Στο πλαισιο του μαθήματος φυτικής παραγωγής σπόροι διαφόρων φυτικών ειδών (μονοκότυλα – δικότυλα,με υπόγεια ή υπέργεια βλάστηση) σπαρθηκαν για να μελετηθεί ο τρόπος φυτρώματος…. και τα γλαστρακια ξεχάστηκαν στα σκοτεινά. Και όπως ήταν φυσικό οι σπόροι βλάστησαν και τα φυτά φύτρωσαν, διότι η φύση ακολουθεί την πορεία της και προσαρμόζεται, δεν είναι σαν και μας που στην πρώτη δυσκολία ξεκινάμε την γκρίνια…

Όταν πια λευτερωθηκαν 😉 από τα σκοτάδια, τα νεοφυτρωμένα ήταν για λυπηση. Κατάχλωμα, ασθενικά και στην μεγαλειώδη προσπάθειά τους να βρουν το φως είχαν γίνει τόσο ψηλά που με το ζόρι στέκονταν όρθια.

Πρώτη σκέψη ” Αποτυχία, πάει το μάθημα, τι παρατηρήσεις να κάνει κανείς σε φυτά που ούτε καν δεν μοιάζουν στον πραγματικό εαυτό τους;”

Δεύτερη σκέψη ” Μήπως μπορεί να σωθεί η κατάσταση; Μήπως είναι ευκαιρία να παρατηρηθούν οι διαφορές και να μελετηθούν οι συμπεριφορές των φυτών στους εξωτερικούς παράγοντες;”

Τρίτη σκέψη ” Βρε για στάσου, με μια καλύτερη παρατήρηση είναι τόσο ξεκάθαρα τα φυτικά μέρη που αναπτύχθηκαν σε κάθε κατηγορία φυτών, το πτεριδιο μαζί με το κολεόπτιλο και το πρώτο μεσογονάτιο στην βρώμη, το επικοτύλιο στον αρακά, το υποκοτυλιο στον άνηθο και να σου οι κοτυλες που βγήκαν έξω μαζί με το περίβλημα του σπόρου…και πάει λέγοντας”

Το μάθημα όχι μόνο έγινε αλλά εμπλουτίστηκε κιόλας…

Τελικά δεν ήταν ΑΠΟΤΥΧΊΑ ήταν ΕΥΚΑΙΡΊΑ!!! Ευκαιρία για καλύτερη μάθηση  😎

Οι αποτυχίες είναι αναπόφευκτες. Η αξία όμως μιας αποτυχίας καθορίζεται από το τι κάνεις μετά  😀