Το συγκεκριμένο εργαστήριο δεξιοτήτων ονομάζεται «Είμαι εγώ, είμαι μοναδικός» και ανήκει στην θεματική ενότητα “ΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ-ΕΥ ΖΗΝ”. Το εργαστήριο στοχεύει στην συνειδητοποίηση της ατομικής αξίας κάθε ανθρώπου, στην ανάπτυξη και την κατάκτηση δεξιοτήτων ενσυναίσθησης και της αποδοχής του διαφορετικού και της αναπηρίας.

1^ο εργαστήριο -«Είμαι εγώ, είμαι μοναδικός»

Μέσα από τη συζήτηση στην ολομέλεια της τάξης ανιχνεύσαμε τις απόψεις και τις εμπειρίες των παιδιών σχετικά με τη διαφορετικότητα. Παροτρύναμε το καθένα ξεχωριστά να μιλήσει για τον εαυτό του (αφού τον παρατηρήσαμε μέσα στον καθρέφτη), τα εξωτερικά αλλά και τα εσωτερικά του χαρακτηριστικά. Διαπιστώσαμε ότι κανένας μας δεν είναι ίδιος με τον άλλον, αλλά είμαστε όλοι ίσοι και όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Για να το καταλάβουμε καλύτερα και με σκοπό να βελτιώσουμε τις ικανότητές μας στη περιγραφή, παίξαμε το παιχνίδι «Στο κεφάλι μου σε έχω».

Και αφού μαντέψαμε σωστά, φτιάξαμε τη προσωπογραφία μας σαν ξεχωριστοί καλλιτέχνες που είμαστε.

Όλοι λοιπόν έχουμε το κάτι τι μας που μας κάνει ξεχωριστούς και το διαπιστώσαμε μέσα από το παραμύθι που παρακολουθήσαμε στο YouTube, «Το Κάτι Άλλο».                          https://youtu.be/YMD36stpfq8?si=IkNVWSlWMued2Nt5

Για να νιώσουμε ακόμη καλύτερα με τον εαυτό μας γνωρίσαμε την Λία μέσα από το παραμύθι «Η Τελεία». Η Λία νόμιζε ότι δεν μπορεί να ζωγραφίσει τίποτα ώσπου μια μέρα τα πάντα άλλαξαν. https://youtu.be/oXu1Nj_Nn0o?si=ts-YlO5-R0NUAa4m

Τέλος διαβάσαμε τα παραμύθια «Ο Λύκος Ζαχαρίας κάνει έναν καινούριο φίλο» και «Έλμερ ο παρδαλός ελέφαντας», και διαπιστώσαμε ότι η διαφορετικότητα είναι αυτό μας κάνει ξεχωριστούς.

2^ο εργαστήριο- «Το αποτύπωμά μου»

Τα παιδιά παρατήρησαν την αστυνομική ταυτότητα της κυρίας και παρατήρησαν τα στοιχεία που αναγράφονται πάνω της. Δημιουργήσαμε τις δικές μας ταυτότητες. Σημειώσαμε τα στοιχεία μας, τα χαρακτηριστικά μας, βάλαμε το δαχτυλικό μας αποτύπωμα και γράψαμε κάτι που είναι μοναδικό για τον καθένα μας.

Στη συνέχεια, μεταμορφώσαμε το αποτύπωμα της παλάμης μας σε ένα πανέμορφο λουλούδι πάνω στο οποίο σημειώσαμε τα θετικά στοιχεία, που ανέφεραν τα παιδιά για κάθε έναν ξεχωριστά, καθώς και που αυτά δεν αναγράφονται στην ταυτότητά μας. Έτσι δημιουργήθηκαν τα γλαστράκια μας με τα μοναδικά μας λουλούδια να στολίζουν την  τάξη μας.

