύνει τις εμπειρίες των μαθητών πάνω στη διαφορετικότητα, εισάγοντάς τους σε μια μεγαλύτερη πολιτιστική ποικιλία από αυτήν που επιτρέπει η δημογραφία του σχολείου τους. Ταυτόχρονα τους δίνει τη δυνατότητα να εμπλακούν θετικά με το «διαφορετικό».

Περιγραφή

Κάθε παιδί κάνει έναν φίλο μέσω e-mail. Το σχολείο (δάσκαλος, σύλλογος διδασκόντων) επιλέγει το θέμα, καθώς και το σχολείο επικοινωνίας με συγκεκριμένα κριτήρια. Ο διάλογος απλώνεται σε τέσσερες πλευρές (βλ. παρακάτω πίνακα):

α. Συζητήσεις γύρω από καθημερινά ζητήματα (διάλογος ζωής)

β. Συζητήσεις γύρω από κοινωνικά ζητήματα (διάλογος κοινωνικής εμπλοκής)

γ. Μοίρασμα εμπειριών και πρακτικών γύρω από ζητήματα θρησκείας (διάλογος θρησκευτικής εμπειρίας / εμπειρίας της θρησκείας) με κατάληξη

δ. Διάλογος γύρω από ηθικά ζητήματα και εξερεύνηση των διαφόρων πιστεύω και στάσεων ζωής (θεολογικός διάλογος).

Το κτίσιμο γέφυρας, οι σχέσεις ανάμεσα σε αυτές τις τέσσερις πλευρές, καθώς και τα τρία επίπεδα του διαλόγου που επεξεργάστηκε η Ipgrave, αποδεικνύουν πώς το εγχείρημα καταφέρνει να συνδέσει τη διδακτική πρακτική και τις μαθησιακές δραστηριότητες με τη θεωρία του διαλόγου και τη διαθρησκειακή προσέγγιση.

ΠΛΕΥΡΕΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Διάλογος γρύρψ από ζητήματα ζωής, Διάλογος γύρω από τις κοινωνικές μας σχέσεις, Θεολογικός διάλογος, Διάλογος γύρω από τις θρησκευτικές εμπειρίες

ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Διάλογος πρώτου επιπέδου

(γνώση του περιβάλλοντος)

Διαπίστωση της ποικιλίας, της διαφορετικότητας

Τα ποικίλα ενδιαφέροντα και τις εμπειρίες μας

Την πολιτιστική και  κοινωνική ποικιλία

Τις οικογένειές μας

Το μέρος που ζούμε

Ηθικά ζητήματα

Τις διαφορετικές μας απόψεις

Τις διαφορετικές μας προτεραιότητες,  κατανοήσεις και αξίεςΤις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις και αντιλήψεις (συμπερι-λαμβανομένων και αθεϊστικών)

Απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωήςΤις διάφορες θρησκευτικές μας πρακτικές και εμπειρίες

Τύπους θρησκευτικών συμπεριφορών που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή μας

Διάλογος δευτέρου επιπέδου

(ανάπτυξη στάσεων)

Άνοιγμα και θετική στάση προς την αλλαγή, προθυμία για εμπλοκή με το διαφορετικό και το να μαθαίνεις από τους άλλους

Την ανοικτότητα και το θετικό ενδιαφέρον για τη ζωή των άλλων

Την ετοιμότητα για μοίρασμα στοιχείων ζωής

Κάνοντας φιλίες

Την ανοικτότητα και το θετικό ενδιαφέρον για τις απόψεις των άλλων

Την ετοιμότητα για μοίρασμα απόψεων

Τη θεώρηση των απόψεών μας, προκειμένου να «συναντηθούμε» με τις απόψεις των άλλων

Την αναγνώριση και άλλων ενδιαφερόντων εκτός από τα δικά μας

Το να είμαστε δίκαιοι και έντιμοι προς τους άλλους

Την ανοικτότητα και το θετικό ενδιαφέρον για τα πιστεύω των άλλων

Την ετοιμότητα να μοιραστούμε τα πιστεύω μας

Τους στοχασμούς μας πάνω στα πιστεύω μας υπό το φως της συνάντησης με τους άλλους

Το ενδιαφέρον για από κοινού ψάξιμο της αλήθειας και του νοήματος της ζωής

Την ανοικτότητα και το θετικό ενδιαφέρον για τις θρησκευτικές πρακτικές και εμπειρίες των άλλων

Τους στοχασμούς μας πάνω στις πρακτικές και τις εμπειρίες μας, καθώς και τη σημασία τους υπό φως των εμπειριών των άλλων

Διάλογος τρίτου επιπέδου

(ανάπτυξη επικοινωνίας)

Πραγματική ανταλλαγή απόψεων

Οι μορφές και οι δομές της επικοινωνίας των μαθητών

Γνωριμία, μοίρασμα ενδιαφερόντων συμπάθειες και αντιπάθειες

Η σχολική εμπειρία μας

Ο τόπος μας

Προσωπικές ιστορίες

Ηθικά debate

Μοίρασμα απόψεων για κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα

Από κοινού αναζήτηση λύσεων σε προβλήματα που έχουμε αναγνωρίσει

Μελέτες περίπτωσης

Στοχασμός πάνω σε μεγάλα ερωτήματα της ζωής

Εκφράζοντας τα πιστεύω μας και τις βεβαιότητές μας

Μοίρασμα και σύγκριση απόψεων

Περιγραφή και εξήγηση (όπου είναι δυνατόν) των πρακτικών μας, των θρησκευτικών λειτουργιών, εορτών κ.ά.

Ανακάλυψη των πρακτικών των άλλων

Σύγκριση εμπειριών

10. Ιστοεξερεύνηση μέσω διαδικτύου

Η αναζήτηση πληροφοριών, καθώς και όλες οι διδακτικές δραστηριότητες που μπορούν να γίνουν στον παγκόσμιο ιστό (web), πρέπει να είναι στοχευμένες και καλά δομημένες. Ο κίνδυνος άσκοπης περιήγησης, η αμφίβολη ποιότητα του υλικού, η απλή αντιγραφή έτοιμων πληροφοριών, ο τεράστιος όγκος της πληροφορίας είναι μερικές από τις γνωστές δυσκολίες της ιστοεξερεύνησης.

Η ιστοεξερεύνηση μπορεί να είναι ανοικτού τύπου (ελεύθερη) ή καθοδηγούμενη, ατομική ή ομαδοσυνεργατική, αυτοτελής και δημόσια δραστηριότητα (στην ολομέλεια της τάξης μέσω διαδραστικού πίνακα), προστάδιο μιας άλλης δραστηριότητας παρουσίασης (στο εργαστήριο ή στο σπίτι) ή ακόμη να συνδυαστεί με άλλη τεχνική (π.χ. TWPS ή 5W1H). Σε σύνθετες εργασίες ενδείκνυται η καθοδήγηση μέσω φύλλου εργασίας. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται:

Σαφής διδακτικός στόχος

Προγραμματισμός διάρκειας, φάσεων, τρόπου εργασίας

Παρουσίαση αποτελεσμάτων

Αξιολόγηση της πληροφορίας που προέκυψε και της τεχνικής

11. Κάνοντας θεολογία με τα παιδιά

Βασίζεται σε ένα μοντέλο ΜτΘ που έχει επηρεαστεί ισχυρά από την αγγλοσαξονικής προέλευσης κίνηση «Κάνοντας φιλοσοφία με τα παιδιά» που έχει αναπτυχθεί από τη δεκαετία του 1990 (J. Haynes, Τα παιδιά ως φιλόσοφοι, Μεταίχμιο 2009).  Υποστηρίζει την ικανότητα των παιδιών να θαυμάζουν και να ρωτούν όσο και στο να συμπορεύονται στις αναζητήσεις τους. Με αυτόν τον τρόπο τα ερωτήματα των παιδιών συνιστούν την αφετηρία και το κέντρο των μεθοδολογικών στοχασμών και των διδακτικών πρακτικών για το ΜτΘ.

Στην πραγματικότητα χρειάζεται να δημιουργηθεί μια σύνδεση μεταξύ της «Θεολογίας των παιδιών» (αναγνώριση των εικόνων τους για τον Θεό, του λεξιλογίου που χρησιμοποιούν, των θεολογικών τους δηλώσεων, των αφελών ίσως ιδεών που διατηρούν κ.ά.) με το «Θεολογώντας με τα παιδιά» και στη συνέχεια με το «Θεολογία για τα παιδιά».

Τρόποι εφαρμογής

Σωκρατικός διάλογος με επιχειρήματα

Εργασία με διλημματικές ιστορίες (συμπεριλαμβανομένων και των βιβλικών)

Από κοινού διερεύνηση μεγάλων ερωτημάτων

Ενασχόληση με ελκυστικές ιστορίες

Παιχνίδια σκέψης και παιχνίδια γλώσσας

Ελεύθερο γράψιμο

Αποτελέσματα

πρόσκτηση θρησκευτικής επάρκειας των μαθητών (που αναφέρεται στη γνώση, κατανόηση, συμπεριφορά και ικανότητα για κρίση και δράση).

κατάλληλη μορφή αντιμετώπισης της θρησκείας στο σχολείο (αφού το ΜτΘ λειτουργεί ως ένας ειδικός και παιδαγωγικά επεξεργασμένος τρόπος ενασχόλησης με τη θρησκεία, που δεν υποτιμά τις αρχές της μάθησης και της γνώσης ή τις απόψεις των δασκάλων και των μαθητών)

γέφυρα με άλλες θρησκείες (αφού, αν και δίδεται έμφαση στη μαθησιακή και διδακτική δόμηση του ΜτΘ, ταυτόχρονα οι μαθητές οδηγούνται στην αντίληψη της θρησκείας ως ζωντανής πρακτικής.  Με αυτόν τον τρόπο η θρησκεία προσλαμβάνει μια σημαντική διάσταση στην κουλτούρα των σχολείων και του σχολικού προγράμματος).

12. Ημερολόγιο αναστοχασμού – Reflective Journal

Πρόκειται για ένα σταδιακά αναπτυσσόμενο κείμενο στο οποίο ο μαθητής καταγράφει τη μαθησιακή πρόοδο ή τις μαθησιακές εμπειρίες του. Δεν πρόκειται για μια περίληψη του υλικού του μαθήματος, ούτε ένα ημερολόγιο απλής καταγραφής συμβάντων. Είναι ένα κείμενο που εστιάζει στις αντιδράσεις του μαθητή σε αυτά που έχει μάθει, διαβάσει, επεξεργαστεί ή εξακολουθεί να διαβάζει, και του δίνει την ευκαιρία να αναστοχάζεται τις μαθησιακές εμπειρίες του. Το περιεχόμενο και η συχνότητα συγγραφής είναι στην κρίση του μαθητή. Οι περισσότεροι γράφουν τουλάχιστον σε εβδομαδιαία βάση ή κάθε φορά που κάποιο γεγονός τους κινεί το ενδιαφέρον και τους προκαλεί. Οι καταχωρήσεις μπορούν να έχουν πολλές μορφές: σημειώσεις, με μορφή πρόζας, ποιήματα, σχέδια, εικόνες, πίνακες (βλ. παρακάτω), διαγράμματα, νοητικοί χάρτες, κ.λ.π.

Μιλώντας για αναστοχασμό, εννοούμε τη σκέψη και την ερμηνεία των καθημερινών καταστάσεων ανάλογα με τις  αξίες, τα πιστεύω και τις εικασίες μας, με στόχο να βελτιωθούμε και να αναπτύξουμε τη διορατικότητά μας, έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε νέα καλύτερη δράση.

Ένα παράδειγμα καταγραφής μιας μαθησιακής εμπειρίας

Ημερομηνία μαθήματος:
Αριθμός μαθήματος:
Θέμα μαθήματος:
Τι διάβασα για αυτό το μάθημα;
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασα για αυτό το μάθημα;

Και γιατί ήταν αυτό το πιο ενδιαφέρον; Ποια ήταν τα 3 πιο βασικά πράγματα που έμαθα από αυτό το μάθημα; Τι ήταν αυτό που, πριν διαβάσω το μάθημα, νόμιζα ότι ήταν σωστό και τώρα θεωρώ ότι είναι λάθος; Τι ήταν αυτό που δεν καλύφθηκε στο μάθημα, ενώ προσδοκούσα ότι θα καλυφθεί; Τι ήταν σ’ αυτό το μάθημα νέο ή έκπληξη για μένα; Τι ήταν αυτό που με έκανε να αλλάξω γνώμη μετά  την ολοκλήρωση της μελέτης του μαθήματος; Ένα πράγμα που έμαθα σ’ αυτό το μάθημα και μπορεί να το χρησιμοποιήσω στο μέλλον είναι… Αμφιβάλλω ακόμα για… Θέματα που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και θα ήθελα να τα μελετήσω με περισσότερες λεπτομέρειες στο μέλλον. Ιδέες για δράση βασισμένες σε αυτό το μάθημα… Αυτό που μου άρεσε περισσότερο σ’ αυτό το μάθημα ήταν… Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου σ’ αυτό το μάθημα ήταν… Επουσιώδη αλλά ενδιαφέροντα γεγονότα που έμαθα σ’ αυτό το μάθημα… 

Στοιχεία από το ημερολόγιο αναστοχασμού -και εφόσον οι μαθητές συμφωνούν- είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν στην τάξη π.χ. σε φάσεις θεώρησης και αξιολόγησης της δουλειάς μας.

13. Διδάσκοντας μέσω της τέχνης. Μοτίβα έντεχνου συλλογισμού – (Artful thinking)^[1]

Η «Διδασκαλία μέσω της Τέχνης» -ή αλλιώς «Έντεχνη συλλογιστική» (Artful Thinking Program-ATP)[2]– είναι ένα Πρόγραμμα που αναπτύχθηκε από το Harvard Project Zero σε συνεργασία με το Traverse City, με σκοπό να εισαχθεί στα Δημόσια Σχολεία του Μίτσιγκαν (TCAPS). Το ΑΤΡ αποτέλεσε μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος επιχορήγησης του Υπουργείου Παιδείας των ΗΠΑ με στόχο την ανάπτυξη ενός μοντέλου προσέγγισης για την ένταξη της τέχνης στη διδασκαλία. Ο σκοπός του Προγράμματος της «Έντεχνης Συλλογιστικής» είναι να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιούν τα εικαστικά και μουσικά έργα τακτικά και οργανικά ενταγμένα στο Πρόγραμμα Σπουδών με τρόπους που να ενισχύουν τη σκέψη και τη μάθηση. Το ATP έχει σχεδιαστεί για να χρησιμοποιηθεί από τον εκπαιδευτικό της τάξης. Το Πρόγραμμα επιδιώκει να φέρει τους μαθητές σε μια βιωματική και ερευνητική επαφή με την τέχνη. Έχει δύο γενικούς στόχους:

Να βοηθήσει τους καθηγητές να δημιουργήσουν πολλαπλές συνδέσεις ανάμεσα στα έργα τέχνης και τα θέματα της ύλης που διδάσκουν, και

Να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιήσουν τη δυναμική της τέχνης για την ανάπτυξη του τρόπου σκέψης των μαθητών.

Το Πρόγραμμα της «Έντεχνης συλλογιστικής» (Artful Thinking Program-ATP)

Το Πρόγραμμα στηρίζεται σε μια μεταφορά και αξιοποίηση της παλέτας του ζωγράφου στη διδακτική πράξη. Συνήθως, μια παλέτα αποτελείται από ένα μικρό αριθμό βασικών χρωμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να αναμειγνύονται, παράγοντας έτσι μια μεγάλη χρωματική ποικιλία. Η παλέτα της «έντεχνης συλλογιστικής» αποτελείται από 6 τρόπους ή μορφές συλλογισμού -6 βασικά χρώματα που αντιστοιχούν σε 6 τύπους, φόρμες ή μοτίβα διανοητικής ή πνευματικής συμπεριφοράς- και έχουν διπλή δυναμική: Είναι ενδεδειγμένοι τρόποι τόσο για την εξερεύνηση των ίδιων των έργων τέχνης, όσο και για την εξερεύνηση θεμάτων και εννοιών του σχολικού προγράμματος.

