Άρθρα κατηγορίας ΑΝΟΙΞΗ

Πρωτομαγιάτικο στεφάνι

Πρωτομαγιάτικο στεφάνι με βαμμένο χάρτινο πιάτο (λείπει ο εσωτερικός κύκλος), τυπωμένα και κομμένα φύλλα και λουλούδια από φύλλα χαρτιού υγείας βαμμένα με τη μέθοδο του πουαντιγισμού.

Καλό μήνα σε όλους

1682855210244

1682747520712 1682747520607 1682747520641 1682747520675 1682747520780

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 8η

ΣΠΟΡΟΣ-ΦΥΤΟ-ΛΟΥΛΟΥΔΙ


Ήρθε ο Μάιος. Κοιτάξτε γύρω σας. Τα φυτά μεγαλώνουν, τα λουλούδια ανθίζουν όπως και τα δέντρα.  Πώς όμως γίνεται αυτό;

Ακούμε το παραμύθι: Μεγαλώνει μεγαλώνει το φυτό

Το παρακάτω παραμύθι διηγείται την ιστορία ενός μικρού σπόρου. Δυστυχώς είναι στα Αγγλικά. Μέσα όμως από τις εικόνες τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν το ταξίδι ενός σπόρου από την στιγμή που θα πέσει στη γη μέχρι την ανάπτυξή του σε πλήρες και ολοκληρωμένο φυτό. Εδώ το φυτό μας είναι ο ηλίανθος (ηλιόσπορος).

Δέστε τα στάδια ανάπτυξης του ηλίανθου

και τα στάδια ανάπτυξης της φασολιάς

https://www.freepik.com/free-vector/growing-plant-from-seed-ground_6507100.htm

Από το σπόρο στο φυτό

Τι χρειάζεται λοιπόν ένα σποράκι για να γίνει ένα μεγάλο φυτό; Σωστά μαντέψατε: Θέλει χώμα – νερό – φως (ήλιος) – αέρα (οξυγόνο). Αυτά τα τέσσερα είναι που βοηθούν κάθε σπόρο να μεγαλώσει και να γίνει ένα ολοκληρωμένο λουλούδι ή δέντρο. Μα πάνω από όλα χρειάζεται την αγάπη και την φροντίδα

Μπορείς να σχεδιάσεις ένα μεγάλο λουλούδι και να γράψεις τι χρειάζεται για να μεγαλώσει;

Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της κ. Σουλτάνας Μάνεση

Και ποια είναι τα μέρη του φυτού:

Μπορείς να ζωγραφίσεις ένα φυτό και να γράψεις τα μέρη του βλέποντας την παραπάνω φωτογραφία;

Πάμε να παίξουμε;  Βάλε τα γράμματα στη σειρά και σχημάτισε τη λέξη ΛΟΥΛΟΥΔΙ και ΗΛΙΑΝΘΟΣ

Φτιάξτε τον κήπο σας

Είστε έτοιμοι να φυτέψετε το δικό σας φυτό; Τι θα χρειαστείτε:
1. Ένα κυπελλάκι ή γλαστράκι ή ένα κεσεδάκι από γιαούρτι
2. Γεμίστε το με χώμα ή βαμβάκι.
3.Σπόρους, φακές, φασόλια.
Βάλτε μέσα στο κουπάκι σας το χώμα ή το βαμβάκι κι έπειτα ρίξτε τους σπόρους. Ποτίστε το και βρείτε ένα μέρος για να το βάλετε. Μην ξεχνάτε να το ποτίζετε. Περιμένετε και παρατηρείτε. Βγάλτε φωτογραφίες από την αρχή και σε όλη τη διάρκεια του μεγαλώματος και στείλτε τες. 


ΜΑΤΕΟ

ΜΙΝΕ

ΑΝΘΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΗ Νο 3

Το παρακάτω παραμύθι αναφέρεται στη γέννηση μιας φιλίας και ειδικά μιας αταίριαστης φιλίας. Ένας ελέφαντας και μια πεταλούδα. Τι κοινό έχουν άραγε; Είναι ένα παραμύθι που θα διάβαζα αυτές τις μέρες στα παιδιά. Το έκανα μια τροποποίηση για να μπορείτε να το διαβάσετε εύκολα.

Πατήστε τον σύνδεσμο για να το διαβάσετε

ttps://issuu.com/023682/docs/___________________________?fbclid=IwAR1Rgm8rDo20HHRihBH9xCR5oH-zLkyyWAC-3KsuVAVZcxqlSaEGqMKWT6Q

1. Αγαπημένες μανούλες, διαβάστε το παραμύθι στα παιδιά. Είναι απλό και κατανοητό. Συζητείστε μαζί τους για την ανάγκη της φιλίας, το πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι μεταξύ μας και πόσο δύσκολη είναι να είναι κάποιος μόνος του.
2. Zητήσετε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν τον φίλο τους και που θα ήθελαν να είναι μαζί του.
3. Με ρολά υγείας να κατασκευάσουν έναν ελέφαντα και μια πεταλούδα σύμφωνα με τις παρακάτω εικόνες που βρήκα στο pinterest. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν ότι υλικά θέλουν. Αν δεν έχουν χρώματα ας βάψουν άσπρα χαρτιά.  Να σχεδιάσουν και να κολλήσουν κουμπιά, μανταλάκια, να βάψουν χαρτάκια, να τα κόψουν και να τα κολλήσουν και ότι άλλο θέλουν.
4. Να σας παίξουν κουκλοθέατρο με τις κούκλες που δημιούργησαν.

5. Να ξαναθυμηθούν το Ε,ε του ελέφαντα και το Π,π της πεταλούδας. Να γράψουν τη λέξη ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ – ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ.

Μπορούν να δουν και τα παρακάτω βίντεο από την εκπαιδευτική τηλεόραση

6. Θυμάστε παιδιά πόσα δέντρα είχε το παραμύθι; Μπορείτε να γράψετε τον αριθμό και να ζωγραφίσετε τόσες πεταλούδες όσες λέει ο αριθμός;
7. Ακούμε και μαθαίνουμε το τραγούδι της πεταλούδας από εδώ:

 https://www.youtube.com/watch?v=SIes1bZimqE

Ακούμε και μαθαίνουμε το τραγούδι για το ελεφαντάκι

 https://www.youtube.com/watch?v=V8bUPNE1mhg

και μην ξεχνάτε ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ


ΑΛΤΕΟ

ΜΑΤΕΟ


ΜΙΝΕ

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΑΝΘΗ


TAXA

ΕΜΠΡΑΡ

ΑΝΟΙΞΗ – ΠΑΣΧΑ

Ανοιξιάτικες και πασχαλινές δραστηριότητες όλες μαζί.

Μια βόλτα στο χωριό ήταν η ευκαιρία  να παρατηρήσουμε τη φύση τριγύρω μας και να καταγράψουμε τι είδαμε και τι ακούσαμε. Τα δέντρα γέμισαν φύλλα και ανθάκια, οι αυλές του χωριού σπάρθηκαν με τα νέα φυτά, οι πελαργοί ξαναήρθαν μπροστά από το σχολείο μας, τα χελιδόνια ξαναγύρισαν στις παλιές τους φωλιές.

Η βόλτα μας κατέληξε στην καινούρια παιδική χαρά του χωριού (στρωμένη παρακαλώ με προστατευτικό υλικό) όπου κάναμε πικ νικ. Στο τέλος της βόλτας κρεμάσαμε τους Μάρτηδες σε ένα δέντρο.

Κατόπιν στο σχολείο συζητήσαμε τι είδαμε και αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε την Άνοιξη όπως την είδε ο καθένας τους.

Μιλήσαμε για τα χελιδόνια, είδαμε φωτογραφίες από το Internet πώς είναι, πώς κάνουν τη φωλιά τους, τι τρώνε, πώς είναι τα μωράκια τους, γιατί φεύγουν και ξαναέρχονται. Κάναμε τα χελιδόνια με φωλιές ντυμένες με μπάλες πλαστελίνης.

Την επόμενη μέρα ακούσαμε το παραμύθι “Το Πάσχα του Πασχάλη” από εδώ: http://www.mikrosanagnostis.gr/library/pageflip22/Default.html  είπαμε λίγα λόγια για το Πάσχα με τα 4 παιδιά μου αλλά όλοι μαζί κάναμε το ταμπλό που θα δείτε. Διάλεξε ο καθένας τι θέλει να κάνει και ξεκινήσαμε. Άλλος το λαγό, άλλο πεταλούδες, άλλος χελιδόνια, άλλος μέλισσες, άλλος τα ζωάκια που ξυπνούν κλπ. Τα κορίτσια μου θέλησαν να ζωγραφίσουν με τέμπερες λουλούδια και έτσι το χαρτί’ μεγάλο καθώς ήταν στρώθηκε στο πάτωμα.

Το λάτρεψα! Έγινε υπέροχο.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δική μας ενασχόληση με το Πάσχα. Διαβάσαμε το παραμύθι “το μικρό μικρούτσικο αβγουλάκι” της Ελένης Βαλαβάνη και το ζωγραφίσαμε

Παίρνοντας αφορμή από το αβγουλάκι, μιλήσαμε και για τα ζώα που γεννούν αβγά και τα ζώα που γεννούν μωράκια. Μάθαμε τις δύο καινούργιες λέξεις: ωοτόκα και θηλαστικά και γράψαμε σε πίνακες ποια ζώα ξέρουν που γεννούν αβγά και ποια μωρά

Για να το κάνουμε όμως σαν λεξικό, όλοι διάλεξαν από διάφορες εικόνες που έχω, να ζωγραφίσουν ένα θηλαστικό και ένα ωοτόκο και να τα κολλήσουμε για να το βλέπουν και να μην το ξεχνούν.

Μη μπορώντας να επεκταθούμε θρησκευτικά πολύ (κάνουμε μόνο αναφορές και στις 2 θρησκείες ομοιότητες, διαφορές έθιμα κλπ) οι κατασκευές που κάνουμε είναι μόνο 3 και απλές. Αβγοθήκη και καλαθάκι για να βάλουμε τα αβγά που θα βάψουμε στο σχολείο και κάρτα. Α και λαμπάδα που κάνω εγώ δώρο στα χριστιανά.
Οι ιδέες είναι όλες από το Pinterest με μερικές παραλλαγές.

Απ΄ότι βλέπω στις συναδέλφους το φελιζόλ ποτηράκι είχε επιτυχία φέτος.

Το πατρόν είναι από μια εικόνα ζωγραφικής από το Google Images

Η αβγοθήκη λαγουδάκι από ρολό υγείας και βάση από CD

Η κάρτα μας. Απλή, εύκολη, γρήγορη και οικονομική. Τα χρωματιστά χαρτόνια είναι από τα “αφτιά” φακέλων που μας έφερε ένας πατέρας αντί να τα πετάξει.

 Πρόσθεσα βάση πίσω για να στέκεται σαν φωτογραφία όπως είπε και ο Αποστόλης. Αύριο θα γράψουμε τις ευχές μας. Καλό Πάσχα σε μερικές και Χρόνια Πολλά σε άλλες.

Οι λαμπάδες μου με στολίδια από γνωστό πολυκατάστημα παιχνιδιών

Λίγα Μαθηματικά

 Αυτό το αβγό δε θυμάμαι από που το πήρα γιατί το έχω χρόνια. Είχε αριθμούς μέχρι το 20 αλλά το προσάρμοσα μέχρι το 10

Και το γράμμα Π του Πάσχα και της Πασχαλιάς.

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΤΕ ΜΑΡΤΗ;

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΜΑΡΤΗ
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» φοριέται κυρίως από τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Ο “Μάρτης” φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.
“Μάρτη” δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

«ΜΑΡΤΗΣ»

