Ω ΝΑΙ, ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ για να ‘ναι πραγματικά υγιής – άσχετο σε τι αναφέρεται – πρέπει ν’ αντέχει στο ύπαιθρο. Και όχι μόνον. Πρέπει την ίδια στιγμή στην ευαισθησία μας να ‘ναι καλοκαίρι.
Λίγο, δυο – τρεις βαθμούς πιο χαμηλά, τετέλεσθαι: το γιασεμί σωπαίνει, ο ουρανός γίνεται θόρυβος.
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ, Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ
Ο Ελύτης με το ιδιαίτερο ποιητικό του ιδίωμα ανανέωσε την ελληνική ποίηση και διέγραψε μια φωτεινή πορεία που επιβραβεύθηκε 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, ενώ το 1979 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη (1911-1996). Η φετινή χρονιά έχει ανακηρυχτεί «Έτος Οδυσσέα Ελύτη» από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και αποτελεί μια ξεχωριστή ευκαιρία ανανεωμένης αναγνωστικής απόλαυσης και μελέτης του πολυσχιδούς έργου του.
Ο Ελύτης με το ιδιαίτερο ποιητικό του ιδίωμα ανανέωσε την ελληνική ποίηση και διέγραψε μια φωτεινή πορεία που επιβραβεύθηκε 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, ενώ το 1979 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας «για την ποίηση του που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία».
Με αυτή την αφορμή το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου οργανώνει μια σειρά δράσεων που αναδεικνύουν τη σημασία και την επίδραση της παρουσίας του Ελύτη στη νεοελληνική γραμματεία.
Στις 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στίχοι του Ελύτη θα ταξιδεύουν με όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Επίσης θα πραγματοποιηθούν αναγνώσεις ποιημάτων του και συζητήσεις γύρω από το έργο του σε βιβλιοπωλεία της Αθήνας και της περιφέρειας.
Τη Δευτέρα 21 Μαρτίου, η σύντροφος του ποιητή Ιουλίτα Ηλιοπούλου θα αναγνώσει επιλογές από το έργο του σε μια αφιερωματική βραδιά ποίησης και μνήμης, στο βιβλιοπωλείο Public στο Σύνταγμα.
Το ΕΚΕΒΙ, προκειμένου να ενθαρρύνει τη διοργάνωση εκδηλώσεων από πολιτιστικούς και άλλους φορείς για τον εορτασμό του «Έτους Ελύτη», θα διαθέτει σε κάθε ενδιαφερόμενο (βιβλιοπωλεία, σχολεία, πολιτιστικά κέντρα, έδρες νεοελληνικών σπουδών, δημοτικές βιβλιοθήκες, λέσχες ανάγνωσης κ.ά.), την Κινητή Έκθεση-αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη που περιλαμβάνει 16 ταμπλό με εργοβιογραφικά στοιχεία, εξώφυλλα βιβλίων, φωτογραφικό και αρχειακό υλικό για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα και συνοδεύεται από ταινίες με θέμα τη ζωή και το έργο του που παραχωρήθηκαν ευγενικά από την ΕΡΤ
Γεια σου κύριε μενεξέ ( Το τραγούδι του κοριτσιού )
Δύο συ και τρία γω
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γεια σου κύριε μενεξέ.
Σιντριβάνι και νερό
και χαμένο μου όνειρο.
Τζίντζιρας τζιντζίρισε
το ροδάνι γύρισε.
Χοπ αν κάνω δεξιά
πέφτω πάνω στη ροδιά.
Χοπ αν κάνω αριστερά
πάνω στη βατομουριά.
Το ‘να χέρι μου κρατεί
μέλισσα θεόρατη
τ’ άλλο στον αέρα πιάνει
πεταλούδα που δαγκάνει
Η Μάγια
Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
μέσ’ απ’ τους ουρανούς περνά.
Κάποτε λίγο σταματά
στο φτωχικό μου και κοιτά.
-Γεια σας τι κάνετε; Καλά;
-Καλά. Πώς είναι τα παιδιά;
-Τι να σας πω εκεί ψηλά τα
τρώει τ’ αγιάζι κι η ερημιά.
-Γι αυτό πικραίνεσαι κυρά,
δε μου τα φέρνεις εδωνά;
-Ευχαριστώ μα ‘ναι πολλά
θα σου τη φάνε τη σοδειά.
-Δώσε μου καν την πιο μικρή
τη Μάγια την αστραφτερή.
-Πάρ’ την κι έχε λοιπόν στο νου
πως θά ‘σαι ο άντρας τ’ ουρανού.
Λάμπουνε γύρω τα βουνά,
τα χέρια μου βγάνουν φωτιά.
Κι η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
φεύγει και μ’ αποχαιρετά.
Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο από το ποιητικό έργο ‘Ήλιος ο Πρώτος’
Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες.
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
αδερφάκι του σύννεφου!
Κοντά σου είδες ν’ ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο,
άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι.
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες,
τα πιο χρωματιστά.
Βαθιά-βαθιά ο περίπατος του σπάρου,
ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα.
Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο
χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο,
στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!
Το κοχύλι
Έπεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω.
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες στην άμμο.
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες.
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
κανείς δεν βρήκε το κοχύλι.
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να’ναι η αγάπη για να πάω.
Έφαγε η θάλασσα τον βράχο
κι έμεινε το νησί μονάχο.
Αφήστε μια απάντηση