Το Φθινόπωρο έφτασε και στο σχολείο μας.
Αρχικά, κάνοντας μια βόλτα στην αυλή μας παρατηρήσαμε πως στη φύση κυριαρχεί λιγότερο πλέον το πράσινο χρώμα και περισσότερο το καφέ, το πορτοκαλί, το κίτρινο και το κόκκινο από τα πεσμένα φύλλα. Ο καιρός έχει αλλάξει, όπως και ο τρόπος που ντυνόμαστε. Τα χρώματα αυτά του φθινοπώρου αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους μικρούς μαθητές οι οποίοι ζωγράφισαν και στόλισαν τα παράθυρα του σχολείου μας. Μάθαμε το γράμμα “Φ,φ” από το οποίο ξεκινά το όνομα του κύριου Φθινοπωρούλη, με τον οποίο συστηθήκαμε. Το γράψαμε, προφέραμε τη φωνούλα του και παρατηρήσαμε πως μοιάζει με τον ήχο που κάνει ο αέρας όταν φυσάει.
Φτιάξαμε μπότες φθινοπωρινές και δέντρα και τα στολίσαμε με φύλλα φθινοπωρινά από χαρτί γκοφρέ, αλλά αυτό που ξετρέλανε τα παιδιά ήταν η τεχνική ζωγραφικής με φούντες από μπρόκολο. Αυτό μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για τα λαχανικά και τα φρούτα που βρίσκουμε αυτή την εποχή. Τα παρατηρήσαμε και μάθαμε τις μαθηματικές έννοιες μεγέθους του “μεγαλύτερου”, του “μικρότερου” και της ταξινόμησης και φτιάξαμε νόστιμα μηλοπιτάκια.
Με αφορμή το βιβλίο “Ένας σκίουρος μια μέρα” μιλήσαμε για τα στοιχεία που εντοπίζουμε στο εξώφυλλό του (τίτλος, συγγραφέας, εικονογράφος, εκδόσεις). Γίναμε μικροί ηθοποιοί, δραματοποιήσαμε την ιστορία του μικρού σκίουρου, γίναμε ερευνητές και λύνοντας αινίγματα βρήκαμε στην τάξη τα σκορπισμένα βελανίδια του ήρωα και με συνεργασία και ενισχύοντας τη λεπτή κινητικότητα με ένα μανταλάκι τα παιδιά μετέφεραν όλα τα βελανίδια πίσω στο καρότσι του σκίουρου. Τέλος, με ρυθμικό ρυθμό (παλαμάκια) καλέσαμε τους ήρωες της ιστορίας στο σχολείο μας και συνειδητοποιήσαμε πως οι λέξεις αποτελούνται από μικρότερες φωνούλες-συλλαβές.
Μερικές δημιουργίες παρουσιάζονται παρακάτω:
