Συνέντευξη με τα αγάλματα και τις προτομές της Καλύμνου

Τη Δευτέρα 27 Μαΐου επισκέφτηκε το σχολείο μας, 2ο Δ.Σ. Πόλεως Καλύμνου, η συγγραφέας, Σοφία Μαντουβάλου. Στο πλαίσιο της επίσκεψής της η Στ’ τάξη ασχολήθηκε με το βιβλίο της «Ο δάσκαλος με τα όνειρα στα μάτια». Το βιβλίο αυτό έχει ως κεντρικό ήρωα τον κύριο Αργύρη, έναν δάσκαλο που στα μάτια μου μοιάζει ως το απόλυτο πρότυπο δασκάλου! Καθώς το διάβαζα, μου ερχόταν στο μυαλό ο Φρενέ, η Φωτεινή που είναι μια καταπληκτική δασκάλα στα Χανιά και σκεφτόμουν ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν, αρχικά, όλοι οι δάσκαλοι.

Παράλληλα, ήθελα κι εγώ να μοιάσω έστω και λίγο στον κύριο Αργύρη, γι’ αυτό προσπάθησα να κλέψω τις καλύτερες ιδέες του! Έτσι, η ιδέα να πάρουμε συνέντευξη από τα αγάλματα – προτομές της Καλύμνου, η οποία είναι εμπνευσμένη από σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου, δεν ενθουσίασε μόνο εμένα, αλλά φαίνεται ότι άγγιξε και τα παιδιά της τάξης μου, τα οποία εργάστηκαν ομαδικώς και κάθε μία από τις τέσσερις ομάδες μας «πήρε συνέντευξη» από ένα άγαλμα – προτομή που βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο της Πόθιας. Η παρέμβασή μου στη δημιουργία των διαλόγων ήταν όσο μικρότερη γινόταν.

Να σας πω, επίσης, ότι στα δύο χρόνια που είμαι στην Κάλυμνο, ποτέ δεν έδωσα σημασία στα αγάλματα – προτομές που υπάρχαν γύρω μας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, δώσαμε φωνή σε όλους αυτούς που ως τότε δεν παρατηρούσα… Τους άκουσα με προσοχή, έμαθα κι εγώ πράγματα, έμαθαν σίγουρα και τα παιδιά κι ελπίζω να ακούσετε κι εσείς τη φωνή τους και να μην περνάτε από μπροστά τους αφήνοντάς τους απαρατήρητους και παραπονεμένους.

Το αποτέλεσμα της δουλειάς μπορείτε να το δείτε στο παρακάτω βίντεο και μπράβο στα παιδιά για την προσπάθειά τους!!!

ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ τον Σπυρίδωνας Σπύρου για τη βοήθειά του στη δημιουργία του βίντεο και την όλη υποστήριξη, καθώς και τον κύριο Γιάννης Μηνιώτης για την προθυμία του να βοηθήσει να λύσω ένα πρόβλημα που είχα.

Ιστοριοδρομίες Ρόδου

Με πολύ μεγάλη χαρά και καμάρι, θα ήθελα να κλείσω αυτή τη σχολική χρονιά, κάνοντας μια μικρή παρουσίαση του επιτραπέζιου παιχνιδιού που φτιάξαμε στο Δημοτικό σχολείο Καλαβαρδών, το οποίο συνδυάζει την κυκλοφοριακή αγωγή με την τοπική Ιστορία και την Ιστορία γενικότερα. Θα σας κουράσω λίγο, αλλά αξίζει να διαβάσετε την ανάρτηση.

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή! Στη γιορτή του Πολυτεχνείου (2019) η προϊσταμένη του σχολείου μου, κυρία Γιόλα Πελεκάνου, προλογίζοντας το αφιέρωμα στον Νικηφόρο Μανδηλαρά είπε τα παρακάτω: «Πολλές φορές η Ιστορία ενός τόπου φαίνεται μέσα από τα ονόματα των οδών του τόπου. Όλοι μας έχουμε περπατήσει στην οδό Μανδηλαρά, αλλά πόσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε ποιος είναι ο Νικηφόρος Μανδηλαράς;». Μην το πείτε πουθενά, αλλά ούτε εγώ ήξερα, ούτε αναρωτήθηκα ποτέ ποιος ήταν ο Νικηφόρος Μανδηλαράς. Όμως, με έπιασαν ενοχές… Γιατί δεν ήξερα; Γιατί δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω; Τελικά κατέληξα στο ότι κανείς δε μου έδωσε το ερέθισμα για τέτοιες αναζητήσεις, αλλά μιας και είμαι δάσκαλος οφείλω τώρα εγώ να δώσω τέτοια ερεθίσματα.

