Τα συναισθήματα είναι ένα μεγάλο και  σπουδαίο κομμάτι της ζωής μας. Λέγοντας συναισθήματα εννοούμε τη χαρά ,τη λύπη, το θυμό, την αγάπη, το μίσος, τον ενθουσιασμό, το φόβο, τη φιλία, τη ζήλια, την απογοήτευση, την έκπληξη, την ηρεμία…..Είναι συναισθήματα που ο κάθε ένας από εμάς αισθάνεται. Τα παιδιά επίσης βιώνουν τέτοια συναισθήματα σε καθημερινή βάση και τα χρησιμοποιούν στις καθημερινές αλληλεπιδράσεις  με τους άλλους.

Αποφασίσαμε λοιπόν να ασχοληθούμε με τα συναισθήματα έχοντας τους εξής στόχους:

• να μπορούν τα παιδιά να αναγνωρίζουν βασικά συναισθήματα, όχι μόνο λεκτικά αλλά και βιωματικά,
• να τους δίνεται η δυνατότητα να τα εκφράσουν,
• να εκπαιδευτούν στο να τα επικοινωνούν με διάφορους τρόπους,
• να μάθουν να αποδέχονται τα όποια συναισθήματα βιώνουν είτε δυσάρεστα είτε ευχάριστα και να αναγνωρίζουν στους άλλους το δικαίωμα να τα βιώνουν και εκείνοι,
• να μάθουν να συζητάνε τις διενέξεις μεταξύ τους,
• να δηλώνουν το συναίσθημά τους,
• να βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους να το εκφράσουν και λύσεις που θα τους κάνουν να νιώσουν καλύτερα,
• να χτίσουν νέες σχέσεις μέσα στην ομάδα αλλά και εκτός, και να ενισχύσουν τις ήδη υπάρχουσες διαπροσωπικές σχέσεις τους.

 Διαβάσαμε το παραμύθι: «Η παλέτα των συναισθημάτων» της Έρα Μουλάκη.

Ο ζωγράφος στο παραμύθι μας ταίριαζε ένα χρώμα σε κάθε συναίσθημα.
Τα παιδιά πρότειναν τα δικά τους χρώματα και παρακάτω βλέπετε το αποτέλεσμα…

Ενθαρρύναμε τα παιδιά να παρατηρήσουν τους πίνακες ζωγραφικής και να περιγράψουν τι βλέπουν. Παρατηρώντας τους πίνακες σπουδαίων ζωγράφων και με τη συζήτηση δώθηκε η ευκαιρία στα παιδιά να αναπτύξουν την καλαισθησία τους, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους  και να καταθέσουν τις απόψεις τους.

…και γίναμε μικροί ζωγράφοι  ζωγραφίζοντας όποιο συναίσθημα θέλαμε…..

Μάθαμε, με τη βοήθεια εικόνων, να αναγνωρίζουμε τα βασικά συναισθήματα παρατηρώντας τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας και τη στάση του σώματός μας

Επισημάναμε πολλές φορές ότι δεν υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα. Όλα είναι στο παιχνίδι της ζωής. Υπάρχουν συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε ευχάριστα και άλλα δυσάρεστα. Είναι όμως δικά μας και μπορούμε να μιλάμε για αυτά με τους άλλους.

Ομαδοποιήσαμε τα αρνητικά και τα θετικά συναισθήματα και κάναμε ανάλογο φύλλο εργασίας.

Διαβάσαμε πολλά βιβλία που προάγουν τη συναισθηματική νοημοσύνη, ακούσαμε μουσικές που μας δημιουργήσανε διάφορα συναισθήματα, παίξαμε παιχνίδια παντομίμας, περπατήσαμε με διάφορους τρόπους (βαβίσματα Μ. Φιλιππάκης), σαν χαρούμενοι, σαν λυπημένοι, σαν θυμωμένοι κ.λ.π., χορέψαμε το τραγούδι “Ο Παλιάτσος” του Νότη Μαυρουδή και ψυχοκινητικά τραγούδια και κάναμε σχετικά φύλλα εργασίας….

