Με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοέμβρη 1973 μιλήσαμε στα παιδιά για τη δύσκολη έννοια της Δημοκρατίας διαβάζοντας με τα παιδιά το βιβλίο «Η κυρά Δημοκρατία» της Αρμενιάκου Κωνσταντίνας

Την κυρά Δημοκρατία όλοι την αγαπούν στο μικρό χωριό, γι’ αυτό τη διάλεξαν για αρχηγό. Τι θα συμβεί όμως όταν η κυρία Ρία η Δικτατορία πάρει με τη βία όλη την εξουσία; Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν ευτυχισμένοι χωρίς τη Δημοκρατία; Έτσι προσπαθήσαμε να αντιληφθούμε όχι μόνο την έννοια αλλά και την αξία της Δημοκρατίας και θυμηθήκαμε ότι:

Όλοι μαζί, είμαστε πάντα πιο δυνατοί!!!

Ένα ακόμα εξαιρετικό και πολύ αγαπημένο μας παραμύθι με το οποίο προσεγγίσαμε την έννοια της δημοκρατίας είναι η ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ της Ευγενίας Φακίνου!!

Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ΄αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους.

Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ-μπαμ-μπαμ. Ο Σαρδέλας είχε πριν τον πετάξουν σαρδέλες, η Μηλίτσα είχε κομπόστα μήλο, ο Βουτυρένιος βούτυρο, ο Οκέυ-μπαμ-μπαμ είχε κόκα-κόλα κι ο Σοφός είχε μέσα του καφέ.

Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα στην Ντενεκεδούπολη, ώσπου μια μέρα…

Τα ντενεκεδάκια της «Ντενεκεδούπολης»  στη γιορτή του νηπιαγωγείου μας, παρέλασαν μπροστά στα μάτια των παιδιών, μέσα από την παράσταση του κουκλοθέατρου!!! Γνωρίσαμε και αγαπήσαμε τους ήρωες και θυμώσαμε πολύ με τον τυραννικό Λαδένιο, μέχρι που τον διώξαμε… και έζησαν αυτοί αγαπημένοι και ελεύθεροι και εμείς καλύτερα!!