Ανήμερα των τριών Ιεραρχών και μετά τον εκκλησιασμό των νηπίων, για να τιμήσουμε τους προστάτες των γραμμάτων, των μαθητών και των δασκάλων, κόψαμε την βασιλόπιτα για τον ερχομό του νέου έτους.
Στην κοπή βασιλόπιτας παραβρέθηκε και η Κυρία Γεωργία των Αγγλικών.
Αφού δόθηκαν οι απαραίτητες οδηγίες αντισεισμικής προστασίας, προχωρήσαμε σε άσκηση σεισμού.
Είναι απαραίτητο να γνωρίζουν τα νήπια τα απαραίτητα μέτρα προστασίας που πρέπει να πάρουμε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα σεισμό.
Το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου επισκέφτηκε το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Οχθίων και παρουσίασε τη θεατρική παράσταση << ο Τριγωνοψαρούλης>>. Το θεατρικό έργο ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους. Οι ηθοποιοί έπαιξαν με τα παιδιά και πρόσφεραν μέσα από την θεατρική τους παράσταση μηνύματα αγάπης, φιλίας, αποδοχής , σεβασμού στη διαφορετικότητα . Μετά το πέρας του θεατρικού έργου το κάθε παιδί ζωγράφισε τους ήρωες του έργου και ότι του έκανε εντύπωση, αναπαριστώντας μέσα από τη ζωγραφιά του τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του και τους βαθύτερους προβληματισμούς του.
Τα κινητικά παιχνίδια που ακολούθησαν με αφορμή το σεβασμό στη διαφορετικότητα και την προσωπική αξία του καθενός, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας μας , ενθουσίασαν τα παιδιά και βοήθησαν πολύ στην ενίσχυση επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των νηπίων, καθώς και στην καλλιέργεια ενός κλίματος σεβασμού και εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
Τα νήπια γίνονται ψαράκια στο βυθό και όσο χτυπώ το ταμπουρίνο κυκλοφορούν ελεύθερα στο χώρο ανάμεσα στα στεφάνια που είναι τα σπιτάκια τους. Κάθε ψαράκι έχει το σπιτάκι του. Όταν σταματά η μουσική ,τρέχουν να κρυφτούν στο σπιτάκι τους για να γλιτώσουν από τα δίχτυα των ψαράδων. Εγώ σταδιακά αφαιρώ ένα ένα το κάθε σπιτάκι και τα άλλα ψαράκια πρέπει να φιλοξενήσουν τα ψαράκια που μένουν χωρίς σπίτι. Αν κάποιο ψαράκι μείνει χωρίς σπίτι το πιάνουν οι ψαράδες και τότε χάνει όλη η ομάδα. Στόχος του παιχνιδιού να βρουν τρόπο τα παιδιά να σώσουν κάθε μέλος της ομάδας για το καλό όλων. Τα παιδιά κατάφεραν να βρουν τρόπο να προστατεύσουν κάθε μέλος της ομάδας. Κάτι ανάλογο παίξαμε στη συνέχεια χρησιμοποιώντας καρεκλάκια ,εφόσον τώρα τα παιδιά γίνονται ναυαγοί σε νησί. Τα νησιά σιγά σιγά χάνονται και τα παιδιά παίρνουν αγκαλιά τον άλλον που μένει χωρίς καρέκλα,για να μην χάσει η ομάδα. Όταν πια δεν χωρούν όλα σε μια καρέκλα, βάζουν το χέρι τους για να κρατηθούν στο νησί. Με το τρόπο αυτό κανένας από την ομάδα δεν χάνεται.
Μέσα από τα παιχνίδια αυτά τα παιδιά κατάλαβαν πως κανένας δεν περισσεύει και όλοι είμαστε σημαντικοί και αναντικατάστατοι.