Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι

οπού στην κούνια του Χριστού τους Μάγους έχει φέρει!

Ποιός άγγελος το διάλεξε για τέτοιο ταχυδρόμο!

Τ’ άλλα τ’ αστέρια θα ’βλεπαν το φωτεινό του δρόμο,

κι από τη ζήλια θα ’τρεμαν… Αστέρι, σε ποιά χώρα

του απεράντου σ’ ουρανού να λαμπυρίζεις τώρα;

Η παντοδύναμη Φθορά μην έσβησε το φως σου;

Ή μήπως είσ’ αθάνατο κι εσύ σαν το Χριστό σου;

Δεν κατεβαίν’ η λάμψη σου κι εδώ στα χώματά μας;

Για όλα τ’ άστρ’ αλίμονο! δεν είναι η ματιά μας…

Και μόνον όταν τα λαμπρά Χριστούγεννά μας θά μπουν,

θαρρώ πως οι ακτίνες σου μες στην ψυχή μου λάμπουν.

Τί φως και χρώμα κι εμορφιά να σκόρπιζε τ’ αστέρι,

οπού στην κούνια του Θεού τους Μάγους έχει φέρει!

Κωστής Παλαμάς