Είμαι Εγώ! Είμαι Μοναδικός!

Από τις πρώτες μέρες στο σχολείο μας ορίσαμε το “Συμβολαίο” της ομάδας μας φτιάχνοντας την ασπίδα του κάστρου μας. Τα παιδιά σκέφτηκαν και σχεδίασαν ο καθένας από έναν κανόνα που βοηθάει την ομάδα μας να λειτουργεί ομαλά και με σεβασμό σε όλα τα μέλη αλλά και στο χώρο του σχολείου 

1ο Εργαστήριο: “Είμαι Εγώ! Είμαι Μοναδικός!”

Ένα μικρό κουτάκι εμφανίστηκε στην τάξη μας το οποίο μέσα έκρυβε έναν θησαυρό μοναδικο και ξεχωριστό…

Καθε παιδί οταν είδε τον καθρέφτη που κρυβόταν μέσα στο μυστήριο αυτό κουτάκι χαμογέλασε περήφανα αλλά δεν ανέφερε τί είδε μέχρι να αποκαλυφθεί σε όλους το μυστικό. Έπειτα περιέγραψε ο καθένας αυτό που βλέπει στον καθρέφτη και κάπως ετσι δόθηκε το έναυσμα να ξεκινησουμε μια συζήτηση για τη διαφορετικοτητά. 

Παροτρύνθηκε ο καθένας ξεχωριστά  να περιγράψει τα χαρακτηριστικά του και να μιιλήσει για τον εαυτό του ώστε να συνειδητοποιήσαμε τη μοναδικότητα μας. Αναφερθήκαμε στα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά αλλά και στα εσωτερικά μας. Τα εσωτερικά χαρακτηριστικά τα έχουμε «μέσα» μας και δεν είναι ορατά όταν μας κοιτάνε. Είναι τα συναισθήματα που νιώθουμε, οι σκέψεις μας, η διάθεση μας.

Διαπιστώσαμε ότι μπορεί να μοιάζουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας αλλά κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Μπορεί να μην έχουμε το ίδιο χρώμα στο δέρμα, στα μάτια, στα μαλλιά, να μην έχουμε το ίδιο ύψος και βάρος, αλλά είμαστε όλοι ίσοι και όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα.

2ο Εργαστήριο: “Το αποτύπωμα μου”

Έπεσε από την τσέπη της κυρίας η αστυνομική της ταυτότητα και τα παιδιά την αναγνώρισαν την παρατήρησαν και διαβάσαμε τα στοιχεία που αναγράφονται επάνω της. 

Τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να σκεφτούν αν τα στοιχεία του ύψους, του χρώματος των ματιών μας, του ονόματός μας, των
ονομάτων των γονιών μας, είναι αυτά που μάς κάνουν μοναδικούς. 

Φτιάξαμε τις δικές μας «ταυτότητες». Γράψαμε το όνομά μας και σημειώσαμε κάποια από τα χαρακτηριστικά μας. Βάλαμε το δακτυλικό μας αποτύπωμα, χρησιμοποιώντας το ταμπόν μελανιού για τις σφραγίδες. Υπογράψαμε με το δικό μας τρόπο και στη συνέχεια γράψαμε κάτι
που είναι μοναδικό για τον καθένα και την καθεμιά μας.

Κάναμε το αποτύπωματης παλάμης μας σχεδιάζοντας το περίγραμμα σε ένα χρωματιστό χαρτόνι της επιλογής μας και στη συνέχεια το κόψαμε. Τοποθετήσαμε τις κομμένες παλάμες μέσα σε ένα κουτί και ο καθένας πήρε τυχαία μια «παλάμη». Αφού αποκάλυψαν όλοι ποιά είναι η δικιά τους ανέφεραν τα θετικά στοιχεία που έχει αυτός που του ανήκει η παλάμη και τα καταγράψαμε επανω της. Με αυτό τον τρόπο εστιάσαμε στα χαρακτηριστικά τα οποία δεν αναγράφονται μέσα στην «ταυτότητά» μας.

Έπειτα αποφασίσαμε να φτιάξουμε κάτι ενώνοντας τις παλάμες μας και να συμβολίζει την μοναδική ξεχωριστή ομορφιά της ομάδας μας. Κάναμε και το αποτύπωμα από το χέρι μας και τα αφού τα ενώσαμε όλα μαζί κατασκευάσαμε ενα σύμβολο που μας ορίζει και μας ταιριάζει… το σύμβολο της Ειρήνης 

3ο Εργαστήριο: “Το Βιβλίο του Εαυτού μου”

Η μοναδικότητα μας ορίζεται από πολλούς παράγοντες (ύψος, οικογένεια, επιθυμίες κ.α.).

Μετρηθήκαμε, κάναμε το πορτέτο του εαυτού μας προσθέτοντας επάνω με την τεχνική του κολλάζ όσα μας αντιπροσωπεύουν, σκεφτήκαμε τι μας αρέσει περισσότερο επάνω μας και γιατί, βγήκαμε φωτογραφίες, αποτυπώσαμε σε ενα φιλμ φωτογραφικής μηχανής κάποιες προσωπικές ξεχωριστές στιγμές που έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας, παρουσιάσαμε και ζωγραφίσαμε την οικογένεια μας, ζωγραφίσαμε το αγαπημένο μας ζώο καi αφού τα παρουσιάσαμε όλα αυτά στην ομάδα αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα Βιβλίο Flipbook ξεχωριστά για τον καθένα για να κλείσουμε εκεί μέσα όλα αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν μοναδικούς.

