-Κυρία, γιατί έχουμε νούμερα έξω από το σχολείο;
-Γιατί είναι εκλογές βρε!
-Και τι είναι εκλογές;
-Κάτι που κάνουν οι μεγάλοι.
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε να παίζουμε ένα παιχνίδι των μεγάλων που λέγεται “εκλογές”
1ο βήμα: Τι ξέρουν για τις εκλογές ή τι νομίζουν ότι είναι. Οι απαντήσεις τους εκπλήσουν.

2ο βήμα : Πώς θα το παίξουμε
Ξεκινήσαμε λοιπόν να μάθουμε τι είναι εκλογές και να παίξουμε κι εμείς το παιχνίδι των μεγάλων. Μιλήσαμε για την ψήφο, την κάλπη, την εφορευτική επιτροπή, το ψηφοδέλτιο, τους υποψηφίους, τον σταυρό, την καταμέτρηση. Πιο ενδεδειγμένος τρόπος κατανόησης και μάθησης είναι το παιχνίδι ρόλων. Έτσι θα κάνουμε κι εμείς εκλογές.
Πρώτα έπρεπε να δούμε τους υποψηφίους. Ήθελαν όλοι να είναι (λογικό μου ακούγεται). Γράψαμε λοιπόν στον υπολογιστή ένα ψηφοδέλτιο με όλα τα ονόματα των παιδιών.
 Έτσι έπρεπε ο καθένας να μας πει τη γνώμη του γιατί θέλει να είναι υποψήφιος και στη συνέχεια να μας δείχνει το όνομά του στο ψηφοδέλτιο.

 Κων/νος: Θέλω να με ψηφίσετε γιατί ξέρω πολλά πράγματα

 Εφέ: Γιατί είμαι καλός

 Μπεράτ: Καλός

 Στ. Ν: Γιατί νομίζω ότι ξέρω τα πάντα

 Στ.Π: Γιατί μπορώ να φτιάχνω τα πάντα στο σχολείο

Παν.: Γιατί φροντίζω τη μαμά και τον μπαμπά

Υπήρχαν παιδιά που δεν ήθελαν να πουν τη γνώμη τους και άλλα που δεν μπορούσαν. Κάποια είπαν τη γνώμη τους αλλά δεν ήθελαν να βγουν φωτογραφία όπως ο Δ. που είπε:
– Γιατί γράφω καλά.
Αφού ακούσαμε τις απόψεις των υποψηφίων ήρθε η ώρα να στηθεί η κάλπη. Ένα κουτί γλυκών έκανε τη δουλειά του και μια κουβέρτα στο κουκλόσπιτο έπαιξε το ρόλο του παραβάν.

Δύο άτομα θέλησαν να είναι εφορευτική επιτροπή. Να μοιράζουν δηλαδή τους φακέλους (μας ξέμειναν από τις εκλογές και ήταν αυθεντικά φάκελα εκλογών) και τα ψηφοδέλτια.

Οι υπόλοιποι μπήκαν στη σειρά και ο καθένας περνούσε μπροστά από το τραπεζάκι της επιτροπής, έπαιρνε το ψηφοδέλτιο και το φάκελο και στεκόταν στην ουρά περιμένοντας μέχρι να τελειώσει αυτός που ψήφιζε.

Μέσα στο παραβάν προσπαθούσαν να σημειώσουν με σταυρό αυτό το παιδί που ήθελαν, Μετά έκλειναν το αυτοκόλλητο και έβγαιναν έξω να το ρίξουν στην κάλπη.

 Και η κάλπη έδωσε αποτέλεσμα: Πρόεδρος αναδείχτηκε ο Κων. με σημαντική διαφορά από τους υπόλοιπους (προνήπιο).

Δουλεύοντας τόσα χρόνια με μεικτό τμήμα (χριστιανοί – μουσουλμάνοι) έμαθα να οπτικοποιώ τα προγράμματα όταν τα τελειώνουμε, έτσι ώστε να έχουν μια τελική εικόνα στο μυαλό τους. Βλέπετε μέχρι τώρα δεν υπήρχε το μπλογκ για να βλέπουν την πορεία του προγράμματος.
Η εικόνα δε λένε ισούται με χίλιες λέξεις; Πάντως εμένα με βοήθησε μέχρι τώρα στο να έχω μια σφαιρική αντίληψη στο τι κατανόησαν και τι όχι τα παιδιά. Το πρόγραμμα αυτό έγινε στα πλαίσια Αγωγής Υγείας και επειδή το θεωρώ επίκαιρο το ανέβασα.

