Κάθε Νοέμβρη, στο Νηπιαγωγείο μας, ανοίγουμε ένα μικρό παράθυρο στην Ιστορία για να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το Πολυτεχνείο. Με τρόπο απλό, τρυφερό και προσαρμοσμένο στην ηλικία τους, προσπαθούμε να μεταφέρουμε μηνύματα ελευθερίας, συνεργασίας και σεβασμού. Δεν εστιάζουμε στα δύσκολα γεγονότα, αλλά στις αξίες που γεννήθηκαν μέσα από αυτά, στις αξίες που θέλουμε να κρατούν στην καρδιά τους μεγαλώνοντας. Τα παιδιά γνώρισαν δύο κόσμους, έναν κόσμο γεμάτο χαρά, ελευθερία, ισότητα, φιλία και έναν άλλο όπου κυριαρχούσαν οι απαγορεύσεις και η σιωπή. Μέσα από συζητήσεις, ιστορίες, εικόνες και δημιουργικές δραστηριότητες, κατάφεραν να νιώσουν τη διαφορά ανάμεσα στη Δημοκρατία και τη Δικτατορία, όχι ως δύσκολες έννοιες αλλά ως συναισθήματα.
Μίλησαν για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να εκφράζεται, να συμμετέχει, να ονειρεύεται. Κατανόησαν ότι η ελευθερία δεν είναι δεδομένη· είναι επιλογή, αγώνας και ευθύνη. Έμαθαν πως οι νέοι του Πολυτεχνείου δεν στάθηκαν απέναντι μόνο σε ένα καθεστώς, αλλά υπέρ όλων όσα κάνουν τη ζωή όμορφη και δίκαιη, την παιδεία, τον σεβασμό και την ειρήνη. Και τελικά, μέσα από τις δικές τους δημιουργίες, κάθε παιδί βρήκε τον δικό του τρόπο να τιμήσει εκείνη τη μέρα, με χρώματα, με σκέψεις, με λόγια παιδικά αλλά γεμάτα ουσία. Γιατί το Πολυτεχνείο δεν είναι απλώς μια ιστορική ανάμνηση· είναι ένα μάθημα ζωής που συνεχίζουμε να διδάσκουμε.
