Φέτος ψάχνοντας στο internet και στα βιβλία του σχολείου βρήκα αυτό το ποίημα “Ο κλόουν” από το βιβλίο της Τασούλας Τσιλιμένη “Γιορτές στο νηπιαγωγείο”.
Βρήκες τον κώλο μου
να παίξεις μπάλα;
Πάνω στην πλάτη μου ,
να κάνεις τραμπάλα;
Τις 2 τιράντες μου,
να κάνεις κούνια;
Βρε! Το καπέλο μου
για τα γουρούνια;
Βρε! Το παπιόνι μου
προπέλα κάνεις;
Τα 2 παπούτσια μου
θα τα ξεκάνεις.
Το παντελόνι μου
για πατσαβούρα;
Βρήκες τη μύτη μου
να παίξεις σβούρα;
Βλέπω, πήρες και χρώματα!
Μα πριν με βάψεις,
να τα 2 μάτια μου για να με κλάψεις!
και αυτό το τραγούδι του Γιώργου Μενελάου Μαρίνου
Στίχοι:
Μουσική:
Δεν έχεις που να κοιμηθείς
δανείσου το παπούτσι μου
δεν έχεις πού να ζεσταθείς
δανείσου την καρδιά μου
Δεν έχεις πού να πιεις νερό
ξεδίψασε στο δάκρυ μου
δεν έχεις πού να ονειρευτείς
δανείσου τα όνειρα μου
Κρύβω βαθιά στις τσέπες μου
δυο ψίχουλα ψωμί,
κρύβω τον ήλιο, τα πουλιά
κι ένα άσπρο γιασεμί
Κι όλα θα γίνουν αύριο
καρβέλια, χρώματα
για να χορτάσουν των παιδιών
μάτια και στόματα…
οι στίχοι είναι από εδώ http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=30452 και το τραγούδι μελοποιημένο εδώ https://www.youtube.com/watch?v=u4Wqn4FGsrQ
Μέσα από την ανάλυση των δύο ποιημάτων τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι πίσω από έναν κλόουν κρύβεται ένας άνθρωπος σαν τον μπαμπά που μπορεί να είναι λυπημένος, στεναχωρημένος γιατί δεν έχει να φάει ή δεν έχει φίλους. Έτσι θέλησαν με τον δικό τους τρόπο να του κάνουν ένα δώρο. Αξιοποιώντας μια ιδέα από το Pinterest (έχω την εντύπωση ότι ήταν από τα αποκριάτικα της Καλλιόπης Παπουτσάκη), κάναμε το πορτραίτο του κλόουν με κιμωλία πάνω σε μαύρο χαρτόνι. Και επειδή όλα τα δώρα είναι στολισμένα εμείς το κάναμε κορνίζα με γκοφρέ χαρτί. Ιδού τα αποτελέσματα:
Κυρία λέτε να χαρεί ο κλόουν;