3^ο εργαστήριο-«Βλέπω διαφορετικά, διαβάζω διαφορετικά»

Αναφερθήκαμε στις πέντε αισθήσεις μας και το σημαντικό ρόλο, που παίζουν αυτές στην ζωή μας. Αφού τις ονομάσαμε και μέσα από παιχνίδια και πειραματισμούς διαπιστώσαμε τη χρησιμότητά τους, οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που οι άνθρωποι έχουμε τα ίδια μέλη του σώματος, κάποιοι δεν έχουν κάποιες αισθήσεις ή γεννήθηκαν χωρίς συγκεκριμένα μέλη ή στην πορεία της ζωής τους έχασαν κάποιο μέλος ή την ικανότητά τους. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, αναρωτηθήκαμε πώς άνθρωποι με διάφορα προβλήματα μπορούν να περπατάνε, να επικοινωνούν, να διαβάζουν, να γράφουν κλπ.

Μάθαμε για τη γραφή  Braille για τους τυφλούς, τραγουδήσαμε στην νοηματική γλώσσα, ζωγραφίσαμε με το στόμα, τα πόδια και με κλειστά μάτια. Περπατήσαμε σαν τους τυφλούς και στο τέλος συνειδητοποιήσαμε ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες η θέληση νικάει όλα τα εμπόδια.

Δημιουργήσαμε το δικό μας αλφάβητο με παιχνίδια της τάξης μας και γράψαμε το όνομά μας.

4^ο εργαστήριο-«Μπορώ να σε καταλάβω»

Παρατηρήσαμε εικόνες και βίντεο με αθλητές σε παραολυμπιακούς αγώνες. Συζητήσαμε για τις δυσκολίες που συναντούν αυτοί οι αθλητές, τους τρόπους που τις αντιμετωπίζουν και τα συναισθήματά τους. Γίναμε και εμείς κουτσοί αθλητές και προσπαθήσαμε να διασχίσουμε μια διαδρομή μέσα στην τάξη. Πώς νιώσαμε; Πώς ήταν να μην έχουμε το ένα μας πόδι; Στο τέλος διαπιστώσαμε πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να έχουμε θέληση και πείσμα.

5^ο εργαστήριο-«Εγώ και εσύ μαζί μπορούμε καλύτερα»

Διαβάσαμε το παραμύθι «Ένας για όλους και όλοι για έναν» της WENINGER BRIGITTE. https://www.youtube.com/watch?v=HE0XjANen-Q

Ο Μαξ το ποντικάκι έχει γεννηθεί με το ένα πόδι του μεγαλύτερο από το άλλο. Θέλοντας να γνωρίσει τον κόσμο έχει συνεχώς στο μυαλό του τη συμβουλή της μαμάς του: «Να ακολουθείς πάντα τα όνειρα σου, Μαξ, και να μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι ξεχωριστός». Επεξεργαζόμαστε την ιστορία του παραμυθιού. “Είναι εύκολο να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας;”, “Χρειαζόμαστε φίλους στη ζωή μας;”, “Πώς θα νιώθει ο Μαξ όταν είναι μόνος;”, “Πώς είναι να έχεις κάποιον να σε βοηθάει;”. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όλοι χρειαζόμαστε την βοήθεια των άλλων.

Στην συνέχεια  παίξαμε τσουβαλοδρομίες για να συνειδητοποιήσουμε τη δυσκολία στην κίνηση και συζητήσαμε πώς νιώσαμε κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων. Αυτά που για μας είναι δεδομένα για άλλους χρειάζονται πολύ κόπο να γίνουν. Καλούμαστε όλοι μαζί να σκεφτούμε και να αξιολογήσουμε αν το σχολείο μας, η τάξη μας θα έδινε την δυνατότητα να φοιτήσουν και μαθητές/ριες με ειδικές ικανότητες.

Αυτό που αποκομίσαμε από όλες τις δραστηριότητες είναι ότι η τάξη μας θα πρέπει να λειτουργεί ως μία κοινότητα, όπου όλοι θα συμμετέχουμε με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις.

Ο καθένας μας είναι μοναδικός και ξεχωριστός!!!