Στο τελευταίο μας εργαστήριο ήταν μια καλή ευκαιρία να ασχοληθούμε με το δάσος και το περιβάλλον του. Άλλωστε το χωριό μας περιβάλλεται από αυτό  (έλατα, πεύκα, κάστανα, καρυδιές κ.α) και τα νηπιάκια μας είναι πολύ εξοικειωμένα με την χλωρίδα και την πανίδα του. Μάλιστα η συχνή επίσκεψη της πυροσβεστικής στο σχολείο μας σε περιόδους που χρήζουν προσοχής μας έχει ευαισθητοποιήσει αρκετά. Ξεκινήσαμε με μία μικρή επίσκεψη στο διπλανό παρκάκι που περιβάλλεται από δέντρα και διαπιστώσαμε ότι “απρόσεχτοι” επισκέπτες παράτησαν τα σκουπίδια τους και αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο!

Συνεχίσαμε με εννοιολογικούς χάρτες προκειμένου να τους συγκρίνουμε στην πορεία με τον εμπλουτισμό των γνώσεων μας για το δάσος. Ακολούθησε συνέντευξη από ένα δέντρο με ερωτήσεις που διατυπώθηκαν από τα ίδια τα παιδιά, κατασκευές με υλικά που μάζεψαν από την βόλτα τους στο δάσος. Μέσα σε αυτήν την αναζήτηση μας γεννήθηκε το ερώτημα αν τα δέντρα έχουν ψυχή και έτσι μάθαμε και τον μύθο της ιερής βελανιδιάς,

Συνειδητοποιήσαμε , λοιπόν, σιγά σιγά  ότι το δάσος είναι ο πιο καλός μας φίλος, καθώς μας προσφέρει πολλά πράγματα. Χρησιμοποιήσαμε πίνακες αναφοράς , είδαμε εκπαιδευτικά βίντεο και εμπλουτίσαμε τις γνώσεις για όλα αυτά τα πολύτιμα αγαθά .

Η επίσκεψη του μελισσοκόμου μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε ότι η σχέση της μέλισσας με το δάσος είναι αλληλένδετη. Σειρά είχε να εξετάσουν τα νήπια που οφείλονται οι πυρκαγιές: ανθρώπινη ενέργεια, από λάθος ή φυσικές αιτίες; Τέλος, τα παιδιά σκέφτηκαν ότι έπρεπε να φτιάξουν αφίσες ομαδικές και να φωνάξουν για τους κινδύνους που εγκυμονούν. Κάτι πρέπει επιτέλους να κάνουμε!