Η παλέτα του ζωγράφου στη διδακτική πράξη

Η παλέτα της ΑΤΡ ζωντανεύει μέσα από τη χρήση και την ενεργοποίηση αυτών των σταθερών και επαναλαμβανόμενων μοτίβων σκέψης ή συλλογισμών (thinking routines). Κάθε νοητική ή γνωστική λειτουργία (ερώτηση, εξέταση, έρευνα, παρατήρηση, περιγραφή, σύγκριση, εμβάθυνση, συνολική θέαση, κριτική στάση, αιτιολόγηση κ.ά.) αντιστοιχεί σε κάποια μοτίβα συλλογιστικής (thinking routines) που συνδέονται με αυτήν. Αυτά τα μοτίβα είναι στην ουσία σύντομες και εύκολες στην εκμάθηση στρατηγικές που διευρύνουν και εμβαθύνουν τη σκέψη των μαθητών και μπορούν να γίνουν μέρος της διδακτικής καθημερινότητας στην τάξη. Μπορούν να χρησιμοποιούνται με ευελιξία και κατ’ επανάληψη σε μαθήματα που σχετίζονται με την Τέχνη αλλά και σε μια ευρεία ποικιλία θεμάτων του Προγράμματος Σπουδών, ιδίως σε ό,τι σχετίζεται με τη μελέτη κειμενικών ή γλωσσικών διατυπώσεων, καθώς και με τις ανθρωπιστικές ή κοινωνικές επιστήμες.

Γαλάζιο: ρωτάω, αναρωτιέμαι, εξετάζω, ερευνώ

Πράσινο: παρατηρώ και περιγράφω

Πορτοκαλί: συγκρίνω και συνδέω

Βιολετί: διερευνώ την πολυπλοκότητα

Κίτρινο: εξετάζω από διαφορετικές γωνίες θέασης

Κόκκινο: αιτιολογώ

Ευνόητο είναι το γεγονός ότι υπάρχει πλήρης συμβατότητα αυτών των συλλογιστικών μοτίβων με τις απαιτήσεις και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αφορούν τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών για δύο κυρίως λόγους:

Διότι η κάθε Θρησκεία εκφράζει την Αλήθεια της μέσα από τη “γλώσσα” της Τέχνης (εικαστική, μουσική, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική), επικοινωνώντας την έτσι τόσο με την ίδια τη θρησκευτική κοινότητα όσο και με τους εκτός αυτής.

Γιατί -μέσα από αυτήν τη διαδικασία- η θρησκευτική τέχνη έχει καταστεί αναπόσπαστο μέρος του ίδιου “σώματος” της Θρησκείας και του πολιτισμού της σε τέτοιο βαθμό, ώστε είναι αδύνατο για κάποιον που θέλει να γνωρίσει μια θρησκεία, να μην διέλθει από τα μονοπάτια της τέχνης της.

Τα 6 μοτίβα του Έντεχνου συλλογισμού είναι τα εξής:

1. Ερώτηση, εξέταση, έρευνα
2. 1. ΒΛΕΠΩ, ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ, ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ – ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ [I see, I think, I wonder]
3. 2. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ, ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΤΕ, ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΤΕ [Think, puzzle, explore]
4. 3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ [Creative Questions]

2.Παρατήρηση και περιγραφή

2. 1. ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ [elaboration game]
3. 2. Η ΑΡΧΗ, Η ΜΕΣΗ & ΤΟ ΤΕΛΟΣ [beginning, middle, end]
4. 3. ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ: ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ [Looking: Ten times Two]
5. 4. ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ: ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ [Listening: Ten times Two]
6. 5. ΧΡΩΜΑΤΑ, ΣΧΗΜΑΤΑ, ΓΡΑΜΜΕΣ [Colors, shapes, lines]

3.Σύγκριση και σύνδεση

3. 1. ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΤΛΟΥΣ [Headlines]
4. 2. ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΣ, ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΝΤΑΣ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ [Connect, Extend, Challenge]
5. 3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ – ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ [Creative comparisons]
6. Εμβάθυνση μέσα από τη διερεύνηση της πολυπλοκότητας
7. Εξέταση από διαφορετικές γωνίες θέασης,
8. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ, ΓΝΩΡΙΖΩ, ΦΡΟΝΤΙΖΩ [Perspective, know, care about]

Ερμηνεία και αιτιολόγηση

6. 1. «Τι σε κάνει να το λες αυτό;» [What makes you say that?]
7. 2. ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ [Claim, support, question]

Αναλυτική παρουσίαση των μοτίβων του έντεχνου συλλογισμού

13.α. Ερώτηση, εξέταση, έρευνα

13.α.1. ΒΛΕΠΩ, ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΑΙ, ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ – ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ [Ι see, Ι think, Ι wonder]

 Ένα μοτίβο για την εξερεύνηση έργων τέχνης και άλλων πραγμάτων με ενδιαφέρον.

Περιγραφή

Υπάρχουν τρία βασικά ερωτήματα για αυτό το μοτίβο:

Τι βλέπεις;

Τι σκέφτεσαι γι’ αυτό που βλέπεις;

Τι είναι αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι;

Πώς λειτουργεί στην πράξη;

Ζητήστε από τους μαθητές σας να παρατηρήσουν ένα έργο τέχνης ή ένα θέμα και συνεχίστε με το «τι νομίζουν ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει» ή «σε τι θα μπορούσε να τους οδηγήσει αυτή τους η παρατήρηση». Ενθαρρύνετέ τους να υποστηρίξουν την ερμηνεία τους με λογικά επιχειρήματα. Ζητήστε τους να σκεφτούν «τι είναι αυτό που μας κάνει να απορούμε και να αναρωτιόμαστε για ένα έργο τέχνης ή ένα θέμα».

Το μοτίβο είναι πιο αποτελεσματικό όταν ο μαθητής απαντά χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα και τα τρία στάδια (βλέπω, νομίζω, αναρωτιέμαι). Αν, ωστόσο, διαπιστώσετε ότι οι μαθητές χρησιμοποιούν ένα στάδιο κάθε φορά, θα πρέπει -μετά από κάθε ημιτελή τοποθέτηση- να δημιουργείτε μια «σκαλωσιά» ή μια «γέφυρα», υποβάλλοντας μια ερώτηση που θα τους οδηγεί στο επόμενο στάδιο.

Το μοτίβο λειτουργεί καλά σε ομαδικές συζητήσεις. Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να θέλετε να εργαστούν καταρχήν ατομικά οι μαθητές σας -στο χαρτί ή στο μυαλό τους- πριν μοιραστούν τις απαντήσεις τους με την υπόλοιπη τάξη. Οι αντιδράσεις του κάθε μαθητή μπορούν να καταγράφονται -ή να μαγνητοφωνούνται- και στο τέλος της δραστηριότητας να δημιουργηθεί ένα διάγραμμα ή ένας χάρτης με τις παρατηρήσεις, τις ερμηνείες και τις απορίες όλης της τάξης. Το διάγραμμα αυτό θα πρέπει να είναι σε εμφανές σημείο μέσα στην αίθουσα (π.χ. στον πίνακα), ώστε ο κάθε μαθητής να μπορεί να το βλέπει κατά τη διάρκεια του κύκλου της μελέτης και να αντιπαραβάλλει τις δικές του παρατηρήσεις με τις παρατηρήσεις και τα σχόλια όλης της τάξης.

Για ποιο λόγο να το χρησιμοποιήσουμε;

Για να βοηθήσουμε τους μαθητές να προβούν σε προσεκτικές παρατηρήσεις και στοχαστικές ερμηνείες, να διεγείρουμε την περιέργειά τους και να θέσουμε τις βάσεις για μια συστηματική έρευνα και αναζήτηση.

Πότε;

Χρησιμοποιήστε το μοτίβο όταν θέλετε οι μαθητές σας να σκεφθούν προσεκτικά και να στοχαστούν  γύρω από το «γιατί κάτι φαίνεται ή υπάρχει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο».

14.α.2. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ, ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΤΕ, ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΤΕ [Think, puzzle, explore]

Ένα μοτίβο που θέτει τις βάσεις για μια πιο βαθιά και συστηματική διερεύνηση

Περιγραφή

Υπάρχουν τρία βασικά ερωτήματα για αυτό το μοτίβο:

Τι γνωρίζεις ή νομίζεις ότι γνωρίζεις σχετικά με αυτό το έργο τέχνης ή το θέμα;

Ποια ερωτήματα, αμφιβολίες ή συγχύσεις συνεχίζεις να έχεις;

Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να επεκτείνεις την έρευνά σου για το έργο τέχνης ή το θέμα;

Πώς λειτουργεί στην πράξη;

Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις σε αυτό το μοτίβο.

Αρχίστε δίνοντας στους μαθητές σας το χρονικό περιθώριο και την άνεση, ώστε να μελετήσουν με την ησυχία τους το έργο τέχνης ή το θέμα.

Μετά ξεκινήστε τη δραστηριότητα, αφήνοντας να ξεπηδήσουν ελεύθερα ιδέες ή προτάσεις (brainstorming – ιδεοθύελλα) και για τα τρία ερωτήματα. Αυτό μπορεί να γίνει με όλη την τάξη ή με μικρότερες ομάδες που έχουν σχηματιστεί νωρίτερα. Σιγουρευτείτε ότι μετά από κάθε ερώτηση που θέτετε, υπάρχει επαρκής χρόνος για τους μαθητές ή τις ομάδες, ώστε να προετοιμάσουν και να διατυπώσουν τις ιδέες τους. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορείτε να προτείνετε στους μαθητές σας να έχουν ήδη προετοιμαστεί κατ’ ιδίαν -κρατώντας σημειώσεις στο χαρτί ή στο μυαλό τους- πριν αρχίσουν να μοιράζονται τις ιδέες τους στην τάξη.

Διατηρήστε σε εμφανές σημείο μέσα στην αίθουσα ένα αρχείο με τις ιδέες των μαθητών. Εάν εργάζεστε με ομάδες, ζητήστε από τους μαθητές της κάθε ομάδας να μοιραστούν μερικές από τις ιδέες τους και συγκεντρώστε τις σε ένα διευρυμένο κατάλογο ιδεών γύρω από το έργο τέχνης ή το θέμα πάνω σε κάποιο διάγραμμα ή πίνακα. Αν οι μαθητές εργάζονται μεμονωμένα, μπορούν να γράψουν τις απαντήσεις τους σε αυτοκόλλητα χαρτάκια και στη συνέχεια να τα προσθέσετε σε ένα συγκεντρωτικό κατάλογο ιδεών της τάξης. Υπογραμμίστε ότι στο σημείο αυτό είναι σύνηθες για τους μαθητές να έχουν παρανοήσεις ή εσφαλμένες αντιλήψεις. Να τις συμπεριλάβετε στον κατάλογο, έτσι ώστε όλες οι ιδέες να είναι διαθέσιμες για περαιτέρω μελέτη. Αρχικά οι μαθητές μπορεί να καταγράψουν φαινομενικά απλοϊκές ιδέες και ερωτήσεις. Να τις συμπεριλάβετε επίσης στον κατάλογο της τάξης αλλά, ταυτόχρονα, να τους ωθήσετε να ξανασκεφτούν και να επανέλθουν σε εκείνα τα ζητήματα που στ’ αλήθεια τους δημιούργησαν σύγχυση ή τους προκάλεσαν το ενδιαφέρον.

Για ποιο λόγο να το χρησιμοποιήσουμε;

Για να βοηθήσουμε τους μαθητές να συνδέσουν με προηγούμενη -και ήδη κατακτημένη- γνώση με την επόμενη -και επικείμενη ή προσδοκώμενη- γνώση· για να κεντρίσουμε την περιέργειά τους και να θέσουμε τα θεμέλια για μια προσωπική, ανεξάρτητη και πιο συστηματική έρευνα.

Πότε;

Χρησιμοποιήστε το μοτίβο όταν κάνετε την Εισαγωγή σε μια καινούρια θεματική ενότητα  ή όταν επιδιώκετε να αναπτύξουν οι μαθητές σας τα δικά τους ερωτήματα για μια περαιτέρω διερεύνηση.

13.α.3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ [Creative Questions]

Ένα μοτίβο για τη δημιουργία ερωτήσεων με διανοητική πρόκληση

Περιγραφή

1. Ακολουθώντας την τακτική της ιδεοθύελλας (brainstorming) διαμορφώστε έναν κατάλογο με 12 τουλάχιστον ερωτήματα γύρω από το έργο τέχνης ή το θέμα που εξετάζετε. Χρησιμοποιήστε τις παρακάτω γενικές φόρμες ερωτήσεων για να δημιουργήσετε και να διατυπώσετε τις δικές σας ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.

Γιατί… ;

Για ποιους λόγους… ;

Τι θα γινόταν αν… ;

Για ποιο σκοπό… ;

Ποια θα ήταν η διαφορά εάν… ;

Αν υποθέσουμε ότι…

Τι θα συνέβαινε αν γνωρίζαμε ότι… ;

Τι θα άλλαζε αν..;

2. Αφού συμπληρώσετε τον κατάλογο της ιδεοθύελλας, επανεξετάστε τον και υπογραμμίστε τις πιο πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Στη συνέχεια, επιλέξτε μία από αυτές και συζητείστε την για λίγα λεπτά. Αν έχετε χρόνο μπορείτε να συζητήσετε περισσότερες από μια ερωτήσεις.
3. Στοχαστείτε και επισημάνετε: Ποιες νέες ιδέες για το έργο τέχνης ή το θέμα έχουν αναδυθεί ή διατυπωθεί και οι οποίες δεν υπήρχαν προηγουμένως;

Πώς λειτουργεί στην πράξη;

Οργανώστε το μοτίβο εργαζόμενοι με την τάξη είτε ολόκληρη είτε χωρισμένη σε μικρές ομάδες ή ακόμη και ανάμεικτα. Για παράδειγμα: κάντε το 1ο βήμα με όλη την τάξη, το 2ο με ζεύγη και το τρίτο και πάλι με όλη την τάξη.

Για ποιο λόγο να το χρησιμοποιήσουμε;

Χρησιμοποιήστε αυτό το μοτίβο για να διευρύνετε και να βαθύνετε τη σκέψη των μαθητών· για να ερεθίσετε την περιέργειά τους και να αυξήσετε το κίνητρό τους για διερεύνηση.

Πότε;

Χρησιμοποιήστε τις «Δημιουργικές Ερωτήσεις», όταν θέλετε οι μαθητές να αναπτύξουν την ικανότητα να θέτουν εύστοχες, πρωτότυπες και μη συμβατικές ερωτήσεις και να εμβαθύνουν σε έργα τέχνης ή  σε θέματα του αναλυτικού προγράμματος με κριτική διάθεση.

13.β.Παρατήρηση και περιγραφή

13.β.1. ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ [elaboration game]

Ένα μοτίβο για την προσεκτική παρατήρηση και την περιγραφή

Περιγραφή

Παίρνουμε ένα έργο τέχνης και το χωρίζουμε σε επιμέρους ενότητες. Στη συνέχεια μοιράζουμε την τάξη σε ομάδες και αναθέτουμε σε κάθε μία από αυτές να παρατηρήσει και να περιγράψει τα συγκεκριμένα μέρη μιας ενότητας του έργου. Προτρέπουμε τους παρατηρητές να περιγράψουν μόνον ό,τι βλέπουν.     Να αντισταθούν, δηλαδή, στο να εκφράσουν τις ιδέες τους, τις απόψεις τους  ή τις ερμηνείες τους (για το θέμα, τη σημασία, το μήνυμα, το ύφος ή την αξία του έργου) έως και το τελευταίο στάδιο της δραστηριότητας (3ο στάδιο).

[Χρήσιμοι ορισμοί.

«Παρατηρώ» σημαίνει: περιγράφω κάτι όπως φαίνεται.

«Επεξεργάζομαι» σημαίνει: επεκτείνομαι στις λεπτομέρειές του

«Ερμηνεύω» σημαίνει: εξηγώ τι σημαίνει για μένα, ποια είναι η σημασία του και το νόημά του.]

