Άνοιξη χωρίς πελαργούς και χελιδόνια δε γίνεται. Αλλά ακόμη κανένας μας δεν είχε δει. Και τα παιδιά συνέχεια ρωτούσαν πότε θα βγάλουμε το “Μάρτη” που είχαμε βάλει. Η απάντηση ήταν μία: όταν έρθουν οι πελαργοί. Την Πέμπτη που περιμέναμε να έρθει το λεωφορείο που μετακινεί τα παιδιά έγινε το θαύμα.
-Κυρία!!!!!!!!!! Πελαργός!!!!!!!!!
-Πού είναι;
-Πάνω στο στύλο. Εκεί!!!!!!!!
Και πραγματικά έξω από το σχολείο μας υπάρχει φωλιά πελαργών!!! Η συγκεκριμένη απ’ ότι έμαθα ήταν πιο κάτω ,αλλά οι κάτοικοι -ας είναι καλά- τη μετέφεραν σε άλλο στύλο γιατί ο προηγούμενος είχε πέσει. Έτσι την επόμενη μέρα εφοδιαστήκαμε κάμερα και ξεκινήσαμε να τον δούμε όσο μπορούμε από κοντά.
Φανταστείτε απογοήτευση όταν φτάνοντας κάτω από τη φωλιά του ο πελαργός δεν ήταν εκεί. Άδεια η φωλιά.

Ένα ΑΑχχχχχ βγήκε από τα παιδιά και κατέβασαν το κεφάλι. Αφού όμως τον είχαμε δει την προηγούμενη έπρεπε να βγάλουμε τα βραχιολάκια μας. Έτσι πήγαμε στο κοντινότερο δέντρο και κρεμάσαμε πάνω στο δέντρο τα βραχιολάκια για να τα πάρει και να τα πάει στη φωλιά. του.Κάποια παιδάκια το είχαν βγάλει αλλά μερικά το κρατούσαν ακόμη, μαζί με αυτά και το δικό μου.

Πήραμε το δρόμο του γυρισμού αλλά …. τι έκπληξη!
Ο πελαργός μας έκανε τη χάρη και μόλις προσγειώθηκε στη φωλιά του. Πρώτη φορά είδα τόσα παιδιά ήσυχα για να μην τρομάξουν τον πελαργό.
Τον παρατήρησαν, είδαν το ράμφος του, τα χρώματά του, ρωτούσαν αν έκανε αβγά, πότε θα βγουν τα πουλάκια, τι τρώει, που πάει όταν φεύγει από τη φωλιά του, γιατί δεν πέφτει, αν θα δούμε τα μικρά όταν βγουν από το αβγό.

 Μόλις φτάσαμε στο σχολείο έπιασαν χαρτιά και μαρκαδόρους να ζωγραφίσουν τον πελαργό.

Και κάπου μέσα στο αρχείο του σχολείου βρέθηκε και αυτή η αφίσα από το Ίδρυμα Νιάρχου η οποία τους ενθουσίασε και τιμήθηκε δεόντως

Αυτό που ζήτησαν είναι να κάνουμε και τη φωλιά του οπότε τη Δευτέρα έχουμε δουλειές με “φούντες” . Κατασκευή πελαργοφωλιά όπως την είπαν.