Μετρήσαμε το ύψος μας με τη βοήθεια μιας κορδέλας και στη συνέχεια συγκρίναμε το ύψος μας. Κάποιοι έχουμε το ίδιο ύψος και κάποιοι διαφορετικό.

Παρουσιάσαμε την οικογένεια μας και το σπίτι μας

Τί μου αρέσει περισσότερο επάνω μου και γιατί 

Κάναμε το πορτρέτο μας και το ζωντανέψαμε με την εφαρμογή  Quiver

Το Βιβλίο του Εαυτού μου ( Flipbook)

4ο Εργαστήριο: « Βλέπω Διαφορετικά – Διαβάζω διαφορετικά »

Αρχικά κάναμε αναφορά στα μέλη του σώματος μας και εντοπίσαμε αυτά με τα οποία συνδυάζονται με τις 5 αισθήσεις. Αφού τις ονομάσαμε στη συνέχεια η συζήτηση οδήγησε στο συμπέρασμα οτι παρόλο που οι άνθρωποι έχουμε τα ίδια μέλη του σώματος κάποιοι δεν έχουν κάποιες αισθήσεις ή γεννήθηκαν χωρίς συγκεκριμένα μέλη ή στην πορεία της ζωής τους έχασαν κάποιο μέλος ή την ικανότητα τους. Γνωρίζοντας λοιπόν οτι υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες στη συνέχεια αναρωτηθήκαμε πώς άνθρωποι με προβλήματα όρασης διαβάζουν και περπατάνε, πώς άνθρωποι με προβλήματα ακοής επικοινωνούν και πώς άνθρωποι με κινητικά προβλήματα μεταφέρονται. Με τη βοήθεια εικόνων μάθαμε για την γραφή Braille για τους τυφλούς (την ειδαμε επάνω σε μια συσκευασία Betadine που έχουμε στην τάξη και την αγγίξαμε), τη νοηματική γλώσσα για τους κωφούς (μάθαμε κάποιες λέξεις), είδαμε τις ράμπες που υπάρχουν για τους ανάπηρους (παρατηρήσαμε τη ράμπα του σχολείου), σε ποιά σημεια συνανατάμε το σύμβολο των αναπήρων και τη σημασία του. Γνωρίσαμε επίσης αθλητές με κινητικά προβλήματα, ζωγράφους με απώλεια των χεριών τους και μουσικούς με προβλήματα ακοής, συνειδητοποιώντας ότι παρόλες τις δυσκολίες η θέληση υπερνικάει όλα τα εμπόδια.

Αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα δικό μας αλφάβητο! Που να μπορούμε αντί να το διαβάζουμε βλέποντας, να το διαβάσουμε αγγίζοντας. 

Συλλέξαμε υλικά από τη φύση που θα μας φανούν χρήσιμα στη δημιουργία του νέου μας αλφαβήτου. 

Κάθε παιδί επέλεξε την λέξη που θέλει να γράψει με το δικό μας αλφάβητο και αφού αντιστοίχισε το υλικό με το γράμμα στη συνέχεια εκλεισε τα μάτια και αγγίζοντας “διάβασε” τη λέξη.

5ο  Εργαστήριο: «Μπορώ να σε καταλάβω» 

Παρατηρήσαμε τις εικόνες από αθλητές σε παραολυμπιακούς αγώνες. Τα παιδιά με περιέγραψαν τις εικόνες και τα στοιχεία που προκύπτουν εκφράζοντας τα συναισθήματα τους. Τι είδους δυσκολίες συναντούν αυτοί οι αθλητές/ριες; Με ποιους τρόπους δείχνουν να τις αντιμετωπίζουν; Κάθε αθλητής έχει και τη δική του ιστορία. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με ιδιαίτερες ικανότητες κάποιοι είχαν ένα ατύχημα στην ζωή τους και βρέθηκαν σε αυτή την θέση.

Χωριστήκαμε σε ζευγάρια. Το ένα παιδί είναι ο «οδηγός». Δένουμε με μαντήλι τα μάτια του ενός και τα καλούμε να βαδίσουν στον γνώριμο χώρο της τάξης μας μόνοι τους χωρίς την βοήθεια του «οδηγού». Στη συνέχεια κάνουν το ίδιο με την βοήθεια του «οδηγού». Στο τέλος του παιχνιδιού καλούμε τα παιδιά να μας εκφράσουν πως ένιωσαν και τι δυσκολίες αντιμετώπισαν.

Με φίλτρα του καφέ κάναμε σπιτάκια με την καμινάδα να μας επιτρέπει να μυρίσουμε το περιεχόμενο που βρίσκεται κρυμμένο σε αυτά. Τοποθετήσαμε μέσα τα αντικέιμενα της φύσης που συλλέξαμε και ο καθένας μάντευε μέσω της όσφρησης του τι περιείχε κάθε σπιτάκι.