[Στάδια]

1. Ένας μαθητής από την πρώτη ομάδα επιχειρεί να περιγράψει και να προσδιορίσει τι βλέπει και τι παρατηρεί στη συγκεκριμένη ενότητα του έργου. Κάποιος άλλος επεξεργάζεται τις παρατηρήσεις του προηγούμενου προσθέτοντας περισσότερες λεπτομέρειες. Ένας τρίτος επεξεργάζεται ακόμη περισσότερο προσθέτοντας κι άλλες λεπτομέρειες και ένας τέταρτος συμπληρώνει με ό,τι άλλο νομίζει.
2. Μετά τη λεπτομερειακή παρατήρηση της πρώτης ομάδας, κάποια άλλη επιχειρεί το ίδιο σε μια άλλη ενότητα του έργου και η διαδικασία ξαναρχίζει. Τέσσερις ακόμη μαθητές συνεχίζουν, κάνοντας όλο και περισσότερο λεπτομερειακές παρατηρήσεις. Έτσι η διαδικασία ξαναρχίζει και πάλι, ώσπου το κάθε μέλος της ομάδας να έχει κάνει ένα γύρο ή έως ότου όλες οι ενότητες του έργου να έχουν περιγραφεί.
3. Μετά την πλήρη περιγραφή του έργου από όλες τις ομάδες, κάθε ομάδα συζητά και επεξεργάζεται το σύνολο των παρατηρήσεων προσπαθώντας να διατυπώσει κάποιες ιδέες ή ερμηνείες της γι’ αυτό μέσα από απλές ερωτήσεις, όπως: «Τι νομίζουμε πως συμβαίνει;» «Τι παρατηρήσαμε και σας κάνει να το ισχυριζόμαστε;» Στη συνέχεια οι ομάδες ανταλλάσουν τις ερμηνείες τους και συζητούν τεκμηριωμένα -με βάση τις παρατηρήσεις και επεξεργασίες που έχουν κάνει- για τη σημασία και το νόημα του έργου.

Τι είδος σκέψης ενισχύει αυτό το μοτίβο;

Ενθαρρύνει τους μαθητές να βλέπουν προσεκτικά και σε βάθος τις λεπτομέρειες. Τους προκαλεί να αναπτύξουν δεξιότητες λεκτικών περιγραφών, οι οποίες είναι επεξεργασμένες, ευφάνταστες και με λεπτές αποχρώσεις. Επίσης τους ενθαρρύνει να διακρίνουν μεταξύ παρατηρήσεων και ερμηνειών, ζητώντας τους να συγκρατούν έως το τέλος της δραστηριότητας τις ιδέες τους για το έργο τέχνης και να μην βιάζονται να προχωρήσουν σε γρήγορες -και συχνά λανθασμένες- ερμηνείες. Αυτό με τη σειρά του ενδυναμώνει την ικανότητα των μαθητών να κρίνουν προσεκτικά, καθώς εξασκούνται στο να κάνουν έγκυρες παρατηρήσεις πριν περάσουν σε κρίσεις.

Πώς θα μπορούσαν να αναγνωρισθούν και να χωρισθούν οι επιμέρους ενότητες ή μέρη του έργου τέχνης;

Υπάρχουν δυο τρόποι να το διαχειριστούμε. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να αποφασίσει να διαιρέσει το έργο είτε με βάση την εσωτερική του δομή και οργάνωση σε επιμέρους ενότητες είτε χωρίζοντάς το σε διαφορετικά μέρη (π.χ. τεταρτημόρια) με μια πιο “γεωμετρική λογική”, και στη συνέχεια να ζητήσει απλώς από τους μαθητές του να τα περιγράψουν. Είναι όμως δυνατόν, οι ίδιοι οι μαθητές να αναγνωρίσουν και να διακρίνουν τις επιμέρους ενότητες του έργου. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είστε ευέλικτοι σχετικά με το τι μπορεί να θεωρηθεί ως «μέρος» ή «επιμέρους ενότητα» του έργου τέχνης. Παραδείγματος χάρη: «μέρος» μπορεί να είναι μια πολύ μικρότερη περιοχή ή μια λεπτομέρεια που βρίσκεται εντός μιας -ήδη χαρακτηρισμένης- «ενότητας» ή «μέρους».

Πότε και πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Χρησιμοποιήστε την για οποιοδήποτε είδος εικαστικής τέχνης, ζωγραφικής ή γλυπτικής. Υπάρχουν προσαρμοσμένες εκδοχές αυτού του μοτίβου για τη μουσική και την ποίηση. Μπορείτε επίσης να το χρησιμοποιήσετε με μη καλλιτεχνικά αντικείμενα, όπως ένα μικροσκόπιο, το σκελετό ενός ζώου ή ένα φυτό. Το μοτίβο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό με έργα τέχνης ή αντικείμενα που διαθέτουν κάποιο βαθμό πολυπλοκότητας.

Υπάρχουν κάποιες συμβουλές, προκειμένου να αρχίσει και να χρησιμοποιήσει κάποιος το μοτίβο;

Πρόκειται για ένα μοτίβο που μπορεί πραγματικά να ξεκινήσει από μόνο του. Ό,τι χρειάζεστε είναι να εξηγήσετε τους κανόνες του “παιχνιδιού”. Αποφασίστε πρώτα εάν θέλετε οι μαθητές να μιλούν με τη σειρά ή να σηκώνουν το χέρι για να δηλώσουν προαιρετικά τις παρατηρήσεις τους. Μη στενοχωριέστε αν το μοτίβο φαίνεται κάπως άχαρο όταν το πρωτοδοκιμάσετε. Η βαθιά ματιά στα πράγματα αποτελεί πρόκληση και οι μαθητές κάποιες φορές χρειάζονται τον χρόνο τους προκειμένου να κάνουν νέες παρατηρήσεις και να βρουν φρέσκους τρόπους να περιγράψουν πράγματα. Δώστε τους αρκετό χρόνο σκέψης και γρήγορα θα αντιληφθούν πώς λειτουργεί και πώς πρέπει οι ίδιοι να λειτουργήσουν σε αυτό.

13.β.2. Η ΑΡΧΗ, Η ΜΕΣΗ & ΤΟ ΤΕΛΟΣ [Βeginning, middle, end]

Ένα μοτίβο για την παρατήρηση και τη φαντασία

Περιγραφή

Διαλέξτε μια από τις παρακάτω ερωτήσεις:

Αν το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι η αρχή μιας ιστορίας, τι μπορεί να ακολουθήσει;

Αν το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι το μέσον μιας ιστορίας, τι θα μπορούσε να έχει συμβεί προηγουμένως; Τι θα ήταν επόμενο να συμβεί ;

Αν το συγκεκριμένο έργο τέχνης είναι το τέλος μιας ιστορίας, ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η ιστορία;

Τι είδος σκέψης ευνοεί αυτό το μοτίβο;

Πρόκειται για ένα εφαλτήριο -μια σανίδα εκτίναξης- προς τη φανταστική, επινοητική εξερεύνηση. Χρησιμοποιεί τη δύναμη της αφήγησης για να βοηθήσει τους μαθητές να κάνουν παρατηρήσεις και να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους για να επεξεργαστούν τις ιδέες τους και να τις επεκτείνουν. Δίνει έμφαση στην αφήγηση ιστοριών, ενθαρρύνοντας επιπλέον τους μαθητές να αναζητήσουν διασυνδέσεις, πρότυπα και σημασίες.

Πού και πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Το μοτίβο μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε είδος εικαστικής-παραστατικής τέχνης. Υπάρχουν επίσης προσαρμοσμένες εκδοχές της για χρήση με μουσική ή ποίηση. Χρησιμοποιήστε το μοτίβο «Η ΑΡΧΗ, Η ΜΕΣΗ Ή ΤΟ ΤΕΛΟΣ», στον βαθμό που θέλετε να αναπτύξουν οι μαθητές σας ικανότητες να γράφουν ή να αφηγούνται ιστορίες. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις ερωτήσεις με τον παραπάνω ανοικτό τρόπο. Ή, αν συνδέετε την καλλιτεχνική εργασία με ένα ζήτημα του Προγράμματος Σπουδών, μπορείτε να συνδέσετε τις ερωτήσεις με αυτό. Για παράδειγμα, εάν μελετάτε την περίοδο των διωγμών μέσα από μια εικόνα μαρτυρίου ενός αγίου, ζητείστε από τους μαθητές σας να έχουν αυτό το θέμα στο μυαλό τους όταν επινοούν τις φανταστικές ιστορίες τους.

Η δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη ως δραστηριότητα γραφής κειμένου. Για να καταφέρετε να δώσετε βάθος στα κείμενα των μαθητών σας, μπορείτε πριν το μοτίβο «Η ΑΡΧΗ, Η ΜΕΣΗ Ή ΤΟ ΤΕΛΟΣ» να χρησιμοποιήσετε -με το ίδιο έργο τέχνης- το μοτίβο «ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ», ώστε να βοηθήσετε τους μαθητές σας να παραγάγουν και να χρησιμοποιήσουν στις ιστορίες τους μια πιο περιγραφική γλώσσα.

Τι θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βοήθεια για να αρχίσω και να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Δώστε στους μαθητές αρκετό χρόνο ησυχίας και περισυλλογής πριν αρχίσουν να γράφουν ή να μιλούν. Αν θέλετε, αφιερώστε λίγο χρόνο για να ζητήσετε από τους μαθητές της τάξης σας να ονοματίσουν κάποια πράγματα που βλέπουν στο έργο, πριν αρχίσουν να σκέφτονται ο καθένας μόνος του γύρω από μια ιστορία. Αν οι μαθητές εργάζονται γραπτά, μπορούν να συζητήσουν τις ιδέες τους με έναν συνεργάτη πριν αρχίσουν το ατομικό γράψιμο. Μπορούν επίσης να γράψουν σε ζευγάρια. Αν οι μαθητές συμμετέχουν προφορικά στο μοτίβο, μπορούν να αφηγηθούν ατομικά τις ιστορίες τους ή να εργαστούν σε ζεύγη ή σε μικρές ομάδες, προκειμένου να επινοήσουν από κοινού μια ιστορία. Μπορείτε επίσης μαζί με όλη την τάξη να φανταστείτε μια ιστορία, ζητώντας από κάποιον να κάνει την αρχή και τους υπόλοιπους μαθητές να την επεξεργάζονται και να τη συνεχίζουν.

13.β.3. ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ: ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ [Looking: Ten times Two]

Ένα μοτίβο για την παρατήρηση και την περιγραφή

Περιγραφή

Προτρέψτε τους μαθητές σας να:

Κοιτάξουν ήσυχα την εικόνα για τουλάχιστον δύο λεπτά, αφήνοντας το βλέμμα τους να περιπλανηθεί σε αυτήν, περιδιαβάζοντάς την.

Κάνουν έναν κατάλογο από 10 λέξεις ή φράσεις σχετικά με οποιαδήποτε όψη ή πτυχή της εικόνας.

Επαναλάβουν τα βήματα 1 και 2: Να κοιτάξουν πάλι την εικόνα προσπαθώντας να βρουν άλλες 10 λέξεις ή φράσεις για τον κατάλογό τους.

Τι είδος σκέψης ευνοεί αυτό το μοτίβο;

Βοηθάει τους μαθητές να επιβραδύνουν και να παρατηρήσουν προσεκτικά ένα αντικείμενο, μια εικόνα ή ένα έργο τέχνης. Ζητάει από τους μαθητές να σκεφτούν λέξεις ή φράσεις για να  περιγράψουν αυτό που βλέπουν και τους ενθαρρύνει να προχωρήσουν πέρα από την πρώτη ματιά, την αρχική εντύπωση ή την προφανή περιγραφή.

Πότε και πού μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Το μοτίβο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με οποιοδήποτε είδος καλλιτεχνικής εργασίας, ιδιαίτερα με τις εικαστικές τέχνες. Επίσης μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε με μη καλλιτεχνικές εικόνες ή αντικείμενα. Χρησιμοποιείστε το όταν προσεγγίζετε για πρώτη φορά ένα καινούργιο έργο τέχνης, με σκοπό να εμπλέξετε τους μαθητές σας σε μια προσεκτική παρατήρηση σε αυτό πριν από οποιαδήποτε συλλογιστικό μοτίβο ή άλλη επεξεργασία που πρόκειται να ακολουθήσει. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε αυτό το μοτίβο μετά από μια εμβριθή συζήτηση γύρω από ένα έργο, για να προωθήσετε και να συνοψίσετε κάποιες από τις ιδέες και τις παρατηρήσεις που έγιναν στη διάρκειά της. Το μοτίβο είναι χρήσιμο πριν από μια δραστηριότητα συγγραφής. Βοηθά τους μαθητές να σκέφτονται, να μιλούν και να γράφουν με μια γλώσσα περιγραφική και καλλιεργεί την ικανότητά τους να κάνουν εύστοχες και ακριβείς παρατηρήσεις για ένα έργο τέχνης.

Κάποιες συμβουλές για το πώς να αρχίσω και πώς να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Δώστε τον απαιτούμενο χρόνο στους μαθητές να κοιτάξουν το έργο, επισημαίνοντας ότι εσείς είστε αυτός που ρυθμίζει την πορεία της δραστηριότητας. Η άνεση χρόνου, ήσυχου και απρόσκοπτου για τη θέαση-θεώρηση και τον συλλογισμό, είναι απαραίτητη γι’ αυτό το μοτίβο. Οι μαθητές μπορούν να εργαστούν είτε σε επίπεδο τάξης είτε χωρισμένοι σε μικρές ομάδες είτε μεμονωμένα. Έχετε επίσης τη δυνατότητα να διαφοροποιήσετε τον τρόπο που εργάζονται: μπορούν να συμπληρώσουν ο καθένας μόνος του μια πρώτη λίστα λέξεων, γράφοντας ιδέες σε αυτοκόλλητα χαρτάκια, τα οποία μπορούν στη συνέχεια να αναρτηθούν σε έναν πίνακα με παρατηρήσεις από ολόκληρη την τάξη. Το ίδιο μπορεί να γίνει και σε επίπεδο ομάδας. Επίσης οι ιδέες και τα σχόλια των μαθητών θα μπορούσαν να καταγραφούν στον πίνακα από τους ίδιους ή τον δάσκαλο. Βεβαιωθείτε ότι οι λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή είναι κατανοητές και αναγνωρίσιμες από όλη την τάξη, προκαλώντας όποτε και όπως το κρίνετε μια διαφωτιστική συζήτηση. Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, αν κριθεί απαραίτητο, η λίστα συμπληρώνεται με νέα στοιχεία.

Ως φυσική συνέχεια του μοτίβου «ΔΥΟ ΕΠΙ ΔΕΚΑ», θα μπορούσε να είναι ένα άλλο μοτίβο που ενθαρρύνει τους μαθητές να μιλήσουν για τις παρατηρήσεις και τις ερμηνείες τους, όπως το μοτίβο «ΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ;» ή το «ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ».

13.β.4. ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ: ΔΕΚΑ ΕΠΙ ΔΥΟ [Listening: Ten times Two]

Ένα μοτίβο για την παρατήρηση και την περιγραφή της μουσικής

Περιγραφή

Προτρέψτε τους μαθητές σας να:

Ακούσουν ήσυχα ένα μουσικό κομμάτι, αφήνοντας τον εαυτό τους να περιπλανηθεί στους ήχους και να απορροφηθεί από τη μελωδία όσο το δυνατόν πιο πολύ.

Κάνουν μια λίστα με 10 λέξεις ή φράσεις γύρω από οποιαδήποτε όψη ή πτυχή της μουσικής που άκουσαν.

Επαναλάβουν τα βήματα 1 και 2: Να ακούσουν και πάλι, προσπαθώντας να προσθέσουν άλλες 10 λέξεις ή φράσεις στη λίστα τους.

Τι είδους σκέψη προάγει αυτό το μοτίβο;

Το μοτίβο βοηθάει τους μαθητές να επιβραδύνουν και να κάνουν προσεκτικές παρατηρήσεις σχετικά με τη μουσική. Ζητάει από τους μαθητές να σκεφτούν λέξεις ή φράσεις για να περιγράψουν το έργο και τους ενθαρρύνει να προχωρήσουν πέρα από το πρώτο άκουσμα και την εντύπωση που προκαλεί.

Πότε και πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Το μοτίβο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με οποιοδήποτε είδος μουσικής. Χρησιμοποιείστε το όταν προσεγγίζετε για πρώτη φορά ένα μουσικό κομμάτι, με σκοπό να εμπλέξετε τους μαθητές σας σε μια προσεκτική παρατήρηση σε αυτό πριν από οποιαδήποτε άλλο συλλογιστικό μοτίβο ή επεξεργασία που πρόκειται να ακολουθήσει. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το μοτίβο μετά από μια εμβριθή συζήτηση γύρω από ένα έργο, για να προωθήσετε και να συνοψίσετε κάποιες από τις ιδέες και τις παρατηρήσεις που έγιναν στη διάρκειά της. Το μοτίβο είναι χρήσιμο πριν από μια δραστηριότητα συγγραφής. Βοηθά τους μαθητές να σκέφτονται, να μιλούν και να γράφουν σε μια γλώσσα περιγραφική και καλλιεργεί την ικανότητά τους να κάνουν εύστοχες και ακριβείς παρατηρήσεις για ένα έργο τέχνης.

