Το φετινό αφιέρωμα στην επέτειο του Πολυτεχνείου ξεκίνησε με τι άλλο; Με την αγαπημένη Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου. Παραμύθι αγαπημένο και ειδικά το κουκλοθέατρο. Το παρακολουθήσαμε εδώ:

Κατόπιν συζητήσαμε για τη συμπεριφορά του Λαδένιου, γιατί δεν ήταν σωστή και αν ήταν δίκαιο αυτό που του έκαναν στο τέλος τα τενεκεδάκια αποφασίσαμε να κάνουμε τις φιγούρες και να το παίξουμε κι εμείς. Κάθε παιδί διάλεξε ποιον ήρωα ήθελε να κάνει, είχαμε βέβαια δύο ΟΚ Μπαμ Μπαμ ξαναείδαμε το έργο και την επόμενη μέρα ήμασταν έτοιμοι.

Κάθε παιδί έπρεπε να βγαίνει μπροστά και να συστήνεται (δύο παιδάκια δεν ήθελαν να συμμετέχουν, ήταν απλοί θεατές)

Ο ήλιος συστήνει την Ντενεκεδούπολη

Ο Λαδένιος μπαίνει στη σκηνή και αρχίζει να φωνάζει

    Τα Ντενεκεδάκια ξεσηκώνονται για να τον διώξουν. Ο Ήλιος παρακολουθεί από ψηλά

 Πέφτουν όλα επάνω του και αρχίζουν να φωνάζουν Πίτα Πίτα

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΥΡΑΝΝΗΣ

Ένα παραμύθι της κ. Εύης Καρέλλα, το οποίο διδάσκει με απλό και εύκολο τρόπο τις έννοιες της Δημοκρατίας και της Δικτατορίας. Το παραμύθι εκτός από την ηλεκτρονική μορφή του, το βρήκαμε και εδώ

Μέσα από την ανάλυση των δύο χαρακτήρων, οι μικροί μαθητές μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι όταν κάποιος είναι κακός ή κάνει άσχημες πράξεις δεν έχει κανέναν φίλο και δεν τον αγαπάει κανείς. Κατόπιν κολλήσαμε τα συναισθήματα που τους προξένησε ο κάθε κύριος σε δύο στήλες

Με αυτόν τον τρόπο κατάλαβαν ότι όποιος είναι σωστός και δίκαιος άνθρωπος, κάνει πάντα το καλό, τον αγαπούν όλοι και έχει πολλούς φίλους.

Το παραμύθι αυτό μας έδωσε την “πάσα” να μιλήσουμε για τα πραγματικά γεγονότα του Πολυτεχνείου και να δούμε μερικά στιγμιότυπα από εκείνη την περίοδο. Αναλύσαμε το βασικό σύνθημα “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” και ζωγραφίσαμε την αφίσα μας.

Κλείνοντας το αφιέρωμα μάθαμε το τραγούδι “Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο”

και το ζωγραφίσαμε