Στα πλαίσια του πρώτου Εργαστηρίου Δραστηριοτήτων που δουλέψαμε κατά τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο  με τίτλο “Δε μαλώνω, δε μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω” οι δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν, έθεταν τους ακόλουθους στόχους:

• Να ενδυναμωθούν οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών
• Να μάθουν να συνεργάζονται και να δουλεύουν ομαδικά
• Να αποκτήσουν ενσυναίσθηση για το θύτη και το θύμα
• Να κατανοήσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προκαλούνται όταν υπάρχει βία
• Να κατανοήσουν τις έννοιες “δίκαιο” , “άδικο”, ¨ευγένεια”, “αγένεια”, “βοήθεια”, φροντίδα”
• Να αντιληφθούν τις συνέπειες που επιφέρει ο εκφοβισμός και να αποκτήσουν μηχανισμούς υπεράσπισης του εαυτού τους και άλλων θυμάτων εκφοβισμού.
• Να ενισχύσουν την αντίληψη της από κοινού δράσης, της αλληλοβοήθειας και της συλλογικότητας.
• Να ενισχύσουν το λεξιλόγιό τους και να μπορούν να εξηγήσουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους.

Μερικές κατασκευές στα πλαίσια του εργαστηρίου είναι οι ακόλουθες:

Την εβδομάδα αυτή στο σχολείο μας μιλήσαμε για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μάθαμε το γράμμα  “Π,π” του Πολυτεχνείου αλλά και το γράμμα “Δ,δ” της δημοκρατίας και της δικτατορίας. Μιλήσαμε εκτενώς με τα παιδιά για τις δύο αυτές έννοιες , παρακολουθήσαμε ένα σχετικό εκπαιδευτικό βίντεο και κατανοήσαμε τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας φωνάζοντας και εμείς το γνωστό σύνθημα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”, με ντουντούκες που κατασκεύασαν τα ίδια τα παιδιά. Φτιάξαμε την πύλη του πολυτεχνείου καταθέτοντας τα δικά μας γαρύφαλλα στους φοιτητές, ζωγραφίσαμε τον δικό μας τοίχο με “δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση” και τραγουδήσαμε το ομόνυμο τραγούδι μέσα από ένα εικονόλεξο, αλλά και το τραγούδι “ο δρόμος”. Τέλος, για να αντιληφθούν καλύτερα τα παιδιά την έννοια της δημοκρατίας κάναμε τις δικές μας εκλογές, με αφορμή το βιβλίο “Το Δάσος” της Σοφίας Ζαραμπούκα, ψηφίζοντας το πιο δημοφιλή φίλο μας, ρίχνοντας την ψήφο μας σε ένα κουτί-κάλπη και στη συνέχεια καταμετρώντας τις σημειώσαμε στον πίνακα της τάξης.

Μερικές από τις κατασκευές παρουσιάζονται στη συνέχεια:

Το Φθινόπωρο έφτασε και στο σχολείο μας.

Αρχικά, κάνοντας μια βόλτα στην αυλή μας παρατηρήσαμε πως στη φύση κυριαρχεί λιγότερο πλέον το πράσινο χρώμα και περισσότερο το καφέ, το πορτοκαλί, το κίτρινο και το κόκκινο από τα πεσμένα φύλλα. Ο καιρός έχει αλλάξει, όπως και ο τρόπος που ντυνόμαστε. Τα χρώματα αυτά του φθινοπώρου αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους μικρούς μαθητές οι οποίοι ζωγράφισαν και στόλισαν τα παράθυρα του σχολείου μας. Μάθαμε το γράμμα “Φ,φ” από το οποίο ξεκινά το όνομα του κύριου Φθινοπωρούλη, με τον οποίο συστηθήκαμε. Το γράψαμε, προφέραμε τη φωνούλα του και παρατηρήσαμε πως μοιάζει με τον ήχο που κάνει ο αέρας όταν φυσάει.

Φτιάξαμε μπότες φθινοπωρινές και δέντρα και τα στολίσαμε με φύλλα φθινοπωρινά από χαρτί γκοφρέ, αλλά αυτό που ξετρέλανε τα παιδιά ήταν η τεχνική ζωγραφικής με φούντες από μπρόκολο. Αυτό μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για τα λαχανικά και τα φρούτα που βρίσκουμε αυτή την εποχή. Τα παρατηρήσαμε και μάθαμε τις μαθηματικές έννοιες μεγέθους του “μεγαλύτερου”, του “μικρότερου” και της ταξινόμησης και φτιάξαμε νόστιμα μηλοπιτάκια.

Με αφορμή το βιβλίο “Ένας σκίουρος μια μέρα” μιλήσαμε για τα στοιχεία που εντοπίζουμε στο εξώφυλλό του (τίτλος, συγγραφέας, εικονογράφος, εκδόσεις). Γίναμε μικροί ηθοποιοί, δραματοποιήσαμε την ιστορία του μικρού σκίουρου, γίναμε ερευνητές και λύνοντας αινίγματα βρήκαμε στην τάξη τα σκορπισμένα βελανίδια του ήρωα και με συνεργασία και ενισχύοντας τη λεπτή κινητικότητα με ένα μανταλάκι τα παιδιά μετέφεραν όλα τα βελανίδια πίσω στο καρότσι του σκίουρου. Τέλος, με ρυθμικό ρυθμό (παλαμάκια) καλέσαμε τους ήρωες της ιστορίας στο σχολείο μας και συνειδητοποιήσαμε πως οι λέξεις αποτελούνται από μικρότερες φωνούλες-συλλαβές.

Μερικές δημιουργίες παρουσιάζονται παρακάτω: