Το φθινόπωρο είναι η εποχή που οι αγρότες οργώνουν και σπέρνουν τα χωράφια τους. Αμέσως μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές οι γεωργοί ξεκινούν το όργωμα. Παλαιότερα το όργωμα γινόταν με τη βοήθεια ζώων που έσερναν το άροτρο.

Οι φωτογραφίες είναι από εδώ.

Στις μέρες μας, το όργωμα γίνεται με σύγχρονα γεωργικά μηχανήματα.

Μετά το όργωμα το χωράφι είναι έτοιμο για τη σπορά. Οι γεωργοί παίρνουν το σπόρο του σιταριού και τον σπέρνουν στη γη. Η βροχή που πέφτει το φθινόπωρο βοηθά το σπόρο να φυτρώσει. Καθώς περνά ο καιρός το σιτάρι μεγαλώνει, γίνεται χρυσαφί στάχυ και τον Ιούνιο είναι ώριμο για να το θερίσουν. Κατόπιν το αλωνίζουν για να ξεχωρίσουν οι σπόροι από το φυτό. Στη συνέχεια οι σπόροι αλέθονται στο μύλο και γίνεται το αλεύρι που το παίρνουμε και φτιάχνουμε ψωμί.

Προσπάθησε να κάνεις το παζλ με το γεωργό που σπέρνει το χωράφι του.

Παρατήρησε την εικόνα με διαδρομή από το σιτάρι στο ψωμί.

Προσπάθησε τώρα να βάλεις στη σωστή σειρά τις εικόνες

της χρονικής ακολουθίας από το σιτάρι στο ψωμί ακολουθώντας τον σύνδεσμο.

Παρακολούθησε στο βίντεο την ανάπτυξη του φυτού.

Προσπάθησε τώρα να βάλεις τις εικόνες στη σωστή χρονική σειρά πληκτρολογώντας σε καθεμιά τον αριθμό που ταιριάζει.

Ελληνική Μυθολογία

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι υπήρχε μια θεά, προστάτιδα των καλλιεργειών και της γεωργίας, η Δήμητρα. Από τη θεά Δήμητρα έχουν πάρει το όνομά τους τα δημητριακά, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και το σιτάρι, ενώ το στάχυ ήταν ένα από τα σύμβολα της.

Η Δήμητρα είχε αποκτήσει μία κόρη με τον θεό Δία, την Περσεφόνη. Η Περσεφόνη επίσης συνδέθηκε με την σπορά και τη βλάστηση. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Πλούτωνας, ο θεός του Κάτω Κόσμου, απήγαγε την Περσεφόνη και την έκανε γυναίκα του. Της έδωσε να φάει σπόρια από ρόδι, που είχε φυτρώσει από το αίμα του Άδωνη, για να τον αγαπήσει και να μείνει για πάντα μαζί του.

Η Δήμητρα, έψαχνε απεγνωσμένα να βρει την κόρη της και η Εκάτη, που είχε ακούσει τις φωνές της Περσεφόνης, συμβούλεψε τη Δήμητρα να ρωτήσει τον Ήλιο πού βρίσκεται η κόρη της. Όταν ο Ήλιος της είπε ότι ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη, η Δήμητρα εγκατέλειψε τον Όλυμπο και άρχισε να περιπλανιέται μαυροφορεμένη και βουβή ανάμεσα στους ανθρώπους ψάχνοντας την Περσεφόνη. Τα νιάτα και το κάλλος της αντικατέστησαν τα γκρίζα μαλλιά και το πένθος.

Ζήτησε από τον Πλούτωνα να την επιστρέψει και, τελικά, συμφώνησαν να ανεβαίνει η Περσεφόνη έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να κατεβαίνει τους επόμενους έξι στον κάτω. Έτσι, τους μήνες που η Περσεφόνη ήταν στον πάνω κόσμο η Θεά Δήμητρα χαιρόταν και υπήρχε καλοκαιρία, ενώ τους άλλους κακοκαιρία.