Κάποιες συμβουλές για το πώς να αρχίσω και πώς να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Δώστε τον απαιτούμενο χρόνο στους μαθητές να ακούσουν αρκετές φορές το μουσικό κομμάτι, παροτρύνοντάς τους να ακούν σε αυτό κάθε φορά κάτι καινούργιο. Η άνεση χρόνου -ήσυχου και απρόσκοπτου για την ακρόαση και τον συλλογισμό- είναι απαραίτητη γι’ αυτό το μοτίβο. Ενώ οι μαθητές συμπληρώνουν τη λίστα, εάν είναι εφικτό, αφήστε τη μουσική να παίζει σε μια πιο ήπια και χαμηλόφωνη ένταση.

Οι μαθητές μπορούν να εργαστούν είτε σε επίπεδο τάξης είτε χωρισμένοι σε μικρές ομάδες είτε μεμονωμένα. Οι μαθητές καλούνται να καταγράψουν τις ιδέες τους, όπως προκύπτουν  μέσα από τη συζήτηση είτε της ομάδας τους είτε της τάξης. Ο δάσκαλος μπορεί να σημειώνει στον πίνακα τα σχόλια τους. Έχετε επίσης τη δυνατότητα να διαφοροποιήσετε τον τρόπο που εργάζονται: μπορούν για παράδειγμα να συμπληρώσουν ο καθένας μόνος του μια πρώτη λίστα λέξεων, γράφοντας ιδέες σε αυτοκόλλητα χαρτάκια τα οποία μπορούν στη συνέχεια να αναρτηθούν σε έναν πίνακα με παρατηρήσεις από ολόκληρη την τάξη. Το ίδιο μπορεί να γίνει και σε επίπεδο ομάδας. Επίσης οι ιδέες και τα σχόλια των μαθητών θα μπορούσαν να καταγραφούν στον πίνακα από τους ίδιους ή τον δάσκαλο. Βεβαιωθείτε ότι οι λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή είναι κατανοητές και αναγνωρίσιμες από όλη την τάξη, προκαλώντας όποτε και όπως το κρίνετε μια διαφωτιστική συζήτηση. Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, αν κριθεί απαραίτητο, η λίστα συμπληρώνεται με νέα στοιχεία.

Ως φυσική συνέχεια του μοτίβου «ΔΥΟ ΕΠΙ ΔΕΚΑ» θα μπορούσε να είναι ένα άλλο μοτίβο που ενθαρρύνει τους μαθητές να μιλήσουν για τις παρατηρήσεις και τις ερμηνείες τους, όπως το μοτίβο «ΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ;» ή το «ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ».

Ενδεικτικές προτάσεις για μουσικά κομμάτια:

Ἰωάννου Μαΐστορος τοῦ Κουκουζέλους, «Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα» (Ἦχος πλ δ΄)

Ἰακώβου Πρωτοψάλτου, «Κύριε, ἀναβαίνοντός σου ἐν τῷ σταυρῷ» (Ἦχος πλ δ΄, Δοξαστικό Ἀποστίχων τῆς Μ. Πέμπτης)

Πέτρου Μπερεκέτου, «Θεοτόκε Παρθένε» (Ὀκτάηχον)

Πέτρου Πελοποννησίου, «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις» (Ἦχος πλ δ΄, Δοξαστικό τῶν Ἀποστίχων τῆς Μ. Τρίτης)

Γρηγορίου Πρωτοψάλτου, Χερουβικός ὕμνος (Ἦχος γ΄, 1821)

Μιχαήλ Χατζηαθανασίου, «Ἄξιον ἐστίν», (Ἦχος πλ α΄ – Φρύγιος, 1948)

Tchaikovsky, Symphony No. 5 in E minor, op. 64 (a symphony, 1878)

John Phillip Souza, Washington Post March (a concert band march, 1889)

William Christopher Handy, St. Louis Blues, (ragtime blues, 1914)

George and Ira Gershwin, Summertime (from “Porgy and Bess” opera, 1935)

[Ωστόσο, χρησιμοποιήστε ελεύθερα οποιοδήποτε κομμάτι μπορεί να έχει σχέση με τρέχοντα ζητήματα που μελετάτε.]

13.β.5. ΧΡΩΜΑΤΑ, ΣΧΗΜΑΤΑ, ΓΡΑΜΜΕΣ [Colors, shapes, lines] Τι είναι, με τι μοιάζουν και τι κάνουν; Ένα μοτίβο για να εξερευνήσετε τις βασικές ποιότητες της Τέχνης

Περιγραφή

Το μοτίβο κινείται σε 4 βασικά στάδια.

1. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να δείτε το έργο τέχνης.Αφήστε το βλέμμα σας να περιπλανηθεί επάνω του ελεύθερα και αβίαστα. Τι βλέπετε; Συγκεντρώστε μερικές πρώτες παρατηρήσεις από τους μαθητές σας και στη συνέχεια προχωρήστε στο επόμενο βήμα.
2. Παρατηρήστε το έργο και περιγράψτε με λεπτομέρεια τα χρώματα, τα σχήματα και τις γραμμές του. Δημιουργήστε έναν κατάλογο με 3 στήλες και καταγράψτε τα.

ΧΡΩΜΑΤΑ Ποια χρώματα βλέπετε;

Περιγράψτε τα.ΣΧΗΜΑΤΑ
Τι είδους σχήματα βλέπετε;

Περιγράψτε τα.ΓΡΑΜΜΕΣ
Ποια είδη γραμμών βλέπετε;

Περιγράψτε τις.

3. Επιλέξτε ένα συγκεκριμένο χρώμα, σχήμα, ή γραμμή από αυτά που έχουν παρατεθεί στον κατάλογο και προσπαθήστε να περιγράψετε πώς συμβάλλει αυτό στη συνολική διάρθρωση και εκδίπλωση του έργου -πώς, δηλαδή, βοηθά το έργο να λειτουργήσει. Εξετάστε τα εξής ενδεχόμενα:

Πώς επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το έργο τέχνης οργανώνει και διατυπώνει τον εσωτερικό του κόσμο -τα αισθήματα και τις ιδέες του;

Πώς συμβάλλει στη δημιουργία της συγκεκριμένης διάθεσης που αποπνέει το έργο τέχνης;

Ποια συμμετοχή έχει στο πώς φαίνεται και παρουσιάζεται προς τα έξω το έργο τέχνης;

Με ποιο τρόπο συμμετέχει στην ιστορία που διηγείται το έργο τέχνης;

Ποια είναι η συμβολή του στις ιδέες που παρουσιάζονται στο έργο τέχνης;

[Επαναλάβετε τη διαδικασία με τουλάχιστον δύο στοιχεία, επιλέγοντας από διαφορετική κάθε φορά στήλη].

4. Απαντήστε στις εξής ερωτήσεις: Ποιες νέες ιδέες έχετε τώρα για το έργο τέχνης; Τι βλέπετε τώρα που δεν έχετε δει πριν;
5. γ. Συγκρίνοντας και συνδέοντας
   

13.γ.1. ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΤΛΟΥΣ [Headlines]

Ένα μοτίβο για να συνοψίζεις, συλλαμβάνοντας την ουσία ή τον πυρήνα ενός θέματος.

Περιγραφή

Το μοτίβο αυτό μοιάζει με τη διαδικασία που ακολουθεί μια δημοσιογραφική ομάδα, προκειμένου να επιλέξει τους κατάλληλους τίτλους για την εφημερίδα της. Λειτουργεί ως ένα όχημα με σκοπό να καλλιεργήσει την ικανότητα της συνθετικής σκέψης στους μαθητές, ώστε να διατυπώνουν συνοπτικά και συμπυκνωμένα ένα γεγονός, μια ιδέα ή ένα θέμα, συλλαμβάνοντας ταυτόχρονα την ουσία του.

1. Η θεμελιώδης ερώτηση την οποία θέτει ο καθηγητής σε αυτό το μοτίβο είναι: «Εάν επρόκειτο να γράψετε έναν τίτλο για το ζήτημα ή το θέμα μας -ο οποίος να εμπεριέχει την πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική πτυχή του, αυτήν που θα έπρεπε να θυμόμαστε οπωσδήποτε- ποιος θα ήταν αυτός;»
2. Ένα δεύτερο ερώτημα με το οποίο μπορείτε να εξετάσετε σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο αλλάζει μέσα από τη συζήτηση η άποψη των μαθητών για το «τι είναι κεντρικής σημασίας» στο υπό διερεύνηση θέμα είναι: «Πόσο έχει αλλάξει ο τίτλος σας μετά τη σημερινή συζήτηση; Σε ποιο βαθμό διαφέρει από ό,τι είπατε χθες;»

Ποιο είδος σκέψης ευνοεί αυτό το μοτίβο;

Βοηθάει τους μαθητές να συλλάβουν τον πυρήνα ή την “καρδιά” του ζητήματος που μελετούν ή διαπραγματεύονται. Επιπλέον τους βοηθάει να συνοψίζουν και να βγάζουν κάποια -προσωρινά έστω- συμπεράσματα.

Πότε και πού μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Το μοτίβο δουλεύει ιδιαίτερα καλά στο τέλος μιας συζήτησης ή συνεδρίασης της τάξης, στη διάρκεια της οποίας οι μαθητές έχουν εξερευνήσει ένα θέμα και έχουν συγκεντρώσει ένα επαρκές υλικό νέων πληροφοριών ή γνώσεων γύρω από αυτό.

Μερικές συμβουλές για το πώς να αρχίσω και να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί πολύ αποτελεσματικά με το μοτίβο TPS (Think, Pair, Share). Για παράδειγμα, στο τέλος του μαθήματος ο δάσκαλος μπορεί να ρωτήσει: «Σκεφτείτε όλα όσα είπαμε σήμερα στην τάξη. Αν επρόκειτο τώρα να γράψετε έναν τίτλο για το ζήτημα που επεξεργαστήκαμε και ο οποίος να συμπεριλαμβάνει την πιο σπουδαία πτυχή που θα έπρεπε να θυμάται κανείς, ποιος θα ήταν αυτός ο τίτλος;». Έπειτα, ο δάσκαλος μπορεί να προτρέψει τους μαθητές του: «Μοιραστείτε τον τίτλο με τον διπλανό σας». Η συνάντηση μπορεί να κλείσει με την ερώτηση: «Ποιος άκουσε έναν τίτλο που ήταν πράγματι καλός και συμπεριέλαβε τα θεμελιώδη του ζητήματος;»

Πώς γίνεται μια σκέψη ορατή και πώς μπορώ να την τεκμηριώσω;

Οι απαντήσεις των μαθητών μπορούν να καταγράφονται -ή και να μαγνητοφωνούνται- έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας κατάλογος τίτλων της τάξης. Από καιρού εις καιρόν ο κατάλογος μπορεί να αναθεωρείται και να ανανεώνεται, καθώς η τάξη μαθαίνει περισσότερα πράγματα για το θέμα.

13.γ.2. ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΣ, ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΝΤΑΣ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ [Connect, extend, challenge]

Ένα μοτίβο για τη σύνδεση των νέων ιδεών με την προηγούμενη γνώση.

Περιγραφή

ΣΥΝΔΕΣΕ

Με ποιον τρόπο συνδέονται οι πληροφορίες που παρουσιάζονται με ό,τι ήδη γνωρίζεις;

ΕΠΕΚΤΕΙΝΕ

Ποιες από τις νέες ιδέες που απέκτησες επεκτείνουν ή ωθούν τη σκέψη σου σε νέες κατευθύνσεις;

ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ

Τι εξακολουθεί να σε προκαλεί ή να σου προκαλεί σύγχυση; Ποιες ερωτήσεις, αναζητήσεις ή γρίφους έχεις αυτή τη στιγμή;

Ποιο είδος σκέψης ευνοεί αυτό το μοτίβο;

Βοηθάει τους μαθητές να κάνουν συνδέσεις μεταξύ των νέων ιδεών και προηγούμενης γνώσης. Επίσης, τους ενθαρρύνει να αποτιμήσουν τις ερωτήσεις, τις συγχύσεις και τις δυσκολίες, που προοδευτικά ξεδιπλώνονται πάνω σε ό,τι μαθαίνουν.

Πότε και πού μπορεί να χρησιμοποιηθεί;

Η φυσική θέση αυτού του μοτίβου είναι μετά την απόκτηση μιας νέας γνώσης από τους μαθητές. Δεν έχει σημασία η ποσότητα της ύλης· μπορεί να είναι ένα μάθημα ή μια ολόκληρη θεματική ενότητα. Το μοτίβο είναι ευρύτατα εφαρμόσιμο: χρησιμοποιήστε το, αφού οι μαθητές έχουν εξερευνήσει ένα έργο τέχνης ή ο,τιδήποτε άλλο στο Πρόγραμμα Σπουδών. Επιχειρήστε να το εφαρμόσετε ως ένα είδος στοχασμού στη διάρκεια του μαθήματος, μετά από ένα project διαρκείας ή όταν έχετε ολοκληρώσει μια ενότητα μελέτης. Επίσης, επιχειρήστε να το εφαρμόσετε μετά από κάποιο άλλο μοτίβο.

Μερικές συμβουλές για να αρχίσω και να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Είναι αποτελεσματικό είτε εργάζεσθε με όλη την τάξη είτε με μικρές ομάδες ή ακόμη και ατομικά. Διατηρείστε μια αναγνωρίσιμη καταγραφή των ιδεών των μαθητών. Αν εργάζεσθε με ομάδες, ζητείστε από τους μαθητές να μοιραστούν κάποιες ιδέες τους και να δημιουργήσουν έναν κατάλογο με τις ιδέες τους και να τις εντάξουν σε μία από τις τρεις κατηγορίες. Ή ζητήστε από τους μαθητές να γράψουν τις ατομικές τους απαντήσεις σε αυτοκόλλητα χαρτάκια, μαζέψτε τα και διαμορφώστε έναν «χάρτη τάξης». Καταστήστε ορατή και αναγνώσιμη τη σκέψη των μαθητών: να προσθέτετε συνεχώς νέες ιδέες στις λίστες και να επανέρχεστε στις ιδέες και τα ερωτήματα των μαθητών, καθώς αυξάνεται η κατανόηση τους γύρω από ένα θέμα.

13.γ.3. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ – ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ [Creative comparisons]

Ένα μοτίβο για τη δημιουργία μεταφορών

Περιγραφή

13.γ.3.α.

Το μοτίβο ακολουθεί 4 στάδια:

Απαντήστε στην ερώτηση: Τι βλέπετε στο έργο τέχνης; Τι ξέρετε για το θέμα που αυτό πραγματεύεται;

Συνδέστε το, επιλέγοντας μια κατηγορία από την παρακάτω λίστα (στήλες Α και Β) ή επινοώντας μια δική σας κατηγορία.

Φανταστείτε: Εάν το έργο τέχνης ήταν ένα είδος ………. (στήλες Α και Β), τι θα ήταν;

Παρουσιάστε και εξηγήστε τρεις τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να συνδεθούν. Μια καλή ιδέα είναι να επιλέξετε για σύνδεση μια κατηγορία που έχει έντονη διαφορά ως προς τα τυπικά ή μορφολογικά χαρακτηριστικά της με το έργο τέχνης. Για παράδειγμα:

Α	Β
Μουσικά όργανα

Φυτά

Παιχνίδια

Πόλεις

Μέρη του σώματος

Έπιπλα

ΒιβλίαΈργα τέχνης όλων των ειδών (για θέματα που δεν είναι έργα τέχνης)

Πίνακες ζωγραφικής (για οποιοδήποτε θέμα ή έργο τέχνης δεν είναι  ζωγραφική)

Μουσική (για οποιοδήποτε θέμα ή έργο τέχνης δεν είναι μουσική)

Αρχιτεκτονική (Μνημεία, Δημόσια κτίρια, κατασκευές)

13γ.3.β.

