Ο καιρός έφτιαξε, η φύση υποδέχτηκε σιγά σιγά την άνοιξη και ήρθε η ώρα για το σχολείο μας να πραγματοποιήσει σε συνεργασία με το δημοτικό μια εκδρομή στο ΚΠΕΑ Αράχθου. Αφού, επισκεφθήκαμε τα αναπαλαιωμένα πέτρινα κτίρια της Κόπραινας και  τον Φάρο – στολίδι του Αμβρακικού , σταθήκαμε ιδιαίτερα  τυχεροί γιατί μπορέσαμε να δούμε υδρόβια πουλιά ,που ζουν στην λιμνοθάλασσα, αλλά και να μάθουμε πληροφορίες για την χελώνα καρέτα- καρέτα. Η μέρα έκλεισε με παιχνίδια , τραγούδια και πολύ γέλιο στο ταξίδι της επιστροφής.

Συνεχίζοντας στο νηπιαγωγείο μας τις δράσεις για την “Ομαλή μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό” δεχτήκαμε ένα δέμα…Αποστολέας το δημοτικό σχολείο, συνοδοιπόρος μας σε κάθε μας “δημιουργική ανησυχία”. Μια σχολική τσάντα γεμάτη με όλα όσα θα πρέπει οι μαθητές μας να έχουν στο νέο τους σχολείο: βιβλία σχολικά, τετράδια, μολύβια, σβήστρες, ξύστρες, κασετίνες, μπογιές, σχεδιάγραμμα των χώρων του δημοτικού και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Η συγκίνησή μας , όμως, κορυφώθηκε με τα γράμματα των παιδιών του δημοτικού και  τις ζωγραφιές τους !

Στο νηπιαγωγείο μας λατρεύουμε τις παραδόσεις και γι΄ αυτό  αμέσως η ατμόσφαιρα  έγινε και πάλι γιορτινή! Ριχτήκαμε , λοιπόν, δασκάλες και νηπιάκια στην δουλειά και στην μελέτη για το Πάσχα! Μάθαμε ήθη και έθιμα της Ελλάδας μας,  μιλήσαμε για την Ζωή του Χριστούλη, τα θαύματα , τα θεία Πάθη και την Ανάσταση.  Καλαθάκια, λαγουδάκια,  βάψιμο αυγών, κάρτες ευχών, στεφάνια ανοιξιάτικα ήταν μερικές από τις κατασκευές μας.

Και επειδή Πάσχα και άνοιξη πηγαίνουν μαζί συνεχίσαμε με κέφι και χαρά τις κατασκευαστικές μας ανησυχίες!!!

Η 25η Μαρτίου είναι μέρα εθνικής χαράς  και μάλιστα διπλής. Το έθνος μας πανηγυρίζει για δυο “Χαίρε”: Το “Χαίρε Κεχαριτωμένη” και το “Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά”. Τα “μικρά  θαυματάκια” μας με σπουδή έμαθαν για τους αγώνες των Ελλήνων μέσα από ιστορικά δεδομένα, φωτογραφικό υλικό,  πίνακες σπουδαίων ζωγράφων, ποιήματα, κλέφτικα τραγούδια κ.α. Μπόρεσαν να αντιληφθούν την αξία της ελευθερίας, των δικαιωμάτων, της παιδείας και του αγώνα για υψηλά ιδανικά.  Το 1821, λοιπόν, δεν αποτέλεσε για το νηπιαγωγείο μας μια απλή υπενθύμιση της ιστορίας μας αλλά μια υπενθύμιση για το χρέος όλων μας  απέναντι σε όλα όσα η ανθρωπότητα έχει κατακτήσει με υπέρτατη θυσία.