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΜΑΡΤΗΚατά τις ηλιόλουστες ημέρες του Μαρτίου που ακολουθούσαν τα κρύα του χειμώνα, τα παιδιά έβγαιναν από τα σπίτια και έπεζαν έξω στις αυλές. Οι μητέρες, για να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου που θεωρούνται επικίνδυνες, έφτιαχναν και φορούσαν στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον “Μάρτη”, ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα. 
Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών: “Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”. Η μαυρίλα όμως σήμαινε και ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα:  «Ο πόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν. Όταν τον έβγαζαν τον κρεμούσαν σε τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.
Ο “Μάρτης” ουσιαστικά αποτελείται από δύο κλωστές, άσπρη και μία κόκκινη, στριμένες μεταξύ τους, που συμβόλιζαν την αγνότητα και τα χαρά. Σε κάποιες παραδόσεις αναφέρεται και μία χρυσή κλωστή ώστε να συμβολίζεται και η αφθονία.
Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι το τέλος του μήνα. Σε ορισμένες περιοχές το μαρτιάτικο βραχιολάκι θεωρείται ιερό από τη λαϊκή παράδοση που δεν είναι πρέπον να πεταχτεί. Για αυτό το φορούσαν μέχρι το Πάσχα και το έδενα στην Αναστάσιμη λαμπάδα για να καεί. Σε άλλες περιοχές έκαιγαν το  βραχιολάκι στις φωτιές που άναβαν για να κάψουν τον Ιούδα.
Η πιο διαδεδομένη όμως αντίληψη φέρει το “Μάρτη” να φοριέται μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα χελιδόνια. Τότε έβγαζαν το Μάρτη και τον αφήναν σε κλαδιά για να τον πάρουν τα πουλιά και να το χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή της φωλιάς τους.
Οι Δρίμες του Μάρτη
Η παράδοση θεωρεί τις Δρίμες ως ημέρες γρουσούζικες και κακότυχες, τις λεγόμενες και ως αποφράδες. Θεωρείται ότι δαιμονικά όντα τριγυρίζουν τον κόσμο αυτές τις ημέρες και έκαναν κακό σε όποιον συναντούσαν. Δρίμες είναι όλο το Δωδεκαήμερο από τα Χριστούγεννα μέχρι και τον Αγιασμό των Φώτων (την περίοδο δηλαδή  που αλωνίζουν οι Καλικάντζαροι), όλα τα Σάββατα του Μαρτίου, όλες οι Δευτέρες του Αυγούστου, οι έξι πρώτες ημέρες τ’ Αυγούστου (τις ημέρες που κοιτάνε τα ημερομήνια), οι τρεις πρώτες αλλά και οι τρεις τελευταίες ημέρες του Μαρτίου (που λέγονται και ημέρες της γριάς)
Αυτές τις ημέρες οι άνθρωποι προσπαθούσαν να προφυλαχτούν για να μην πάθουν κανένα κακό, είτε αυτοί οι ίδιοι, είτε η οικογένεια και το βιός τους. Έμεναν λοιπόν στα σπίτια τους, δεν πήγαιναν στα χωράφια, και δεν έκαναν καμιά δουλειά που μπορούσε να γίνει άλλες ημέρες. Όποιος πήγαινε για δουλειά πάθαινε κάποιο ατύχημα. Εάν πήγαινες στα χωράφια, η σοδειά θα καταστρεφόταν. Ό,τι πλύνεις αυτές τις ημέρες θα λειώσει, όσα ξύλα και να κόψεις θα σαπίσουν, αν λουστείς θα πάθεις κακό. Γι’ αυτό ή αποφεύγουν ολότελα να πλύνουν τις μέρες αυτές ρούχα ή, αν πλύνουν, ρίχνουν στο νερό πέταλο, γιατί το σίδερο, όπως πιστεύεται, είναι γιατρικό και αποτρέπει τα δαιμόνια.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ
Η κατασκευή του “Μάρτη” είναι πολύ απλή. Χρειάζονται μόνο δύο κλωστές κεντήματος, μία κόκκινη και μία άσπρη. Κάνεις από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς, τη στερεώνεις κάπου με μια καρφίτσα και βάζοντάς την ανάμεσα στις παλάμες σου τη στρίβεις όσο γίνεται περισσότερο. Οταν στριφτεί καλά την κομπιάζεις και απ’ την άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνεις με τη δεύτερη κλωστή. Οταν είναι έτοιμες oι στριμμένες τις πιάνεις μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνεις. Σε μια στιγμή, τις αφήνεις απ’ τη μια άκρη και μπλέκονται από μόνες τους.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ο Μάρτης πήρε το όνομα του από το λατινικό όνομα του θεού Άρη (Mars = Άρης). Είναι ο πρώτος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και αντιστοιχεί με τον Ελαφηβολιώνα των Αρχαίων Ελλήνων.
Στο βυζάντιο γιόρταζαν την πρώτη Μαρτίου με σπουδαίες δραστηριότητες. Ο μεγάλος λαογραφος Λουκάτος αναφέρει τα <χελιδονίσματα> που προέρχονται απο την αρχαιότητα. Την Πρώτη Μαρτίου οι μικροί έφτιαχναν ένα ομοίωμα χελιδονιού και τραγουδώντας το ανάλογο τραγούδι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να μαζέψουν αυγά.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία «Μάρτινκα» και στηνΑλβανία ως «Βερόρε». Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον «Μάρτη» σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται «Μαρτενίτσα». Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η «Μαρτενίτσα» λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.
Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία «Μαρτιζόρ». Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός – Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
Η λαϊκή φαντασία έδωσε στο Μάρτιο ένα σωρό παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού),Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται.
Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης,
τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει».
στην οποία και χρωστάει τα παρατσούκλια γδάρτης και παλουκοκάφτης.
Για τις μεγάλες του παγωνιές λένε: «Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο».
ενώ για την αντιμετώπιση του κρύου άλλες παροιμίες συμβουλεύουν:
«Φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια».
«Το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι».
«Τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την».
«Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα».
Η ΚΑΤΕΡΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Στα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Μια κατεργαριά όμως που έκαμε σε βάρος των άλλων μηνών που ήταν τα αδέλφια του στάθηκε αιτία για να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.
«Μια φορά κι έναν καιρό αποφασίσανε οι δώδεκα μήνες να φτιάξουνε κρασί σε ένα βαρέλι ώστε να μπορούν να πίνουν όποτε τους ερχόταν η όρεξη.
Έτσι λοιπόν είπε ο Μάρτης:
– Εγώ θα ρίξω πρώτος μούστο στο βαρέλι για να γίνει κρασί και ύστερα ρίχνετε κι εσείς.
– Καλά, ρίξε εσύ πρώτος του είπαν οι άλλοι.
Ετσι και έγινε. Έριξε πρώτα εκείνος στο βαρέλι το μούστο και ύστερα ακολούθησαν και οι άλλοι μήνες.
Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, είπε πάλι ο Μάρτης.
– Εγώ που έριξα πρώτος το μούστο, πρώτος θ’ αρχίσω και να πίνω.
-Βέβαια, είπαν οι άλλοι, έτσι είναι το σωστό.
Έτσι λοιπόν τρύπησε το βαρέλι στο κάτω μέρος, και άρχισε να πίνει, ως που ήπιε όλο το κρασί και δεν άφησε ούτε στάλα. Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει να πιεί κρασί. Πηγαίνει και το βρίσκει άδειο. Θυμώνει, το λέει στους άλλους. Τ’ ακούνε εκείνοι θυμώνουνε και σκέφτωνται τι να κάνουν. Συμφωνούν όλοι λοιπόν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα γερό χέρι ξύλο. Του αφαιρεί και το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και έγινε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.
Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται το παιχνίδι που έκανε στα αδέλφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει».
Η παράδοση, που με μικρές παραλλαγές τη συναντάμε και αλλού είναι αιτιολογική και σκοπεύει στην εξήγηση της ακασταστασίας του καιρού που συνήθως χαρακτηρίζει το Μάρτη.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Το ίδιο φαινόμενο εξηγούν και άλλες παραδόσεις που αναφέρονται στη γυναίκα του Μάρτη.
Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!
Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!
Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».
Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη νε έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.
Έτσι άλλωστε προτιμούν το Μάρτιο και οι χωρικοί, βροχερό, επειδή η σοδειά τους θα είναι καλύτερη. Άλλωστε το βεβαιώνουν και αρκετές παροιμίες.
«Μάρτης έβρεχε, θεριστής χαιρότανε».
«Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει».
«Κάλλιο Μάρτης στις γωνιές παρά Μάρτης στις αυλές».
«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυριάρης».
«Μάρτης βροχερός θεριστής κουραστικός».
«Μάρτης κλαψής θεριστής χαρούμενος».
«Μάρτης πουκαμισάς δεν σου δίνει να μασάς».
«Σαν ρίξει ο Μάρτης μια βροχή κι Απριλης αλλη μία,
να δεις κουλούρες στρογγυλές και πίττες σαν αλώνι».
και η πασίγνωστη, που είναι παραλλαγή της προηγούμενης:
«Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα,
χαράς σ’ εκείνο το ζευγά πόχει πολλά σπαρμένα».
Η παράδοση της λιθωμένης γριάς
Τα απρόοπτα της βαρυχειμωνιάς που συνήθως επιφυλάσσουν οι τελευταίες ημέρες του Μάρτη, οι «μέρες της γριάς» όπως λέγονται, θέλει να εξηγήσει η παράδοση της «λιθωμένης γριάς».
“Ητανε μια φορά μια γριά κι είχε κάτι κατσικάκια. Ο Μάρτης τότε είχε εικοσιοχτώ ημέρες και ο Φλεβάρης τριανταμία.
Ήρθε λοιπόν εκείνη την εποχή ο Μάρτης κι επέρασε χωρίς να κάμει χειμώνα και η γριά από τη χαρά της που βγήκανε πέρα καλά τα πράματα της, ξεγελάστηκε και είπε:
«Πρίτσι Μάρτη μου, στην πομπή σου. Μπήκες, βγήκες τίποτα δε μου έκανες. Τα αρνάκια και τα κατσικάκια μου τα ξεχείμασα».
Τότε ο Μάρτης πείσμωσε και δανείστηκε τρεις ημέρες απ’ το Φλεβάρη και έριξε χιόνια πολλά.
Ήταν τόσο άσχημος ο καιρός, που η γριά και τα ζωντανά της πέτρωσαν από το κρύο.
Για αυτό που έπαθε εκείνη η γριά, τις τρεις τελευταίες ημέρες του Μάρτη τις λένε ημέρες των γριών.
Σε κάποια χωριά ονοματίζουνε κάθε μία από αυτές τις ημέρες με το όνομα μίας από τις πιο ηλικιωμένες γριές του χωριού. Αν τύχει καλή ημέρα θεωρούν πως η γριά είναι καλή, ενώ αν τύχει κακοκαιρία λένε πως έγινε από την κακία της γριάς.
Από τότε λένε ότι έχει ο Μάρτης τριανταμία ημέρες και ο Φλεβάρης εικοσιοχτώ. Για αυτό άλλωστε το λένε κουτσό και κουτσοφλέβαρο.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΌ
http://edu.klimaka.gr/diafora/557-paradosi-marths-klimaka.html

ΠΟΥΛΙΑ

Μετά από αρκετό καιρό και λόγω έλλειψης “τεχνικών υποδομών” (χάλασε το μηχάνημα στο σπίτι) κάνουμε την επανεμφάνισή μας με ένα επίκαιρο και αγαπημένο θέμα των παιδιών:
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Από το ιστόγραμμα καταλαβαίνουμε ότι τα παιδιά έχουν αρκετές γνώσεις σχετικές με τα πουλιά. Αλλά από πού θα μάθουμε περισσότερα; Από βιβλία, από τον υπολογιστή, να πάμε βόλτα κυρία κλπ.
Πρώτα λοιπόν βόλτα στο χωριό. Ο καιρός είναι καλός και μας βοηθά να βρούμε φωλιές και πουλάκια.

 Βιβλία της τάξης

εικόνες

Έντυπα (μας το έφερε ο Κων/νος που πήγε στη λίμνη Πλαστήρα και είναι από την ορνιθολογική εταιρεία

Επισκεφθήκαμε το site της ορνιθολογικής εταιρείας http://www.ornithologiki.gr/page_in.php?tID=1950 να ανλήσουμε πληροφορίες για τα πουλιά γενικά αλλά και να μάθουμε λεπτομέρειες για τα χελιδόνια και τους πελαργούς και έτσι καταλήξαμε στις εξής λίστες:

αυτά που ταξιδεύουν

χελιδόνι
πελαργός
αγριόπαπιες
αγριόχηνες
κύκλοι
άλμπατρος

αυτά που είναι αρπαχτικά
γεράκι
αετός
γύπας
χρυσαετός
γλάρος
κουκουβάγια

αυτά έχουν μεγάλα νύχια για να κρατιούνται από τους κορμούς και να μην πέφτουν αλλά και για να αρπάζουν φίδια νγια να τα τρώνε. Είναι σαρκοφάγα. Ορμάνε και πιάνουν μικρά ζωάκια και τα πετάνε από ψηλά για να τα σκοτώσουν

ξυλοπόδαρα
πελαργός
ερωδιός
φλαμίγκο
ίβις

έχουν μεγάλα πόδια σαν λεπτά κλαδιά για να μη βρέχονται αφού περπατάνε μέσα στο νερό.

αυτά που τρέχουν πολύ γρήγορα
στρουθοκάμηλος
εμού

αυτά που τραγουδάνε πολύ ωραία
αηδόνι
κύκνος (όταν πεθαίνει)
καρδερίνα
καναρίνι

αυτά που έχουν μεγάλο ράμφος
πελεκάνος
πελαργός
τουκάν

αυτά που ζουν στο νερό
κύκνος
πάπια
χήνα
πιγκουίνος
αγριόπαπια
γλάρος
ίβις
πελεκάνος

αυτά που είναι πανέμορφα
παγόνι
παπαγάλος

αυτά που δεν πετάνε
στρουθοκάμηλος
κότα
πάπια
παγόνι
κόκορας
πιγκουίνος

Όλα τα πουλιά έχουν 2 φτερά, 2 μάτια, 2 πόδια με 4 νύχια, μεγάλη και μικρή ουρά και μεγάλο ή μικρό ράμφος με το οποίο τρώνε, τρυπάνε, πίνουν νερό, τσιμπάνε και έχουν πούπουλα. Όλα τα πουλιά γεννάνε αβγά.
Εδώ είδαμε το βίντεο από το youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=PedajVADLGw

Νομίζω καλά τα πήγαμε.
Τελειώνοντας κάναμε τα χελιδόνια μας για να τα βάλουμε στη στέγη του σχολείου κυρία όπως είπε ο Σταύρος.

25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η αναφορά μας στην εθνική μας γιορτή ξεκίνησε μέσα από το παραμύθι της Ε. Φακίνου “τα ελληνάκια”. Έτσι θέσαμε το χρονικό πλαίσιο εκείνης της εποχής. Εξιστορήσαμε με λίγα λόγια τα γεγονότα, εξηγήσαμε λέξεις όπως αγάς, επανάσταση, παράδοση, επικεντρωθήκαμε στα ρούχα που φορούσαν κλπ. Ζωγραφίσαμε το παραμύθι, κάναμε κι εμείς τις δικές μας παραδοσιακές ποδιές.