Λίγο καιρό αργότερα, είδα μια πρόσκληση από το Δημοτικό σχολείο Παστίδας για μια ταινία με θέμα την τοπική ιστορία της Ρόδου και πήγα να την παρακολουθήσω. Οι συνάδελφοι, Nikos Kontomanolis, Παύλος Γιαννακόπουλος και οι μαθητές τους έκαναν μια εξαιρετική δουλειά και χτύπησαν νέα καμπανάκια μέσα μου για το τι γνωρίζω εγώ για την τοπική Ιστορία και τι έχω κάνει εγώ σαν δάσκαλος για την τοπική Ιστορία… Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, λοιπόν, μπήκε η υποχρέωση να μάθω και να κάνω κάτι κι εγώ γι’ αυτό.

Περίπου έναν μήνα μετά, πλησίαζε το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής στη Μελέτη Περιβάλλοντος. Άρχισα να ψάχνω έναν εναλλακτικό τρόπο να κάνω το μάθημα, ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρον. Το μυαλό μου πήγαινε στα συνηθισμένα για μένα, δηλαδή στην τεχνολογία. Μέχρι που μια μέρα, κι ενώ βρισκόμουν στο αμάξι, καθοδόν για το σχολείο, όλα τα παραπάνω συνδυάστηκαν και «είδα» μπροστά μου την ιδέα! Θα φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο που θα διδάσκει Ιστορία μέσα από τους δρόμους της Ρόδου! Μέχρι να φτάσω στο σχολείο είχα σκεφτεί αρκετούς κανόνες. Φτάνω, το ανακοινώνω στην κυρία Γιόλα και αμέσως μου λέει «Ξεκινάμε να το φτιάχνουμε»!

Το αποτέλεσμα το βλέπετε στις παρακάτω εικόνες!!! Επιλέξαμε 34 κτίρια προορισμούς τα οποία χωρίσαμε σε 8 περιοχές. Στόχος κάθε ομάδας είναι να φτάσει σε 4 προορισμούς οι οποίοι επιλέγονται τυχαία στην αρχή του παιχνιδιού. Οι ομάδες μπορεί να είναι από 2 έως 4 και μπορεί να έχουν τον ρόλο του πεζού, του ποδηλάτη, του οδηγού αυτοκινήτου ή του οδηγού μοτοσικλέτας. Κάθε ομάδα μπορεί να φτάσει στους προορισμούς της απαντώντας σωστά σε ερωτήσεις που σχετίζονται με την οδό από την οποία περνάνε, αλλά παράλληλα θα πρέπει να προσέχει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, να γνωρίζει τα σήματα που συναντάει, αλλιώς θα έχει ποινές που θα την απομακρύνουν από τον προορισμό. Θα τα καταλάβετε όλα, αν το παίξετε!

Στόχος μας είναι το παιχνίδι να αναπαραχθεί και να μπει σε όλα τα σχολεία του νησιού μας! Τα παιδιά θα μάθουν εύκολα για την ιπποτοκρατία, την τουρκοκρατία, την ιταλοκρατία, για πρόσωπα όπως ο Αλέξανδρος Διάκος και η Ανθούλα Ζερβού, θα ξέρουν πώς να κινηθούν στους δρόμους της πόλης και… μπορεί να λάβουν τα ερεθίσματα για περαιτέρω αναζητήσεις.

Ελπίζω να σας αρέσει η δημιουργία μας!!!

Καλό καλοκαίρι σε όλους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς!!!

ΥΓ. Τη ζωγραφιά στο εξωτερικό μέρος του κουτιού την έκανε ο Nikos Theodwrakis-koletis.

 

https://blogs.sch.gr/dimkalavar/?p=3786

203606135 10159498115290479 4201519911586355067 n 203303788 10159498115480479 7902222789488084418 n