Μπορείτε να εφαρμόσετε το μοτίβο, αντικαθιστώντας το έργο τέχνης με ένα θέμα ή ζήτημα που πραγματεύεστε στην τάξη από το Πρόγραμμα Σπουδών. Σε αυτήν την περίπτωση, καλείτε τους μαθητές σας να ακολουθήσουν τα 4 στάδια ως εξής:

1. Απαντήστε στην ερώτηση: Τι ξέρετε για το θέμα που πραγματευόμαστε;
2. Συνδέστε το, επιλέγοντας μια κατηγορία από την παραπάνω λίστα (στήλη Β) ή επινοώντας μια δική σας κατηγορία.
3. Φανταστείτε: Εάν το θέμα ήταν ένα έργο τέχνης ………. (από τη στήλη Β), τι θα ήταν;
4. Παρουσιάστε και εξηγήστε τρεις τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να συνδεθούν. Μια καλή ιδέα είναι να επιλέξετε για σύνδεση μια κατηγορία που έχει έντονη διαφορά ως προς τα τυπικά ή μορφολογικά χαρακτηριστικά της με το θέμα.

Τι είδους σκέψης ενθαρρύνει αυτό το μοτίβο;

Το μοτίβο ενθαρρύνει τον μεταφορικό τρόπο σκέψης που είναι απαραίτητος για τη δουλειά και τη δράση του καλλιτέχνη αλλά και για τη δημιουργική σκέψη ή δράση σε όλους τους κλάδους των σπουδών. Οι μεταφορές προκαλούν και ερεθίζουν τη φαντασία μας, ώστε να δημιουργούμε συνδέσεις ή συγκρίσεις μεταξύ ανόμοιων πραγμάτων και συχνά οδηγεί σε μια βαθύτερη και πληρέστερη κατανόηση.

Πότε και πού μπορεί να χρησιμοποιηθεί;

Η κατασκευή μεταφορών βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν άγνωστα σε αυτούς θέματα και να τα συσχετίσουν με όσα ήδη γνωρίζουν. Χρησιμοποιήστε το μοτίβο, όταν θέλετε να βοηθήσετε τους μαθητές σας είτε να κάνουν συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών και ανόμοιων στοιχείων, πραγμάτων ή ιδεών είτε για να τους ωθήσετε σε νέες ιδέες και λύσεις για τα ζητήματα που τους απασχολούν.

Κάποιες συμβουλές για την έναρξη και τη χρήση αυτού του μοτίβου;

Ξεκινήστε το μοτίβο ενθαρρύνοντας τους μαθητές σας να παρατηρήσουν προσεκτικά το έργο τέχνης ή τις σκόρπιες σκέψεις τους σχετικά με το θέμα (brainstorming). Δημιουργήστε ένα αρχείο με τις ιδέες των μαθητών, το οποίο θα είναι ορατό σε όλους. Όταν θα παρουσιάσετε το μοτίβο για πρώτη φορά, υποδείξτε τους ένα δικό σας παράδειγμα δημιουργικής σύγκρισης, επιλέγοντας ανάμεσα σε ένα έργο τέχνης -ή ένα θέμα- και μια κατηγορία από την παραπάνω λίστα. Στη συνέχεια ζητήστε από τους μαθητές σας να επινοήσουν δικούς τους τρόπους για να συνδέσουν το έργο τέχνης ή το θέμα με «αυτό που θα μπορούσε να είναι αν ήταν φυτό, παιχνίδι, πόλη κ.λπ.». Υπενθυμίζετε στους μαθητές σας να χρησιμοποιούν τις σκόρπιες ιδέες που έριξαν πριν (brainstormed) ή τις παρατηρήσεις που έχουν κάνει στην αναζήτηση νέων συνδέσεων και μεταφορών.

Εναλλακτικά, οι μαθητές μπορούν να γράψουν τις απαντήσεις τους μεμονωμένα σε αυτοκόλλητο χαρτί σημειώσεων (post-it) και να τις τοποθετήσουν στον πίνακα -όπου ήδη έχετε φτιάξει ένα διάγραμμα- με τις αλληγορίες και τις μεταφορές. Με αυτόν τον τρόπο θα καταστήσετε ορατό τον τρόπο σκέψης των μαθητών και θα τον διατηρήσετε ζωντανό, ανανεώνοντάς τον με την πάροδο του χρόνου. Φροντίστε ώστε να βελτιώνετε συνεχώς τον πίνακα, προσθέτοντας σε αυτόν νέες ιδέες και σκέψεις σχετικά με τις μεταφορές ή τις αλληγορίες και επανεξετάζοντας τις ήδη υπάρχουσες καθώς η γνώση και η κατανόηση των μαθητών για το θέμα θα αυξάνεται.

13.δ. Εξέταση από διαφορετικές γωνίες θέασης,

13.δ.1. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ, ΓΝΩΡΙΖΩ, ΦΡΟΝΤΙΖΩ  [Perspective, know, care about]

Ένα μοτίβο για την εξοικείωση με τις εσωτερικές -και μη ορατές εκ πρώτης όψεως- γωνίες θέασης.

Περιγραφή

Υπάρχουν τρία θεμελιώδη ερωτήματα που οδηγούν τους μαθητές στην κατανόηση και στη  διερεύνηση μιας άποψης:

Τι μπορεί να αντιλαμβάνεται, να σκέφτεται ή να νιώθει το υπό διερεύνηση πρόσωπο ή η πράγμα;

Τι θα μπορούσε ίσως να γνωρίζει ή να πιστεύει;

Τι είναι αυτό για το οποίο πιθανόν να νοιάζεται και τι να φροντίζει;

Ποιο είδος σκέψης ευνοεί αυτό το μοτίβο;

Βοηθάει τους μαθητές να εξερευνούν διάφορες οπτικές και απόψεις, καθώς επιχειρούν να φανταστούν ιδέες, γεγονότα, προβλήματα ή ζητήματα με διαφορετικούς τρόπους και από διαφορετικές γωνίες θέασης.

Πότε και πού μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Χρησιμοποιήστε το μοτίβο, όταν θέλετε οι μαθητές σας να διευρύνουν τη σκέψη τους και να κοιτάξουν με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα εισαγωγικό είδος για τη λύση ενός προβλήματος που τίθεται από μια ιδεοθύελλα (brainstorming), η οποία μας εισάγει σε ένα ζήτημα, θέμα ή αντικείμενο. Μπορεί επίσης να ζωντανέψει στους μαθητές αφηρημένες έννοιες, εικόνες ή γεγονότα.

Η εξερεύνηση διαφορετικών οπτικών και απόψεων μπορεί να οδηγήσει σε βαθύτερη, πληρέστερη και πιο προσωπική κατανόηση του ζητήματος που μελετούμε. Έτσι, για παράδειγμα, το να φανταστεί κάποιος τον εαυτό του ως αριθμητή ενός κλάσματος, είναι πιθανόν να τον βοηθήσει σε μια καλύτερη κατανόηση κάποιου μαθηματικού προβλήματος. Η εξερεύνηση διαφορετικών οπτικών και απόψεων μπορεί επίσης να διευρύνει τις δυνατότητες για περαιτέρω εξερεύνηση. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη μέθοδο, ένας μαθητής θα μπορούσε να γράψει ένα ποίημα από την πλευρά του σπαθιού ενός στρατιώτη, το οποίο εγκαταλείφθηκε στο πεδίο της μάχης.

Κάποιες συμβουλές για το πώς να αρχίσω και πώς να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Το μοτίβο ζητάει από τους μαθητές:

Να “εισέλθουν” στην ψυχή και στον ρόλο ενός χαρακτήρα ή ενός αντικειμένου, μιας εικόνας που βλέπουν, μιας ιστορίας που διαβάζουν, ενός στοιχείου από ένα έργο τέχνης ή ενός ιστορικού γεγονότος που συζητείται.

Να ταυτιστούν με αυτά και να φανταστούν τους εαυτούς τους εντός της οπτικής και του πλαισίου που αυτά λειτουργούν.

Αρχίζοντας την εφαρμογή του μοτίβου ο δάσκαλος πρέπει να καλέσει τους μαθητές να δουν μιαν εικόνα και να τους ζητήσει να παραγάγουν έναν κατάλογο διαφόρων πλευρών ή απόψεων που εμπεριέχονται σε αυτήν. Στη συνέχεια οι μαθητές, αφού επιλέξουν μια από αυτές, ταυτίζονται με αυτήν και μιλούν εξ ονόματός της, λέγοντας τι αντιλαμβάνονται, τι γνωρίζουν, τι νιώθουν, για ποιο πράγμα νοιάζονται και για τι ενδιαφέρονται. Κάποιες φορές, η οπτική ή η άποψη την οποία εκφράζουν οι μαθητές μπορεί ανακοινώνεται εκ των προτέρων. Άλλες φορές, μπορεί όχι· τότε η τάξη μπορεί να υποθέσει εξ ονόματος ποιας πλευράς μιλούν.

Καθώς μιλούν και γράφουν, οι μαθητές μπορούν κάλλιστα να προχωρήσουν πέρα από αυτές τις αρχικές ερωτήσεις. Ενθαρρύνετέ τους να αναμετρηθούν με τον χαρακτήρα του προσώπου ή του πράγματος που διάλεξαν και συζητήστε για την εμπειρία τους. Οι μαθητές μπορούν να αυτοσχεδιάσουν ένα σύντομο προφορικό ή γραπτό μονόλογο, παρουσιάζοντας τη γωνία θέασης που έχουν αποδεχθεί να ενσαρκώσουν. Μπορούν επίσης να δουλέψουν σε ζεύγη, με τον ένα από τους δυο να υποβάλλει ερωτήσεις στον άλλο, ώστε να αναδεικνύεται ο υποδυόμενος χαρακτήρας και να εκφράζεται με πιστότητα η άποψή του.

Πώς γίνεται ορατή και εμφανής η σκέψη και πώς μπορώ να την τεκμηριώσω;

Οι απαντήσεις των μαθητών μπορούν να κατατίθενται γραπτά, έτσι ώστε οι διαφορετικές απόψεις να εξετάζονται και να αντιπαραβάλλονται. Αυτό μπορεί να πάρει τη μορφή μιας σχάρας ή πλέγματος, όπου οι απόψεις κατηγοριοποιούνται στην κορυφή (οριζόντια) και οι τρεις ερωτήσεις μπαίνουν στην αριστερή πλευρά (κάθετα). Χρησιμοποιώντας τη σχάρα, ο δάσκαλος μπορεί να ρωτά, ποια θέση φαίνεται πιο οικεία στον καθένα.

13.ε. Ερμηνεία και αιτιολόγηση

13.ε.1. «Τι σε κάνει να το λες αυτό;» [What makes you say that?]

Συλλογιστικό μοτίβο με στόχο την ερμηνεία και την αιτιολόγηση.

Περιγραφή

Υπάρχουν δύο βασικά ερωτήματα για αυτό το μοτίβο. Το πρώτο ερώτημα αφορά την ερμηνεία και το δεύτερο αναζητά την αιτιολόγηση.

1. Τι συμβαίνει;
2. Τι βλέπεις που σε κάνει να το λες αυτό;

Τι είδους σκέψεις και συλλογισμούς προκαλεί ή ενθαρρύνει αυτό το μοτίβο;

Αυτό το μοτίβο βοηθά τους μαθητές να περιγράψουν τι βλέπουν ή τι γνωρίζουν και τους ζητά να οικοδομήσουν εξηγήσεις. Προωθεί την αποδεικτική συλλογιστική (σκέψη βασισμένη στοιχεία) και, επειδή καλεί τους μαθητές να μοιραστούν τις ερμηνείες τους, ενθαρρύνει τους μαθητές να κατανοήσουν εναλλακτικές λύσεις και πολλαπλές εκδοχές ή προοπτικές.

Πότε και πού μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Επειδή τα βασικά ζητήματα σε αυτό το μοτίβο είναι ευέλικτα, είναι χρήσιμο κατά την εξέταση γνωστικών αντικειμένων, όπως έργα τέχνης ή ιστορικά εκθέματα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να διερευνήσει ένα ποίημα, να κάνει επιστημονικές παρατηρήσεις και υποθέσεις ή να διερευνήσει πιο αφηρημένες έννοιες, όπως η δημοκρατία, η ισότητα, η δικαιοσύνη κ.α. Το μοτίβο μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε σχεδόν θέμα και μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο για τη συγκέντρωση πληροφοριών από τους μαθητές σχετικά με γενικές έννοιες κατά την εισαγωγή μιας νέας θεματικής ενότητας.

Ποιες είναι οι συμβουλές για την έναρξη και τη χρήση αυτού του μοτίβου;

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το μοτίβο παίρνει τη μορφή μιας συνομιλίας -με ολόκληρη την  τάξη ή με μια ομάδα- γύρω από ένα αντικείμενο ή θέμα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε μικρές ομάδες ή και μεμονωμένα άτομα. Καθώς εισάγει το μοτίβο στην τάξη για πρώτη φορά ο εκπαιδευτικός, μπορεί να οικοδομήσει σταδιακά την αποδεικτική συλλογιστική μέσα από ένα πλαίσιο διαλόγου με τους μαθητές του: κάνοντας συνεχώς την ερώτηση «τι σε κάνει να το λες αυτό;» μετά από κάθε απάντηση, τοποθέτηση ή ερμηνεία του μαθητή. Με τον καιρό οι μαθητές θα αρχίσουν να υποστηρίζουν τις ερμηνείες τους, καταθέτοντας τα αποδεικτικά στοιχεία αυτόματα, ακόμη και χωρίς να τους ζητηθεί, και τελικά θα εσωτερικεύσουν τον τρόπο λειτουργίας του μοτίβου.

Όταν χρησιμοποιείται αυτό το μοτίβο σε μια συνομιλία με την ομάδα μπορεί να είναι αναγκαίο να σκεφτούμε εναλλακτικές μορφές τεκμηρίωσης που δεν παρεμποδίζουν τη ροή της συζήτησης. Μια επιλογή είναι να καταγραφεί η συζήτηση στην τάξη με βίντεο ή μαγνητόφωνο. Ακούγοντας και σημειώνοντας τις διατυπώσεις και τους συλλογισμούς των μαθητών σας, μπορεί να σας βοηθήσει να διαπιστώσετε την πρόοδό τους. Το λεξιλόγιο και η οργάνωση του λόγου των μαθητών μπορεί να χρησιμεύσουν σαν ένα είδος τεκμηρίων, που θα βοηθήσει στη δημιουργία ενός «κανόνα» για το τι είναι αυτό που καθιστά μια ερμηνεία ικανοποιητική ή μια αιτιολόγηση επαρκή.

Μια άλλη επιλογή είναι να κάνετε ένα γράφημα ή να διατηρήσετε έναν συνεχώς ανανεούμενο κατάλογο των εξηγήσεων ή των διευκρινίσεων που ειπώθηκαν στην τάξη. Καθώς οι ερμηνείες και οι εξηγήσεις θα απλώνονται και θα βαθαίνουν, σημειώστε τις αλλαγές και να προκαλέστε περαιτέρω συζήτηση για αυτές. Οι κατάλογοι αυτοί μπορεί επίσης να προκαλέσουν περαιτέρω έρευνα και αναζήτηση για νέα στοιχεία. Επίσης μπορείτε να αναθέσετε ομαδικές ή ατομικές εργασίες στους μαθητές που να εμπεριέχουν τη διαδικασία της τεκμηρίωσης των απόψεών τους μέσα από σχέδια, σκίτσα, ζωγραφιές, κατασκευές ή κείμενα, και τα οποία θα μπορούν να εμφανιστούν και να επανεξεταστούν μέσα στην τάξη.

13.ε.2. ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ [Claim, support, question]

Ένα μοτίβο στοχασμού και απόδειξης

Περιγραφή

1. Διατύπωσε μια εκτίμηση γύρω από ένα έργο τέχνης ή θέμα.

[Εκτίμηση: μια εξήγηση ή ερμηνεία για κάποια πλευρά ενός έργου τέχνης ή ζητήματος.]

2. Ενίσχυσε με επιχειρήματα και υποστήριξε την εκτίμησή σου.

[Υποστήριξη: Με πράγματα που βλέπεις, που αισθάνεσαι και γνωρίζεις που ενισχύουν την αρχική σου εκτίμηση.]

3. Προσπάθησε να αναρωτηθείς σχετικά με την εκτίμησή σου;

[Διερώτηση: Τι αφέθηκε μετέωρο; Τι δεν έχει εξηγηθεί; Ποια νέα ζητήματα εγείρει η αξίωσή  σου;]

Για ποιο λόγο να χρησιμοποιήσω το μοτίβο;

Να βοηθήσουμε τους μαθητές να αναπτύξουν στοχαστικές ερμηνείες ενός έργου τέχνης ή θέματος, ενθαρρύνοντάς τους να συζητούν λογικά και με αποδεικτικά στοιχεία.

Πότε και πού μπορώ να το χρησιμοποιήσω;

Χρησιμοποιείστε το μοτίβο με έργα τέχνης και ζητήματα του Προγράμματος Σπουδών που απαιτούν εξήγηση ή είναι ανοικτά σε ερμηνεία.

Κάποιες συμβουλές για την έναρξη και τη χρήση αυτού του μοτίβου;

Σχεδιάστε τη δραστηριότητα για όλη την τάξη και εν συνεχεία δουλέψτε με μικρές ομάδες ή ατομικά. Χρησιμοποιήστε την εκ περιτροπής, έτσι ώστε το κάθε μέλος της ομάδας να έχει τη δυνατότητα να εκφράσει μια εκτίμηση-αξίωση, να επιχειρήσει την ενίσχυσή της και να υποβάλλει ένα ερώτημα. Ακολουθώντας την αναφορά του καθενός, δώστε χρόνο για να συζητήσετε ως ομάδα το έργο τέχνης ή το θέμα σε σχέση με τη συγκεκριμένη αξίωση, πριν προχωρήσετε στον επόμενο μαθητή. Αφού ο καθένας κάνει ένα γύρο, ζητήστε από τους μαθητές να στοχαστούν τι έχει ειπωθεί μέχρι στιγμής και να συζητήσουν ποιες νέες σκέψεις τούς έχουν γεννηθεί γύρω από το έργο ή το θέμα.

13.στ. Άλλες δημιουργικές τεχνικές… που αποσκοπούν πέρα από την προσωπική έκφραση στην παρατήρηση και οικειοποίηση του έργου τέχνης.

13.στ.1. Δημιουργία κολλάζ

Πρόκειται για μια απλή μέθοδο που μπορεί να εφαρμοστεί είτε ως αφόρμηση είτε για την επεξεργασία ενός θέματος. Οι μαθητές, χωρισμένοι σε ομάδες, καλούνται να εκφράσουν καλλιτεχνικά ένα θέμα, μια ιδέα, την άποψή τους, τα συναισθήματά τους για κάτι, δημιουργώντας ένα πόστερ, μια ανακοίνωση, μια παρουσίαση, μια καταγραφή ιδεών, μια σύνοψη περιεχομένου κ.ά.,  χρησιμοποιώντας γραπτό λόγο, σκίτσο, ή/και κομμάτια από εφημερίδες και περιοδικά. Δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουν ολόκληρες φωτογραφίες· μπορούν να δημιουργήσουν συνθέσεις με κομμάτια από αυτές. Μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε μια πλήρη ανασύνθεση του έργου:

Με πολλές εικόνες ή έργα ενός ζωγράφου οι μαθητές δημιουργούν μια άλλη εκδοχή του έργου του

Συνδυάζουν το έργο τέχνης με φωτογραφίες από περιοδικά

Δημιουργούν κάρτες  με τεχνική κολλάζ  – επιλέγοντας λεπτομέρειες από έργα τέχνης

13.στ.2. Ζωγραφική

Οι μαθητές παίρνουν ένα μέρος της εικόνας και ζωγραφίζουν τη  συνέχειά της

Επι-ζωγραφίζουν με δικά τους χρώματα μια εκδοχή του έργου τέχνης, σε γκρι αποχρώσεις

Απομονώνουν μοτίβα και τα επαναλαμβάνουν για να δημιουργήσουν μια καινούργια οπτική άποψη

14. Αντιγνωμίες

Πρόκειται για τεχνική ανταλλαγής αντίθετων απόψεων μεταξύ ομάδων ή ατόμων. Βοηθά  τα παιδιά να ασκηθούν στον διάλογο, στην ανεύρεση επιχειρηματολογίας, στην ύπαρξη αντίθετων απόψεων, στην τέχνη της πειθούς. Βοηθά επίσης στην έκφραση ακραίων απόψεων και γνωμών  στο ασφαλές περιβάλλον του σχολείου. Οι αντιγνωμίες δεν είναι αυτοσκοπός. Αποτελούν μέρος της διερευνητικής διεργασίας ενός θέματος και συνήθως συνοδεύονται από συμπεράσματα και συζήτηση στην τάξη.

15. Επισκέψεις

 Υπάρχουν δύο είδη επισκέψεων που ακολουθούν παρόμοιες τεχνικές. Οι πραγματικές και οι εικονικές. Για τις επισκέψεις χρειάζεται τα παιδιά να εργαστούν σε ομάδες για την επιλογή του τόπου που θα επισκεφθούν, για την προετοιμασία της επίσκεψης (πώς θα πάμε, τι θα πάρουμε μαζί μας, πώς θα προετοιμαστούμε, τι χρειάζεται να ξέρουμε για τον τόπο και τους ανθρώπους τους, τι δώρα θα δώσουμε, τι θα πρέπει να προσέξουμε εκεί, τι θέλουμε να ρωτήσουμε, τι θα τους πούμε για μας, τον τόπο μας, την παράδοσή μας κ.ά.).

Οι πραγματικές επισκέψεις μπορεί να γίνουν σε τόπους ενδιαφέροντος  με γνώμονα τη σχέση τους με τη θεματική ενότητα (μουσείο, ναός, θρησκευτικοί τόποι λατρείας, χώροι με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά) ή με σκοπό τη συνάντηση με άλλους ανθρώπους (ενορία, θρησκευτική κοινότητα, μη κυβερνητικές οργανώσεις, νοσοκομεία, ιδρύματα, φορείς, οργανισμοί κ.ά.)

Οι εικονικές  επισκέψεις μπορούν να οργανωθούν στο παρόν, στο παρελθόν ή στο μέλλον, σε τόπους που ενδιαφέρουν τη θεματική ενότητα του μαθήματος. Οι εικονικές επισκέψεις στο παρόν μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσω διαδικτύου είτε σε σχετικούς ιστότοπους (όπου γίνεται ο έλεγχος της προετοιμασίας της τάξης) είτε, στην καλύτερη περίπτωση, με επικοινωνία σε πραγματικό χρόνο μέσω διαδικτύου με πρόσωπα και φορείς.

16. Θεματική προσέγγιση

Στην ενασχόληση με ένα θέμα ή μία ενότητα ο διδάσκων μπορεί να επιλέξει ένα θέμα, μέσω του οποίου να προσεγγίσει το περιεχόμενο του συνόλου της θεματικής ενότητας. Μπορεί να επιλέξει ένα πρόσωπο ή μερικούς χαρακτήρες και να παρακολουθήσει την πιθανή σχέση, την πορεία και τις αντιδράσεις τους σε κάθε επιμέρους θέμα της ενότητας. Μπορεί να επιλέξει κάτι που χαρακτηρίζει τη ζωή (ένδυση, φαγητό, ζωή των ανδρών, των γυναικών, των παιδιών) ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (εργασία, έθιμα, λατρευτικές πράξεις) ή ακόμα τις πιθανές σκέψεις και απόψεις (δικαιοσύνη, ελευθερία, ισότητα, ανθρώπινες σχέσεις) ενός ατόμου η μιας ομάδας ατόμων. Η τεχνική αυτή μπορεί να εφαρμοστεί είτε στην επεξεργασία διαφόρων φάσεων μιας ομάδας ανθρώπων (ιστορίες της Βίβλου, μιας θρησκείας ή μιας εποχής) ή διαφορετικών ομάδων (ιστορία μιας θρησκείας σε εξέλιξη ή διαφορετικών θρησκειών, ομολογιών και κοινοτήτων).

17. Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης

Σε αυτή τη δραστηριότητα, άτομα ή εκπρόσωποι ομάδων παρουσιάζουν τις απόψεις τους για ένα θέμα σε συγκεκριμένο χρόνο, έχοντας τη δυνατότητα της δευτερολογίας. Οι υπόλοιποι μαθητές απαρτίζουν το κοινό, που έχει τη δυνατότητα να θέσει ερωτήματα και να εκφράσει απόψεις. Η συζήτηση αυτή μπορεί να είναι η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων μιας έρευνας σε ομάδες, αλλά και κάθε ανακοίνωση και συζήτηση που έπεται μιας δραστηριότητας του μαθήματος (επίσκεψη, μελέτη περίπτωσης, παιχνίδι ρόλων, αξιολόγηση κ. ά.)

18. Χιονοστιβάδα

Οι μαθητές ασχολούνται με μια ερώτηση, μια περίπτωση ή ένα φύλλο εργασίας, σε ζευγάρια για 10 λεπτά. Αφού καταγράψουν ό,τι χρειάζεται, συνεργάζονται με ένα άλλο ζευγάρι στο ίδιο θέμα. Στη συνέχεια, δύο τετράδες επαναλαμβάνουν τη διαδικασία. Οι ομάδες των 8 ανακοινώνουν το αποτέλεσμα της εργασίας τους, ή και τη διαδικασία που ακολούθησαν, ανάλογα με το θέμα και τις επιλογές του διδάσκοντος.

19. Αφήγηση ιστοριών

Η αφήγηση και μάλιστα με τη συνοδεία ήχων και μουσικής, βοηθά τους μαθητές να οξύνουν τη φαντασία τους, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση για τις σκέψεις τους, να ασκηθούν στη χρήση των άλλων αισθήσεων, πλην της όρασης. Η αφήγηση προσφέρει στο σύνολο της τάξης μια κοινή εμπειρία και πλέον της αφόρμησης, είναι κατάλληλη για την επεξεργασία ενός θέματος. Αν και η συζήτηση για την εμπειρία της αφήγησης δεν είναι πάντοτε απαραίτητη (μπορεί ο διδάσκων να αφήσει τα παιδιά να έχουν τις δικές τους σκέψεις και προσεγγίσεις), αν συνδυαστεί με συζήτηση ή με φύλλο εργασίας, μπορεί αυτά να μη σχετίζονται με αυτή καθαυτήν την ιστορία, αλλά με τα συμπεράσματα που κάθε παιδί έβγαλε από την εμπειρία της αφήγησης.

20. Βιωματικές τεχνικές – δραστηριότητες

Με αυτές: η θεολογική γνώση συνδέεται με τη ζωή και τις εμπειρίες των μαθητών, καλλιεργείται η δημιουργική σκέψη και η έκφρασή τους, καλλιεργείται η αυτονομία και υπευθυνότητα, αναπτύσσεται στην τάξη πνεύμα συνεργατικότητας, ομαδικότητας, συμμετοχής και κοινής δράσης, διαφορετικές γνώσεις συνδέονται μεταξύ τους (διεπιστημονικότητα/διαθεματικότητα), οι μαθητές κατακτούν όχι μόνο θεωρητική γνώση αλλά και πρακτική και κοινωνική μάθηση, το μάθημα γίνεται μια πραγματική εμπειρία.

Ενδεικτικές τεχνικές εκπαιδευτικού δράματος

Δραματοποίηση / Σκηνές ή στιγμιότυπα

Οι μαθητές, δουλεύοντας σε ομάδες, σχεδιάζουν και παρουσιάζουν σκηνές από ιστορίες, χρησιμοποιώντας κίνηση και λόγο. Όσο και αν η σκηνή είναι προετοιμασμένη, βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Επίσης μπορούν να παρουσιάσουν σκηνές ή στιγμιότυπα πάνω σε φανταστικές ιστορίες που σκαρώνουν οι ίδιοι, προκειμένου να αναδείξουν μια κατάσταση (π.χ. χριστιανούς που προσπαθούν να κρύψουν τις εικόνες την εποχή της Εικονομαχίας).

Προσομοίωση

Οι μαθητές αναλαμβάνουν συγκεκριμένους ρόλους μιας υποθετικής ομάδας ατόμων και ανιχνεύουν τις σχέσεις και τις συμπεριφορές που προκύπτουν από τους ρόλους τους. Με την τεχνική αυτή, τα παιδιά διευκολύνονται στο να ανακαλύψουν νέες προσεγγίσεις σε καθημερινά γεγονότα κοντινά ή μακρινά, να συναισθανθούν τα ζητήματα που προκύπτουν, όταν οι συνθήκες διαβίωσης είναι διαφορετικές από τις δικές τους. Για  προσομοίωση προσφέρονται γεγονότα του παρελθόντος ή του παρόντος, σκηνές της Βίβλου ή της ιστορίας προσώπων, διαμάχες (δικαστικές ή της καθημερινότητας),  συνεντεύξεις με ιστορικά πρόσωπα κ.ά.

 Θετικό – Αρνητικό

 Δύο άκρες ενός διαδρόμου στην τάξη ορίζονται ως το θετικό και το αρνητικό. Στη μέση του διαδρόμου χαράσσεται μια γραμμή με ένα ερωτηματικό. Ο εκπαιδευτικός κάνει στην τάξη ερωτήσεις ή αναφέρει κάποιες θέσεις. Οι μαθητές, ανάλογα με τη γνώμη τους, πηγαίνουν στη θετική ή στην αρνητική πλευρά του διαδρόμου. Στο κέντρο μπορούν να μείνουν όσοι έχουν αμφιβολίες, ή δεν θέλουν να απαντήσουν σε μια ερώτηση. Τα παιδιά στέκονται στις διαβαθμίσεις του θετικού και του αρνητικού (συμφωνώ απόλυτα, σχετικά, λίγο κ.λπ.) Ο εκπαιδευτικός ρωτάει τους μαθητές για ποιο λόγο επέλεξαν τη συγκεκριμένη θέση. Μπορεί να μείνει όσο θέλει σε κάθε θέση ή ερώτηση, να δημιουργήσει συζήτηση, να προκαλέσει διάλογο, ή να περάσει σε επόμενη θέση ή ερώτηση. Οι μαθητές, μετά από κάθε ερώτηση και διάλογο, έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν θέση στον διάδρομο.

Η τεχνική αυτή είναι γρήγορη, διευκολύνει τους μαθητές να διαμορφώσουν άποψη και να την εκφράσουν, να συζητήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις και να διαφωνήσουν χωρίς να εκτεθούν. Είναι κατάλληλη για αφόρμηση, διερεύνηση και αξιολόγηση. Χρειάζεται προσοχή στην προετοιμασία των θέσεων ή ερωτήσεων. Ανάλογα με το περιεχόμενο, και σε περίπτωση που ο εκπαιδευτικός θέλει να προκαλέσει συζήτηση, ετοιμάζει διφορούμενες ή απόλυτες ερωτήσεις (π.χ. «η τιμωρία είναι αποδεκτό εκπαιδευτικό μέσον» ή «το να τρώει κάποιος είναι πάντοτε καλό»). Ως αξιολόγηση μιας μεθόδου, οι μαθητές ερωτούνται για τις φάσεις της, ενώ ως αξιολόγηση θεματικής ενότητας, ερωτούνται για το περιεχόμενό της.

 «Παγωμένη» εικόνα – Tableau vivant – Still Image

Ομάδα μαθητών, χρησιμοποιώντας τα σώματά τους, δημιουργούν μια εικόνα που αποκρυσταλλώνει μια στιγμή της δράσης ή της ζωής ενός προσώπου, ένα θέμα, μια ιδέα, συναισθήματα ή σκέψεις της ομάδας. Η τεχνική δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές που στήνουν την εικόνα να εστιάσουν στο σημαντικό, ενώ οι υπόλοιποι μαθητές ασκούνται στην ανάγνωσή της. Η ακίνητη εικόνα μπορεί να συνδυαστεί με μουσική.

 Παιχνίδια ρόλων

Υπάρχουν δύο τρόποι εφαρμογής των παιχνιδιών ρόλων. Είτε ο εκπαιδευτικός δίνει στους μαθητές ρόλους με την περιγραφή των βασικών χαρακτηριστικών τους είτε δίνει μόνο τους τίτλους των ρόλων και η αναζήτηση των χαρακτηριστικών αποτελεί το πρώτο μέρος της τεχνικής. Τα παιχνίδια ρόλων μπορούν να εφαρμοστούν σε κάθε είδους ιστορία, πραγματική ή φανταστική, στο παρελθόν, το παρόν ή στο μέλλον. Οι μαθητές μπαίνουν στους ρόλους που τους ανατίθενται και υποθέτουν ανάλογες κινήσεις και συμπεριφορές. Η τεχνική αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι οι μαθητές αποκτούν τη δυνατότητα να εκφράζονται με ασφάλεια, χωρίς να εκθέτουν τον εαυτό τους, αφού καλύπτονται πίσω από τους ρόλους τους.

 Διαμόρφωση ή χτίσιμο της στάσης του ρόλου

Ένας μαθητής στέκεται στο κέντρο της τάξης, υποδυόμενος ένα ρόλο (αφήγησης, προσωπικής ιστορίας κ.ά.). Οι μαθητές καλούνται να φανταστούν πώς θα «στεκόταν» ο ρόλος (π.χ. ένας κυνηγημένος πρόσφυγας), λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δίνουν οδηγίες στο μοντέλο που «παγώνει» στη στάση που του προτείνεται. Η ομάδα αποφασίζει ποια από τις προτεινόμενες στάσεις είναι η πιο αντιπροσωπευτική.

 Συλλογικός ρόλος

Μια ομάδα υποδύεται έναν ρόλο. Το κάθε μέλος μπορεί να αυτοσχεδιάσει, όταν το κρίνει σκόπιμο και χωρίς να υπάρχει απόλυτη συμφωνία μεταξύ των μελών. Η τεχνική διευκολύνει τους μαθητές να ανακαλύψουν τις πολλές διαστάσεις ενός χαρακτήρα και τη συνθετότητα της συμπεριφοράς.

 Ρόλος στον τοίχο

Σε ένα μεγάλο χαρτί σχεδιάζεται το περίγραμμα μιας ανθρώπινης μορφής που αναπαριστά ένα πρόσωπο -μιας αφήγησης ή από την καθημερινή ζωή- και αναρτάται στον τοίχο. Οι μαθητές καλούνται να γράψουν εντός του περιγράμματος σκέψεις ή συναισθήματα του απεικονιζόμενου προσώπου και εκτός σκέψεις και συναισθήματα άλλων.

 Ανακριτική καρέκλα

Ένας μαθητής κάθεται σε μία καρέκλα υποδυόμενος έναν ρόλο και δέχεται ερωτήσεις από τους άλλους μαθητές σχετικά με τις πράξεις, τα κίνητρα, τις αντιλήψεις, τις αξίες του κ.ά. Οι ερωτώντες μπορούν επίσης να αναλάβουν κάποιον ρόλο. Η τεχνική διευκολύνει τους μαθητές να εμβαθύνουν στη διερεύνηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

 Καρέκλα αφήγησης

Ένας μαθητής κάθεται σε μια καρέκλα στο κέντρο της τάξης και αφηγείται -ως ένα συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο- τα βιώματά του, εκφράζει συναισθήματα, εξομολογείται κ.λπ. (π.χ. ως ένας διωκόμενος χριστιανός την εποχή των διωγμών). Στη συνέχεια γυρνάει την καρέκλα από την άλλη μεριά και αφηγείται ως ένα «αντίθετο» πρόσωπο (π.χ. ως ένας διώκτης).

Κύκλος της συνείδησης

Οι μαθητές χωρίζονται σε δύο ομάδες και σχηματίζουν δύο ομόκεντρους κύκλους. Ο εσωτερικός κύκλος είναι ένα πρόσωπο που βρίσκεται σε δίλημμα, π.χ. ο άσωτος υιός. Ο εξωτερικός εκφράζει τις «φωνές της συνείδησης», τις οποίες και ακούν όσοι στέκονται στον εσωτερικό κύκλο. Οι μαθητές του εξωτερικού κύκλου μιλούν ο ένας μετά τον άλλον και στη συνέχεια ταυτόχρονα. Στη συνέχεια, οι δύο ομάδες αλλάζουν θέση και η διαδικασία επαναλαμβάνεται. Η τεχνική δημιουργεί δραματική ένταση, οι συμμετέχοντες εμβαθύνουν στο πρόβλημα και βιώνουν τη δυσκολία της απόφασης.

Κύκλος του κουτσομπολιού

Λειτουργώντας όπως και με τον κύκλο της συνείδησης, ο εξωτερικός κύκλος εκφράζει φήμες, γνώμες και κουτσομπολιά. Με την τεχνική ανακαλύπτονται και βιώνονται προκαταλήψεις, συγκρούσεις, αντιθέσεις κ.ά.

21. Τεχνικές δράματος για αναστοχασμό
22. Ανίχνευση της σκέψης του ρόλου

Καθώς παίζεται μια σκηνή, ο εκπαιδευτικός παγώνει τη δράση και καλεί τους μαθητές, που υποδύονται τους ρόλους ή αυτούς που παρακολουθούν, να εκφράσουν σε πρώτο ρηματικό πρόσωπο τις σκέψεις που ενδέχεται να κάνουν οι ρόλοι αυτή τη στιγμή. Με αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτονται βαθύτερες επιθυμίες και κίνητρα, όπως και οι αντιφάσεις (ορισμένες φορές δηλαδή ένας ρόλος άλλα σκέφτεται και άλλα λέει). Οι μαθητές μπορούν να αναλύουν ρόλους και καταστάσεις και διερευνούν σε βάθος τα νοήματα που εμπεριέχει η δράση. Μπορεί να συνδυάζεται με την τεχνική της Παγωμένης Εικόνας.

1. Σύνταξη κειμένων

Οι μαθητές καλούνται να γράψουν, σε ρόλο ή εκτός, ένα κείμενο σχετικό με το μάθημα: ημερολόγιο, επιστολή, δημοσιογραφική είδηση, σύνθημα κ.ά. Η σύνταξη κειμένων σε ρόλο προωθεί την ανάπτυξη της δεξιότητας στο γράψιμο, καθώς διευκολύνει τον μαθητή να υιοθετήσει την κατάλληλη γλωσσική έκφραση και ύφος για τη συγκεκριμένη επικοινωνιακή περίσταση.

iii. Ομαδικό γλυπτό

Οι μαθητές (πιθανόν και χωρισμένοι σε ομάδες) σχηματίζουν με τα σώματά τους ένα «γλυπτό» το οποίο αποτελεί μια εικονική αναπαράσταση, μη ρεαλιστική, του εξεταζόμενου θέματος. Η δράση μπορεί να γίνεται στο τέλος της εργασίας σε μια ενότητα, καθώς δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να αναστοχαστούν και να αποδώσουν με μια συγκεκριμένη μορφή ό,τι αποκόμισαν από αυτήν.

1. Παίρνοντας απόσταση

Οι μαθητές, υποδυόμενοι κάποιο ρόλο, καλούνται να κρατήσουν κάποια απόσταση από το πρόσωπο που υποδύεται τον πρωταγωνιστή μιας αφήγησης ή ιστορίας. Η απόσταση που κρατούν, δηλώνει τη συναισθηματική απόσταση που έχουν από το συγκεκριμένο πρόσωπο. Στη συνέχεια, ο εκπαιδευτικός καλεί τους μαθητές να δηλώσουν ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που συμβολίζει η απόσταση που πήραν. Οι μαθητές καλούνται να αναλογιστούν αν, με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούσε να συμβεί κάποια αλλαγή στη συναισθηματική απόσταση μεταξύ των προσώπων και να τα τοποθετήσουν ανάλογα. Με αυτόν τον τρόπο, οι μαθητές μπορούν να συγκεκριμενοποιήσουν τις συναισθηματικές καταστάσεις των προσώπων και να αναλύσουν τις μεταξύ τους σχέσεις.

22. Άλλες δραστηριότητες δημιουργικής έκφρασης
23. Εικαστικές δραστηριότητες

Ζωγραφίζουν και χρωματίζουν σε ασπρόμαυρη περίμετρο γνωστής εικόνας

Ζωγραφίζουν με χρώματα (πάνω σε ασπρόμαυρες εικόνες. Στη συνέχεια παρουσιάζεται το έργο και συγκρίνουν τα δικά τους χρώματα)

Παζλ εικόνας (Συναρμολόγηση των κομμένων τμημάτων της)

Εργασία με γελοιογραφίες (ξένες ή των μαθητών)

Δημιουργία ταινίας. (Αναζήτηση θέματος, σενάριο, γυρίσματα, διαμόρφωση ταινίας)

1. Μουσικές δραστηριότητες

Φέρνουν αγαπημένο μουσικό κομμάτι, το παρουσιάζουν και αιτιολογούν την προτίμηση. Σύνδεση με το θέμα του ΜτΘ που επεξεργάζονται.

Μουσική και κίνηση

(Ακούν ένα μουσικό κομμάτι. Όσοι θέλουν και μπορούν, συνοδεύουν τη μουσική που ακούν με ρυθμικές εκφραστικές κινήσεις)

Τραγούδια παίζονται θεατρικά

Μαθητές συνθέτουν δική τους μουσική και την παρουσιάζουν στην τάξη

Εφευρίσκουν κείμενα και μελωδίες

(Για γνωστές μελωδίες νέα κείμενα, με βάση κείμενα μελωδίες τους)

Μελοποιούν μια ιστορία

(Με μουσικά όργανα και αντικείμενα περιβάλλοντος: νερό, πέτρες, χαρτί, κ.λπ.)

Δημιουργούμε ένα Hip–Hop

(Θέμα από ΜτΘ, με βάση και μουσική υπόκρουση Hip-Hop σύνθεση κειμένου. Συνοδεία με ρυθμικά παλαμάκια και φωνές ή επιφωνήματα)

Μουσική κίνηση στο βάθος κειμένων

(Επιλογή μουσικών μοτίβων από τους ίδιους τους μαθητές)

Μουσική και διαλογισμός

(Ακούν μουσική με κλειστά μάτια. Στοχάζονται. Ανακοινώνουν και συζητούν)

Ζωγραφίζουν τη μουσική που ακούν

(Στη διάθεσή τους χαρτί και χρώματα. Αναρτούν τις ζωγραφιές τους. Παρουσίαση, ερμηνεία, συζήτηση)

Ζωγραφική με τραγούδια

(Το τραγούδι ακούγεται ή το τραγουδούν. Σε ομάδες ζωγραφίζουν σε ένα πλακάτ όσα τους άγγιξαν από το τραγούδι)

Μουσική και οπτικοποίηση

(Έχουν το κείμενο τραγουδιού. Από συλλογή φωτογραφιών επιλέγουν όσες συγγενεύουν εκφραστικά με το τραγούδι. Σε ομάδες παρουσιάζουν το αποτέλεσμα)

Μουσικό εργαστήριο

(Συμφωνούν για ένα σπουδαίο θέμα. Με παραδοσιακά όργανα και άλλα κρουστά αντικείμενα και κινήσεις: παλαμάκια, χτυπήματα ποδιών, σφυρίγματα, μουρμουρητά, ξεφωνητά κ.λπ. αναζητούν μουσική έκφραση. Καταλήγουν σε αποδεκτή δική τους μελωδία)

iii. Γλωσσικές δραστηριότητες

Μιλάμε

Ο διδακτικός διάλογος (εξελικτικός με ερωτήματα)

(Βοηθά για κατανόηση ζητημάτων ή προβλημάτων. Βήματα: καθορισμός αντικειμένου συζήτηση, ροή του, σύνοψη, εξασφάλιση – εμβάθυνση πορισμάτων του)

Ο καθοδηγούμενος διάλογος μαθητών (Βοηθά τους μαθητές να αλληλοϋπολογίζονται και να ξεκαθαρίζουν τις εμπειρίες τους. – Στοιχεία επιτυχίας του: εγγύτητα προς τους μαθητές, εσωτερική ελευθερία διδάσκοντος, ισορροπία μεταξύ σαφήνειας, σκοπών)

Αφήγηση

(με σαφήνεια, με ένταση και εποπτικότητα, με παύσεις και επιταχύνσεις, λαμβάνοντας υπόψη αυτούς που τον ακούν. Με την αφήγηση συμβαίνουν πολλά και μέσα στον αφηγητή και στους ακροατές του)

Ο εριστικός διάλογος

(Γίνεται για αμφισβητούμενα θέματα. Για να πετύχει χρειάζονται: υπεύθυνοι ρόλοι, σταθεροί κανόνες, ομάδες, παρατηρητές, μελετημένα και νηφάλια επιχειρήματα, σκηνοθεσία, πείρα)

Συνέντευξη

(Διευκολύνει για ματιές στην πραγματικότητα της ζωής και απόκτηση εμπειριών στο μάθημα. Χρειάζεται προετοιμασία και στόχευση)

«Επ’ αυτού θα είχα να πω…»

(Για διφορούμενο θέμα. Έκφραση γνωμών και τοποθετήσεων. Ακολουθεί γύρος συζήτησης για εμβάθυνση και τελική τοποθέτηση)

Στοχασμός για ερωτήματα

(Πάνω σε ερωτήματα για σημαντικά ζητήματα πίστης και ζωής που ενδιαφέρουν τους μαθητές οι οποίοι σιωπηλοί στοχάζονται, σημειώνουν τις σκέψεις τους. Ακολουθεί συζήτηση. Τοποθετούνται όσοι θέλουν)

Γράφουμε

Γράφουν υποχρεωτικά

(Δίδεται μια λέξη ή φράση που προκαλεί συγκινήσεις. Ζητείται να γράψουν ό,τι τους έρχεται ως έμπνευση, χωρίς να το πολυσκεφτούν. Έτσι συγκεντρώνουν εμπνεύσεις και συναισθήματα. Ακολουθεί συζήτηση)

Γράφουν επιστολές

(Προς κάποιους για ό,τι τους ενδιαφέρει και τους άγγιξε)

Ασκήσεις συνάρτησης

(Για ποικίλα πλαίσια ταξινομούν στοιχεία κατά λογική και χρονολογική σειρά: π.χ. πληροφορίες, γεγονότα, γνώσεις, ιδέες, έννοιες, πρόσωπα κ.ά.)

Συμπλήρωση κενών σε κείμενα

(Για επεξεργασία ενός περιεχομένου ή για επανάληψη)

Λέξεις – γρίφοι

(Διδακτικό κείμενο κόβεται σε λέξεις ή φράσεις, τα κομμάτια αναμιγνύονται και κολλώνται σε χαρτί. Αυτά μοιράζονται, ψαλιδίζονται και ανασυναρμολογούνται στο αρχικό κείμενο)

Λεξοσαλάτα

(Υπηρετεί στο να μπαίνει σε τάξη η νοητική γνώση. – 10-30 χρωματισμένες λέξεις πάνω σε χαρτί. Οι μαθητές καλούνται να τις ταξινομήσουν κάτω από μια συγκεκριμένη ιδέα, θέση, ρήση)

Παραγωγή κάρτας γνώσεων

(Σε φύλλο χαρτιού γράφεται μέσα σε πλαίσιο μια κεντρική έννοια. Από αυτήν οι μαθητές τραβούν γραμμές και παρακλάδια που παριστάνουν τον χάρτη των γνώσεών τους. Κάτι σαν τον εννοιολογικό χάρτη)

Συντάσσουν σειρά θέσεων

(Αυτό προωθεί την κριτική τους ικανότητα, δημιουργεί σαφήνεια σε σύνθετες συνάφειες, εξασφαλίζει εξαγωγή πορισμάτων εργασίας. Η σύνταξη θέσεων ζητείται για ηθικά και υπαρξιακά θέματα)

Σχολιασμός επιχειρημάτων

(Δίστηλο φύλλο χαρτιού. Αριστερά αναγράφονται επιχειρήματα για κάποιο σοβαρό θέμα. Στο δεξιό μέρος οι μαθητές εκφράζουν κριτικά τα σχόλιά τους)

Κείμενα με έμπνευση

(Για κάποιο ζήτημα που θα εξεταστεί στο μάθημα: π.χ. ευτυχία, χαρά, φιλία κ.λπ. Οι μαθητές συντάσσουν πεζό ή ποιητικό κείμενο εκλεκτό σχετικά με το θέμα)

Σύντομο κείμενο για εξασφάλιση πορισμάτων

(Επιγραμματική διατύπωση σε κείμενο των σπουδαιότερων πορισμάτων – συμπερασμάτων του μαθήματος. Η αξία του στη συντομία)

Ένταξη αποφθεγμάτων σε νέο κείμενο (Αποφθεγματικές θέσεις που ξεχώρισαν στο μάθημα, 4-6 τον αριθμό, δίνονται στους μαθητές. Οι μαθητές τις εντάσσουν οργανικά σε σύντομη πραγματεία που θα γράψουν για το θέμα)

Σύνταξη πίνακα περιεχομένων

(Στο τέλος σειράς ή κύκλου ΜτΘ παραδίδονται σε πρόχειρο γραπτό οι σπουδαιότερες απόψεις που σημειώθηκαν επιγραμματικά. Ζητείται η σύνταξη πίνακα περιεχομένων συστηματικά και λογικά διαρθρωμένου)

Δουλεύοντας με κείμενα 

Οι 4 φάσεις της εργασίας με κείμενα: α) Συνάντηση, β) φανέρωση, γ) αναμέτρηση και δ) οικείωση