Τόσα χρόνια σαν νηπιαγωγός ήθελα πάντα να ασχοληθώ στην τάξη με το θέατρο. Όχι σαν θεατρική παράσταση ή σαν σύγχρονο θέατρο αλλά με “ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ”. Το αρχαίο θέατρο των Ελλήνων. Διάφοροι λόγοι που είχαν να κάνουν άλλοτε με τη σύνθεση των παιδιών, άλλοτε γιατί δεν ήμουν έτοιμη ή γιατί δεν ήξερα πώς να το ξεκινήσω δεν επέτρεψαν τη διεξοδική ανάπτυξή του μέσα στην τάξη.
Φέτος το αποφάσισα σαν πρόγραμμα στα πλαίσια των Πολιτιστικών θεμάτων. Έβαλα το κεφάλι κάτω και άρχισα δειλά δειλά να το ψάχνω. Κατά τη διάρκεια των διαφόρων αναζητήσεων δε βρήκα πουθενά κάποιο βιβλίο που να εισάγει τις έννοιες του αρχαίου θεάτρου στο νηπιαγωγείο, εκτός αν υπάρχει κάτι που δε βρήκα. Βέβαια υπάρχουν πολλά BLOGS συναδέλφων που ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα αλλά μη ξεχνάτε ότι εγώ απευθύνομαι σε χριστιανούς και μουσουλμανόπαιδες ταυτόχρονα οπότε ήθελα κάτι πολύ πολύ απλό.
Σκέφτηκα λοιπόν, και μετά από μια διερευνητική συζήτηση με τα παιδιά, αποφάσισα να γράψω κάτι σαν παραμύθι που να δίνει αυτό ακριβώς που θα ήθελα: το αρχαίο θέατρο σαν έννοια και σαν χώρο στα παιδιά του νηπιαγωγείου. Το εγχείρημα είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που τα παιδιά το έμαθαν σχεδόν απέξω.
Με ενθουσιασμό το επόμενο στάδιο ήταν να το εικονογραφήσουν. Το τελικό αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Θα το αναρτήσω σε επόμενη ανάρτηση.

Πατώντας πάντα πάνω στο παραμύθι τα παιδιά έμαθαν το χώρο του θεάτρου, τις έννοιες της κωμωδίας και της τραγωδίας, έμαθαν που υπάρχουν θέατρα στην περιοχή μας, πιο είναι το μεγαλύτερο αρχαίο σωζόμενο θέατρο (Επίδαυρος), ότι οι ηθοποιοί ήταν άνδρες και φορούσαν προσωπεία, τα ρούχα τους ήταν τελείως διαφορετικά από τα σημερινά, ποια η σημασία του θεάτρου στη ζωή των αρχαίων ελλήνων, ποιος ήταν ο Διόνυσος και άλλα πολλά πολλά.
Η πρώτη τους επαφή με τα αρχαία κείμενα ήταν την 28η Οκτωβρίου διαβάζοντας την Ειρήνη της Σ. Ζαραμπούκα. Κατόπιν μάθαμε τι είναι γενικώς το Θέατρο όταν ετοιμαζόμασταν για την Χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση. Δεν θέλαμε όμως να επεκταθούμε στο σύγχρονο θέατρο που κάποια το γνωρίζουν γιατί έχουν παρακολουθήσει παραστάσεις με τους γονείς τους. Την περίοδο της Αποκριάς οι μάσκες ήταν η επόμενη μεγάλη αφορμή για να συζητήσουμε για τα προσωπεία και την ενδυμασία. Πλέον δε χρησιμοποιούν τη λέξη μάσκα αλλά τη λέξη “προσωπείο”.
Μπαίνοντας στην Άνοιξη και πλησιάζοντας στο τέλος είπαμε να κλείσουμε το θέμα τελειώνοντας με ότι έμεινε αναπάντητο.
Τώρα που τελείωσε, θεωρώ ότι κακώς φοβόμουν τόσο καιρό να ασχοληθώ μαζί τους. Βγήκε κάτι που με μάγεψε. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις συναδέλφους από  τα παρακάτω μπλογκς για τις ιδέες τους: τo www.prosxolika.blogspot.gr, το 5onipserrwn.blogspot.gr,  το http://dreamkindergarten.blogspot.gr , το http://pythagoreionip.blogspot.gr και κάποια άλλα που δε θυμάμαι σε τόσα που έψαξα για τις ιδέες τους.
Κάποιες ενδεικτικές εργασίες παραθέτω παρακάτω:

Μαθαίνουμε τις ονομασίες των μερών του θεάτρου

Ζωγραφίζω προσωπεία

http://www.fantasyjr.com/greek-masks-printables-and-coloring-pages/
http://pro-sxolika.blogspot.gr/2013/01/blog-post_30.html

Ζωγραφίζω το παραμύθι

Μαθαίνω το Θ, θ όπως θέατρο

Με αφορμή πάλι το παραμύθι ανακαλύψαμε ομοιότητες και διαφορές ενός αρχαίου θεάτρου με ένα σύγχρονο γήπεδο:

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
εισιτήριο
κερκίδες
σκάλες
θεατές

ΔΙΑΦΟΡΕΣ
ημικύκλιο – κύκλος
πέτρινα καθίσματα – πλαστικά καθίσματα
άμμος – χορτάρι
θεατρική παράσταση – ποδοσφαιρικός αγώνας
σκηνή – δεν υπάρχει σκηνή

Μέσα από το παιχνίδι της Kidepaideia, στο οποίο ανατρέχουμε κάποιες φορές για ορισμένες θεματικές ενότητες, υπάρχει ο τόμος Θέατρο-Κινηματογράφος. Στο πρώτο μέρος του αναφέρεται στο αρχαίο θέατρο.

Στο παιχνίδι “αρχαία θέατρα” τα παιδιά έπαιξαν με το παζλ, ενώ στο παιχνίδι “Βρες τη σωστή απάντηση” τα ξεφτέρια μου δεν ήξεραν μόνο τις ερωτήσεις που ήταν για μεγάλα παιδιά. Να μην αισθανθώ περήφανη;

Επόμενο βήμα ήταν να φτιάξουμε τη μακέτα του αρχαίου θεάτρου. Κατόπιν συζητήσεως αποφασίσαμε να το κάνουμε σε καφέ χαρτί για να μοιάζει με την άμμο.

Κατόπιν αναρωτηθήκαμε τι θα βάλουμε. Κάποιο παιδί (Κων/νος) παρατήρησε ότι δεν έβαλα τη σκηνή οπότε έπρεπε να μπει. Στη συνέχεια είπαν ότι έπρεπε να βάλουμε ηθοποιούς και θεατές. Έκατσαν λοιπόν και τους ζωγράφισαν.

Όσο οι μεγάλοι ζωγράφιζαν οι μικροί ή κάποιοι που δεν ήθελαν να ζωγραφίσουν έκοβαν τα προσωπεία που είχαν κάνει για να τα βάλουμε κι αυτά

Πρότεινα να βάλουν και τον εαυτό τους μέσα στους θεατές αλλά πώς; Τελικό συμπέρασμα: έγραψαν το όνομά τους εκεί που θα ήθελαν να κάθονται:

Και ιδού το τελικό αποτέλεσμα: Στην κορυφή η μάσκα κατά τα λεγόμενά τους είναι η μάσκα του θεού Διόνυσου. Να τους χαλάσω χατήρι;

Δεν είναι τέλεια;

Επόμενο στάδιο οι ηθοποιοί του αρχαίου θεάτρου. Μετά από ψάξιμο στο διαδίκτυο αποφάσισαν να κάνουν έναν πολεμιστή και μια γυναίκα. Φυσικά θα ήταν άνδρας, αλλά θα φορούσε προσωπείο και ρούχα γυναικεία. Χωρίστηκαν σε ομάδες, σκέφτηκαν τα υλικά που θα χρησιμοποιούσαν, μοιράστηκαν τις δουλειές και ξεκίνησαν.