Λίνα Τρευλάκη, Β2
Στις μέρες μας, που ο κορονοϊός μεσουρανεί στα ΜΜΕ και γενικότερα στη ζωή μας, άλλα μείζονα θέματα της καθημερινότητάς μας έχουν παραγκωνιστεί. Ένα από αυτά είναι η ανεργία που μαστίζει τις σημερινές κοινωνίες και έχει πάρει κατακόρυφη άνοδο, δεδομένου ότι, λόγω του lockdown, πολλές επιχειρήσεις δεν άντεξαν το οικονομικό βάρος με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να κλείσουν και πολύς κόσμος να χάσει την δουλειά του. Ποιες είναι όμως οι η συνέπειες της ανεργίας στο άτομο ειδικά και στην κοινωνία γενικά;
Η ανεργία επηρεάζει με πολλούς και ποικίλους τρόπους το άτομο. Η δυσκολία του ατόμου να βρει εργασία τού δημιουργεί ένα αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους συμπολίτες του που εργάζονται. Αισθάνεται ανίκανος να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και θεωρεί ότι ζει παρασιτικά εις βάρος των άλλων. Γι’ αυτό οδηγείται σε ψυχολογικά προβλήματα όπως κατάθλιψη και μοναξιά λόγω της οικειοθελούς ή μη απομάκρυνσής του από τον κοινωνικό του περίγυρο. Οικειοθελούς γιατί το ίδιο το άτομο δεν αισθάνεται άξιο λόγου και συναναστροφής ή μη οικειοθελούς γιατί η ίδια η κοινωνία αντιμετωπίζει τους άνεργους διαφορετικά, κατηγορώντας τους ότι εκείνοι ευθύνονται για την κατάσταση που βρίσκονται. Επομένως το άτομο παραγκωνίζεται από την κοινωνία και κατ’ επέκταση από την ίδια τη ζωή, αφού μη έχοντας εργασία είναι ουσιαστικά στάσιμο και ανενεργό.
Ωστόσο υπάρχουν πολλές ακόμα επιπτώσεις της ανεργίας για το άτομο. Παύοντας λοιπόν το άτομο να έχει οικονομική αυτοτέλεια λόγω της οικονομικής του δυσπραγίας του αλλοτριώνεται. Φουντώνει ένα μίσος μέσα του για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει και αρχίζει να είναι δύσπιστος και να αμφισβητεί πολιτικοκοινωνικές αρχές και αξίες. Εγκολπώνεται παραβατικές συμπεριφορές για να εκφράσει την οργή και την απέχθειά του απέναντι στην κοινωνία. Ακόμα διακατέχεται από πνεύμα ατομικισμού και ιδιοτέλειας με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί αθέμιτους τρόπους για να αναρριχηθεί πατώντας και επί πτωμάτων. Υφίσταται αναμφίβολα τόσο ηθική όσο και πνευματική εξαχρείωση, καθώς καταπνίγεται η δημιουργικότητα και η φαντασία του μην έχοντας πού να την διοχετεύσει αφού δεν εργάζεται. 
Μεγάλος είναι και ο αντίκτυπός της στην κοινωνία. Η κοινωνική συνοχή διασπάται και υπάρχει όξυνση των φαινομένων της παραβατικότητας λόγω του ηθικού μαρασμού του πολίτη. Αυξάνονται οι κοινωνικές ανισότητες μεταξύ πλούσιων και φτωχών οπότε οι ανθρώπινες σχέσεις είναι επισφαλείς και δεν βασίζονται σε ευγενή συναισθήματα. Μέσα στο γενικό κλίμα παρακμής διαβρώνεται και ο θεσμός της οικογένειας, καθώς πολλές οικογένειες δεν αντέχουν την οικονομική πίεση με αποτέλεσμα να οδηγούνται οι σύζυγοι σε διαζύγιο και στην διάλυση της οικογένειας. Πολλοί γονείς δεν μπορούν να αναθρέψουν τα παιδιά τους και έτσι αναγκάζονται να τα δώσουν προς υιοθεσία. Επιπρόσθετα υπάρχει και αύξηση την ενδοοικογενειακής βίας καθώς οι γονείς ξεσπούν τα προβλήματα και το άγχος τους είτε στα παιδιά είτε μεταξύ τους.
Πλήττονται επίσης και άλλοι τομείς της κοινωνίας σε μεγάλο βαθμό. Μειώνεται το βιοτικό επίπεδο των ατόμων οπότε και της κοινωνίας, δεν πραγματοποιούνται εμπορικές συναλλαγές καθώς το άτομο δεν έχει χρήματα να επενδύσει στην αγορά οπότε η οικονομία καταρρέει. Οι άνθρωποι είναι τόσο αφιερωμένοι στην αναζήτηση εργασίας που παραμελούν το οτιδήποτε δεν μπορεί να συμβάλλει σε αυτή. Επομένως παύουν να ασχολούνται με ενέργειες που καλλιεργούν το πνεύμα τους όπως είναι οι τέχνες. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σε καιρούς κρίσης δεν πραγματοποιούνται έργα υποδομής, επέρχεται σταδιακή πολιτισμική εξαχρείωση και αναστολή της προόδου. Οι άνεργοι χάνουν την εμπιστοσύνη τους στις πολιτικές αρχές και δεν συμμετέχουν πλέον ενεργά στα κοινά. Δεν διαμορφώνεται έτσι η πολιτική συνείδηση των ατόμων και η κοινωνία χάνει την δύναμή της έναντι άλλων χωρών.
Συμπερασματικά πρέπει να τονιστεί ότι η ευθύνη αποφυγής των επιπτώσεων της ανεργίας και αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου βαραίνει όλους μας, καθώς δεν θα έπρεπε να υποτιμάμε καμία εργασία δεδομένου ότι όλες προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε με κατανόηση τους άνεργους συνανθρώπους μας. Άλλωστε όπως λέει και ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζώρτζ Μπέρναρντ «Ένας άντρας που δεν έχει γραφείο να πάει περνάει μια απίστευτη δοκιμασία».