Κατασκευή παραδοσιακής ποδιάς.

Τα τσαρουχάκια μας

 Στη συνέχεια μέσα από τις σελίδες του βιβλίου “Ιστορία του Ελληνικού έθνους” μάθαμε για το πώς ξεκίνησε η επανάσταση, για τους ήρωες, τις μάχες, τα όπλα τους, για τις σημαίες της επανάστασης.’

Μαθαίνω τα όπλα τους. Έφερα από το σπίτι ένα όπλο αντίκα που έχω κι έτσι τα παιδιά το περιεργάστηκαν, το έπιασαν στα χέρια τους, πρόσεξαν τα σκαλίσματα, είδαν με πιο μοιάζει από τις φωτογραφίες και έμαθαν πώς το λένε.

Ζωγραφίζω τους ήρωες. 
Τις ζωγραφιές τις πήραμε από εδώ http://35odimotikoperisteriou.blogspot.gr/2014/02/1821_12.html

Μαθαίνοντας το τραγούδι “10 παλικάρια στήσανε χορό” για τη γιορτούλα μας αναγνώρισαν τα ονόματα των ηρώων και έμαθαν για τον Θεόφιλο, το ζωγράφο της λαϊκής μας παράδοσης. Είδαμε πίνακές του στο διαδίκτυο και προσπάθησαν να ζωγραφίσουν σαν αυτόν.

Ζωγραφίζω σαν τον Θεόφιλο

Και όλα αυτά πήραν τη θέση τους στο σκηνικό της γιορτούλας μας. Μικρό και λιτό σαν τη γιορτή μας.

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΑΝΟΙΞΗ

Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή σε όλους αν και αρκετά καθυστερημένα. Ο μήνας ξεκίνησε με ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. “Μια Κυριακή του Μάρτη και μια Σαρακοστή” της Δ. Γαλάνη.
https://www.youtube.com/watch?v=kuYjNAq3p-k
Είναι ένα τραγούδι που εμένα μου αρέσει πολύ. Έχει πολλές εικόνες, εύκολο στίχο, ωραία μελωδία και τα παιδιά το μαθαίνουν εύκολα. Γι αυτό και το κάνω κάθε χρόνο σχεδόν. Φέτος προτιμήσαμε να το εικονογραφήσουμε με εικόνες από περιοδικά σαν κολλάζ. Ψάξαμε να βρούμε σχετικές φωτογραφίες και ιδού το αποτέλεσμα. (τη μέρα που το κάναμε έλειπαν τα 2/3 της τάξης λόγω προβλημάτων μετακίνησης).

Την επόμενη μέρα προλάβαμε να κάνουμε την πρώτη μας ανοιξιάτικη βόλτα στο χωριό και να παρατηρήσουμε τη φύση προτού ο Μάρτης αρχίσει να κλαίει και να μας δείχνει το άλλο του πρόσωπο. Ξεκινήσαμε λοιπόν να παρατηρήσουμε τι αλλαγές έχουν γίνει στη φύση από την τελευταία φορά που πήγαμε βόλτα. Να δούμε αν τα δέντρα άνθισαν και γέμισαν φύλλα, αν οι κήποι γέμισαν λουλούδια, αν οι νοικοκυρές φύτεψαν λουλούδια. Ο καιρός λίγο λιακάδα και λίγο ζέστη, όπως είπαν και τα παιδιά. Η βόλτα μας ήταν ενδιαφέρουσα. Τι είδαμε λοιπόν:

  • Είδαμε δέντρα με άσπρα και ροζ λουλούδια αλλά χωρίς φύλλα (ποια να είναι άραγε;)

  • ένα λιβάδι με κίτρινα λουλουδάκια

  • θάμνους με μωβ και άσπρα λουλούδια

  • αυλές με φυτεμένα λουλούδια

  • πολλά αγριολούλουδα 

Στο δρόμο της επιστροφής τα παιδιά “κούρεψαν” το λιβάδι με τα κίτρινα λουλουδάκια και τα έφεραν στο σχολείο. Επειδή ήταν πάρα πολλά είπα να μην πάνε χαμένα και να μετρήσουμε πόσα μάζεψαν. Ήταν όμως πάρα πολλά. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνουμε τη σκάλα της αρίθμησης με λουλούδια

Κατόπιν σε ένα χαρτί, τους ετοίμασα άδεια σύνολα με αριθμούς από το 0-10 και το 20. Κάθε παιδί διάλεγε στην τύχη ένα χαρτί κι έπρεπε να κολλήσει τόσα λουλούδια όσα έλεγε ο αριθμός που πήρε εκτός από τον Κων/νο που πήρε από την αρχή το 20. Δουλέψαμε πάνω στο χαλί γιατί δεν ξέραμε πόσα λουλούδια θα χρειαστούν. Έτσι από το σύνολο έπαιρνε ο καθένας όσα του χρειαζόταν.