Ανάγνωση φωναχτά

(Για «σωματική» αίσθηση του κειμένου. – Έκταση και χαρακτήρας του κειμένου. Όροι πετυχημένης ανάγνωσης: α) Προετοιμασία: φωναχτή ανάγνωση αρκετές φορές, σαφήνεια του περιεχομένου του, επεξεργασία του. β) Επίσημη ανάγνωση: Επιλογή σημείου, σταθερή και ήρεμη στάση, οπτική επικοινωνία με ακροατές, χαλαρή και συνειδητή αναπνοή, δυναμικότητα με διακυμάνσεις έντασης και μελωδικότητας, μικροδιακοπές, κοίταγμα πάνω από το κείμενο και επικοινωνία με τα βλέμματα των ακροατών)

Μετάδοση της ανάγνωσης από μαγνητόφωνο ή βίντεο (π.χ. τα κατά Ματθαίον Πάθη από την Έλλη Λαμπέτη)

Σιωπηρό ερέθισμα με κείμενο

 (Δάσκαλος γράφει σιωπηρά ή προβάλλει στον πίνακα σύντομο κείμενο: ρητό, απόφθεγμα, στίχο από ποίημα κ.ά. και περιμένει αντίδραση των μαθητών. Ανταλλάσσονται εντυπώσεις που συζητούνται)

Γραφιστική διαμόρφωση εικόνας κειμένου (για εποπτικότερη επεξεργασία του)

Προετοιμασμένη μελέτη κειμένου

(Εκτεταμένο κείμενο για σημαντικό θέμα. Οι μαθητές το μελετούν και το επεξεργάζονται στο σπίτι και είναι έτοιμοι για την εργασία στην τάξη)

Προετοιμασμένη συνάντηση με το κείμενο (Πριν το γνωρίσουν οι μαθητές ενημερώνονται για τη σημασία και το περιεχόμενό του για καλύτερη μελέτη και οικείωση)

Επιβραδυνόμενη θεώρηση του κειμένου (Πρώτα εξετάζεται από το εκτεταμένο κείμενο ένα μέρος και ακολουθεί η βαθμιαία ολοκλήρωση)

Σπαζοκεφαλιά με κείμενο

(Ένα κείμενο κόβεται σε μικρά κομμάτια. Οι μαθητές επανασυναρμολογούν τα κομμάτια στο ακέραιο)

Συμπλήρωση κειμένου (κείμενο με κενά) (Από ένα κείμενο αφαιρούνται λέξεις ή φραστικά μέρη. Οι μαθητές καλούνται να συμπληρώσουν με τις δυνάμεις τους τα κενά. Η προσπάθεια συγκρίνεται με το πρωτότυπο και αξιολογείται)

Μαρκάρισμα και υπογράμμιση κειμένου (Υπογράμμιση των σπουδαιότερων σημείων με χάρακα. Τις έννοιες-κλειδιά με μαρκαδόρο κειμένων. Τα παραπάνω ως στοιχειώδης και ουσιαστική προετοιμασία μελέτης)

Η «αλήθεια» του κειμένου

(Δίδεται στους μαθητές σύντομο φιλολογικό κείμενο: μύθος, παραβολή ή παρομοίωση κ.τ.ό. Ερώτηση: το κείμενο είναι «αληθινό»; Στη συζήτηση υπεισέρχονται και νοηματοδοτούνται οι όροι/έννοιες «πραγματικό γεγονός» και «αφηγηματική αλήθεια»)

Κείμενο χωρίζεται σε μέρη

(Τα διαπιστώνουν και βάζουν στο καθένα τίτλο ή μια χαρακτηριστική λέξη)

Επεξεργασία κειμένου με καθοδηγητικές ερωτήσεις

(Στο φύλλο εργασίας περιέχονται και πληροφορίες για το κείμενο και νύξεις για την ερμηνεία του)

Σύγκριση κειμένων

(Δύο κείμενα με συγγενή θέματα συγκρίνονται και διατηρούνται οι ιδιαιτερότητές τους)

Σύγκριση βιβλικού κειμένου με έναν μετασχηματισμό του

(Ζητείται να διαπιστωθεί αν στον μετασχηματισμό έχουμε αλλαγή του βιβλικού κειμένου και των τάσεών του. Μετασχηματισμούς έχουμε: στην κινηματογράφηση, σε τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές εκπομπές, σε δραματοποιήσεις, σε εικόνες, σε βιβλικά τραγούδια κ.ά.)

Απόδοση κειμένου σε μια ιστορία με εικόνες

(Οι μαθητές ερωτώνται ποιες εικόνες μιας διήγησης μπορούν να ζωγραφιστούν. Αφού καταλήξουν, συνεννοούνται πώς θέλουν να τις σκιτσάρουν ή να τις ζωγραφίσουν)

Εκπόνηση σχηματισμού ενός κειμένου

(Παρουσιάζεται γραφικά και παίρνει τίτλους η σχέση ανάμεσα στα δρώντα πρόσωπα της διήγησης)

Παραγωγή ενός κοινωνιογραφήματος κειμένου

(Με θέμα τη διήγηση για τον Κάιν και τον Άβελ γίνεται ένα γράφημα: Στην περιφέρεια κύκλου σημειώνονται πρόσωπα: Θεός, Κάιν, Άβελ. Με διαφορετικά βέλη χαράσσονται διάλογοι και διαδράσεις ανάμεσα στα πρόσωπα. Το αποτέλεσμα συζητείται)

Επιλογή και υπομνηματιμός αφορισμών

(Στους μαθητές δίδεται ένα σημείωμα 6-12 συγγενών αποφθεγμάτων ή αφορισμών. Ζητείται να επιλέξουν έναν και να θεμελιώσουν γραπτώς την επιλογή τους. Οι αιτιολογήσεις παρουσιάζονται και συγκρίνονται)

Μετασχηματισμός βιβλικού κειμένου

(Το βιβλικό κείμενο αναπλάθεται γλωσσικά, όμως η κατά περιεχόμενα συμφωνία με το πρωτότυπο παραμένει ως ανοικτό θέμα. Μορφές μετασχηματισμού: αναδιήγηση, σύντομη απόδοση περιεχομένου, είδηση σε εφημερίδα, αστυνομική αναφορά, επιστολή, μείωση του κειμένου συν/πλην 10%)

Διήγηση (βιβλικού) κειμένου από άλλη προοπτική

(Διήγηση από ένα πρόσωπο της ιστορίας, π.χ. ο πρεσβύτερος γιος την ιστορία του αδελφού του: Λκ 15, 10-31, ο Πιλάτος τη δίκη του Ιησού στη γυναίκα του, γράμμα της Μάρθας σε φίλη της για την επίσκεψη του Χριστού: Λκ 10, 38-42)

Επικαιροποίηση βιβλικών κειμένων

(Μεταφορά τους σε έκφραση και περιεχόμενο προσαρμοσμένα στα τωρινά δεδομένα. Σύγκριση με το πρωτότυπο και σκέψη για κέρδος και ζημιές του εγχειρήματος)

Γράφουν αντι-κείμενα

(Βιβλικές διηγήσεις συχνά είναι συναρπαστικές γιατί αντιβαίνουν στις αναμενόμενες προσδοκίες. Γι’ αυτό και συχνά παραβλέπεται το περιεχόμενο που εκπλήσσει. Εργασία: Επεξεργαστείτε το βιβλικό κείμενο έτσι, ώστε να ανταποκρίνεται θετικά στις κανονικές προσδοκίες και συμπεριφορές)

Γράφουν νέες παραβολές

(Εξηγείται στους μαθητές η γλωσσική μορφή μιας βιβλικής παρομοίωσης ή παραβολής. Ζητείται, σε αναλογία προς αυτό το πρότυπο, να συντάξουν μια «νέα παραβολή για τη Βασιλεία του Θεού»)

Τοποθέτηση απέναντι στο κείμενο

(Το κείμενο ως άποψη ή προσανατολιστικό μέγεθος συγκρίνεται με τις απόψεις του μελετητή: Τι μ’ ενοχλεί, τι μ’ αρέσει; Ποια πρόταση μ’ αγγίζει, ποια μου προκαλεί αντίδραση;)

Υπέρ και κατά

(Οι μαθητές με ομάδες ζητείται να συντάξουν επιχειρήματα υπέρ ή κατά της τάσης του κειμένου. Οι υπεύθυνοι συνηγορούν υπέρ των θετικών ή αρνητικών θέσεων. Η ολομέλεια έχει τον τελικό λόγο)

Συνταύτιση με βιβλικά πρόσωπα

 (Μαθητές αναλαμβάνουν να ταυτιστούν εσωτερικά με βιβλικό πρόσωπο – αφού ετοιμαστούν. Η τάξη ρωτάει αυτό το «πρόσωπο» για τα βιώματα και τις τοποθετήσεις του)

Βιβλικά αινίγματα (κουΐζ)

(Δίνονται περιγραφές για βιβλικά πρόσωπα και γεγονότα και ζητείται να μαντέψουν ποια είναι)

Παίζουν ξεφυλλίζοντας τη Βίβλο

(Δίδεται παραπομπή ενός βιβλικού χωρίου: π.χ. Έξοδος 3, 7. Οι μαθητές το βρίσκουν και το διαβάζουν φωναχτά)

Μαθαίνουν απ’ έξω βιβλικά ρητά

(Σύντομα και εκλεκτά βιβλικά κείμενα ή προσευχές μαθαίνονται και επαναλαμβάνονται συχνά στο ΜτΘ)

Αξιολογική επιλογή βιβλικών κειμένων

(Προτείνονται και επιλέγονται τα σπουδαιότερα, που σχετίζονται με ξεχωριστά ζητήματα: ειρήνη, δικαιοσύνη, συμπόνια κ.ά.π. Ερμηνεύονται και συζητούνται)

«Κείμενά μου – θησαυροί μου»

(Ενθαρρύνονται να κάνουν μια προσωπική επιλογή πολύτιμων κειμένων, που μπορούν να αξιοποιηθούν στο ΜτΘ)

1. Άλλες δραστηριότητες

Κολλάζ

(Κόλλημα ποικίλων στοιχείων σε επιφάνεια και έκφραση διαθέσεων, αισθημάτων, γνωμών και εκφράσεων πάνω σε ενδιαφέροντα θέματα και προβλήματα. Παρουσιάζονται, συζητούνται, αναρτώνται στην τάξη για λίγο ή πολύ. Εξαιρετικά δημιουργική εργασία)

Εργασίες με πηλό

(Δημιουργική δράση με χέρια και αισθήματα. Κατασκευές προσώπων, αντικειμένων, συμβόλων κ.λπ.)

Απεικονίσεις με φαντασία

(Σκέψεις, αισθήματα και ιδέες μετατρέπονται σε χρώματα και μορφές. Αφετηρία από κείμενα ή θέματα/προβλήματα: φόβος, ελευθερία, κοινότητα, απελευθέρωση, ενοχή, συνάντηση. Παρουσίαση και ερμηνεία των έργων)

Μάσκες

(προσωπίδες, προσωπεία) (Κατασκευή τους από ποικίλα υλικά. Χρησιμεύουν για παιχνίδι ρόλων και σκηνικές παρουσιάσεις. Υπαινίσσονται ή εκφράζουν αισθήματα και καταστάσεις)

Graffiti

(Με χρώματα-σπρέυ και μαρκαδόρους, πάνω σε κοντραπλακέ επιφάνειες στερεωμένες στους τοίχους της τάξης ή σε μεγάλων διαστάσεων χαρτιά ή χαρτόνια: κείμενα, εικόνες, φωτογραφίες, χρώματα, συνθήματα, μηνύματα για ποικίλα θέματα και προβληματικές καταστάσεις)

Κούκλες

(Ξύλινες, υφασμάτινες, χάρτινες για παράσταση κάποιας ιστορίας ή χαρακτήρων: καλός, κακός, χαρούμενος, λυπημένος, οργισμένος)

Κάρτες με αποφθέγματα

(Επιλέγονται από σχετική συλλογή δική τους ή άλλων. Γράφονται και στολίζονται καλλιτεχνικά. Παρουσιάζονται, και κάποιες αποστέλλονται με γιορτινές ευχές)

Ημερολόγιο

(Το ετοιμάζουν για όλο τον χρόνο. Ομάδες γράφουν για κάθε μήνα: γιορτές, επετείους, έθιμα κ.ά.)

Εκτυπώσεις

Εφημερίδα τοίχου

(Πρόκειται για ένα πλακάτ πάνω στο οποίο γράφονται και διατηρούνται τα πορίσματα μιας συζήτησης. Πλαισιώνεται με υπέρτιτλους, συνθήματα, φωτογραφίες/εικόνες, σχόλια, τοποθετήσεις κ.ά.)

Στο σκοινί της μπουγάδας

(Όλοι οι μαθητές καλούνται να διατυπώσουν σε ένα φύλλο χαρτιού τη γνώμη τους για ένα θέμα. Τα φύλλα μανταλώνονται στο σκοινί της μπουγάδας – με το όνομα ή όχι του συντάκτη. Όλοι μπορούν να διαβάσουν όλες τις γνώμες και να τις συζητήσουν)

Μορφές με φυσικά υλικά

(Οι μαθητές μαζεύουν διάφορα φυσικά υλικά. Έχουν στη διάθεσή τους: σφυρί, τανάλια, σύρμα, καρφιά, κόλλα, χαρτόνια, μαρκαδόρους κ.ά. Μ’ αυτά και με τη φαντασία τους κατασκευάζουν μορφές/παραστάσεις σχετικές με το θέμα τους μαθήματος. Παρουσιάζονται και εξηγούνται)

Ιστορία με εικόνες από Η/Υ

(«Κατεβάζουν» πλήθος ασπρόμαυρων σχεδίων και ζωγραφιών. Σε ομάδες αναλαμβάνουν να εφεύρουν μια ιστορία για θέμα που μελετούν, από το πλήθος του γραφιστικού υλικού που βρήκαν. Στη φανταστική τους ιστορία προστίθενται  ζωγραφιές που ταιριάζουν. Η ιστορία, γραμμένη και διακοσμημένη, παρουσιάζεται και συζητείται στην τάξη)

Ειδικοί ανάμεσά μας

(Μόνιμες 5μελείς ομάδες συμμαθητών στην τάξη. Μέλος από καθεμιά εκπροσωπεί την ομάδα του στην ομάδα ειδικών που ασχολείται με κάποιο θέμα. Ο δάσκαλος δίνει το υλικό ή το επιλέγουν και το βρίσκουν οι ειδικοί. Οι ειδικοί επεξεργάζονται ένα πλέγμα θεμάτων ή μια πτυχή ενός θέματος. Καθένας πληροφορεί την ομάδα του για την έρευνα του θέματος. – Αυτή η μορφή διδακτικού έργου προωθεί την αυτόνομη απόκτηση γνώσεων και την ομαδική εργασία)

Ερωτήσεις προς ειδικούς

(Κάποιο θέμα/πρόβλημα παραμένει ανοιχτό. Καλείται στην τάξη ή η τάξη επισκέπτεται έναν ειδικό να απαντήσει σε προετοιμασμένες ή αυθόρμητες ερωτήσεις. Η τάξη αξιολογεί και αξιοποιεί τις απαντήσεις και ολοκληρώνει τη μελέτη του θέματος/προβλήματος)

Επιτόπια  μελέτη ζητήματος

(Εκδρομή τάξης: π.χ. σε ενορία, γηροκομείο, ίδρυμα ΑΜΕΑ, μουσείο, ξενώνα αλλοδαπών. Συγκέντρωση πληροφοριών, απόψεων, προτάσεων. Επεξεργασία των στοιχείων στην τάξη, ανάλυση, πορίσματα, τοποθετήσεις)

Πίνακας πληροφόρησης

(Σε μια τάξη συζητούν ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα. Γράφουν, ζωγραφίζουν, κολλούν και στολίζουν έναν πίνακα που τον τοποθετούν σε κάποιο σημείο του σχολείου. Εκεί το βλέπουν και το μελετούν οι συμμαθητές. Συζητούν μ’ αυτούς που το έστησαν. Αυτοί συγκεντρώνουν πληροφορίες, κρίσεις, γνώμες. Αξιολογούν και συμπληρώνουν την έρευνά τους στην τάξη)

[1] Περισσότερα βλ. http://pzweb.harvard.edu/vt/VisibleThinking_html_files/VisibleThinking1.html

http://www.pz.harvard.edu/at/atp_palette.cfm

[2] Περισσότερα βλ. στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του Harvard: http://www.pz.harvard.edu/at/overview.cfm