Το “Σπιτάκι των Θαυμάτων” εντάχθηκε στο πρόγραμμα φιλαναγνωσίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πτολεμαΐδας με τίτλο «Λογοτεχνικές Διαδρομές στην Ιστορία».

Το βιβλίο που μας έκανε συντροφιά στο λογοτεχνικό αυτό ταξίδι ήταν “Τα κίτρινα καπέλα” της Κέλλυ Ματαθία Κόβο, ένα βιβλίο γεμάτο φόβο, θάρρος, φιλία και ευγνωμοσύνη.

Η ιστορία μιλάει για αυτούς που, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το θεριό, ακούν την εσωτερική τους φωνή, την καρδιά τους, και βρίσκουν τη δύναμη να αποφασίσουν για την τύχη τους. Μιλάει όμως και για εκείνους που βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η δική μας εκπαιδευτική προσέγγιση του βιβλίου ξεκίνησε με καταιγισμό ιδεών όταν διάφορα σκορπισμένα καπέλα στην τάξη άρχισαν να μας «αφηγούνται» ιστορίες. Καπέλο αρλεκίνου, καπέλου cowboy, ψάθινο καπέλο παραλίας, καπέλο μάγισσας και ένα κίτρινο καπέλο. Το κίτρινο καπέλο ξετύλιξε την περιπέτεια του κύριου Μπε και της οικογένειάς του και μας παρέσυρε στον κόσμο των συναισθημάτων, αφού η ίδια η εικονογράφηση κατόρθωσε να μας ευαισθητοποιήσει.

Μιλήσαμε για τον φόβο, την απογοήτευση, τον θυμό, την ευγνωμοσύνη και την αλληλεγγύη. Κατασκευάσαμε την παλέτα των συναισθημάτων με τα βασικά συναισθήματα ( χαρά, λύπη, φόβος, θυμός, έκπληξη, ντροπή). Δημιουργήσαμε το δικό μας «Συναισθηματόμετρο» για να μπορούμε να ονομάζουμε και να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας.

Φανταστήκαμε και δώσαμε μορφή στα «Θεριά» που δεν αποτυπώνονται στην εικονογράφηση του βιβλίου. Παρατηρήσαμε τις ζωγραφιές μας και περιγράψαμε τι νιώθουμε όταν σκεφτόμαστε τα θεριά στη ζωή μας.

Αποκωδικοποιήσαμε το μυστήριο τηλεγράφημα του κύριου Μπε που ζητούσε βοήθεια. Αυτό στάθηκε αφορμή για να μιλήσουμε για τον διεθνή Κώδικα Μορς, στείλαμε σήματα ηχητικά με το γνωστό SOS και γράψαμε το δικό μας κωδικοποιημένο μήνυμα.

Δημιουργήσαμε σε χαρτί του μέτρου τον χάρτη που ακολούθησαν ο κύριος Μπε και η οικογένειά του με την βοήθεια των φίλων τους.

Συνεργαστήκαμε και σπάσαμε τους φράχτες (ένας κατασκευασμένος χάρτινος φράχτης) που μας χωρίζουν λέγοντας λέξεις γεμάτες αγάπη που δεν γνωρίζει όρια και διαδώσαμε το μήνυμα «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ» !

Τέλος, φωνάξαμε δυνατά το δικό μας μήνυμα για να ακουστεί σε όλη τη γη!

“Τα Θηρία θα ‘ναι εκεί

βάλε πίστη στη ζωή!

Τα Θηρία θα ορμούν

μα οι φίλοι θα νικούν!”