Καράβια βγήκαν στη στεριά

Τι ξέρουν όμως τα παιδιά για τα καράβια; Να ένα καλό ερώτημα. Και πάνω σ’ αυτό βασιστήκαμε να ξεκινήσουμε.
Διερεύνηση λοιπόν. Και επειδή ο υπολογιστής στην τάξη δε δουλεύει, είναι όπως τον ονομάσαμε “κονσερβοκούτι”, ας το κάνουμε το σχεδιάγραμμα χειρόγραφα:

Πολλές και διαφορετικές οι ιδέες τους. Αυτά λοιπόν τα ξέρουν. Τι θέλουν όμως να μάθουν;

Και ξεκινώντας από το πρώτο ερώτημα “Πώς φτιάχνονται τα καράβια” θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε. Πήγα λοιπόν, μερικά άσχετα μεταξύ τους υλικά, και τους ζήτησα να φτιάξουν το δικό τους καράβι.

Πρώτα βέβαια πήγαμε σε άλλον υπολογιστή και είδαμε διάφορα είδη καραβιών. Ποια ήταν αυτά;

 Κατόπιν είδαμε ταρσανάδες, σκελετούς πλοίων κλπ..
‘Ωρα της πράξης. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες (δεν ήταν όλα τα παιδιά εκείνη τη μέρα) και διάλεξαν τι θα χρησιμοποιούσαν.
α΄ομάδα  Κατασκευή κρουαζιερόπλοιου

β’ ομάδα: Κατασκευή τάνκερ (ή αλλιώς πλοίο που κουβαλάει πετρέλαιο και αέριο, gas για την ακρίβεια)

γ’ ομάδα: Κατασκευή φέρυ μπωτ. Αυτή ήταν και η πιο σύνθετη κατασκευή.

Δεν τελειώσαμε όμως. Τα καράβια πρέπει να έχουν παράθυρα, άγκυρα, καπετάνιο και ναύτες. Αυτά όμως αύριο.
Πρώτα τα παράθυρα. Τα καπάκια από μπουκάλια κάνουν τη δουλειά τους.

Και τώρα σειρά έχουν οι ναύτες και ο καπετάνιος. Χαρτιά και μαρκαδόρους λοιπόν.

Και τώρα πώς να τους βάλουμε πάνω στα καράβια; Ο Στέργιος πρότεινε τα ξυλάκια από σουβλάκι που τα είχαμε χρησιμοποιήσει σε άλλη κατασκευή. Και να λοιπόν το αποτέλεσμα:

Ο Αλέξανδρος όμως και ο Σταύρος δεν ήθελαν να ασχοληθούν με αυτά. Αποφάσισαν να κάνουν καράβι με φάρο αλλά με τουβλάκια. ΔΕΚΤΟΝ!

Παράλληλα με τις κατασκευές, μάθαμε τα μέρη του πλοίου.

Ακούσαμε τραγούδια με καράβια. Το πιο ωραίο, είναι το “Καράβια βγήκαν στη στεριά”, όπου ψάξαμε να βρούμε τα παράξενα που λέει το τραγούδι μας. Εμείς το ακούσαμε από τον παρακάτω σύνδεσμο που έχει και παιδική εικονογράφηση
https://www.youtube.com/watch?v=9i7f8LL5peQ
Παίξαμε τη “βαρκούλα του ψαρά” και χορέψαμε το “Ένα καράβι από τη Χιο”.
Κατασκευάσαμε καραβάκια από σχήματα. Σε ένα φύλλο ζωγράφισα διάφορα σχήματα και τα παιδιά αφού τα έβαψαν, τα έκοψαν και συνέθεσαν ένα καράβι, μια βάρκα ή ότι ήθελε ο καθένας.

Στις ελεύθερες δραστηριότητες τα παιδιά μου ζήτησαν μεγάλο χαρτί (χασαπόχαρτο) γιατί ήθελαν να ζωγραφίσουν κάτι και να μου το κάνουν έκπληξη. Το αποτέλεσμα:

Για να μάθουμε λοιπόν και το Κ,κ του καραβιού.

Ας σαλπάρουν τα καραβάκια μας για ταξίδια μακρινά. Το ρόλο της θάλασσας θα τον παίξει ένα γαλάζιο πανί και το τραπέζι που έχουμε έξω από την τάξη για να εκθέτουμε τις κατασκευές μας.