Ενθαρρύναμε τα παιδιά να μιλήσουν για το πως νιώθουν σε διάφορες καταστάσεις της ζωής τους. Ξεκινήσαμε από τα βασικά συναισθήματα: χαρά-λύπη, φόβος, θυμός. Καταγράψαμε όλα όσα έλεγαν τα παιδιά και ζωγραφίσαμε πότε νιώθουμε χαρά, λύπη, φόβο θυμό.

Συμφωνήσαμε, όταν φοβόμαστε να το λέμε στη μαμά ή τον μπαμπά μας στο σπίτι και στις δασκάλες στο σχολείο, για να μας βοηθούν και ψάξαμε να βρούμε τρόπους να ξεπερνάμε τον θυμό μας και να ηρεμούμε.

Οι ιδέες ήταν πολλές:

– να μετρήσουμε ως το 10

– να ζωγραφίσουμε

– να κάνουμε παζλ

– να διαβάσουμε ένα παραμύθι

– να μιλήσουμε με την κυρία

Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια γωνιά στην τάξη όπου θα πηγαίνουμε να ηρεμούμε. Μια ήσυχη και ονειρική γωνιά κοντά στη βιβλιοθήκη και τα παζλ όπου μας περιμένει το κουνελάκι της ηρεμίας! Τέλος, σκεφτήκαμε ποια εικόνα μας ηρεμεί και ο καθένας ζωγράφισε τη δικιά του.

Ασχοληθήκαμε όμως και με τη φιλία. Κατανοήσαμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί. Σκεφτόμαστε και ενεργούμε διαφορετικά, τα συναισθήματά μας είναι διαφορετικά, μας αρέσουν και αγαπάμε διαφορετικά πράγματα…Παρ’ όλα αυτά όμως είμαστε μια ομάδα και είμαστε φίλοι!!! Βοηθάμε και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και …οι καλοί φίλοι δεν κάνουν τους φίλους τους  να στεναχωριούνται και ακούν ο ένας τον άλλο!

Μάθαμε την παροιμία « Η ζωή χωρίς φιλία είναι σαν τον ουρανό χωρίς ήλιο». Έτσι δημιουργήθηκε η ιδέα του ήλιου της τάξης μας.

Διαβάσαμε το βιβλίο «Τα χέρια δε χτυπάνε…τα χέρια αγαπάνε».

Ακολούθησε συζήτηση και ζωγραφίσαμε όμορφα πράγματα που κάνουν τα χέρια μας!

Μάθαμε το τραγούδι «Υπάρχουν χέρια» – Locomondo, που έγινε ένα από τα αγαπημένα μας

Και φυσικά μιλήσαμε και για το ωραιότερο συναίσθημα: την Αγάπη!

Διαβάσαμε το παραμύθι “Μάντεψε πόσο σ΄αγαπώ” και δηλώσαμε τι σημαίνει για εμάς αγάπη, με ποιο τρόπο τη δείχνουμε (με φιλιά , με μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα δώρο) και ζωγραφίσαμε ποιους αγαπάμε από τη γη ως το φεγγάρι.

Είδαμε το παραμύθι «Ο Ραφτάκος των λέξεων»,  βρήκαμε λέξεις και εκφράσεις που ζεσταίνουν τη ψυχή μας, τις γράψαμε μέσα σε καρδιές και πλέξαμε μπλούζες αγάπης!

Τέλος ακούσαμε το τραγούδι «Σαν ουράνιο τόξο είναι η αγάπη» και καταλάβαμε ότι η αγάπη δεν είναι μόνο ένα χρώμα….είναι πολύχρωμη!

….και το αποδώσαμε κινητικά!

Ακόμα ένα πολύ αγαπημένο μας τραγούδι!