Όλοι ξέρουμε τις «Αλκυονίδες ημέρες», που εμφανίζονται κάθε χρόνο στη μέση του χειμώνα. Είναι μερικές ηλιόλουστες μέρες χωρίς σύννεφα και ανέμους στο χρονικό διάστημα από τις 15 Δεκεμβρίου ως τις 15 Φεβρουαρίου. Η ονομασία τους είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη. Τις ημέρες αυτές επικρατεί ηλιοφάνεια, αρκετή ζέστη και σχετική άπνοια και μέσα στη καρδιά του χειμώνα απολαμβάνουμε μερικές ημέρες καλοκαιρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων η ελάχιστη θερμοκρασία δεν κατεβαίνει κάτω από τους 4 βαθμούς και η μέγιστη δεν υπερβαίνει τους 14 βαθμούς Κελσίου. Το καιρικό αυτό φαινόμενο παρατηρείται στην Ελλάδα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που όλα τα εξηγούσαν με μύθους, είχαν πλάσει και γι’ αυτό το αξιοπρόσεκτο φαινόμενο ένα μύθο, το μύθο της Αλκυόνης.

Ο μύθος της Αλκυόνης και του Κύηκα:

Ο μύθος αυτός λοιπόν λέει ότι κάποτε η Αλκυόνη, η κόρη του Αιόλου, παντρεύτηκε τον Κύηκα, τον γιό του Εωσφόρου. Η αγάπη τους ήταν τόσο μεγάλη που πίστεψαν για τους εαυτούς τους ότι ήταν όμοιοι με τους θεούς. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να απαρνηθούν τα ονόματά τους και να χρησιμοποιούν τα ονόματα του σημαντικότερου θεϊκού ζευγαριού: του Δία και της Ήρας. Ο Δίας τότε θύμωσε πολύ για την ύβρη που διαπράξανε και τους τιμώρησε. Η τιμωρία ήταν σκληρή και για τους δύο. Ο Δίας βύθισε το καράβι του Κύηκα κι έτσι πνίγηκε. Ο θρήνος της Αλκυόνης ήταν τόσο μεγάλος που για να την ανακουφίσει ο θεός τη μεταμόρφωσε σε πουλί που ζει στην ακροθαλασσιά, την αλκυόνη, και τον Κύηκα σε γλάρο. Για να μπορέσει λοιπόν να γεννάει τα αυγά της και να τα κλωσάει της έδωσε 15 μέρες μέσα στον χειμώνα -τον Ιανουάριο- κατά τη διάρκεια των οποίων οι άνεμοι κοπάζουν και έχει υψηλή για την εποχή θερμοκρασία.

Η κατασκευή μας με την Αλκυόνη που γεννάει τα αυγά της :